Morgunblaðið - 26.08.2005, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. ÁGÚST 2005 35
MINNINGAR
✝ Guðbrandur Jó-hannsson fædd-
ist á Svalbarðseyri
23. maí 1949. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Akureyri 20. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Sig-
rún Guðbrandsdótt-
ir, f. 1.1. 1917, og
Jóhann Friðbergur
Bergvinsson, f. 2.1.
1913, d. 7.11. 1974.
Systkini Guðbrands
eru Fjóla Kristín, f.
1937, d. 31.8. 1990, Reynir, f.
1940, Guðrún, f. 1944, Bergvin, f.
1947, og Freygarður, f. 1955.
Hinn 26. desember 1971 kvænt-
ist Guðbrandur Guðnýju Björns-
dóttur, f. á Akureyri 3. janúar
1951. Faðir hennar er Björn Guð-
mundsson, f. 26.7. 1919, búsettur
á Akureyri, og móðir hennar er
Guðmunda Krist-
jánsdóttir, f. 3.9.
1915, d. 10.1. 1994.
Börn Guðbrands og
Guðnýjar eru: Jón
Arnar Guðbrands-
son, f. 16.8. 1970,
maki hans er Ingi-
björg Þorvaldsdótt-
ir, sonur hennar er
Natan. Synir Jóns
Arnars eru Arnar
Már og Andri. 2)
Sigurður Einar
Guðbrandsson, f.
9.12. 1972, kvæntur
Hafrúnu Ástu Hafsteinsdóttur,
synir þeirra eru Hafsteinn Vil-
bergs og Heiðmar Máni. 3) Sigrún
Guðbrandsdóttir, f. 18.1. 1986.
Unnusti hennar er Ari Jón Ara-
son.
Útför Guðbrands verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Elsku pabbi, tengdapabbi og afi.
Það eru svo margar yndislegar
stundir sem rifjast upp þegar horft er
til baka og maður byrjar að endur-
upplifa allan þann tíma sem við höfum
átt saman. Það er ekki hægt að skrifa
neitt eða tala um þig, elsku pabbi
minn, öðru vísi en að minnast á
hversu mikið ljúfmenni þú varst. Þau
þrjátíu og fimm ár og fjóra daga sem
við höfum átt saman hef ég aldrei séð
þig skipta skapi. Þú ert yndislegasti
og besti pabbi, tengdapabbi og afi
sem hægt er að hugsa sér. Þú hefur
alltaf verið mín fyrirmynd á svo
mörgum sviðum. Það uppeldi sem þú
gafst okkur systkinunum var frá-
bært, hvernig þú nálgaðist mann, tal-
aðir við mann og sú ást sem þú sýndir
okkur ætíð. Það að hafa fengið að
alast upp við þá ást og vináttu sem var
á milli þín og mömmu eru ólýsanleg
forréttindi sem ég mun aldrei gleyma,
það færir manni gleði í hjartað að
hafa séð hvernig ástin blómstraði hjá
ykkur og virtist bara vaxa með hverju
árinu.
Þegar horft er til baka þá koma
upp í huga manns allar þær frábæru
útilegur sem við fórum. Það var sama
með hverjum við vorum í útilegu, allt-
af var pabbi hrókur alls fagnaðar.
Eins rólegur og pabbi var þá vantaði
ekki fjörið og gleðina í kringum hann.
Það eru eflaust ekki mörg tjald-
svæði til á landinu þar sem þú og
mamma hafið ekki verið.
Þegar maður á jafn yndislegan föð-
ur og þig eru svo margar yndislegar
minningar sem maður geymir í huga
sér og mun hugsa um út lífið og þú
munt alltaf verða í huga okkar og
vera með okkur hvar sem við erum.
Það að fá að kveðja þig pabbi og fá að
vera með þér þessa síðustu daga var
erfitt en það gaf okkur öllum tíma til
að rifja upp með þér okkar dýrmætu
stundir. En í sorginni færir það okkur
ró í hjarta að vita að það gæti enginn
fengið betri móttökur en þú hjá guði.
Elsku pabbi, tengdapabbi og afi. Við
kveðjum þig með stolti, hvíl í friði.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar, saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Jón Arnar, Ingibjörg
og Natan Smári.
