Morgunblaðið - 04.01.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2005 31
MINNINGAR
sjónarmiðum. Þó er fyrirtækið vel
rekið, af fyrirhyggju, samviskusemi,
góðmennsku og snyrtimennsku. Við
sem þetta ritum teljum þessi gildi
hafa verið þeim félögum til heilla,
enda hefur útgerðin þeirra ávallt
verið farsæl.
Jón Pálsson sat aldrei auðum
höndum og margt í hans nánasta
umhverfi ber þess vitni. Hann var
smiður góður og smíðaði marga góða
hluti bæði fyrir skipin sín og heimilið
og þau Helga önnuðust garðinn sinn
af mikilli natni. Jón var alla jafna
frekar hæglátur maður, en þó hvorki
skoðanalaus né skaplaus. Hann hafði
þannig fas að allir báru virðingu fyr-
ir honum og hann hafði gaman af að
skemmta sér, grínast og hlæja þó
hann tæki hlutina alvarlega og aldrei
af kæruleysi. Alltaf var veitt af rausn
þegar þau hjón voru sótt heim og
ávallt glatt á hjalla enda hafði Jón
kímnigáfu sem afkomendur hans
ýmsir hafa erft. Þau voru glæsileg
saman á dansgólfinu hann og Helga
og ógleymanlegur er ljóminn í aug-
unum á Jóni þegar hann horfði ást-
fanginn á Helgu sína eftir 50 ára
hjónaband. Þegar Jón hreifst af ein-
hverju lét hann hrifningu sína óspart
í ljós, til dæmis með því að standa
fyrstur upp og klappa á góðum tón-
leikum eða með því að segja sam-
ferðafólki hrifinn og glaður frá ein-
hverju ánægjulegu sem hann hafði
upplifað.
Jón var barngóður og sá ekki sól-
ina fyrir barnabörnum sínum og
barnabarnabörnum, sem nú eiga
minninguna um afann góða og lýsa
upp tilveruna fyrir Helgu ömmu.
Gott er til þess að vita að hann eyddi
síðasta kvöldinu sínu, aðfangadags-
kvöldi, umvafinn börnum, barna-
börnum og einu kornungu barna-
barnabarni.
Vinir barna og barnabarna hafa
ekki farið varhluta af gæðum þeirra
Jóns og Helgu og eiga þeim margt að
þakka, virða þau og dá.
Þó undanfarin ár, og einkum síð-
ustu mánuðir, hafi verið erfið, hefur
parið glæsilega farið í sínar göngu-
ferðir eins lengi og mögulegt hefur
verið. Ekki eru margar vikur síðan
þau voru saman glæsileg og prúðbú-
in, eins og jafnan á sunnudegi, á
göngu um bæinn. Nokkru síðar voru
þau aftur komin á göngu, Jón heldur
hægari en fyrr og Helga beið átekta
meðan hann gekk upp brekkurnar,
en ekki var undan látið fyrr en í fulla
hnefana. Helga hefur verið manni
sínum hvatning og stuðningur í erf-
iðum veikindum. Hún hefur sýnt fá-
dæma styrk sem án efa mun duga
henni áfram á lífsins göngu, til góðs
fyrir bæði hana og fölskylduna, hér
eftir sem hingað til.
Genginn er mikill mannkostamað-
ur. Tilvera hans mun lengi setja
gæðamark sitt á ástvini, samstarfs-
fólk og annað samferðafólk sem
þekkti líf hans og störf. Við vottum
okkar kæru Helgu og öðrum ástvin-
um okkar dýpstu samúð um leið og
við vottum minningu Jóns Kristins
Pálssonar einlæga virðingu.
Fjölskyldan Botnahlíð 8.
Látinn er á Seyðisfirði Jón Krist-
inn Pálsson skipstjóri.
Jón var farsæll skipstjóri sem átti
traust og virðingu áhafnar sinar.
