Morgunblaðið - 21.08.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 LAUGARDAGUR 21. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Magnúsína Ingi-björg Olsen,
fædd Richter, fædd-
ist í Tangagötu 6 á
Ísafirði 28. maí 1911.
Hún lést á sjúkra-
húsinu á Ísafirði 11.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Stefán Richter,
f. í Naustavík í
Kirkjubólshreppi í
Strandasýslu 27.
september 1879, d.
15. júlí 1963 og Ingi-
björg Magnúsdóttir,
f. á Krossanesi í Ár-
neshreppi í Strandasýslu, 3. nóv-
ember 1884, d. 25. júlí 1975. Börn
Ingibjargar og Stefáns voru tíu
talsins, 5 synir og 5 dætur en þrjár
dætur þeirra dóu í æsku. Börn
þeirra: Jakob Helgi Richter skipa-
smiður, f. 17. september 1906, d.
21. nóvember 1999, Magnúsína
Ingibjörg Richter, f. 9. desember
1907, d. 26. mars 1909, Gunnar
Stefán Richter skipasmiður, f. 9.
desember 1908, d. 13. maí 1971,
því næst Magnúsína Ingibjörg sem
hér um ræðir, þá Aðalsteinn
Magnús Richter arkitekt, f. 31.
október 1912, Kristján Richter, f.
15. apríl 1915, d. 5. nóvember
1936, óskírð stúlka Richter, f. 2.
nóvember 1916, d. 28. mars 1917,
Guðfinna Richter, f. 8. nóvember
1918, d. 30. mars 1920, Finnur
skildu), dætur þeirra eru Krist-
björg Olsen, f. 11. febrúar 1960,
dóttir hennar er Marta Rut
Traustadóttir, faðir Trausti
Bergsson, Selma Olsen, f. 15. mars
1961, maki Brynjólfur Óskarsson,
sonur þeirra er Ole Nordman
Brynjólfsson. 3) Kristján Ragnar
Olsen, f. 22. júlí 1938, d. 25. sept-
ember 1961, maki Snjólaug Birna
Guðmundsdóttir, f. 13. apríl 1936,
sonur þeirra var Kristján Simon
Olsen, f. 18. júlí 1961, d. 10. októ-
ber 1971. 4) Marthen Elvar Olsen
framkvæmdastjóri, f. 23. júlí 1945,
d. 4. maí 1973, maki Lilja Sigur-
geirsdóttir, 3. mars 1946, börn
þeirra eru Kristjana Birna Marth-
ensdóttir Olsen, f. 11. janúar 1968,
maki Veigar Þór Guðbjörnsson,
börn þeirra eru Marthen Elvar,
María Birna, Særún Thelma og
Kolfinna Rós, Simon Andreas
Marthensson Olsen rafvélavirki, f.
20. febrúar 1969, d. 17. mars 2001,
maki Guðrún Þorkelsdóttir, synir
þeirra eru þeir Baldvin Marthen,
Símon Þorkell og Magni Sær,
Martha Lilja Marthensdóttir Ol-
sen, f. 27. ágúst 1973, maki Maron
Pétursson, börn þeirra eru Ísak
Andri og Marey Dorothea.
Magnúsína vann lengst af sem
yfirmaður í fyrirtæki sonar síns
Ole Nordman, O.N. Olsen hf. Hún
tók þátt í félagsmálum og var
heiðursfélagi í Slysavarnafélagi
Íslands og í Kvenfélaginu Hlíf.
Magnúsína var einn af stofnend-
um hvítasunnusafnaðarins Salem
á Ísafirði.
Magnúsína verður jarðsungin
frá Ísafjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Richter brunavörður,
f. 29. febrúar 1920, d.
2. desember 1989, og
Guðrún Aðalbjörg
Richter, f. 21. maí
1921, d. 8. desember
1981.
