Morgunblaðið - 02.03.2005, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. MARS 2005 27
MINNINGAR
illvígan sjúkdóm sem engu eirir og
ekkert ræðst við og læknavísindin
standa ráðþrota, þrátt fyrir alla sína
tækni og tól.
Lítil stúlka í Arney á Breiðafirði
var mikið veik þegar faðir hennar
setti saman þessa vísu. En það varð í
þetta sinn að lífið hafði sigur. Þessi
litla stúlka var Þuríður Björnsdóttir,
móðir Önnu Birnu, sem nú sér á eft-
ir manni sínum Grímólfi Andréssyni
og nú yngsta barni sínu á tæpum
hálfum mánuði.
Engin uppáskrifuð loforð höfum
við dauðlegir menn um að lífið verði
auðvelt.
Foreldrar Önnu Birnu eru komin
af styrkum stofnum úr Breiðafjarð-
areyjum, stofnum sem bogna en
brotna ekki. Æðruleysi einkennir
þetta fólk þegar áföll dynja yfir.
Eyjafólkið var alið upp við sjóinn
þangað sem lífsbjörgin var sótt að
mestum hluta.
Þau hjón, Grímólfur og Þuríður,
eignuðust fjögur börn og áttu heima
í Stykkishólmi, þar til þau fluttu til
Reykjavíkur árið 1963 en þá var
Anna Birna tólf ára gömul.
Ung að árum kynntist hún honum
Eiríki sínum. Samband þeirra var
svo fallegt og þau svo samhent að
eftir var tekið. Þau eignuðust þrjár
dætur, sem allar eru vel af Guði
gerðar.
Sterkar rætur átti Anna Birna í
Stykkishólmi. Undirrituð minnist
heimsókna hennar og fjölskyldu
hennar, hún bar með sér glaðlyndi
og glæsileika. Hugur minn er hjá
mágkonu minni, systkinum Önnu
Birnu, manni hennar Eiríki, dætrum
og barnabarni, Eiríki litla.
Megi góður Guð styrkja þau öll og
gefa þeim kraft til að halda lífsgöng-
unni áfram þrátt fyrir þessi miklu
áföll, því vorið kemur samt þrátt fyr-
ir allt.
Unnur Lára.
Við fráfall mágkonu og svilkonu
okkar, Önnu Birnu, er stórt skarð
höggvið í fjölskylduna. Öll stöndum
við tóm eftir tapaðan leik við sláttu-
manninn slynga. Í þeirri baráttu
sýndi hún mikið æðruleysi og innri
styrk. Með hetjulund sinni og út-
geislun hjálpaði hún okkur öllum að
horfast í augu við þau örlög sem ekki
urðu umflúin.
Hún var glæsileg kona svo eftir
var tekið, dugleg og myndarleg í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur. Fjöl-
skyldan var henni allt enda samhent
með afbrigðum, umvafin ást og hlýju
frá góðum eiginmanni, dætrum,
tengdadóttur, dóttursyni og móður.
Elsku Eiki, Rúrý, Guðrún, Gurrý,
Þóra Björk og Eiríkur, þið eruð rík
af dýrmætum minningum sem varð-
veitast munu um ókomna tíð. Við
biðjum góðan Guð að styrkja og
vaka yfir ykkur í sorginni. Við biðj-
um Hann einnig að styrkja þig elsku
Þuríður, sem nú hefur þurft að sjá á
bak dóttur og eiginmanni með fárra
daga millibili.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Elsku Anna, nú ert þú farin frá okk-
ur til æðri heimkynna. Þín verður
sárt saknað en minningarnar lifa.
Hafðu þökk fyrir allt.
Steindór og Anna Marie.
Sagt er að hermenn sem berjast
saman í stríði myndi sín á milli órjúf-
anlega og innilega vináttu. Það er
þessi mikla samkennd sem hjálpar
til við að mynda þessi sterku vin-
áttubönd. Þannig var vinátta okkar
Önnu. Við kynntumst þegar við vor-
um báðar nýbúnar að greinast með
brjóstakrabbamein og fórum í upp-
skurð með hálfsmánaðar millibili.
