Morgunblaðið - 09.08.2005, Page 21

Klakabönd.
Í LISTASAL Mosfellsbæjar verð-
ur opnuð í dag sýning á verkum
Ólafar Einarsdóttur, Sigrúnar Ó.
Einarsdóttur og Sørens S. Larsen.
Sýningin hefur hlotið heitið
„Gler þræðir“ en í aðalhlutverki
eru skúlptúrar þar sem blandað er
saman gleri og vefnaði.
Við góðan orðstír í Danmörku
„Upphaflega sýndum við þrjú
saman í listasafni ASÍ árið 2002,“
segir Sigrún. „Það var afmælissýn-
ing okkar Sørens. Ólöf er systir
mín og hún hafði unnið hjá okkur á
glerverkstæðinu í 20 ár. Við höfð-
um mikið rætt og tekið þátt í verk-
efnum hvor annarrar. Það varð til
þess að við þrjú byrjuðum að vinna
verk saman þar sem gler og textíll
koma fyrir í sama verkinu.“
Forstöðumenn listasafna á Norð-
urlöndum sáu sýninguna í ASÍ og
varð það úr að hópnum var boðið
að sýna erlendis. Fyrir valinu urðu
tvö söfn í Danmörku: annars vegar
Glerlistasafnið í Ebeltoft sem er
eitt stærsta og merkasta gler-
listasafn Evrópu og hins vegar
Kunstindustrimuseet í Kaup-
mannahöfn.
„Nú er þessi sýning komin heim
og hún er orðin töluvert öðruvísi en
hún var hjá ASÍ. Verkin hafa bæði
þróast og breyst og önnur verk
hafa bæst við. En gneistinn í sýn-
ingunni heldur áfram.“
Sýningarnar í Danmörku vöktu
mikla athygli og fékk hópurinn
mikla umfjöllun og var á forsíðu
vetrarheftis Neues Glass, eins af
virtari tímaritum sem gefin eru út
um glerlist.
Náttúruupplifanir
„Við vinnum með form og efni.
Við höldum okkur við frekar róleg
form: fáumst mikið við grunn-
formin: ferninga og hringi. Við
vinnum mikið út frá náttúruupplif-
unum. Það er mikill ís, frost og
klaki í glerinu en vefnaðurinn úr
hinni áttinni, t.d. kallast eitt vef-
listaverkið „Þúfa“.“
Ólöf Einarsdóttir heillaðist af
spjaldvefnaðartækninni skömmu
eftir að hún lauk listnámi sínu: „Þá
fór ég að vinna með þetta, en ekki
sem nytjalistaraðferð heldur sem
myndlist,“ segir Ólöf. „Ég vinn oft-
ast einingar sem ég raða saman í
heildstætt verk. Ég vinn mikið með
sisal sem ég lita sjálf og hrosshár.
Þessi efni henta vel og hafa verið
gegnumgandandi í öllu því sem ég
hef unnið með þó að ég hafi gert
tilraunir með ýmislegt annað.
Þetta er sannkölluð þráðalist því
þræðirnir fá að njóta sín í verkum
mínum.“
Spjaldvefnaður er ævaforn tækni
þar sem ekki er ofið í vefstól eða
ramma heldur með spjöldum.
Tæknin er þekkt hjá flestum þjóð-
um og eru elstu minjar um tæknina
frá tímum Egypta. „Aðferðin er
einföld og möguleikarnir svo mikl-
ir. Vefnaðurinn vinnur síðan með
glerinu og skemmtilegt að tefla
saman þessum ólíku efnum. Skapa
svolitla spennu á milli þeirra.“
Sigrún bætir við, spurð um
áhuga sinn á gleri: „Ég held að
glerblásturinn hafi heillað mig.
Hann gerist voðalega hratt, er af-
gerandi og mikil spenna og hasar.