Elsku pabbi, nú þegar þjáningum
þínum er lokið er samt erfitt að sætta
sig við að svona ungur og hraustur
maður sé horfinn frá okkur. Það
fyrsta sem kemur í huga okkar þegar
við lítum yfir liðnar stundir er hversu
góður og rólyndur maður þú varst.
Sama hvað bjátaði á, alltaf var hægt
að leita til þín og treysta því að fá
hlýju og ástúð.
Minningar okkar eru margar en
eitt eiga þær sameiginlegt, þær eru
skemmtilegar og fullar af gleði og
hlátri.
Þú hélst fast í hefðirnar; það var til
dæmis aldrei hægt að byrja á jóla-
matnum fyrr en búið var að taka jóla-
myndina með tímastillinum á mynda-
vélinni, sem heppnaðist þó misvel þar
sem þú gast verið rosalega lengi að
stilla af myndavélina og öll munnvik
voru orðin stíf af að halda brosinu.
Rólegheit og nákvæmni einkenndu
þig. Þegar það komu nýir hlutir á
heimilið, til dæmis þegar þú fékkst
hljómflutningstækið og við vildum
hlusta á disk var það ekki hægt því þú
þurftir að lesa allan bæklinginn áður
en hægt var að setja græjurnar í sam-
band.
Þú varst alltaf mjög sterkur og
heilbrigður einstaklingur. Meira að
segja þegar veikindin herjuðu sem
verst á þig léstu ekki á neinu bera og
sagðir að allt væri í fínu lagi. Þú
kvartaðir aldrei og hafðir alltaf meiri
áhyggjur af okkur en þér sjálfum.
Þótt við hefðum viljað að samveru-
stundir okkar yrðu fleiri eru þær
stundir sem við áttum ómetanlegar í
huga okkar.
Það hjálpar í sorginni að vita að þú
ert á góðum stað og líður vel.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Guð geymi þig að eilífu, elsku besti
pabbi okkar, og takk fyrir allt og allt.
Sigurður og Hafrún,
Sigrún og Ari Jón.
Kæri afi minn, mikið á ég eftir að
sakna þín en gott er að vita af henni
ömmu minni þegar ég kem norður.
Það verður skrítið að sjá þig ekki sitja
í stólnum og segja ömmu að ég sé
ekki litli strákurinn ykkar lengur. Svo
hratt líður tíminn. Það góða er að það
var alltaf gott að vera í kringum þig,
elsku afi minn. Þú munt alltaf lifa í
hjarta mínu.
Þinn
Arnar Már Jónsson.
Elsku afi, við elskum þig og sökn-
um þín mikið. Mest þó hversu gott var
að tala við þig og gaman var að leika
við þig. Það var alltaf jafngott að
koma í heimsókn til ykkar ömmu. Við
vitum að nú ert þú á góðum stað.
Minning þín mun ætíð lifa í hjörtum
okkar.
Guð geymi þig.
Afastrákarnir þínir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Guðbrandur eða Brandur
eins og við kölluðum þig alltaf. Já, það
er sko margs að minnast og margs að
sakna. Okkur finnst svo skrýtin til-
hugsun að þú sért farinn fyrir fullt og
allt og að við eigum aldrei eftir að sjá
þig aftur. En nú hefur þessi hræðilegi
sjúkdómur lagt þig að velli á svo ótrú-
lega skömmum tíma. Það er erfitt fyr-
ir okkur að skilja hvernig hægt er að
mæta sjúkdómnum og því að lífinu sé
að ljúka af jafn mikilli yfirvegun og þú
gerðir, eins og þín var von og vísa. Þú
varst ákaflega geðgóður maður og
minnumst við þess aldrei að hafa séð
þig reiðan. Þegar við systurnar hugs-
um til baka koma upp margar góðar
minningar um þig. Þar ber auðvitað
hæst af öllu þau ár sem þú og fjöl-
skyldan þín, Guðný, Nonni, og Siggi,
bjugguð í Áshóli og voruð í félagsbúi
með pabba okkar (bróður þínum
Bergvini) og mömmu okkar (Sillu í
Ásholi). Þið bjugguð á neðri hæðinni
og við á efri. Oft var mikið líf og fjör
hjá okkur og þar sem Sigga og Nonni
voru jafnaldrar vorum við mjög mikið
saman ásamt Önnu og Sigga en þau
voru líka jafnaldrar. Það er okkur
systrum mjög minnisstætt hve gam-
an var að spila saman fótbolta og ekki
spillti það nú fyrir þegar þú og Bolli
Pétur í Laufási bættust í hópinn. Oft
var ójafnt í liði þar sem allir héldu
með Liverpool nema þú og Siggi, þið
héldu með Man. Utd.
