Morgunblaðið - 02.12.2004, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 2004 41
MINNINGAR
✝ Jón SigurðssonErlendsson fædd-
ist í Reykjavík 28.
ágúst 1914. Foreldr-
ar hans voru María
Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 24.9. 1883,
d. 14.2. 1979 og Er-
lendur Þorvaldsson
söðlasmiður, f. 14.6.
1881, d. 21.9. 1938.
Systkini Jóns voru
Jón Marís, f. 1904, d.
1906, Oddfríður, f.
1907, d. 1996, Ást-
björg, f. 5, d. 1984,
Ágústa, f. 1911, d.
1995, Guðmundur Hinrik, f. 1916,
d. 1918, Guðmundur Alfreð, f.
1921, d. 1995, Rósa María, f. 1922,
d. 1926 og Sesselja, f. 1924, d.
1995.
Eiginkona Jóns er Sigríður Jón-
asdóttir, f. 17.10. 1924. Þau gengu
í hjónaband 30.11. 1968. Foreldrar
hennar voru Hulda Sólborg Har-
aldsdóttir, f. 30.12.
1902, d. 28.12. 1993
og Jónas Böðvars-
son, f. 29.8. 1900, d.
30.9. 1988.
Jón starfaði lengst
af við málmiðnað og
var meistari í eir-
smíði. Í 47 ár starfaði
Jón við iðn sína, þar
af 44 ár hjá vélsmiðj-
unni Hamri. Þar var
hann verkstjóri í 30
ár. 1958 var Jón kos-
inn í stjórn verk-
stjórafélagsins Þórs
og var þar formaður
í 30 ár samfleytt frá 1960.
Jón sat í stjórn verkstjórasam-
bands Íslands fra 1979 til 1995 og
var kosinn heiðursfélagi 1985 og
heiðursfélagi í verkstjórafélaginu
Þór 1986.
Útför Jóns verður gerð frá Frí-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Þegar ég var lítil skotta hafði ég
áhyggjur af því hvernig maður færi
að því að finna sér eiginmann. Gekk
ég á milli fólks og spurði það hvernig
það hefði kynnst mökum sínum. Eft-
ir miklar vangaveltur sá ég að það
yrði allt of erfitt að ná sér í mann og
ákvað að hafa það eins og Sirrí móð-
ursystir mín og vera ógift. En svo
kynntist Sirrí honum Jóni og þá
snarsnérist mér hugur. Svona mann
varð maður náttúrulega að eignast
hvernig sem maður færi að því.
Jón var eirsmiður og hamraði
stálið í hálfa öld. Þetta var erfið
vinna en það var ekki einungis stálið
sem var hart, Jón var það líka. Hann
lét ekki nægja að standa við steðj-
ann. Hann stóð í eldlínu athafna og
félagsmála.
Jón átti sér sælureit í Svartagili í
Borgarfirði. Þar byggðu verkstjóra-
félagið Þór og Verkstjórasambandið
sumarbústaði. Jón var vakinn og
sofinn yfir byggingu og síðan við-
haldi bústaðanna. Hvergi þótti hon-
um fegurra og deildi maður ekki við
hann um það.
En það voru ekki þessar hliðar
Jóns sem ég þekkti best. Jón var
með eindæmum hjartahreinn og
barngóður maður. Löðuðust að hon-
um öll börn og veittu honum gleði.
Jón og Sirrí voru samhent í því að
styðja börnin í fjölskyldunni. Það
eru ófá börnin sem áttu hjá þeim
skjól í lengri og skemmri tíma. Það
hefur verið notalegt að koma til
Sirríar og Jóns í gegnum árin. Allt á
sínum stað, allt í rólegheitum, vænt-
umþykjan legið í loftinu. Á þeirra
heimili voru alltaf allir velkomnir,
allir jafnir, virðing borin fyrir öllum
og þar þurfti enginn að þykjast.
Voru Jón og Sirrí fjölskyldu
minni, foreldrum mínum, mér og
börnum mínum ævinlega góð. Vona
ég að ég sé manneskja til að endur-
gjalda eitthvað af því.
Valgerður Garðarsdóttir.
Örfá minningarbrot um Jón Er-
lendsson.
Jón ferðbúinn með Sirrí sína á leið
að Álftárósi á Mýrum í upphafi átt-
unda áratugarins. Scoutinn ljósblár
splunkunýr, drekkhlaðinn varningi.
Jón syngur óperuaríur milli þess
sem Sirrí býður okkur úr nammidós-
inni. Það er rómantík í loftinu og
sumar í íslenskri sveit. Á þessum
tíma er Jón til þess að gera nýkom-
inn í okkar fjölskyldu, maðurinn
hennar Sirríar föðursystur minnar.
Bátsferð með þeim hjónum út á Álft-
árósinn er ógleymanleg, svo og ferð-
ir í Hraundalsrétt, þar naut Jón sín
vel við söng og gleði.
Jón naut þess að ferðast, hann
hafði gaman að því að taka myndir,
bæði ljósmyndir og kvikmyndir.