En ég er orðin eldri og stilltari og
hef líka kynnt mér aðrar aðferðir
en glerblástur. Ég vinn talsvert
með keramikofna og er mikið á
sýningunni brætt í ofni, ýmist úr
glerögnum, kurli eða stöngum.
Þannig fæ ég að nýta róna og yf-
irvegunina á meðan glerblásturinn
er svolítið hér-og-nú. Hann er eins
og hið talaða orð: þú tekur það
ekki til baka. Ef eitthvað mistekst
verður að henda því og gera nýtt
því þú getur ekki stoppað eða
bakkað.“
Listin lifir þó að
fækkað hafi í hópnum
Søren Larsen lést í bílslysi í
marsmánuði 2003 en hann hafði
búið á Íslandi með Sigrúnu frá
árinu 1980: „Ég lærði við skóla
sem í dag heitir Danmarks Design-
skole en hét þá Skolen for Brugs-
kunst. Þar kenndi Søren. Þegar við
fluttum hingað byrjaði hann að
kenna við Myndlista- og hand-
íðaskólann og var umsjónarmaður
keramíkdeildarinnar í nokkur ár.
Saman stofnuðum við glerverk-
stæðið Gler í Bergvík árið 1982,“
segir Sigrún.
Þau hafa haldið sýningar víða
um heim en ekki verið mjög dugleg
við að halda einkasýningar á Ís-
landi, eins og Sigrún orðar það.
Síðast héldu þau einkasýningu í
Gerðarsafni í Kópavogi árið 2000.
Ólöf er menntuð við textíldeild
Myndlista- og handíðaskólans. Hún
hefur einnig tekið þátt í sýningum
víða um heim og haldið einkasýn-
ingar hérlendis.
Sýningin í Listasafni Mosfells-
bæjar í Þverholti stendur til 28.
ágúst. Opið er kl. 12–19 virka daga,
12–15 laugardaga og á sunnudög-
um verða Sigrún og Ólöf í salnum
frá 13 til 15.
Ljósmyndir/Guðmundur Ingólfsson – Ímynd Þúfa.
Kvika.
Tefla saman ólíkum efnum
Eftir Ásgeir Ingvarsson
asgeiri@mbl.is
„ÉG LÍT ekki á þetta einungis sem pen-
ingastyrk heldur einnig mikilvæga við-
urkenningu og er mjög stoltur,“ segir Ög-
mundur Þór Jóhannesson sem á laugardag
hlaut styrk úr Jacquillat-sjóðnum.
Sjóðurinn er til minningar um Jean
Pierre Jacquillat, sem starfaði af og til sem
stjórnandi Sinfóníuhljómsveitarinnar frá
1972 til 1980 þegar hann var svo ráðinn sem
aðalstjórnandi hljómsveitarinnar. Jacquillat
lét af því starfi árið 1986 og lést sama ár.
Ögmundur hefur nýlokið BA-gráðu með
hæstu einkunn frá einleikaradeild Uni-
versität Mozarteum í Salzburg, Austurríki
og mun hefja meistaranám við sama skóla
nú í haust.
„Styrkinn mun ég nota til að fjárfesta í
nýju hljóðfæri því minn gamli jálkur er því
miður að detta í sundur,“ útskýrir Ögmund-
ur. „Það hafa verið vandræði með gítarinn,
krónískur smíðagalli sem skotið hefur upp
kollinum aftur og aftur. Hljóðfærið er engu
að síður gott og ég mun aldrei láta það frá
mér.“
Styrkurinn veittur í
fjórtánda sinn
Ögmundur mun stunda meistaranám hjá
sama kennara og hann hefur haft síðustu
þrjú árin, Marco Tamayo, en að sögn Ög-
mundar er sá orðinn mjög eftirsóttur kenn-
ari.
„Ég er smátt og smátt að læra öll brögð
Marco Tamayos,“ segir hann og hlær.
