Morgunblaðið - 12.12.2004, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. DESEMBER 2004 49
MINNINGAR
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Vönduð og persónuleg þjónusta
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Legsteinar
Englasteinar
www.englasteinar.is
✝ Borghild KatrineJoensen fæddist
á Viðareiði í Færeyj-
um 8. ágúst 1919.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
20. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Anna Katrína Soffía
Joensen húsmóðir, f.
21. febrúar 1879, d.
1965, og Johannes
Joensen bóndi, f. 7.
júlí 1882, d. 1962.
Þau bjuggu allan
sinn búskap á
Viðareiði. Systkini Borghild voru
Birta, f. 1907, bjó í Færeyjum, lát-
in, Henry, f. 1910, bjó í Danmörku,
látinn, Jens, f. 1911, bjó á Íslandi,
látinn, Aksel, f. 1913, bjó í Dan-
mörku, látinn, Sigrid, f. 1915, býr í
Danmörku, og Hanna, f. 1923, bjó í
Færeyjum og Danmörku, látin.
Borghild giftist 13. apríl 1947
Birni Jónssyni skólastjóra frá
Stöðvarfirði, f. 15. júní, 1911, d. 9.
Rut Einarsdóttur, börn þeirra eru
María Nína og Aron Atli, c) Ívar
Örn, d) Björn Óli, unnusta Ingi-
björg Ösp Sigurjónsdóttir og e)
Hildur Inga Rós. 3) Jón, sölustjóri,
f. 13. júlí 1955, kvæntur Maureen
Björnsson, dóttir þeirra er Ann-
ika. 4) Ásgerður Erla, þroska-
þjálfi, f. 7. október 1957, gift Kurt
Larsen. Börn þeirra eru: a) Daniel,
b) Michael og c) Katja.
Borghild ólst upp á Viðareiði og
gekk í barnaskóla þar. Um tvítugt
fór hún í vist til Þórshafnar og var
þar í þrjú ár. Þá hóf hún nám við
hjúkrunarskólann í Klakksvík og
útskrifaðist þaðan árið 1945. Þá lá
leið hennar til Íslands. Hún starf-
aði á sjúkrahúsinu á Seyðisfirði
þar til hún giftist Birni sem var
kennari þar. Þau bjuggu nokkur
ár í Baldurshaga á Seyðisfirði en
fluttust 1953 til Reykjavíkur og
þaðan til Víkur í Mýrdal þar sem
þau bjuggu lengst af, hún sem hús-
móðir og hann sem skólastjóri.
Þegar börnin uxu úr grasi fór
Borghild á sumrin til hjúkrunar-
starfa á Landspítalanum í Reykja-
vík. Einnig vann hún við hjúkrun-
arstörf í Danmörku í nokkur ár.
Útför Borghild var gerð frá
Fossvogskapellu 24. nóvember og
fór fram í kyrrþey að ósk hennar.
desember 1979. For-
eldrar hans voru hjón-
in Jónína Þorbjörg
Erlendsdóttir hús-
móðir, f. 24. júní 1882,
d. 1967, og Jón
Björnsson hrepp-
stjóri, f. 12. janúar
1870, d. 1949. Þau
bjuggu á Kirkjubóli í
Stöðvarfirði. Borghild
og Björn eignuðust
fjögur börn en þau
eru: 1) Anna, kennari,
f. 26. desember 1947,
gift Þóri N. Kjartans-
syni framkvæmda-
stjóra, f. 2. desember 1943. Börn
þeirra eru: a) Björn Leifur, unn-
usta Hjördís Óladóttir, sonur
hennar er Ólafur Hrafn, b) Jónína
Sólborg, dóttir hennar er Anna
Elísabet og c) Hjördís Ásta. 2)
Nína, hjúkrunarfræðingur, f. 4.
júní 1949, var gift Guðmundi
Gíslasyni bókara. Börn þeirra eru:
a) Ingvar Mar, f. og d. 1972, b)
Gunnar Freyr, kvæntur Helmu
Þá er amma dáin. Eitthvað sem
maður veit að á eftir að gerast en
lokar svolítið augunum fyrir. Það
verður tómlegt um jólin að hafa
hana ekki með okkur. En svona er
lífið. Við erum bara ánægð með að
hún lifði löngu og innihaldsríku lífi.
Við erum líka hálfpartinn fegin að
hún þurfti ekki að lifa lengi með
þessum erfiðu veikindum.
Við eigum alltaf minningarnar.
T.d. þegar hún var að reyna að
kenna okkur færeysku sem gekk
ekkert allt of vel þó ekki væri við
hana að sakast þar.
