Morgunblaðið - 04.01.2005, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hjalti Þór Ís-leifsson fæddist í
Reykjavík 3. apríl
1974. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ mánudag-
inn 27. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Ís-
leifur Þorbjörnsson,
f. 9. september 1951
og Petrína Guðrún
Gunnarsdóttir, f. 24.
mars 1950, d. 9.
mars 1977. Eigin-
kona Ísleifs og upp-
eldismóðir Hjalta er
Alda Hafdís Sigurðardóttir, f. 3.
apríl 1955. Systur Hjalta Þórs
eru Sveinlaug, f. 4. október
1978, sambýlismaður Magnús
Daníel Karlsson, f.
8. maí 1973, og
Hrefna Dröfn, f. 25.
apríl 1987, unnusti
Halldór Ingi Stef-
ánsson, f. 17. janúar
1986.
Hjalti lauk grunn-
skólaprófi frá
Vogaskóla og stúd-
entsprófi frá
Menntaskólanum
við Sund árið 1994.
Að stúdentsprófi
loknu starfaði hann
í Skálatúni uns þrek
hans þvarr vegna
veikinda haustið 1995.
Útför Hjalta Þórs verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Í minningu elsku Hjalta míns.
Megirðu finna hamingju,
megirðu finna frið,
megirðu vera án þjáninga.
Líkt og ég vil öðlast hamingju,
frið og þjáningaleysi megir þú öðlast
hamingju, frið og þjáningaleysi.
Megum við ganga í náð
og ljós alheimsins lýsa okkur leiðina.
Ég kveð þig elsku ömmustrákur-
inn minn.
Minning þín lifir ávallt í hjarta
mínu.
Aðalbjörg amma.
Í dag kveðjum við yndislegan
frænda okkar, hann Hjalta Þór.
Hjalti var aðeins þrítugur er hann
lést á Hjúkrunarheimilinu Skóg-
arbæ eftir erfið veikindi síðustu tíu
árin en þar dvaldi hann í góðri umsjá
hjúkrunarfólks undanfarin ár. Veik-
indi hans drógu fljótt úr honum
máttinn, samt var oftast stutt í bros-
ið, glaðværðina og þakklætið hjá
honum.
Hjalti var þriggja ára þegar hann
missti móður sína úr sama sjúkdómi.
Þessi fallegi strákur með ljósu
lokkana sem var alltaf glaður og
hlæjandi dvaldi í stuttan en ógleym-
anlegan tíma hjá ömmu, afa og okk-
ur frændsystkinunum í Kópavogi
eftir að hann missti móður sína. Öll
vildum við hafa hann áfram hjá okk-
ur en Hjalti átti yndislegan föður
sem hann dýrkaði og hófu þeir feðg-
ar sitt líf saman. Þær eru margar fal-
legar minningarnar sem við geymum
um elsku drenginn okkar eða kallinn
hans afa síns eins og pabbi okkar
kallaði hann alltaf.
Við minnumst hans í fangi föður
síns hans Ísleifs bróður okkar og í
fangi móður sinnar hennar Petu, við
minnumst hans hlustandi af athygli á
sögur Þorbjörns afa síns sem lést
þegar Hjalti var tólf ára. Þeir vin-
irnir elskuðu hvor annan meira en
nokkur veit, við minnumst hans í
fangi ömmu Aðalbjörgu en þau voru
bundin órjúfanlegum böndum fullum
af ást og virðingu. Við minnumst
hans með fósturmóður sinni Hafdísi
og systrum sínum Sveinlaugu og
Hrefnu Dröfn og við minnumst hans
sem yndislega bjarta og fallega
drengsins okkar sem var alltaf glað-
ur og ljúfur, sannur vinur. Bros hans
og hlýja mun ávallt fylgja okkur.
Guð geymi góðan dreng.
Þjáningin hverfi frá hinum þjáðu,
óttinn frá hinum óttaslegnu,
syrgjendum hverfi sorgin og
sjúkir verða heilir á ný.
(Höf. óþ.)
Elsku Ísleifur, Hafdís, Sveinlaug
og Hrefna Dröfn. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Kveðja,
Heiðdís, Kristjana,
Heiðrún og Sonný.