Þá mun Ögmundur starfa sem aðstoð-
armaður prófessors í tónfræðum við Moz-
arteum Háskólann í vetur og hefur það
mikla þýðingu fyrir hann. „Það verður mjög
áhugavert. Ég verð svolítill ritari fyrir hann,
í alls konar vinnu, en það verður samt sem
áður spennandi.“
Þetta er í fjórtánda sinn sem styrkur er
veittur úr Minningarsjóði Jean Pierre
Jacquillat og að þessu sinni bárust 23 um-
sóknir.
Hlutverk sjóðsins er að styrkja
tónlistarfólk til að afla sér frekari mennt-
unar á sviði tónlistar en einnig til að halda á
lofti nafni Jacquillat og hans merka
framlagi til íslenskrar tónlistar.
Sjóðurinn hefur á undanförnum árum
notið framlaga frá franska Minningar-
sjóðnum um tónskáldið Albert Roussel en
upphæð Jacquillat-styrksins er 600.000
krónur.
Áður hafa hlotið styrkinn; þrír söngvarar,
þrír fiðluleikarar, þrír píanóleikarar, stjórn-
andi, sellóleikari, tónskáld, orgelleikari og
nú gítarleikari.
Tók tíma að finna rétta braut
Það er nóg á dagskrá hjá Ögmundi næstu
mánuði því hann mun ekki einungis sækja
námskeið vegna námsins í Salzburg heldur
einnig taka þátt í keppnum í Portúgal, á
Ítalíu og í höfuðborg Austurríkis, Vín-
arborg. Þá hefur honum verið boðið að spila
í Suður-Frakklandi en þar hefur hann spilað
nokkrum sinnum áður.
„Ég er kominn í úrslit í keppni á vegum
Herbert von Karajan Centrum í Vínarborg
en verðlaunin eru nefnd eftir Karajan
hljómsveitarstjórnanda,“ útskýrir Ögmund-
ur. Þar munu taka þátt fulltrúar hinna ýmsu
hljóðfæra og verður vinningshafinn útnefnd-
ur besti tónlistarneminn í Austurríki.
Það var ekki klassískur gítarleikur sem
heillaði Ögmund í byrjun ferilsins heldur
poppið og vildi hann helst verða eins og
Bubbi Morthens.
„Ég var hrifinn af poppinu þegar ég var
yngri og byrjaði minn ferill ellefu ára sem
trúbador. Þá spilaði ég frumsamið lag eftir
föður minn í söfnunarþætti á Stöð 2,“ segir
hann. „Síðan hlustaði ég á geisladisk með
klassískum gítarleikurum og hugsaði; vá,
svona vil ég verða, þetta vil ég.“
Árið 2000 fór hann til Spánar og lærði í
tvö ár við Escola Luthier d’arts musical.
„Það tók mig svolítinn tíma að sannfærast
um að klassíkin væri leiðin fyrir mig,“ út-
skýrir Ögmundur. „Ég lærði hjá Arnaldi
Arnarssyni á Spáni og hann hvatti mig einn-
ig til að prófa aðra kennara sem ég gerði.
Ég kynntist hinum frábæra kennara Ric-
ardo Jesus Gallén sem benti mér á Moz-
arteum og Marco Tamayo.“
Ögmundur segist ekki trúa á tilviljanir
heldur eina beina braut fyrir hvern og einn í
lífinu. „Maður fer kannski út af af og til en
brautin er samt alltaf til staðar.“
Tónlist | Ögmundur Þór Jóhannesson hlýtur Jacquillat-styrkinn í ár
Vá, svona vil ég verða, þetta vil ég
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Örn Jóhannsson, formaður Jacquillat-sjóðsins, veitti Ögmundi Þór Jóhannessyni styrkinn við
hátíðlega athöfn í Sigurjónssafni á laugardag.
Eftir Völu Ósk Bergsveinsdóttur
valaosk@mbl.is
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. ÁGÚST 2005 21
MENNING