Með okkur myndaðist einlæg vin-
átta og samkennd. Við töluðum mik-
ið saman í síma og voru samtölin oft
fleiri klukkustundir í senn. Það var
alltaf svo mikið að tala um. Það sem
var á döfinni í daglegu lífi, hvað var
að gerast í stjórnmálum, fréttum
innanlands og utan, í slúðurheimin-
um o.s.frv. Og auðvitað allt sem við
fréttum um brjóstakrabbamein og
aðrar konur sem höfðu greinst með
sama sjúkdóm. Síðast en ekki síst
bárum við saman bækur okkar þeg-
ar við höfðum verið í eftirliti hjá
okkar krabbameinslækni en við
höfðum sama lækni.
Anna var mjög skemmtileg, lífs-
glöð, greind og hlý, gegnumgóð
manneskja. Hún var alveg sérstak-
lega falleg og einhver glæsilegasta
kona sem ég hef séð. Hávaxin,
leggjalöng, tágrönn og spengileg.
Hún var eins og glæsilegasta sýn-
ingarstúlka. Þar fór saman fegurð
bæði að utan sem að innan. Hún var
svo hamingjusöm með manninn
sinn, dæturnar sínar, tengdadóttur
og dóttursoninn Eirík. Frásagnir
hennar af ferðalögum þeirra saman
og öllu sem þau tóku sér fyrir hend-
ur voru svo skemmtilegar og geisl-
andi af lífsgleði. Allt varð alveg ein-
stakt þegar hún sagði frá.
Það kom eins og ísköld vatnsgusa
þegar Anna greindist aftur og í ljós
kom að krabbameinið hafði dreift
sér. Við höfðum verið svo bjartsýnar
og vissar um að við yrðum heppnar
og að þetta væri að baki. En það lýs-
ir Önnu nokkuð vel að nánast það
fyrsta sem hún sagði við mig eftir að
hún fékk þessar fréttir var: Ágústa
mín. Ekki þú verða hrædd um að
þetta komi fyrir þig líka. Svona hef-
ur hennar viðhorf verið þetta erfiða
eina og hálfa ár sem hún hefur bar-
ist af öllu afli fyrir lífi sínu, uppörv-
andi og gefandi til annarra. Ótrúlega
hugrökk, aldrei bitur eða reið en
gerði allt sem hún gat til að hafa bet-
ur í baráttunni og lagði á sig ómann-
eskjulegar þjáningar. Hún kvartaði
aldrei, hélt alltaf sínum frábæra
húmor, að sjá björtu hliðarnar á til-
verunni og að hafa áhuga á öllu
smáu sem stóru sem var á döfinni
hverju sinni þó svo að hún vissi upp
á hár hvert stefndi.
Þetta er svo óréttlátt og sárt. En
sárastur er harmur hennar nánustu.
Ég bið guð að styrkja Eirík, dæt-
urnar þrjár, tengdadótturina,
barnabarnið Eirík, móður og systk-
ini Önnu.
Ég þakka Önnu vinkonu minni
fyrir dýrmæta vináttu sem ég mun
varðveita með mér svo lengi sem ég
lifi. Guð geymi þig, elsku Anna mín.
Þín vinkona,
Ágústa.
Nú er hún Anna Birna dáin. Þessi
yndislega hjartahlýja, virðulega og
fallega kona er farin í annan heim
þar sem henni líður betur og vakir
pottþétt yfir Eika sínum, stelpunum
og Eika litla. Þau voru henni allt.
Það er svo skrítið að þótt maður viti
hvert stefnir, þá er þetta alltaf reið-
arslag. Atburðir sem þessir koma
alltaf aftan að manni. Mér finnst
þetta vera svo ótrúlegt. Svo erfitt að
átta sig á því að hún sé endanlega
farin í annan heim. Svo ósanngjarnt
að sumir fái ekki að vera lengur á
meðal ástvina sinna, hafi ekkert val,
að tíminn þjóti bara hjá og engu sé
hægt að breyta eða ekkert hægt að
bæta. Allur tími sé búinn og bara sé
hægt að horfast í augu við að komið
sé að endalokum. Svo ótrúlega
ósanngjarnt. En svona er víst gang-
ur lífsins.