Árið 1977 fæðist Berglind, en þar
sem Sigrún fæðist ekki fyrr en miklu
síðar eða eftir að þið flytjið úr sveit-
inni, þá var Berglind augasteinn ykk-
ar Guðnýjar lengi og er það henni
mjög minnisstætt hversu gott var að
skreppa á neðri hæðina til ykkar. Þú
varst einstaklega barngóður og hlýr
maður.
Einnig verðum við að minnast
fjörugra hausta þar sem kartöfluver-
tíð var í hámarki og fullt var af vinnu-
fólki og líf og fjör í kartöflugarðinum.
Þú og pabbi okkar hvor á sínum
traktornum með upptökuvélar fullar
af fólki og mikill metingur milli liða
um hvor næði meira magni af kart-
öflum upp yfir daginn. Berglindi er
það svo minnisstætt að eitt skiptið þá
varstu svo klókur að þú baðst hana,
aðeins fimm ára að aldri, að koma á
vélina til þín og fengi hún 200 krónur
fyrir starfið og varð hún óskaplega
stolt telpa.
Árið 1985 fluttuð þið úr sveitinni og
ári síðar fæðist Sigrún. Þá fóru leiðir
okkar að liggja á Svalbarðströnd í
heimsókn til ykkar. Ári seinna eign-
uðumst við svo fjórðu systurina, hana
Ásdísi Hönnu. Ásdís og Sigrún hafa
alla tíð verið mjög samrýmdar og góð-
ar vinkonur. Ásdís minnist þess alltaf
hvað gaman var að gista hjá ykkur og
er það henni alltaf mjög minnisstætt
hversu góður þú varst að hugga hana
þegar hún fékk heimþrá á kvöldin.
Nú í seinni tíð er það Siggu, mjög
minnisstætt, kæri Brandur,hversu
vel strákunum hennar leið alltaf hjá
ykkur Guðnýju þegar þeir fengu að
gista og skemmtilegur tími okkar
þegar þú komst í klippingu til hennar
og ég fékk allar fréttirnar af Nonna
hjá þér.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Guðný, Nonni, Siggi , Sigrún
og fjölskyldur. Guð styrki ykkur og
blessi á þessum erfiðu tímum.
„Sorgin kennir okkur að meta það
sem við áttum. Gefum meðan tími er
til. Elskum meðan tími er til. Hlæjum
meðan tími er til. Njótum meðan tími
er til.“
Okkar bestu samúðarkveðjur.
Systurnar frá Áshóli,
Sigríður, Anna, Berglind og
Ásdís Hanna Bergvinsdætur.
Það er ekki auðvelt að setjast niður
og skrifa minningargrein um svila
minn Guðbrand Jóhannsson, þar sem
erfitt er að trúa því að hann sé ekki
lengur á meðal okkar. Það var mikið
áfall þegar ég fékk þær fregnir til
Færeyja um miðjan júní að hann
hefði greinst með krabbamein sem
væri það illvígt að ekkert væri hægt
að gera og það væri bara spurning um
hvað það tæki langan tíma að hafa
hann undir.
Það var þó ótrúlegt að fylgjast með
því að hann lét ekki sjúkdóminn yf-
irbuga sitt andlega atgervi. Æðru-
leysið þessa tvo mánuði var mér
óskiljanlegt en verður í minningunni
styrkur þeim sem eftir lifa.
Við ólumst upp sem nágrannar í
Höfðahverfi. Hann var svolítið eldri
en það var samt nokkur samgangur.
Hann flutti svo í burtu og endurnýj-
uðust kynnin þegar við urðum svilar.
Síðan höfum við átt margar skemmti-
legar stundir saman, ekki síst öll
ferðalögin sem við höfum farið í og
alltaf var hann til í að ferðast því fátt
fannst honum skemmtilegra. Um
verslunarmannahelgina fórst þú í
þína síðustu útilegu og verða mér
samræður okkar þar ógleymanlegar.