Hann var góður maður og vinur vina
sinna og reyndist þeim vel þegar á
þurfti að halda, það hafa margir okk-
ar fengið að reyna. Um sjómennsku
Jóns er margt hægt að segja og flest
gott. Hann var bæði vélstjóri og
skipstjóri og gekk ungur í félag með
Ólafi M. Ólafssyni um kaup á tré-
bátnum Gullveri NS 12. Þetta sam-
starf vatt upp á sig, skipin urðu fleiri
og er aflinn orðinn mikill sem skip
þeirra hafa borið að landi og afla-
verðmætið gríðarlegt.
Jón var óendanlega vandvirkur og
þolinmóður við allt sem hann gerði.
Minnisstætt er til dæmis þegar hann
tók teikningu af skipinu sem hékk
um borð og var orðin upplituð, fór
með hana heim, teiknaði allar breyt-
ingar sem búið var að gera á skipinu
inn á myndina auk þess að hressa
upp á hana að öðru leyti og varð hún
sem ný. Þetta er dæmi um iðjusemi
og snyrtimennsku Jóns, aldrei mátti
neitt drabbast. Hann vakti yfir skip-
inu og áhöfninni meðan hann var til
sjós og löngu eftir að hann fór í land
og átti ófá handtökin um borð allt
fram undir hið síðasta.
Sjókortin í skipum Jóns bera
handbragði hans fagurt vitni en
hann teiknaði af natni inn dýpislínur,
festur og allt sem að gagni gat komið
við veiðarnar. Þannig var sjávar-
botninn með hólum og hæðum, hol-
um og sprungum teiknaður inn á
kortin hans Jóns og auðveldaði
þannig starfið fyrir hann, samstarfs-
mennina og þá sem á eftir komu.
Samstarfsmenn Jóns lærðu vand-
virknisleg vinnubrögðin af honum og
héldu áfram að vinna kortin í hans
anda eftir að hann var farinn í land.
Enda höfðu önnur skip verið með
„plotter“ um árabil þegar áhöfnin á
Gullver taldi þörf á að fjárfesta í
slíku tæki, svo vel bjó hún að kort-
unum frá Jóni og félögum. Fyrst
þegar farið var að vinna gagnagrunn
fyrir tölvu plottera var leitað til
áhafnarinnar á Gullver sem átti
þennan fjársjóð sem Jón lagði
grunninn að. Þannig hafa verk Jóns
varðveist og nýtast nú að einhverju
leyti íslenskum sjómönnum við veið-
arnar.
Kona Jóns, Helga Þorgeirsdóttir,
var mikill félagi hans og var hann
farsæll í einkalífi sem í starfi. Þó bar
stóran skugga á fyrir rúmur tveimur
árum þegar elsti sonur þeirra, Þor-
geir, lést úr veikindum.
Þau Helga áttu mörg sameiginleg
áhugamál s.s. garðinn, gönguferð-
irnar, ferðalög og ekki síst barna-
börnin. Þeir okkar sem hafa verið í
áhöfn Gullvers undanfarinn áratug
eiga margar góðar minningar úr
ferðalögum okkar vítt og breitt um
heiminn þar sem þau hjón voru oft
hrókar alls fagnaðar.
Við vottum Helgu og börnunum og
öðrum ættingjum samúð okkar. Að
leiðarlokum þökkum við Jóni ómet-
anlegt samstarf, samveru og leið-
sögn í gegn um árin. Hans verður
lengi minnst.
Fyrrverandi skipsfélagar.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast vinar míns Jóns Pálssonar sem
ég kynntist gegnum svilkonu mína
Maggý dóttur hans. Jón var þá hætt-
ur til sjós, hafði lokið farsælum skip-
stjóraferli á skipum sem borið höfðu
nafnið Gullver. Eftir að hann hætti
til sjós hafði hann umsjón með skip-
inu í landi, passaði upp á að allt væri í
góðu lagi og ekkert vantaði þegar
skipið lét úr höfn til veiða. Jón þekkti
skipið vel og hafði þekkingu á öllum
búnaði þess. Það var gaman að skoða
skipið með honum, allt var í röð og
reglu, nýmálað og hreint, þannig
vildi hann hafa það. Ég gleymi ekki
kortum af veiðislóðum á Austfjarða-
miðum sem hann hafði búið til, sann-
kölluð listaverk.
