Heimilistíminn - 04.07.1974, Blaðsíða 20

vatni frá Bandarikjunum, og það var 202
milur. Hann bætti það um 14 milur
mánuði siðar.
Þá sneri hann sér að landi, og takmark
hans var að slá bæði metin, á landi og
vatni sama árið. Landmetið, sem Bretinn
John Cobb átti þá og setti 1947, var 392
milur.
bað munaði minnstu aö illa færi, þegar
Donald reyndi við það met. Hann var á 325
milna ferð, þegar billinn lét skyndilega
ekki að stjorn, spann og þeyttist upp i
loftið. Þegar hann kom niður aftur, voru
bæði hjólin undan hægra megin og hliðin
aö mestu úr.
Donald sjálfur slapp með illa skemmt
eyra og enn eitt höfuðkúpubrot, og var
einkar heppinn að halda lifinu. En þetta
gérði hann bara enn ákafari i að ná tak-
markinu en áður.
Og hann náöi þvi. Arið 1964 setti hann
nýtt hraðamet, 403 milur, og sama árið
vatnshraðamet, 276 mflur.
Nú heföi hann átt að vera ánægður, en
svo var þö ekki. Hann hvildi sig varla
óður en hann fór að reyna að slá met sitt á
vatni.
Það gerði hann snemma morguns þann
4. janúar 1967 á Conistonevatni i
Lancashire, þar sem hann hafði áður gert
margar tilraunir. Bátur Donalds,
„Bluebird”, var knúinn þotuh'reyflum,
sem notuðu tvö tonn af lofti á minútu. Þá
komst Donald upp i 320 milur. Hann
reyndi aftur og var kominn á 328 milna
ferð, þegar ijóst var, að eitthvað var ekki
eins og þaö átti að vera. Framendi báts-
ins reis of hátt. Einhver á bakkanum
kallaði til Donalds að taka fótinn af
bensininu, en auövitað heyröi hann það
ekki. Andartaki siðar lyftist „Bluebird”
50 fet upp úr vatninu og snarsnerist i ótal
hringi, áður en hann féll aftur niður,
örskammt frá bát, sem lá við akkeri við
brautarendann. Þar lézt Donald Camp-
bell, aðeins sekúndubrotum frá þvi tak-
marki að fá staðfest heimsmet yfir 300
milur.
Sir Malcolm Campbell og sonur hans
voru sannkallaðar „miluætur”. Þeir lifðu
fyrir hraða og Donald dó fyrir hann. Þeir
tóku báðir mikla áhættu og færðu margar
fórnir. Hvers vegna?
Verk þeirra leiddu af sér heilmikinn
fróðleik til handa bilsmiðum og skipa-
smiðum, en það var ekki ástæðan fyrir
hraðaþorsta þeirra, heldur sú meðfædda
hvöt, sem margt fólk hefur, að komast
hærra, dýpra, lengra eða hhaðar en
nokkur hefur áður gert.
Bílbátur Donalds eftir slysið og að neðan
er teikning af bíl, sem hann ætlaði að
láta smíða, hefði hann lifað.
Hann átti að hafa þotuhreyfil.
20