Það var alveg ótrúlegt að horfa á
manneskju sem hafði aldrei lært
stakt orð í ensku bara rúlla því upp
eins og ekkert væri á efri árum.
Hún ákvað einn daginn að það gengi
ekki að kunna enga ensku þar sem
hún ætti barnabarn í Ástralíu. Svo
fór hún að læra af sjálfsdáðum svo
að segja hjálparlaust og gat bara
bjargað sér mjög vel þegar á þurfti
að halda.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til ömmu og heyra frið-
sælt tifið í klukkunni á veggnum í
stofunni. Hún sýndi alltaf svo mik-
inn áhuga á því sem við vorum að
gera. Það var gott að finna hvað hún
bar okkar hag fyrir brjósti. Hvatti
okkur t.d. áfram í að fara í skóla.
Amma vissi nefnilega hvað menntun
skiptir miklu máli. Hún var sjálf
hjúkrunarkona og vann við það
bæði í Danmörku og hér heima.
Henni þótti alveg sérlega gaman að
ferðast og hikaði ekki við að sitja í
flugvél til Ástralíu í eina 30 klukku-
tíma og heimsækja pýramída
Egyptalands þó hún væri orðin vel
við aldur.
Hjartað í henni ömmu var svo
sannarlega á réttum stað og alltaf
var hún boðin og búin að hjálpa okk-
ur í hverju sem var í lífsins ólgusjó.
Guð veri með þér þangað sem þú
ert komin og við hlökkum til að hitta
þig aftur þegar okkar tími kemur.
Þín barnabörn
Björn, Sólborg og Hjördís.
Elsku amma mín. Daginn áður en
þú veiktist kom ég til þín í heimsókn
og þú virtist svo hress, við vorum í
miklum umræðum um bækur og
fórum yfir gamlar minningar. Ég
vona að þér líði samt betur þar sem
þú ert núna heldur en síðustu dag-
ana í jarðlífinu.
Amma mín var yndisleg kona, var
alltaf stolt af barnabörnunum sínum
og lét það óspart í ljós þegar við
komum í heimsókn. Hún kenndi
mér margt gott og gilt, t.d. tveggja-
mannavist sem maður varð að
kunna ef maður vildi spila við hana.
Það var gaman að vera í kringum
hana þegar ég var barn því hún
dansaði, söng og þreyttist aldrei á
því að sýna manni glerdúkkurnar
eða steinasafnið í gamla hornskápn-
um í stofunni. Það var alltaf hlýlegt
og heimilislegt í íbúðinni hennar og
það var svo róandi að koma til henn-
ar og sitja í stofunni að spjalla og
hlusta á stóru veggklukkuna tifa.
Nú þegar hún er farin á ég margar
góðar minningar að hlýja mér við í
desembermyrkrinu og jólasnjónum.
Megi Guðs englar geyma þig,
elsku amma.
Þín
Hjördís Ásta.
Amma mín var mjög dugleg kona
og á ég henni margt að þakka. Hún
var mjög dugleg að fara í göngu-
ferðir. Hún hafði líka unun af að
ferðast og gerði sér meðal annars
lítið fyrir og fór þrisvar sinnum alla
leið til Ástralíu til þess heimsækja
son sinn og fjölskyldu hans. Var hún
þá 70–80 ára og ferðaðist ein í tvö
skipti. Hún fór líka oft til Danmerk-
ur til dóttur sinnar og fjölskyldu
hennar og fleiri landa.
Ég man þegar hún var að passa
mig, þá spiluðum við tveggja manna
vist og hún vann oftast í nóló, en
henni fannst skemmtilegast að spila
nóló. Við sungum mikið saman og
elskuðum það. Henni fannst mjög
gaman að syngja með fjölskyldunni
og talaði oft um hvað Jónína
langamma hefði sungið vel. Svo var
amma í sjálfsnámi í ensku og gekk
það ljómandi vel, hún var svo klár
hún amma. Svo kenndi hún mér
andlitsæfingar, þegar ég var í heim-
sókn hjá henni eða hún hjá mér.
En nú er amma farin yfir móðuna
miklu og líður vel þar. Hennar er
sárt saknað, en hún verður í huga
okkar allra, sem þótti vænt um
hana. Amma var líka mjög trúuð og
hafði lesið Biblíuna að minnsta kosti
þrisvar sinnum spjaldanna á milli.
Amma takk fyrir allar samveru-
stundirnar og söngstundirnar sem
við áttum saman.
