Morgunblaðið - 19.06.2005, Blaðsíða 44

44 SUNNUDAGUR 19. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Aðalsteinn Grét-ar Guðmundsson
fæddist í Otradal í V-
Barðastrandarsýslu
14. júlí 1936. Hann
lést á sjúkrahúsi Pat-
reksfjarðar 1. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guð-
mundur Guðmunds-
son og Sigurósk
Sigurðardóttir. Aðal-
steinn ólst upp í Otra-
dal hjá föður sínum
og Henríettu Her-
mannsdóttur ásamt
systkinum sínum
Hermanni, Eiríki, Þorbjörgu, Dav-
íð, Kristjáni, Gunnari, Runólfi,
Nínu, Sigurði og Unu Elíasdóttur
(uppeldissystur). Einnig átti Aðal-
steinn tvö systkini sammæðra, þau
Fjólu Eleseusdóttur
og Jón Kristján
Ólafsson.
Eiginkona Aðal-
steins var Sigríður
Sturludóttur, f. 17.
okt. 1932, d. 21.
des.1968. Börn Aðal-
steins og Sigríðar
eru: Ólöf Henríetta,
f. 10. ágúst 1956,
Sturla Janus, f. 31.
janúar 1959, Ólafur
Grétar, f. 26. maí
1960, Guðmundur, f.
12. júlí 1962, Sigur-
ósk Rannveig, f. 12.
febrúar 1964, og Sigríður Kr., f.
14. desember 1966.
Útför Aðalsteins var gerð frá
Flateyrarkirkju laugardaginn 7.
maí.
Vinur okkar, Aðalsteinn Grétar
Guðmundsson, hefur leyst landfest-
ar í síðasta sinn. Alli á Patró, eins og
við kölluðum hann í minni fjölskyldu.
Vafalaust var honum léttir að ljúka
erfiðum og langvarandi veikindum.
En skarðið í vinahópinn er stórt.
Skarð sem enginn annar getur
hlaupið í. Alli var svo sérstakur.
Hann var fæddur í Arnarfirðinum
fyrir tæpum sjötíu árum. Var það
sem í þá daga var kallað lausaleiks-
barn. Ólst upp hjá Guðmundi föður
sínum, bónda og sjómanni, og konu
hans Henríettu Hermannsdóttur,
húsmóður og rithöfundi. Eldri systk-
ini hans voru þá stálpuð eða uppkom-
in og drengurinn varð brátt eftirlæt-
ið á heimilinu. Þar sem ekki var nú
beinlínis lognmolla eins og hægt er
að ímynda sér, þar sem hópur uppi-
vöðslusamra stráka óx úr grasi. Guð-
mundur faðir þeirra var hrjúfur og
snöggur upp á lagið, en kjarkmaður
og dugnaðarþjarkur. Það eina sem
að hans dómi var ófyrirgefanlegt var
ef menn unnu ekki myrkranna á
milli. Hjálpsemi hans var og alþekkt.
Henríetta hélt utan um þessa óbil-
gjörnu fjölskyldu, eldaði og skrúbb-
aði, skrifaði tvær skáldsögur, ávítaði,
huggaði og sætti og skyggndist inn í
aðra heima. Hjá þessari kjarnakonu
óx hinn ungi Aðalsteinn upp, skírður
tískunöfnum þess tíma. Hann hafði
ekkert samband við móður sína á
æskuárunum, en að hann hefur samt
talið sig henni vandabundinn, sést á
því að seinna bar ein dóttir hans nafn
hennar, Sigurósk Rannveig. Systir
Alla segir að hann hafi verið glað-
lyndur strákur, alltaf hlaupandi,
hlæjandi og syngjandi. Enda kunni
hann frá mörgu spaugilegu að segja
frá bernskuárunum. Guðmundur
faðir hans átti kindur, einnig eftir að
fjölskyldan flutti á Bíldudal. Þegar
Alli stálpaðist átti hann að vera
smali. En hann var ekki fjárglöggur
og til öryggis batt hann mislita band-
spotta í hjörð sína, svo hún skyldi
ekki týnast saman við fé nágrann-
anna. Faðir hans hristi höfuðið; –
Aldrei held ég að þú verið bóndi, Alli
minn, sagði hann. Það urðu þó ekki
áhrínsorð.
En Alli varð snemma laginn sjó-
maður og sjómennskan varð að
mestu hans ævistarf.