Magnúsína giftist
21. desember 1931
Simoni Andreasi Ol-
sen skipstjóra f. á
Karmøy í Noregi 22.
júlí 1898, d. 25. sept-
ember 1961. Þau
bjuggu alla sína bú-
skapartíð að Tanga-
götu 6, á Ísafirði.
Magnúsína og Simon eignuðust
fjögur börn, þau eru: 1) Ingibjörg
Ruth Olsen, f. 19. júní 1931, maki
Jón Hermannsson f. 14. nóvember
1930, d. 4. janúar 1999, börn
þeirra eru Magný Kristín Jóns-
dóttir, f. 2. desember 1954, maki
Reynir Sigurðsson, börn þeirra
eru Inga Kristín (faðir Juan Ant-
onio Campos), Melkorka og Úlfur,
Hermann Simon Jónsson, f. 16.
ágúst 1957, maki Merete Ström,
börn þeirra eru Simon og Am-
anda, Guðbjörg Lind Jónsdóttir, f.
25. febrúar 1961, maki Hjörtur
Björgvin Marteinsson, synir
þeirra eru Arnaldur, Marteinn og
Dagur. 2) Ole Nordman Olsen for-
stjóri, f. 13. nóvember 1936, d. 28.
janúar 1984, maki Finna Ellý
Bottelet, f. 17. desember 1938 (þau
Hinn 11. ágúst kvaddi mín
elskulega tengdamóðir og vinkona
Magnúsína Olsen. Hún var föð-
uramma sonar míns Kristjáns Sím-
onar Kristjánssonar, f. 18.7. 1961,
d. 11.10. 1971, og betri ömmu er
vart hægt að hugsa sér. ,,Ég elska
hana ömmu mína, hún er besta
amma í heimi“ varð sonarsyni
hennar oft að orði, og það voru orð
að sönnu. Magnúsína var trúuð,
heilsteypt og kærleiksrík mann-
eskja og nutu barna- og barna-
börnin þess ríkulega. Það var gott
að vera nálægt þessari góðu konu
og aldrei mun ég geta þakkað það
nógsamlega. En lífið fór ekki alltaf
um hana mjúkum höndum, hún
missti ástvini sína hvern af öðrum.
Já, sorgin, gleðin og trúin voru
samofin lífi hennar. En Inga Rut
dóttir hennar var alltaf nálægt og
Lilja, sem var henni sem besta
dóttir, eins vinkona hennar
Bjarndís. Öllu því góða starfsfólki
sem annaðist hana síðustu árin ber
einnig að þakka.
Mín upphafskynni af Möggu
voru á sólríkum vordegi 1957, þeg-
ar sonur hennar Kristján bauð mér
með þeim inn í skóg, en þar átti
fjölskyldan sumarbústað. ,,Þú
þarft ekki að vera feimin við hana
mömmu,“ sagði hann hlæjandi, en
þau mæðginin voru einstaklega
samrýnd. Minningin um þennan
fyrsta fund okkar er greypt í huga
mér, þar sem hún stóð í eldhúsinu
böðuð sólargeislum og bjóðandi
mig velkomna. Þá, og alla tíð síðan
hefur hún verið mér kær. Á síðari
árum er mér eitt sérstaklega
minnisstætt. Það var þegar hún
söng fyrir mig allan 23. Davíðs-
sálm í símann, hún á Ísafirði og ég
í Reykjavík. Hefði enginn gert bet-
ur.
Vertu í guðs friði.
Skilaðu kveðju frá mér.
Þín
Snjólaug.
Amma var skapmikil kona og
gat stundum verið óþolinmóð, en
hún var líka blíð og gædd sér-
stökum hæfilækum og innsæi til að
umgangast börn. Dag einn sá hún
þrjá prakkara hlaupa burt úr garð-
inum sínum. Þeir höfðu slitið upp
blómin og borðað næstum öll jarð-
arberin hennar. Næst þegar amma
hitti pörupiltana bauð hún þeim
heim í heitt kakó og kökur. Hún
minntist ekki orði á það sem komið
hafði fyrir garðinn hennar en
leysti þá út með blómum og rest-
inni af jarðarberjunum. Þessir
drengir urðu góðir vinir ömmu og
vildu allt fyrir hana gera.