Saga Jóns í atvinnulífi Seyðis-
fjarðar er merk, fyrirtæki hans og
Óla Óla, Gullberg hf. hefur um árabil
verið einn af burðarásum í atvinnulífi
bæjarins, stuðlað að stöðugri at-
vinnu. Jóni var umhugað um fólkið í
bænum, sjálfur var hann nægjusam-
ur og barst ekki á.
Eitt áhugamál Jóns var garð-
yrkja, þar sem áður var örfoka melur
ofan við hús þeirra Helgu er nú fal-
legur trjágarður langt upp í fjall,
sem ber vinnu þeirra hjóna merki.
Trén í garðinum munu halda áfram
að vaxa og vonandi sá sér áfram um
hlíðina og verða með tíð og tíma
skógur. Aðdáunarverðir eru menn
eins og Jón sem skila landinu
klæddu trjám okkur hinum og kom-
andi kynslóðum til ánægju.
Hann var Seyðfirðingur svo mikill
að hann undi sjaldan lengi að heiman
án þess að heimþrá sækti að. Það var
nóg að gera heima, mála skipið,
dytta að húsinu sínu, garðurinn,
hann var þeirrar náttúru að vilja
hafa eitthvað fyrir stafni. Jón hafði
góða nærveru, var hógvær, kurteis,
snyrtimenni, reglusamur og heiðar-
legur, ég leit upp til hans og tók hann
mér til fyrirmyndar.
Elsku Helga og aðrir aðstandend-
ur. Innilegar samúðarkveðjur,
Árni Sverrisson.
Þegar minnast á Jóns Pálssonar,
skipstjóra og útgerðarmanns á
Seyðisfirði, kemur fyrst upp í hug-
ann mikill missir fjölskyldunnar
ásamt því skarði sem hann skilur eft-
ir sig í litla kaupstaðnum sem átt
hefur undir högg að sækja undanfar-
in ár og jafnvel áratugi.
Ef staldrað er við ævistarf Jóns þá
er hann verðugur fulltrúi þeirrar
kynslóðar sem markaði spor í ís-
lensku atvinnulífi um og eftir miðja
síðustu öld. Þessi kynslóð er undir-
staðan undir því þjóðfélagi sem við
þekkjum í dag. Sjórinn varð starfs-
vettvangur Jóns eins og svo margra
af hans kynslóð sem ólust upp við
sjávarsíðuna. Hann var réttur mað-
ur á réttum stað þegar hann fór í út-
gerð með Ólafi Ólafssyni og þeir
kaupa sinni fyrsta bát, Gullver NS
12. Bátarnir áttu eftir að verða fleiri
og stærri og enn er til skip með
þessu nafni í eigu fjölskyldnanna.
Alla tíð hefur þetta framtak þeirra
verið bakfiskurinn í atvinnulífi á
Seyðisfirði og erfitt er að gera sér
grein fyrir hvað staðurinn væri án
þeirra. Frá upphafi hafa Jón og Ólaf-
ur gert sér grein fyrir þeirri ábyrgð
að bera uppi atvinnulíf í litlu plássi
og þeir höfðu metnað til að gera það
af myndarskap. Það er því ljóst að
það er skarð fyrir skildi nú þegar
Jón er fallinn frá.
Þegar maður á unga aldri kynnist
fólki er ekki hugsað út í það hvort og
hvaða áhrif það á eftir að hafa á
mann í framtíðinni. Framan af
bjuggum við á sömu torfunni á Seyð-
isfirði þar sem Helga stjórnaði
krakkaskaranum af skörungsskap.