Í dag kveðjum við hann Hjalta
Þór, frænda og vin sem háði langa og
stranga baráttu við sjúkdóm sem
markað hefur djúp spor í okkar fjöl-
skyldu. Mikill samgangur hefur allt-
af verið milli fjölskyldna okkar. Við
horfðum á Hjalta vaxa og þroskast,
breytast úr barni í ungling og mörgu
sem því fylgir. Hann Hjalti fór oft
sínu fram þó ekki hefði hann hátt um
allt sem hann gerði og mörg prakk-
arastrikin átti hann til. Hann og
Gunnar Óli sonur okkar voru jafn-
aldrar og miklir vinir. Á unglingsár-
unum stóðu þeir frændurnir oft þétt
saman, svo þétt að foreldrarnir
skutu á fundi til að ræða fyrirætlanir
þeirra eins og Þórsmerkurferðina
sem farin var um verslunarmanna-
helgi. Þar höfðu þeir frændur sitt í
gegn með loforðum um bætingu og
góða hegðun. En skjótt skipast veð-
ur í lofti. Stuttu eftir stúdentsprófið
fékk Hjalti Þór fyrstu arfgengu
heilablæðinguna. Þá breyttist allt.
Hjalti gafst aldrei upp og barðist
hetjulega við afleiðingar sjúkdóms-
ins þó hann vissi alltaf að hverju
stefndi. Fjölskylda hans stóð þétt við
hlið hans og saman gengu þau í gegn
um tíma sem ekki fást með orðum
lýst. Nú er þessari hetjulegu baráttu
Hjalta Þórs lokið. Hann er nú laus
við þjáningar þessa heims. Blessuð
sé minning hans.
Elsku Ísleifur, Hafdís, Sveinlaug
og Hrefna, Guð gefi ykkur styrk og
frið og leiði ykkur áfram á þessum
erfiðu tímum.
Sigurður, Kristín María
og Arnar Björn.
Nú ert þú farinn, Hjalti minn, eftir
um 10 ára baráttu við svo óréttlátan
sjúkdóm. Það er í raun með ólíkind-
um að þú skyldir þurfa að berjast
þetta lengi og erfitt að horfa upp á
hvað þú hefur mátt þola allan þenn-
an tíma. Ég flutti til Reykjavíkur 8
ára gamall og ekki var langt á milli
heimila okkar og vorum við mikið
saman. Þegar fram liðu stundir fórst
þú í Menntaskólann við Sund og
varst duglegur að bjóða mér á ýmsar
uppákomur í félagslífinu þar. Það
var alltaf stutt í grínið hjá þér og oft
sögðumst við vera bræður, við vor-
um nokkuð líkir í útliti og voru því
alltaf einhverjir sem trúðu því að við
værum bræður. Það er mér mjög
minnisstætt þegar þú hélst upp á af-
mælið þitt einu sinni og bauðst vin-
um þínum heim. Þegar vinir þínir
komu sögðust þeir ætla að koma þér
á óvart. Þeir bundu fyrir augun á
þér, settu á þig vasadiskó og leiddu
þig út í bíl. Stákarnir keyrðu nokkra
hringi um hverfið og eftir nokkurn
tíma vorum við komnir heim til þín
aftur. Ég gleymi ekki þeim undrun-
arsvip sem þú settir upp þegar þú
tókst niður trefilinn og leist í kring-
um þig. Þarna voru allir mættir heim
til þín og búið að skreyta stofuna.
Þetta er aðeins ein af mörgum góð-
um minningum sem ég á um þig. Við
höfum alltaf verið góðir vinir og gert
margt skemmtilegt saman.
Eftir að hafa farið í velheppnaða
útskriftarferð til Benidorm rúmlega
tvítugur reið fyrsta áfallið yfir, þú
fékkst þína fyrstu heilablæðingu.
Skömmu eftir það sagðir þú við mig
að þú gerðir þér grein fyrir því að
þessi sjúkdómur myndi draga þig til
dauða. Það hlýtur að hafa verið mjög
erfitt fyrir mann sem allt lífið blasir
við að vera búinn að gera sér grein
fyrir sínum endalokum. Nú ertu
loksins frjáls, Hjalti minn, og hlýtur
það að vera mikill léttir fyrir þig eftir
allt sem þú hefur mátt þola.
