Morgunblaðið - 19.09.2005, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 19.09.2005, Blaðsíða 40
MINNINGAR 40 MÁNUDAGUR 19. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ Atvinnuauglýsingar Starfskraftur óskast Virt félagsheimili vantar starfskraft, 25 ára eða eldri, í kaffiteríu. Vinnutími annað hvert kvöld frá kl. 19—24. Upplýsingar í símum 568 1058 og 891 7087. Raðauglýsingar Fundir/Mannfagnaðir Félag sjálfstæðismanna í Nes- og Melahverfi heldur almennan félagsfund í Valhöll mánu- daginn 26. september nk. kl. 18.00. Dagskrá: 1. Kjör landsfundarfulltrúa 2. Önnur mál. Stjórnin. Aðalfundur Hótels Ísafjarðar hf. fyrir árið 2004 verður haldinn miðvikudaginn 5. október 2005 kl. 15.00 á Hótel Ísafirði. Dagskrá: 1. Venjuleg aðalfundarstörf. 2. Önnur mál. Stjórnin. Félagslíf www.zen.is  HEKLA 6005091919 IV/V Fjhst. I.O.O.F. 19  1869198  I.O.O.F. 10  1869197  ✝ Ólafur Helgasonfæddist á Strand- seljum við Ísafjarð- ardjúp 5. desember 1921 þar sem hann ólst upp. Hann lést á Benidorm 4. septem- ber síðastliðinn. For- eldrar hans voru Helgi Guðmundsson bóndi, f. 18.9. 1891, d. 8.10. 1945, og Guð- rún Ólafsdóttir hús- freyja, f. 3.7. 1897, d. 24.11. 1987. Ólafur átti fimmtán systkini: Guðmund, f. 6.1. 1920, d. 18.6. 1997, Guðbjörn Ársæl Söebeck, f. 19.1. 1921, d. 9.5. 1986, Steingrím, f. 12.11. 1922, Guðríði, f. 3.12. 1923, Kjart- an, f. 18.9. 1925, d. 26.3. 1999, Guðbjörgu, f. 29.9. 1926, Jón, f. 18.10. 1927, Sigurborgu Sigríði, f. 24.10. 1928, Hannibal, f. 1.3. 1930, Matthías, f. 5.8. 1931, Sigurlínu, f. 4.12. 1932, Hauk, 27.3. 1934, d. 15.5. 2001, Lilju, f. 7.4. 1935, Auð- un, f. 20.11. 1936, og Láru, f. 4.4. 1938. Ólafur kvæntist árið 1947 Sig- ríði Guðmundsdóttur frá Auðs- holti, f. 17.10. 1929. Þau hjónin eignuðust tvö börn. Þau eru: 1) Guðrún Ágústa, f. 28.1. 1947, sam- býlismaður Benedikt Aðalsteins- son, f. 12.4. 1953. Fyrri eiginmað- ur hennar er Ásgeir Pétursson, f. 6.7. 1944, og eign- uðust þau tvö börn. 2) Ólafur Kristján, f. 5.1. 1954, d. 10.10. 1981. Var hann kvæntur Snjólaugu Guðrúnu Sturlu- dóttur, f. 12.1. 1955, d. 21.1. 2000. Eign- uðust þau einn son. Barnabörn þeirra Ólafs og Sigríðar eru: 1) Sigríður Herdís Ásgeirsdótt- ir, f. 6.6. 1972, maki Sigurður Ingi Ljótsson, f. 15.9. 1971. 2) Eiríkur Sturla Ólafsson, f. 7.5. 1976. 3) Ólafur Pétur Ásgeirsson, f. 2.3. 1979, sambýliskona Edda Jóns- dóttir, f. 11.1. 1980. Barnabarna- börn þeirra eru: 1) Ísabella Sig- urðardóttir, f. 15.9. 1997. 2) Natalía Sigurðardóttir, f. 28.7. 2001. 3) Máni Freyr Ólafsson, f. 6.11. 2001. Ólafur var um skeið kaup- félagsstjóri í Hveragerði og síðar verslunarmaður og framkvæmda- stjóri í Reykjavík, þar sem hann stofnaði og rak ásamt konu sinni blómaverslunina „Blóm og græn- meti“ á Skólavörðustíg 3 til 49 ára. Ólafur verður jarðsunginn frá Langholtskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13. Jarðsett verð- ur í Fossvogskirkjugarði. Þar sem ég lá í rúminu um daginn fyrir framan sjónvarpið, var hringt í mig frá Spáni þar sem