Amma sagði frá því þegar hún í
bernsku fylgdi geitunum upp í fjall
á morgnana og gætti þeirra yfir
daginn. Þá óskaði hún sér þess að
vera strákur því þeir höfðu miklu
frjálsari tíma heldur en stelpur.
Þeir máttu gera svo margt
skemmtilegt eins og að róa á ára-
bátum og klifra í bryggjum. Svo
fengu þeir líka að læra að smíða.
Magga amma hefði örugglega
orðið góður smiður. Hún hafði
gaman að sjá hlutina breytast og
sköpunargáfa hennar naut sín vel í
Tangagötu 6 þar sem hún byggði
við baðherbergi og svalir, auk þess
sem hún færði milliveggi til og frá
í húsinu.
Amma sagði frá því þegar þær
Gógó systir hennar tóku á móti
Símoni afa úr einni af sjóferðum
hans úr Djúpinu þar sem hann var
viss um að væru rækjumið. Jú, jú
hann hafði fundið rækju og var bú-
inn að sjóða hana um borð og bauð
þeim að smakka. Sú saga barst út
að þau í Tangagötunni væru farin
að borða spriklandi marflær.
Þó svo að amma hafi misst mikið
í lífinu hafði hún samt svo mikið að
gefa.Við systkinin sóttum mikið til
ömmu, sem veitti okkur bæði hlýju
og aga. Við nutum okkar vel í leik-
paradís neðribæjarpúkanna, Dokk-
unni. Þaðan var stutt fyrir okkur
að skreppa til ömmu í rækjuverk-
smiðjuna þar sem hún var drottn-
ing í ríki sínu.
Við systkinin og fjölskyldur okk-
ar minnumst konu sem kenndi
okkur svo margt, konu sem í okkar
huga var ein af hetjum hversdags-
ins.
Guðbjörg Lind Jónsdóttir,
Hermann Símon Jónsson og
Magný Kristín Jónsdóttir.
Jæja, þá er komið að kveðju-
stund. Nú kveðjum við elsku
Möggu ömmu. Það er svo skrýtið
að elsku amma sé nú farin frá okk-
ur. Þó hún hafi verið orðin gömul
og veik og við vissum að hún færi
nú brátt að kveðja okkur þá er
dauðinn nú einu sinni þannig að
það er erfitt að missa einhvern
sem maður elskar og veit að maður
mun ekki hitta aftur í þessu lífi.
Við eigum margar góðar minning-
ar um ömmu. Alltaf var jafn gott
að koma til ömmu í Tangagötunni,
en amma var fædd og uppalin
Tangagötu 6 á Ísafirði og þar bjó
hún þar til hún flutti á Hlíf, íbúðir
aldraðra á Ísafirði, þegar hún var
komin hátt á áttræðisaldur. Það
brást ekki að alltaf fékk maður
eitthvað gott að borða hjá ömmu í
Tangagötunni og amma hafði alltaf
frá einhverju skemmtilegu að
segja. Hún sagði okkur oft söguna
um það þegar afi var að hefja til-
raunir með rækjuveiðar við Ísa-
fjarðardjúp. Hvað allt var nýtt og
gaman, skrýtið og spennandi eins
og frumkvöðlastarf er oft. Amma
var mjög stolt af því að hafa verið
þátttakandi í þessu rækjuævintýri
með afa. Okkar sýn á Möggu
ömmu er fyrst og fremst hversu
ótrúlega sterk og ákveðin kona
hún var. Hún hugsaði fyrir öllu og
hún lét engan vaða yfir sig. En
þrátt fyrir að vera ákveðin þá var
hún blíð og góð og alltaf tilbúin til
að hjálpa öllum og gera allt sem
hún gat til að öðrum liði vel. Oft
var mikið fjör í Tangagötunni því
margir komu í kaffi til ömmu.