Ungur að árum trúlofaðist hann
Sigríði frá Breiðadal, fallegri og
skapmikilli stúlku sem vissi hvað hún
vildi. Þau vöktu athygli þar sem þau
komu. Hann hár og skarpleitur, með
sitt kolsvarta hár og sterku útgeisl-
un. Nú hefði lífið átt að brosa við
þessum ungu manneskjum. En
þannig átti það ekki að verða. Alli
minntist þess á efri árum að ein-
hvern tíma, þegar hann ungur mað-
ur kom til Reykjavíkur, hafði hann,
meira í gamni en alvöru, farið til spá-
konu. Eftir nokkra umhugsun leit
konan á hann og sagði: – Ég held að
ég sé ekkert að rekja þitt lífshlaup,
vinur minn. Þetta er svo óskaplegt
sem á fyrir þér að liggja að það er
best fyrir þig að vera ekkert að
grufla út í það. Með það heilræði
lagði ungi maðurinn út í lífið.
Alli og Sigga bjuggu á Flateyri. Á
fáum árum eignuðust þau stóran
barnahóp. Þrjá drengi, þá Sturlu,
Ólaf og Guðmund og þrjár stúlkur,
Ólöfu, Sigurósk Rannveigu og Sig-
ríði. Eina stúlku misstu þau ný-
fædda. Lífsbaráttan var því ekki
auðveld ungu hjónunum, vildi til Alli
var aflakló.
Einhvern tíma sagði hann okkur
frá fyrsta bátnum sem hann keypti.
Ekki hefði sá farkostur fengið skoð-
un núna. Eina öryggistækið um borð
var áttavitinn og hann var ekki fast-
ur, eins og áttavitar eiga að vera,
heldur var hafður á ýmsum stöðum,
enda flaug hann fyrir borð í einhverj-
um veltingnum. Roskinn maður, sem
einkum var þekktur fyrir hversu sér-
lundaður hann var, réðst háseti.
Kímnigáfa Alla bjargaði þeirri sam-
vinnu og svo fór að gamla manninum
þótti vænt um hann og vildi gera
honum allt til þægðar. Á þessum bát
mokfiskuðu þeir félagar um sumarið,
svo að Alli kvaðst ekki hafa aflað bet-
ur í annan tíma. Seinna eignaðist
hann betri og traustari báta. Ólafur
mágur hans var stundum með hon-
um á sjó og þeir voru miklir mátar.
Ólafur dó ungur og var sárt saknað.
En það var þó bara byrjunin. Þegar
elsta barn þeirra hjóna var tólf ára,
lentu þau í bílslysi í hálku á Breiða-
dalsheiði. Þau voru að koma frá Ísa-
firði. Þar lést Sigríður frá sínum
stóra barnahóp. Þetta var í vikunni
fyrir jólin. Og þetta átti að verða góð
ferð, sagði Alli löngu seinna. – Það
hafði verið dálítið erfitt þennan vetur
og ég ætlaði að koma henni á óvart
og gefa henni kápu í jólagjöf ...
Þá kápu þurfti Sigríður aldrei að
nota. Alli átti að liggja á sjúkrahúsi,
því hann var töluvert slasaður. En
einn daginn strauk hann þaðan, sem
frægt varð, þegar hann heyrði ávæn-
ing af því að læknar teldu þurfa að
taka af honum annan fótinn. Og hann
varð lánsamur í óláni, fóturinn greri
furðu vel, þó aldrei yrði hann jafn-
góður.
Yngsta telpan var skírð við kistu
móður sinnar, Sigríður – Sigga litla
var hún ávallt kölluð. Hafi nokkurt
barn líkst föður sínum þá var það
Sigga litla, enda elti hún hann eins
og skugginn hans, svo framarlega
sem hann var í landi. Alli sagði mér
einu sinni að honum hefði boðist gott
fósturheimili fyrir þessa yngstu
dóttur sína. En hann afþakkaði.
Hann gat ekki hugsað sér að láta
neitt barnanna frá sér. Næstu ár
varð það hans stóra takmark að
koma þeim til manns. Þar sem hann
var sjómaður varð hann að hafa
ráðskonur og gekk á ýmsu um þeirra
samlyndi. Stundum frétti maður að
nú væri Alli á föstu eða að nú væri
Alli áreiðanlega trúlofaður. En aldr-
ei varð það til frambúðar. Hann mun
hafa syrgt Sigríði konu sína meira en
hann jafnvel gerði sér ljóst sjálfur.