föðurfjöl- skylda mín var í langþráðu fríi. Ein- hvern veginn fann ég á mér hvert til- efnið væri áður en ég svaraði. Afi var dáinn. Jafnvel þótt mér væri illa brugðið, þá þurfti þetta ef til vill ekki að koma svo ýkja mikið á óvart. Þótt hann hefði verið skýr fram á hinstu stundu, skrafhreifinn og skemmti- legur í viðræðum, var óneitanlega af honum dregið. Og nú er hann kominn á betri stað. Það er ég viss um. Mér þótti vænna um afa en flest annað. Hann gekk mér því sem næst í föðurstað í fjöldamörg ár, en eftir lát pabba míns, sonar hans, má segja að við höfum mæst á miðri leið og reynt að bæta hvor öðrum upp miss- inn, sem við báðir fundum svo fyrir. Við gátum rætt saman um jafn óskylda hluti og pólitík, garðslátt, hinar ýmsu aðferðir við að grilla kjöt og svo auðvitað Vestfirði. Afi var að vestan, nánar til tekið úr Ísafjarðardjúpi. Þrátt fyrir að hafa flutt þaðan ungur maður um miðja síðustu öld, gat hann endalaust rifjað upp sögur frá æskustöðvunum. Hann þreyttist ekki á að fræða mig um bús- hætti fyrri ára, staðhætti við Djúp og að lokum var svo komið, að mér fannst ég þekkja þar hverja þúfu. Hann hélt mér líka við efnið í póli- tíkinni, spurði mig í þaula út í hin ýmsu málefni og lét mig færa rök fyr- ir máli mínu. Þótt ég sé í eðli mínu frekar þver, þá kenndi hann mér öðr- um fremur að nota gagnrýna hugsun til að komast að niðurstöðu í ýmsum málum, nokkuð sem ég fæ ekki þakk- að honum nógsamlega fyrir. Afi og amma hafa bæði ávallt verið til staðar fyrir okkur fjölskylduna, í gegnum súrt og sætt, þykkt og þunnt. Fyrir það er ég þakklátari en orð fá lýst. Nú bið ég Guð að veita ömmu styrk í sorginni, og við sem eftir lifum munum hugsa til afa með þakklæti, fyrir allt sem hann hefur fyrir okkur gert. Missir okkar allra er mikill. Eiríkur Sturla Ólafsson. Á þessum haustdegi þegar ég kveð minn ástkæra mág Ólaf Helgason leitar hugurinn til baka en minning- arnar eru margar og ljúfar. Alltaf var mikill samgangur á milli heimila okkar systkinanna og þær hafa verið margar ferðirnar í Njörva- sund í gegnum tíðina. En heimili Ólafs og Sigríðar stóð öllum opið og þar var tekið á móti öllum af sér- stakri hlýju, kærleika og einstakri gestrisni. Þegar ég rifja upp þær mörgu góðu og gefandi stundir sem við Ólaf- ur og fjölskyldur okkar áttum saman fyllist ég þakklæti fyrir góðan dreng sem var okkur öllum svo kær. Ólafur var félagslyndur og hrókur alls fagn- aðar í vinahópi, en aðalsmerki Ólafs var glaðlegt viðmót og ætíð hafði hann sérstakt lag á að sjá það bros- lega og skemmtilega í lífinu. Það var því oft kátína og gleði í kringum Ólaf. Annað sterkt einkenni hans var rík hjálpsemi við samferðarmenn sína og vildi hann helst allra götu greiða, væri þess kostur. Sterk réttlætis- og jafnaðarhugsjón var eitt aðalsmerki hans. Jólaboð í Njörvasundi voru minn- isstæð og glæsileg, en húsbóndinn var aldrei glaðari en þegar húsið var fullt af gestum og glatt var á hjalla. Oft var farið í tjaldútilegur þegar börnin voru lítil en þegar börnin