Suma daga var allt starfsfólkið í
Olsen í kaffi og þá var oft glatt á
hjalla. Amma fylgdist alltaf vel
með þjóðmálum og oft gleymdi
maður sér í umræðum við ömmu
um það sem var að gerast í heim-
inum hverju sinni og svo var svo
gaman þegar hún aftur í tímann og
sagði manni frá lífi sínu sem barn,
frá fyrstu árunum með afa eða frá
pabba okkar sem dó ungur. Nú
ertu, elsku amma, horfin á braut
og vonandi ertu nú búin að hitta þá
alla sem þú hefur misst, Símon afa,
Kristján og Didda litla, Ole, pabba
og Símon bróðir og systkini þín.
Við systurnar þökkum þér góðar
stundir og fyrir að vera frábær
amma. Við munum sakna þín mikið
en minning þín verður lifandi ljós í
okkar lífi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þínar ömmustelpur,
Kristjana og Martha
Marthensdætur.
Hún Magga frænka er farin
heim.
Við Sigþór sonur minn vorum
svo heppnir að hafa verið á Ísafirði
nokkrum dögum áður en Magga
frænka dó. Þegar ég hitti Möggu
gerði ég mér grein fyrir því að ég
mundi ekki hitta hana aftur. Ég
gat talað við hana um góðu gömlu
dagana fyrir fimmtíu árum síðan,
þegar byrjað var að pilla rækju í
þvottahúsinu í Tangagötunni, allir
fullir eldmóði og framtíðin blasti
við. Hún náði flestu sem ég sagði
og skaut inní því sem ég gleymdi.
Magga var alla ævi mjög trúuð
kona og það hjálpaði henni að
komast í gegn um þann mikla ást-
vinamissi, sem hún varð fyrir á
lífsleiðinni. Ég man þessar hörm-
ungar þegar Símon og Diddi fór-
ust, síðan Marthen og Ole, þá
Diddi litli og síðan Símon yngri.
Þetta voru mjög erfiðir tímar.
Ég minnist Möggu sem merkustu
manneskju sem ég hef hitt á lífs-
leiðinni. Hún var ákveðin mann-
eskja með mikla blíðu og maður
þrætti ekki við Möggu. Hún hafði
líka mikla forustuhæfileika.
Hún hjálpaði öllum og leiðbeinti
ef eitthvað bjátaði á.
Með þessum fáu orðum vil ég
minnast þessarar miklu manneskju
og votta Ingu Ruth og öllum
barnabörnunum mína dýpstu sam-
úð.
Guð blessi ykkur.
Þórir Gunnlaugsson.
Þann dag skein sólin á Eyrina á
Ísafirði. Úti glampaði á sjóinn.
Hún stóð í eldhúsinu í Tangagötu 6
og var að hræra í vöfflur. Ég var
mættur fyrsta sinni í heimsókn
með dótturdóttur hennar. Á meðan
hún hellti upp á kaffi virti ég fyrir
mér ábúðarmikinn svipinn á port-
rettinu í stofunni af eiginmanni
hennar sálugum, Símoni Olsen. Ég
man enn hversu starsýnt mér varð
á málverkið á veggnum. Man enn
þetta tvennt: málverkið og klukk-
una þöglu í stofunni og skynjaði að
allt átti sér sínar hljóðu skýringar
í þessu húsi, bæði gleði og harmar.
Svo bar hún vöfflurnar á borð og
úr augum hennar skein birta.
Magnúsína var glaðsinna kona.
Glaðsinna, gjafmild, vinnusöm og
nákvæm. Þar að auki skarpgreind.