Og í hans fjölskyldu var ekki siður að
flíka tilfinningum. „Vanlíðan“ var
sterkasta orðið sem ég heyrði hann
nota um tilfinningakreppu.
Ráðskonutímabilið leið hjá, börnin
stækkuðu og urðu vel gefin og rösk.
Systurnar tóku snemma við heimilis-
haldinu, fyrst Lóa (Ólöf) og svo
Sigga Ranna (Sigurósk Rannveig).
Hún var ótrúlegur unglingur. Fyrir
utan grunnskólanám, sem hún auð-
vitað varð að stunda eins og önnur
börn, prjónaði hún lopapeysur á fjöl-
skylduna, ræstaði, eldaði og bakaði.
Ef maður gerði henni einhvern smá-
greiða var hún vís til að færa manni
stærðar köku með kremi og öllu
saman. Allt lék í höndunum á Siggu
Rönnu. Því miður tók líf þessarar in-
dælu stúlku neikvæða stefnu og
feðginin fjarlægðust hvort annað,
báðum til óhamingju.
Alli var geðríkur maður og stórlát-
ur. Það kallaði yfir hann ýmsa erf-
iðleika sem e.t.v. hefði mátt sleppa
við. En hann var líka vinur vina
sinna, hjálpsamur og greiðvikinn.
Ekki þýddi neinum að halla á minni
máttar ef Alli var nálægt. Hann var
að eðlisfari glaðlyndur, sóttist eftir
glaum og gleði. Svo sem vænta mátti
vildi það stundum fara „yfir strikið“.
En jafnvel þótt menn lifi hátt, finnst
almannarómnum þeir aldrei lifa
nógu hátt. Hann bætti við, skreytti
gjarnan og skáldaði. Enda varð Alla
einhvern tíma að orði: – Ég er svo
sem ekkert að afsaka mig, en ég veit
ekki á hverju fólk heldur að við höf-
um lifað öll þessi ár. Hefði ég drukk-
ið stanslaust hefði aldrei verið til
peningur, enda hefði ég ekki haft
tíma til að vinna fyrir honum.
Eina sögu frá þessum árum langar
mig til að láta fljóta hér með og vona
ég að það fyrirgefist: Það var ball á
Flateyri og Alli gekk út í samkomu-
AÐALSTEINN GRÉT-
AR GUÐMUNDSSON
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
UNNUR KRISTJÁNSDÓTTIR,
Dunhaga 17,
lést mánudaginn 30. maí síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju þriðju-
daginn 21. júní kl. 13.00.
Jón Örvar Skagfjörð,
Guðfinna Alda Skagfjörð, Björgvin Gylfi Snorrason,
Gísli Skagfjörð,
Karen Lilja Björgvinsdóttir,
Eva Björk Björgvinsdóttir.
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
JENSÍNU SVEINSDÓTTUR
frá Gillastöðum
í Reykhólasveit.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á H-2, Hrafnistu
í Reykjavík fyrir frábæra umönnun.
Hjörtur Hjartarson, Unnur Axelsdóttir,
Hermann Hjartarson, Edda Halldórsdóttir,
Kolbrún Hjartardóttir,
Helga Guðmundsdóttir,
Matthías Hjartarson,
Elísabet G. Hjartardóttir Rune, Allan Rune,
Sveingerður S. Hjartardóttir, Guðmundur Einarsson,
ömmubörn og langömmubörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHILDUR ÞORGEIRSDÓTTIR
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður Álfaskeiði 49,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Garðakirkju mánuda-
ginn 20. júní kl. 13.
Þorgeir Sæmundsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Helgi Sæmundsson, Guðbjörg Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU ÁSDÍSAR JÓNASDÓTTUR,
Mánatúni 2,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa hjúkrunarþjón-
ustunni Karitas og Sigurði Björnssyni yfirlækni á lyflækningasviði II,
Landspítala háskólasjúkrahúsi.
Guð blessi ykkur öll.
Birgir J. Jóhannsson,
Guðrún Birgisdóttir, Chuck Mack,
Jónas B. Birgisson, Stella Guðmundsdóttir,
Inga Jóhanna Birgisdóttir, Halldór Úlfarsson,
Sigrún Birgisdóttir, Óskar Baldursson,
Haukur Birgisson, Áslaug María Magnúsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Fjarðarás 25, 110 Reykjavík • utfarir@utfarir.is
Sími 567 9110 • 893 8638 • Fax 567 2754 • www.utfarir.is
Útfararþjónustan
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Elís Rúnarsson
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is