Það er ljóst að hans verður sárt
saknað í næstu fjölskylduútilegu en
minningar um allar góðu stundirnar
munu ylja okkur. Minningar um allan
samganginn sem var á milli heimila
okkar og allar þær góðu stundir sem
við áttum saman munu lifa. Við ætl-
uðum heldur betur að auka samgang-
inn eftir að þau Bogga fluttu til Ak-
ureyrar fyrir rúmu ári, en það fer
ekki allt eins og ætlað er.
Guðbrandur var mjög traustur vin-
ur og félagi, hvorki margmáll né með
hávaða eða læti heldur voru málin
rædd og það var festa í því sem hann
sagði.
Í hans huga var fjölskyldan alltaf í
fyrsta sæti, gekk fyrir öllu. Ég þekki
ekki nokkurn mann sem lét sér eins
annt um fjölskyldu sína.
Það var mikil gæfa fyrir hann og
Boggu að fá að vera saman og voru
þau einstaklega samrýnd í öllu sem
þau tóku sér fyrir hendur. Var aðdá-
unarvert að sjá þá ást og vináttu sem
ríkti á heimili þeirra.
Áfallið fyrir fjölskylduna er mikið,
en allar góðu stundirnar munu lifa í
minningunni.
Elsku Guðný, Nonni, Siggi og Sig-
rún. Við Magga færum ykkur og fjöl-
skyldum ykkar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Björn Snæbjörnsson.
Guðbrandur Jóhannsson, móður-
bróðir minn frá Áshóli í Grýtubakka-
hreppi, er fallinn frá aðeins 56 ára
gamall. Það kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti þegar mér bárust frétt-
ir af veikindum Guðbrands og tæpum
mánuði síðar andláti hans. Já, það var
aldeilis að almættinu lá á að kalla
hann yfir til annarra starfa. Það er
sagt að þeir sem guðirnir elski deyi
ungir.
Það má segja að skammvinn veik-
indi Guðbrands og snöggt andlát hafi
ekki endurspeglað skapgerð hans í
lifanda lífi því rólegur og yfirvegaður
tók hann hlutunum eins og þeir komu
fyrir í það og það sinnið. Ef upp komu
vandamál var þeim mætt af festu og
þess ávallt gætt að halla aldrei réttu
máli gagnvart nokkrum manni. Guð-
brandur er ein af þeim perlum sem ég
kynntist í lífinu sem koma alltaf til
með að skína skært í hjarta mínu.
Í minningunni má segja að Áshóll
hafi verið mitt annað heimili. Eftir
skólalok ár hvert fór ég í sveitina til
Sigrúnar ömmu og Jóhanns afa á Ás-
hóli. Eftir fráfall afa urðu breytingar
þar á. Amma flutti til Akureyrar og
Guðbrandur og eiginkona hans,
Guðný, tóku við búi. Það má segja að
ég hafi fylgt með í kaupunum því ég
hélt áfram að koma í Áshól því það
kom aldrei neitt annað til greina í
mínum huga. Ég undi hag mínum vel í
sveitinni og voru Guðbrandur og
Guðný ávallt tilbúin að taka á móti
mér og hafa mig sem sinn son inni á
heimilinu yfir sumarmánuðina. Ég
átti margar góðar stundir með þeim
og er mér minnisstætt þegar spilin
voru dregin upp á kvöldin og spilaður
kani fram eftir kvöldi.
Sumarið 1978 var mitt síðasta sum-
ar sem sveitadrengur á Áshóli. Eftir
það skildu leiðir en þrátt fyrir það
hafa Guðbrandur, Guðný og börn
þeirra, Nonni, Siggi og Sigrún, alltaf
átt stórt pláss í hjarta mínu og ég
mun ávallt verða þakklátur fyrir þann
góða tíma sem við áttum saman á
heimili þeirra. Megi guð vera með
ykkur og veita ykkur styrk til að tak-
ast á við framtíðina.
Jóhann F. Helgason.
Sveitungi minn og vinur Guðbrand-
ur Jóhannsson frá Áshóli er látinn.