Fréttin barst mér þegar Guðrún
hringdi í mig í vinnuna að morgni 21.
febrúar sl. Ég var samt fegin að
frétta það að hún hefði getað verið
heima þar til yfir lauk, þar sem
henni leið best, hjá Eika sínum,
stelpunum og Eika litla.
Með síðustu skiptunum sem ég
hitti hana var þegar ég bauð henni
til okkar Sigga á Sogaveginn. Ég var
svo glöð þegar ég fékk hana í heim-
sókn, því mig langaði svo til að sýna
henni draumahúsið mitt. Hún var
líka svo ánægð að komast vegna
þess að hún var fárveik, en henni var
rétt líst þegar hún mætti. Þá var
hún alveg ákveðin í því að mæta,
þótt það væri meira af vilja en mætti
og upp á efri hæðina skyldi hún
komast, þótt hún yrði marga daga að
jafna sig eftir það. Hún var svo
ánægð með heimilið okkar, fannst
það vera svo notalegt og heimilis-
legt, og góður andi í því. Það gladdi
mig svo mikið.
Tengsl mín við Önnu Birnu og
Eika eru í gegnum elstu dóttur
þeirra Rúrý. Vinskapur okkar Rúr-
ýjar hefur varað í rúm 20 ár, og allan
þann tíma hef ég fylgst með þessari
samrýmdu fjölskyldu, sem á góðum
stundum sem og erfiðum hefur alltaf
staðið saman sem einn einstakling-
ur. Yndislegt að sjá svona sam-
heldna fjölskyldu.
Enda kom það sér vel þegar Anna
Birna greindist með krabbameinið
fyrir nokkrum árum. Auðvitað var
það reiðarslag fyrir þau öll, en eins
og Önnu Birnu var rétt lýst, þá var
tekist á við það vandamál með reisn
og virðuleika. Alltaf var hún virðuleg
og glæsileg og var ekki að bera van-
líðan sína á torg. Alltaf kát og hress.
Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar ég hitti þau öll sl. sumar, í
Stykkishólmi, með Sigga. Þá var
hún stórglæsileg, búin að fá hárið
aftur, liðað og stuttklippt. Þótt hún
væri illa farin af sjúkdómnum var
það ekki að sjá á henni. Hún var svo
hress og blátt áfram. Þannig var hún
alltaf.
Elsku Rúrý mín. Nú er komið að
þér að styðja við bakið á pabba þín-
um, Gurrý, Þóru Björk og Eika litla.
Því eins og mamma þín var búin að
segja við þig, þá vissi hún að þú vær-
ir sú sterka sem héldir fjölskyldunni
saman. Þá er líka gott að þú skulir
hafa hana Guðrúnu þína þér við hlið.
Því hún er kletturinn þinn. Og svo
erum við mæðgur líka til staðar, eins
og þú hefur alltaf verið til staðar fyr-
ir okkur.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Elsku Eiki, Rúrý, Guðrún, Gurrý,
Þóra Björk og Eiki litli.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur, ykkar vinkonur,
Elín og Harpa Rún.
Elsku Anna Birna. Það var mikil
harmafregn sem barst mér 21. febr-
úar, er mér var tilkynnt lát þitt. Þú
barðist hetjulega við þennan hræði-
lega sjúkdóm, og varst svo sterk og
dugleg, þú varst sannkölluð hetja.
Það vakna svo margar minningar
þegar ég hugsa til þín.