Þegar dauðinn sækir að verða
margir sorgmæddir. Þegar einhver
nákominn deyr fyllist maður sökn-
uði, en um leið þakklæti. Þannig er
nú lífsins saga.
Ívar Örn.
BORGHILD
KATRINE JOENSEN
✝ Ellen Klausenfæddist á Eski-
firði 17. júní 1914.
Hún lést 30. septem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Herdís Jónat-
ansdóttir frá Þúfum í
Óslandshlíð í Skaga-
firði og Ingolf Rögn-
vald Klausen, norsk-
ur að ætt, sem bjuggu
á Eskifirði allan sinn
búskap. Þar bjuggu
einnig bræður Ing-
olfs, Fredrik og
Torger. Ellen var elst
níu systkina. Hún gekk í barna-
skóla frá 10 til 14 ára, og var það
allur hennar lærdómur.
Hinn 24. ágúst 1938 giftist Ellen
Sigurþóri Jónssyni frá Eskifjarð-
arseli. Hann var sonur Eiriku Guð-
rúnar Þorkelsdóttur og Jóns
Kjartanssonar. Ellen og Sigurþór
eignuðust soninn Agnar sem er
kvæntur Guðnýju
Árnadóttur.
Árið 1940 fóru
hjónin til Vest-
mannaeyja, Sigurþór
á vertíð, en Ellen sem
vinnukona hjá út-
gerðarmanninum
Hjörleifi Sveinssyni
og Þóru konu hans,
en þar voru þau
skamma stund og
sneru aftur til Eski-
fjarðar og bjuggu
þar æ síðan. Þá tóku
þau og ættleiddu
Agnesi sem þau
gerðu að dóttur sinni.
Ellen söng um mörg ár í kirkju-
kórnum á Eskifirði og starfaði
einnig mikið í Kvenfélaginu
Hringnum. Sigurþór lést árið 1998.
Þá fluttist Ellen á Hulduhlíð, dval-
arheimili aldraðra.
Útför Ellenar fór fram frá Eski-
fjarðarkirkju 9. október.
Ellen, eða Ella Klausen, eins og
hún var alltaf nefnd, var ein af ferm-
ingarsystkinum mínum sem voru
fermd í Eskifjarðarkirkju á hvíta-
sunnu 1928. Við vorum alls 13, en nú
er ég ein eftir af þessum hópi.
Ella átti mörg systkini. Hún átti
alltaf heima á Eskifirði og hélt
tryggð við fæðingarstað sinn. Ég
aftur á móti yfirgaf Eskifjörð 1942
og því urðu ekki samskipti okkar
Ellu eftir það mjög náin en þó viss-
um við alltaf hvort af öðru og ekki
kom ég svo „heim“ að ég hitti hana
ekki og þá rifjuðum við upp gömlu
dagana og barnaskólaveruna og
ferminguna í gömlu kirkjunni okk-
ar, minntumst okkar ágætu kenn-
ara, Jóns Valdemarssonar og Arn-
finns, sem gáfu okkur svo mikið til
framtíðarinnar, þessa fjóra vetur
sem við nutum leiðbeiningar þeirra.
Þeim áttum við svo margt að þakka,
því ekki var um aðra skólagöngu að
ræða en hjá þeim. Barnastúkunni
Bjarkarrós nr. 65 vorum við tengd,
enda alltaf gaman og gott að vera í
þeim félagsskap undir stjórn Jóns.
Hann brýndi fyrir okkur hvernig við
gætum öðlast góða framtíð og við
mundum svo oft orðtæki hans: Ljótt
orðbragð er eins og forarblettur á
hvítum silkikjól. Og eins þegar hann
benti okkur á hamingjuleiðina. Hún
var að varast óhollar nautnir og
virða guð og góða siði. Hann sagði
líka að við gætum ráðið okkar far-
sæld ef við hefðum heiðarleikann og
það að það skipti ekki máli hvað aðr-
ir gerðu okkur heldur hvað við gerð-
um öðrum. Þetta mundum við og
rifjuðum upp. Við gerðum ekki
miklar kröfur til lífsins og nægju-
semi og dugnaður var okkar mesti
aðall. Það kom sér vel þegar krepp-
an dundi yfir í uppvexti okkar.
Þessa er gaman að minnast nú
þegar leiðir skiljast í bili. Ella varð
hamingjusöm í sínu lífi. Eignaðist
góðan lífsförunaut og börn.
Ég vil með þessum línum þakka
Ellu fyrir vináttu æskuáranna og
biðja henni allrar blessunar á fram-
tíðarveginum, sem við trúðum að
biði okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
ELLEN
KLAUSEN
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Minningargreinar