Ekki skaplaus og átti það stundum
til að bregða fyrir sig þeirri teg-
und kímni sem gat verið meinleg.
Sá þáttur varð hins vegar aldrei
ríkjandi í fari hennar þótt sjálf
hefði hún haft ærin tilefni til að
vera bitur í andstreymi daganna.
En hún lét harmana aldrei buga
sig. Á erfiðum stundum sótti hún
styrk til ættingja og vina og í vinn-
una í Rækjuverksmiðju O.N. Ol-
sen. Og umfram allt í trúna á
Krist. Hann var henni lifandi
huggari sá sem læknaði þrautir og
sefaði sorgir. Því kynntist ég vel
sumarið sem við Guðbjörg bjugg-
um á jarðhæðinni hjá henni í
Tangagötunni ásamt nýfæddum
syni okkar.
Síðustu misserin í lífinu átti
Magnúsína við vanheilsu að stríða
og var ferðbúin þegar kallið kom.
Dauðinn var henni líkn, enda sann-
færing hennar hrein. Hún vissi að
Símon myndi bíða hennar í brúnni
handan þessa heims þar sem mun-
ur daganna er enginn.
Blessuð veri minning Magnúsínu
Olsen. Hafi hún þakkir fyrir ljúf-
mennsku sína og örlæti.
Hjörtur Marteinsson.
MAGNÚSÍNA
INGIBJÖRG OLSEN
Elsku Ólöf mín.
Ég trúi því ekki að
þú sért virkilega farin
frá mér svona fljótt.
Þegar ég frétti
þetta brotnaði ég al-
veg niður og grét og grét, ég ætlaði
aldrei að hætta að geta hætt að
gráta, en eftir einhver ár þegar
sorgin er næstum því farin verða
aðeins til minningar um þig sem
eru mér mjög dýrmætar.
Þegar ég sá þig fyrst fannst mér
✝ Ólöf Aldís Breið-fjörð Guðjóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 6. maí
1974. Hún lést 6.
ágúst síðastliðinn og
var jarðsungin frá
Vídalínskirkju í
Garðabæ 19. ágúst.
þú vera svo falleg og
góðleg og finnst það
enn, svo fékk ég að
kynnast þér betur og
mér finnst ég mjög
heppin með það því að
enginn nema þú mundi
leyfa mér að fá mér
pínu nammi áður en
ég færi að sofa. Eftir
að ég kynntist þér gat
ég ekki beðið að koma
til ykkar pabba að
hitta þig og Víking
Glóa (og auðvitað
pabba), það var alltaf
svo gaman.
En það sem mér finnst verst er
að ég náði aldrei að segja þér
hversu óendanlega mér þótti mikið
vænt um þig svo ég segi það núna:
Ólöf mín, mér þykir óendanlega
mikið vænt um þig og það mun
endast að eilífu, sama hvað gerist,
en ég samdi ljóð fyrir þig, það heit-
ir Engill á himnum:
Engill á himnum þú ert,
aðeins þú getur sólina skert,
gert glaðan dag úr rigningarausum.
Engill á himnum þú ert...
Ég votta fjölskyldu, ættingjum
og vinum Ólafar alla mína samúð.
Ég trúi því að þú munir alltaf
vaka yfir okkur...
Þín
Lilja Guðrún.
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt
eins sviplega og nú;
og aldrei svo svart
yfir sorgarranni,
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú.
(Matthías Jochumsson.)
Við viljum með þessum orðum
kveðja kæra vinkonu okkar og
skólasystur.
Syni Ólafar og öllum öðrum að-
standendum hennar vottum við
okkar dýpstu samúð.
Edda Hrund Halldórsdóttir,
Agnes Björk Elfar.
ÓLÖF ALDÍS
BREIÐFJÖRÐ
GUÐJÓNSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist val-
kosturinn „Senda inn minningar/af-
mæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skilafrest-
ur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Minningar-
greinar