Hann er jarðsunginn í dag frá Akur-
eyrarkirkju. Mér þykir leitt að geta
ekki verið viðstödd athöfnina. Það er
margs að minnast og ég kveð Guð-
brand með þakklæti í huga. Það eru
aðeins nokkrir mánuðir síðan meinið
sem tók völdin gerði vart við sig og
það varð ekki við neitt ráðið. Þetta er
ekki í fyrsta skipti sem þessi óboðni
gestur ber að dyrum í Áshólsfjöl-
skyldunni. Öldruð móðir, Sigrún í Ás-
hóli, hefur mátt sjá á bak eiginmanni
og elstu dótturinni Fjólu af völdum
þessa vágests.
Það var á sjötta áratugnum sem
Jóhann og Sigrún byggðu nýbýlið Ás-
hól í landi Laufáss við Eyjafjörð.
Sveitungarnir fylgdust með laglegu
húsi rísa á hólnum og allt var úthugs-
að og snyrtilegt. Þannig hefur það
alltaf verið í Áshóli. Þar er einfaldlega
allt svo fallegt. Fjölskyldan flutti síð-
an í húsið á hólnum og fór að rækta
land. Jóhann gerðist stórtækur kart-
öfluræktandi og var frumkvöðull á því
sviði, m.a. með því að kaupa niður-
setningarvél. Þetta var svo bylting-
arkennd framför að vélin var notuð
allan sólarhringinn. Aðrir bændur í
sveitinni fengu afnot af henni á kvöld-
in og nóttunni þegar Jóhann var ekki
að nota hana sjálfur. Ég man að mað-
ur var orðinn nokkuð framlágur undir
morgun við slíkar aðstæður.
Ég minnist þess líka að fyrstu
krónurnar sem ég vann mér inn á lífs-
leiðinni var þegar ég setti niður kart-
öflur í Áshóli, ásamt Guðbrandi. Mér
fannst Jóhann borga vel.
Annað atvik vil ég nefna sem teng-
ist Jóhanni og mér er ofarlega í minni.
Þannig var að um svipað leyti og þessi
ágæta fjölskylda flutti í sveitina feng-
um við rafmagn. Jóhann hafði það
hlutverk að lesa af mælum. Einhverju
sinni kom hann í Lómatjörn á Þor-
láksmessu til að lesa af og þá gerði
svo vont veður að hann varð veður-
tepptur hjá okkur yfir jólin. Þetta
þótti ekkert stórmál enda var Jóhann
hvers manns hugljúfi.
Fyrst man ég eftir Guðbrandi að
vorlagi þegar sundnámskeið stóð yfir
í Gljúfurárgili. Þá var hjólað í sundið
og kom hann þá við á Lómatjörn og
urðum við samferða út eftir. Svona
gekk þetta dag eftir dag og urðum við
góðir vinir. Sú vinátta styrktist enn
frekar þegar við nálguðumst fullorð-
insárin og var ég þá heimagangur í
Áshóli.
Mér er eftirminnilegt hvað þau Sig-
rún og Jóhann voru jákvæð gagnvart
því að við unga fólkið skemmtum okk-
ur. Þá þótti líka alveg sjálfsagt að
heimilisbíllinn væri notaður til að
keyra á sveitaböllin. Það var því oft
fjörugt í „Gipsy“-jeppanum í Áshóli
og þétt setinn bekkurinn.
Allar þessar minningar eru mér
mikils virði og ég þakka fyrir sam-
verustundirnar.
Guðbrandur átti hamingjuríkt
einkalíf. Ég votta eiginkonunni Guð-
nýju, börnunum Jóni Arnari, Sigurði
og Sigrúnu, móður hans og fjölskyld-
unni allri, dýpstu samúð á erfiðum
tímum.
Minningin um góðan dreng lifir.
Með vinsemd og virðingu.
Valgerður Sverrisdóttir.
GUÐBRANDUR
JÓHANNSSON
 Fleiri minningargreinar um Guð-
brand Jóhannsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Hlynur Björn Pálma-
son og fjölskylda; Kristín, Kristinn,
Ragnheiður, Ívar, Anna Soffía,
Sturla, Ólöf, Eyþór, Valdís, Sigþór,
Björg og fjölskyldur; Sigurlaug
Kristjáns. (Silla); Gréta, Inga, Jó-
hann, Eyþór Snær og fjölskyldur.
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is