Síðar átti ég þess kost að kynnast
Jóni nánar þegar ég steig mín fyrstu
skref á sjónum. Þar myndaðist vin-
skapur við Jón og fjölskylduna sem
var eðlilegt framhald af fyrri kynn-
um og ekki spillti það svo fyrir þegar
Þorsteina frænka hans varð á vegi
undirritaðs.
Það er því ýmislegt sem kemur
fram í hugann þegar litið er til baka
og margt hægt að segja. Efst stend-
ur minning um mjög mætan mann
sem skapað hefur sé orðstír sem
seint mun gleymast. Það er lán að
hafa átt þess kost að kynnast slíkum
manni.
Missir okkar er mikill, mestur er
hann hjá fjölskyldu Jóns en minn-
ingin lifir.
Helga og krakkarnir, hugurinn er
hjá ykkur.
Ómar og Þorsteina.
Elsku afi, ég vildi að þú
værir hérna hjá mér.
Ég vildi að þú héldir í
hendina á mér.
Þórir.
HINSTA KVEÐJA
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og bróðir,
JÚLÍUS GRÉTAR ARNÓRSSON
tæknifræðingur,
Ásgarði 38,
Reykjavík,
lést aðfaranótt jóladags.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að hans
ósk.
Æsgerður Elísabet Garðarsdóttir,
Sigríður Árný Júlíusdóttir, Jón Bergur Hilmisson,
Æsgerður Elín Jónsdóttir,
systkini og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
SVAVA VIGFÚSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn 31. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Helgi Hallgrímsson,
Rut Helgadóttir, Bragi Jónsson,
börn og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
DAVÍÐ KR. JENSSON
byggingameistari,
Langagerði 60,
andaðist á heimili sínu að morgni nýársdags.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
6. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er vinsamlegast bent á Styrktarfélag vangefinna.
Jenný Haraldsdóttir,
Valborg Davíðsdóttir, Ragnar B. Ragnarsson,
Kristrún Davíðsdóttir, Ásgeir Eiríksson,
Inga Davíðsdóttir, Jóhann Bjarnason,
Jenný Davíðsdóttir, Ólafur Einarsson,
Hildur Davíðsdóttir, Hreinn Hafliðason,
Elsa María Davíðsdóttir, Þórhallur Matthíasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁSGEIR ÞÓRARINSSON,
Njálsgötu 100,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 28. desember.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju föstu-
daginn 7. janúar kl. 15.00.
Guðmundur Ásgeirsson, Guðrún Kristjánsdóttir,
Esther Ásgeirsdóttir, Jóhann Einarsson,
Bragi Ásgeirsson, Hjördís Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæri frændi,
ÞÓRÐUR ELÍASSON
frá Saurbæ,
fyrrv. leigubílstjóri,
áður til heimilis í Hraunbæ 103,
verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju föstu-
daginn 7. janúar kl. 13.00
Fyrir hönd aðstandenda,
systkinabörn hins látna.
Elskulegur eiginmaður minn, stjúpfaðir og
bróðir,
JÓHANN ÁSMUNDSSON
safnstjóri Minjasafns Egils Ólafssonar,
Hnjóti, Örlygshöfn,
lést á líknardeild LSH Kópavogi föstudaginn
31. desember.
Magnea Einarsdóttir,
Árni Klemensson,
Einar Dagfinnur Klemensson, Hildur Sonja Guðmundsdóttir,
Jenný Ásmundsdóttir, Guðmundur Benediktsson,
Hildur Hanna Ásmundsdóttir, Gylfi Jónsson,
Benedikt Grétar Ásmundsson, Kristín Jóhannesdóttir.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
MAGNÚS BLÖNDAL JÓHANNSSON,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 6. janúar kl. 11.00.
Fyrir hönd ástvina,
Hulda Björnsdóttir Sassoon,
Jóhann Magnús Magnússon,
Kristján Þorgeir Magnússon,
Marinó Már Magnússon.