Margar stundir átti hann í Svarta-
gili, í sumarhúsum verkstjórafélags-
ins Þórs, og þangað var gott að
sækja þau hjón heim. Ótal góðar
minningar á ég frá því að heimsækja
Jón og Sirrí í Dalaland. Þangað hef-
ur alltaf verið gott að koma.
Jón var afar barngóður og hænd-
ust öll börn mjög að honum. Hann
gaf þeim tíma og lék og sprellaði við
þau. Ómetanleg er mér hjálpin þeg-
ar Sirrí og Jón fóstruðu Huldu dótt-
ur mína fyrstu árin hennar meðan
ég var að vinna og fleiri voru börnin
sem nutu þess að vera í skjóli þeirra.
Fuglarnir í Fossvoginum vissu líka
hvert þeir áttu að leita, á köldum
vetrardögum beið þeirra næg fæða á
svölunum.
Þegar árin færðust yfir átti Jón
við veikindi að stríða, en ekki heyrð-
ist hann kvarta, hann var ótrúlega
duglegur. Síðasta árið bjó Jón á
hjúkrunarheimilinu Eir eftir að
heilsa hans versnaði. Þar naut hann
góðrar ummönnunar. Nú hefur Jón
lagt upp í sína hinstu för.
Ég og fjölskylda mín þökkum
honum samfylgdina.
Oddný Halla Haraldsdóttir.
„Jón afi er dáinn.“ Þessa frétt
fengum við á laugardaginn og kem-
ur alltaf jafn mikið á óvart þó maður
eigi að vita betur.
Ég kynntist Jóni þegar ég giftist
bróðursyni Sirríar, konu hans. Þau
hjón tóku mér ákaflega vel og buðu
mig velkomna í fjölskylduna, Sirrí
gaf okkur nýtrúlofuðum pönnuköku-
gaffal úr silfri með Reykjavíkur-
munstri þegar við komum fyrst í
heimsókn til þeirra. Þessi gaffall
varð síðar vísir þess silfurborðbún-
aðar sem við eigum í dag.
Þau hjón voru alltaf boðin og búin
til að hjálpa okkur og þegar börnin
komu til sögunnar var heimili þeirra
galopið. Litlu krílin fengu að vera
hjá Sirrí og Jóni alltaf þegar þurfti
og þau vildu, enda aldrei kölluð ann-
að en „Jón afi og Sirrí amma“.
Þegar við vorum ung og áttum
ekki bíl, bauð hann okkur stundum í
sunnudagsbíltúr. Sérstaklega man
ég eftir ferð þegar við fórum að
Valabóli og upp í Heiðmörk, þar dró
Sirrí upp nesti og Jón lék á als oddi,
skreið um alla móa með Teit, eldri
son okkar lítinn, á bakinu. Þá var
ekki leiðinlegt að fá að heimsækja
þau í sveitina að Álftárósi á Mýrum
þar sem þau dvöldu oft, til að skoða
dýrin, og gamli traktorinn vakti ekki
síður lukku, eða seinna í bústaðinn í
Svartagili.
Jón var mjög barngóður maður og
hann fékk sérstakan glampa í augun
þegar börn voru í kringum hann.
Þau voru aldrei fyrir honum með of
mikinn hávaða eða grenjugang,
hann var bara til staðar þegar þau
voru að snudda í kringum hann að
leika sér.
Þegar Ásta Sirrí, yngri dóttir okk-
ar, var lítil í pössun hjá þeim undi
hún sér hvergi betur en hjá „Jóni afa
og Sirrí ömmu“. Allt var í föstum
skorðum, matur klukkan tólf og
kaffi klukkan þrjú og leikur þess á
milli. Enginn asi og læti.
Jón var víðsýnn, hafði ákveðnar
skoðanir og átti það til að vera dálít-
ið fastur fyrir, sannur verkalýðs-
sinni af gamla skólanum en var einn
af þessum traustu mönnum sem
gefa manni svo mikið. Hann tók allt-
af vel á móti manni og ef honum
fannst líða langt á milli heimsókna
orðaði hann það þannig að maður
væri sjaldséður hvítur hrafn en
gladdist yfir komunni, bauð kaffi og
meðlæti.
Þegar hann var orðinn líkamlega
og andlega þeyttur og ófær að vera
lengur heima fékk hann á endanum
inni á hjúkrunarheimilinu Eir þar
sem vel var hugsað um hann. Hann
var undir það síðasta stundum í sín-
um hugarheimi og þekkti okkur ekki
alltaf í þau skipti sem við kíktum til
hans en á 90 ára afmælinu í sumar,
þegar við Jónas mættum með litla
barnabarnið okkar, kom aftur gamli
glampinn í augun hans þegar litli
snáðinn vappaði í kringum hann.
Elsku Jón minn, hafðu þökk fyrir
allt sem þú hefur verið okkur. Við
kveðjum þig að sinni og Guð veri
með þér.
Halldóra Teitsdóttir og
fjölskylda.