Elsku Hafdís, Ísleifur, Sveinlaug,
Hrefna og aðrir ættingjar, innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Þinn frændi,
Gunnar Óli.
Elsku Hjalti frændi.
Það er sárt að þurfa að kveðja en
nú er þinni löngu baráttu lokið. Í
raun varst þú að berjast fyrir okkur
öll, frændsystkinin, því við hefðum
getað verið í sömu sporum og þú. Í
staðinn njótum við þess sem þú
naust aldrei, að stofna fjölskyldu og
heimili, stunda framhaldsnám og
fleira sem fólk á okkar aldri gerir.
Ég tel það því skyldu mína, í virðing-
arskyni við þig, að meta tækifærið
mitt, nota það vel og hafa að leið-
arljósi það sem skiptir mestu máli í
lífinu.
Ég veit, elsku frændi, að þér líður
vel núna og það er vel tekið á móti
þér.
Elsku Hafdís, Ísleifur, Sveinlaug,
Hrefna og Maggi, megi góður Guð
gefa ykkur huggun og styrk í sorg-
inni, með kveðju frá öllum í fjöl-
skyldu minni.
Kristjana Bjarnþórsdóttir.
Hann Hjalti Þór er dáinn.
Við vorum vakin með þessum orð-
um hinn 27. desember sl., vitandi það
að við gátum átt von á þessari hring-
ingu í nokkur ár því elsku drengur-
inn hefur ekki fengið að njóta lífsins í
mörg ár sökum veikinda sinna. Þetta
er engu að síður harmafregn og
minningarnar streyma fram. Brosið
hans fallega og ljúfmennska mun lifa
í minningunni.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með þessum orðum viljum við
kveðja og heiðra minningu Hjalta
Þórs.
Elsku Ísleifur, Hafdís, Sveinlaug
og Hrefna Dröfn, við sendum ykkur
sem og öðrum ættingjum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
Guð að veita ykkur styrk.
Björg Lárusdóttir,
Sigurður Þorbjörnsson.
Elsku Hjalti.
Um daginn dreymdi mig draum.
Ég var að ganga upp Laugaveginn
og ég mætti þér. Það var yndislegt
að sjá þig þarna. Við spjölluðum heil-
margt saman, við föðmuðumst og
sögðum að við hittumst síðar. Okkur
leið vel. Næsta dag var mér tilkynnt
að þú hefðir dáið um morguninn.
Þegar þú veiktist fyrst fyrir 10 ár-
um vonaði ég innilega að þú myndir
ná þér en sjúkdómurinn var sterkari.
Ég veit að mikið hefur verið lagt á
þig og fjölskyldu þína á þessum ár-
um. Þrautargöngu þinni er nú lokið.
Í dag veit ég að þér líður miklu betur
og ert frjáls ferða þinna.
Þegar ég skrifa þessa línur koma
fram margar minningar um okkur.
Ég man þegar þú bauðst mér á leik-
sýninguna í Menntaskólanum við
Sund. Vá, hvað ég var stolt af þér,
enda sagði ég það við þig og alla sem
þekkja þig.
Þegar við unnum saman í Mikla-
garði, þegar við hittumst á Hressó
og þegar við hittumst í fjölskyldu-
boðum. Okkur þótti gaman að spjalla
saman um fjölskylduna, um vinina
okkar, um skólann og framtíðina.
Þegar ég sagði dóttur minni að þú
værir dáinn fórum við að ræða um
þig. Spurði hún mig hvað ég héldi að
þú værir að gera núna. Ég hugsaði
mig ekki lengi um, sagði að þú værir
ábyggilega með körfubolta og að
skjóta nokkrar körfur og þér liði vel.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Ísleifur, Hafdís, Sveinlaug,
Hrefna, amma, Gunni frændi, Maggi
og fjölskylda. Við vottum ykkur
dýpstu samúð vegna fráfalls Hjalta.
Kveð þig, Hjalti minn.
Margrét Gígja Þórðardóttir
og fjölskylda.