Ég gleymi ekki þegar við vorum
litlar tátur í Stykkishólmi, þú varst
alltaf svo lífsglöð og kát og þegar við
lékum okkur saman varst þú alltaf
fljót að hugsa og framkvæma. Svo
flutti ég suður til Reykjavíkur og þú
nokkrum árum á eftir. Það er svo
margt sem við brölluðum saman vin-
konurnar. Ég gleymi aldrei þegar
við vorum að vinna í Hraðfrystistöð
Reykjavíkur sem unglingar, oft var
gaman. Manstu þegar við fórum í
hádeginu og fengum okkur sínalkó
og prins póló sem var okkar hádeg-
ismatur? En minningarnar lifa með
okkur.
Ég er innilega þakklát fyrir að
hafa kynnst þér elsku Anna mín.
Þakka þér fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman.
Þið Eiki voruð svo samrýnd að þið
voruð eins og ein manneskja.
Ég mun alltaf sakna þín Anna mín
og þakka þér alla hjálpina á árum
áður, þú veist hvað ég meina. Ég
gæti sagt miklu meira en ég kæmi
því ekki á blað.
Nú ertu á góðum stað hjá pabba
þínum og fleiri ættingjum.
Guð veri með þér elsku Anna
Birna mín.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem.)
Elsku Eiki, Rúrý, Guðrún, Gurrý,
Þóra, Eiríkur og elsku Þuríður og
aðrir aðstandendur innilegar samúð-
arkveðjur, Guð blessi ykkur öll.
Kristín Katla Árnadóttir.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
INGÓLFUR S. INGÓLFSSON
vélstjóri,
Hraunvangi 3,
áður Miklubraut 42,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstudag-
inn 4. mars kl. 15.00.
Vilhelmína S. Böðvarsdóttir,
Inga S. Ingólfsdóttir,
Ragnhildur Ingólfsdóttir, Peter W. Petersen,
Ingólfur Ingólfsson, Ragnheiður Björg Björnsdóttir,
Ásdís Ingólfsdóttir, Haraldur Jónsson,
Bergþóra Ingólfsdóttir,
Stefán Ingólfsson,
barnabörn og langafabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON,
Vogatungu 27A,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 4. mars kl. 13.00.
Eva María Jost Magnússon,
Helmuth A. Guðmundsson, Guðný Júlíusdóttir,
Sigurbjörn R. Guðmundsson, Sigríður Jónsdóttir,
Signý B. Guðmundsdóttir, Guttormur Bjarnason,
Anna Lísa Guðmundsdóttir, Birgir Pétursson,
afabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA E. SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Sólvangi föstudaginn 11. febrúar sl.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sigríður Haraldsdóttir, Haraldur Leifsson,
Þórlaug Haraldsdóttir,
Sigurlaug Jóhannsdóttir, Guðmundur Kjartansson,
barnabörn og langömmubörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN HENRY FINNBOGASON
frá Látrum í Aðalvík,
fyrrv. lögregluvarðstjóri,
Vesturgötu 15a,
Keflavík,
sem lést föstudaginn 25. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 4. mars kl. 14.00.
Gauja Guðrún Magnúsdóttir,
Magnús Kjartansson, Sigríður K. Oddsdóttir,
Finnbogi Kjartansson, Þuríður Hallgrímsdóttir,
Sigrún Kjartansdóttir, Bjarni Jóhannes Guðmundsson,
Ingvi Jón Kjartansson, Erna Ólafsdóttir,
Kjartan Már Kjartansson, Jónína Guðjónsdóttir,
Viktor B. Kjartansson, Ása Hrund Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
SIGURSTEINN G. MELSTEÐ,
Ásvegi 21,
Breiðdalsvík,
lést á líknardeild LSH föstudaginn 18. febrúar.
Kveðjuathöfn fer fram í Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 3. mars kl. 11.00.
Útförin fer fram frá Heydalakirkju laugardaginn 5. mars kl. 14.00.
Hanna Ingólfsdóttir,
Hrafn S. Melsteð, Oddný Þ. Sigurðardóttir,
Helga Hrönn S. Melsteð, Ingólfur Finnsson,
Ómar Ingi S. Melsteð, Sigríður Árnadóttir,
Hrefna, Silvía Rut, Eyþór,
Sigurður Már og Sigursteinn Orri.