Undanfarna daga hefur hugur
minn reikað aftur í tímann, aftur til
bernskuáranna þegar ég var nærri
því daglegur gestur á heimili Jóns
og Sirríar. Sirrí eiginkona Jóns er
ömmusystir mín og nutum við Jón
Sigurður, bróðir minn, góðs af því að
eiga þau að. Í stað þess að fara á
leikskóla gætti Sirrí okkar á daginn.
Jón kom iðulega heim í hádegismat
og þá borðuðum við saman hollan og
alíslenskan hádegisverð að hætti
frænku minnar. Það var ýmislegt
brallað í Dalalandinu og þreyttist
Jón ekki á því að lesa fyrir okkur
ævintýrasögur um Stígvélaða kött-
inn, Mjallhvíti, Hans og Grétu og all-
ar hinar skemmtilegu ævintýraper-
sónurnar. Þegar við urðum leið á
bókunum skáldaði hann bara í eyð-
urnar og bjó til nýjan ævintýraheim.
Jón var ákaflega barngóður og lét
það sjaldan fara í taugarnar á sér
þegar við vorum að klípa hvert ann-
að, rífa í hár eða bíta og náði alltaf
að stilla til friðar.
Þó ég hafi ekki verið nema þriggja
ára gömul er mér mjög minnisstætt
þegar eitt barnið í blokkinni í Dala-
landinu fékk þríhjól. Ég varð frekar
spæld enda dauðlangaði mig líka í
hjól. Ég brá þá á það ráð að stappa
niður fótunum og grenja allan dag-
inn þangað til Jón gafst upp og fór
með mig í hjólabúð þar sem fjárfest
var í rauðu þríhjóli. Um leið og hann
var búinn að borga tók ég gleði mína
á ný og brosti hringinn næstu daga.
Svona var Jón, mátti ekkert aumt
sjá og vildi allt fyrir alla gera.
Þegar ég var lítil öfundaði ég
hann líka óskaplega mikið fyrir að
geta tekið út úr sér tennurnar og ég
skildi hreinlega ekkert í því af
hverju mínar væru svona pikkfastar.
Hann lét það þó alls ekki fylgja sög-
unni að hans væru falskar.
Elsku Sirrí mín. Ég þakka ykkur
Jóni innilega fyrir að hafa verið
þetta bakland sem þið voruð. Ég get
seint endurgoldið það. Þín
Marta María Jónasdóttir yngri.
JÓN S.
ERLENDSSON
Erfidrykkjur
Salur og veitingar
Félagsheimili KFUM & KFUK
Holtavegi 28, 104 Reykjavík.
Upplýsingar í síma 588 8899.
www.kfum.is
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Hjartkær sonur okkar, bróðir, mágur og frændi,
GÍSLI FRIÐRIK ÞÓRISSON
læknir,
Sóltúni 28,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Digraneskirkju í dag,
fimmtudaginn 2. desember, kl. 13.00.
Helga Sigurjónsdóttir, Þórir Gíslason,
Brynjólfur Þórisson,
Herdís Þórisdóttir, Ingvi Kristján Guttormsson,
Guttormur Arnar, Eva Írena,
Áki Elí og Hilmir Már.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, er
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við and-
lát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
STEINDÓRS SIGURÐSSONAR
fyrrv. sérleyfishafa og sveitarstjóra,
Klettási 2,
Njarðvík.
Sérstakar þakkir færum við systkinum og mökum þeirra, starfsfólki SBK,
Lionsmönnum í Njarðvík og átthagafélaginu.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Guðmundsdóttir,
Helga Steindórsdóttir, Einar Steinþórsson,
Guðmundur Steindórsson, Marie Belinda Michel,
Ingibjörg Salome Steindórsdóttir, Sveinbjörn Bjarnason,
Sigurður Steindórsson, Fríða María Sigurðardóttir
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
HARALDUR GESTSSON,
Mánavegi 9,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugar-
daginn 4. desember kl. 13.30.
Jóna Sigurlásdóttir,
Gestur Haraldsson, Kristbjörg Óladóttir,
Erla Haraldsdóttir, Kristinn Bjarnason,
Sigþór Haraldsson, Ólöf Garðarsdóttir,
Birgir Haraldsson, Margrét Auðunsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HINRIK ALBERTSSON,
Framnesvegi 20,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstu-
daginn 3. desember kl. 14.00.
Ráðhildur Guðmundsdóttir,
Albert Hinriksson, Guðrún Guðbjartsdóttir,
Guðmundur Hinriksson, Guðríður Guðjónsdóttir,
barnabörn og langafabarn.
Okkar ástkæra,
SIGRÍÐUR E. HALLDÓRSDÓTTIR
frá Hnífsdal,
Þrastarási 6,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju Hafnar-
firði föstudaginn 3. desember kl. 13.00.
Rikharð Bess Júlíusson,
Júlíus Þór Bess Rikharðsson,
Anna Lísa Rikharðsdóttir,
Brynjar Örn Rikharðsson,
Eva Hlín Gunnarsdóttir, Jökull P. Jónsson,
Hákon Darri Jökulsson,
Marta Gunnarsdóttir, Sigvaldi L. Guðmundsson,
Halldór G. Pálsson
og fjölskylda.