Það er erfitt að trúa því að þú sért
farinn elsku Hjalti. Það er ekki langt
síðan við lágum saman á Grensás. Þú
að ná þér eftir alvarlegt heilablóðfall,
ég að ná mér eftir slys. Eftir að ég
fór á Grensás fann ég að ég var ekki
ein um það að vera að byggja mig
upp og öðlast styrk á ný. Ég dáðist
að því hvað þú varst duglegur að æfa
þig í hverju sem var, alltaf að ganga
upp stigann eða eftir ganginum. Ég
á þér mikið að þakka, að stappa í mig
stálinu og henda mér áfram. Eins
varstu svo mikill húmoristi í þér, lit-
aðir hárið á þér röndótt bara til að fá
tilbreytni í lífið. Ég get heldur ekki
annað en brosað að einu atviki sem
situr fast í huga mér. Þér leiddist og
langaðir að gera eitthvað af þér, ég
bara sagði já og hugsaði ekki útí það
meir. Þegar ég þurfti að kíkja inn á
vakt til að sýna hjúkrunarkonunum
eitthvað þá sá ég þig á skjánum hjá
þeim og þar varstu í hjólastólnum
niðri í anddyri að fela matarvagnana.
Ég fattaði fljótt hvað var í gangi og
fór fyrir skjáinn til að þær sæju þig
ekki. Komst svo sæll og glaður upp
með lyftunni og brostir út að eyrum,
ég stóð við lyftudyrnar og spurði þig
hvað væri í gangi. Þá hafðir þú
gleymt að það væru myndavélar
þarna en sem betur fer sáu þær ekk-
ert því ég stóð fyrir.
Já, það var ýmislegt brallað á
Grensás. Ég á margar góðar minn-
ingar um þig sem ég ætla að varð-
veita.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tár-
um, hugsið ekki um dauðann með harmi
eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið. En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins. Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Elsku Ísleifur, Hafdís, Sveinlaug,
Maggi og Hrefna Dröfn, ég sendi
mínar innilegustu samúðarkveðjur
og bæn um styrk á erfiðri stund.
Elsku Hjalti, takk fyrir að hafa
verið til, ég mun aldrei gleyma þér.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Ragnhildur Sigurðardóttir.
HJALTI ÞÓR
ÍSLEIFSSON
Hjartans þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu
okkur hlýhug og vináttu við fráfall ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
GUÐMUNDAR E. SIGVALDASONAR
jarðfræðings.
Halldóra Þorsteinsdóttir,
Ragnheiður Guðmundsdóttir, Daniel Friedan,
Birgir Guðmundsson, Rut Petersen,
Gunnar Bragi Guðmundsson, Ulla Uhrskov,
Guðrún Bryndís Guðmundsdóttir, Kristján Matthíasson,
Anna Marie Sigmond Guðmundsdóttir, Eivind Slettemeås,
Solveig Birgitta Guðmundsdóttir Sigmond,
Guðný Þóra Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SVERRIR BALDVINSSON,
frá Skógum í Hörgárbyggð,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
23. desember.
Útför hans fer fram frá Glerárkirkju föstudaginn
7. janúar kl. 14.
Álfheiður Ármannsdóttir,
Anna Soffía Sverrisdóttir,
Sverrir Brynjar Sverrisson, Elín Sigurðardóttir,
Þóra Sverrisdóttir,
Heiðrún Sverrisdóttir, Þorsteinn Berg,
Sólrún Sverrisdóttir, Óskar Steingrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, bróðir, tengdafaðir, tengdasonur og
mágur,
AÐALSTEINN SMÁRI VALGEIRSSON
Múlavegi 35,
Seyðisfirði,
sem andaðist föstudaginn 31. desember
2004, verður jarðsunginn frá Seyðisfjarðar-
kirkju laugardaginn 8. janúar 2005 kl. 14.00.
Sveinhildur Ísleifsdóttir,
Ísleifur Aðalsteinsson, Elva Ásgeirsdóttir,
Bjarni Hólm Aðalsteinsson, Arna Kristín Sigurðardóttir,
Harpa Hrund Aðalsteinsdóttir, Davíð Snær Guttormsson
og aðrir aðstandendur.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist.
Minningar-
greinar