heyrðu að fara ætti í útilegu með Siggu og Ólafi var það fyrirheit um ævintýraferð. Stundum rigndi helst til mikið en þegar Ólafur hafði reist stóra tjaldið, sem alltaf var kallað Tjaldbúðin, gleymdist regnið. Því þar inni var gleðin við völd. Börnin minnast þess- ara ferða sem perlu í æskuminning- unum. Ólafur var oft í aðalhlutverki í þessum ferðum með sínum skemmti- legu uppátækjum. Sumum mönnum er gefin sú sjald- gæfa náðargáfa að skapa gleði og hamingju í kringum sig. Þeirra innsta eðli er bjartsýni og jákvætt viðhorf. Þeir gefa af örlæti úr nægta- brunni sínum. Það er gæfa að eiga slíka menn sem samferðarmenn. Menn sem auðga og gefa ríkulega af sér án nokkurra kvaða. Ólafur var slíkur maður. Um leið og ég kveð Ólaf sem ætíð var mér sem kær bróðir vil ég færa Siggu og Guðrúnu svo og fjölskyldu þeirra mínar innilegustu samúðar- kveðjur á þessum degi. Guð blessi minningu Ólafs. Með þökk fyrir samfylgdina, Guðjón Guðmundsson. Ólafur Helgason er látinn tæplega hálfníræður að aldri. Með honum er hniginn í valinn sterkur og svipmikill persónuleiki. Hann var ættaður af Vestfjörðum, sprottinn af traustum meiði vestfirskra bænda og sjósókn- ara, sem löngum fundu styrk sinn í stöðugri baráttu við óblíð náttúröfl. Hann var einn af mörgum systkin- um, stórum barnahópi sæmdar- hjónanna Helga Guðmundssonar og Guðrúnar Ólafsdóttur í Unaðsdal, sem settu svip á samtíð sína og um- hverfi. Ólafur var skarpgreindur eins og hann átti kyn til og skemmtilegur í viðræðum. Hann var sögumaður mikill, fljúgandi mælskur og bjó yfir miklum fróðleik frá sínum bernsku- og æskuslóðum. Kunni að segja frá litríkum persónum og skemmtilegum atburðum á lifandi hátt. Hann bar gott skyn á hin margvíslegustu efni, en umfram allt var hann hagsýnn og ráðagóður um praktíska hluti og reyndist þeim vel, sem leituðu ráða hjá honum á því sviði. Hann hafði ákveðnar skoðanir í stjórnmálum og var ómyrkur í máli um menn og mál- efni. Eftirlifandi eiginkona Ólafs er Sig- ríður Guðmundsdóttir, ættuð frá Auðsholti í Biskupstungum. Mikil sómakona, vel gefin og listfeng. Þau hjónin ráku um árabil blómaverslun sína á Skólavörðustíg og höfðu tals- verð umsvif. Þau voru mjög samhent og lögðu áherslu á gott og persónu- legt samband við viðskiptavininn, auk þess sem Sigríður var alþekkt fyrir glæsilegar blómaskreytingar sínar. Þau áttu því jafnan tryggan hóp viðskiptavina. Ólafur og Sigríður voru höfðingjar heim að sækja, veittu vel og var skemmtilegt að vera samvistum við þau, jafnvel svo að maður gleymdi stund og stað og gat þá kannski orðið æði þaulsætinn. Okkar vinátta hófst, þegar Óli, sonur þeirra, og Lóla, dóttir okkar, bundust tryggðaböndum, giftust og stofnuðu heimili. Eignuðust þau son- inn Eirík Sturlu, sem nú er fulltíða maður, greindur og vel menntaður. En enginn má sköpum renna. Eftir aðeins fimm ára sambúð varð hörmu- legur atburður til að binda endi á bjarta framtíð litlu fjölskyldunnar. Óli fórst í bílslysi stuttu eftir að hafa lokið háskólanámi. Var það mikill missir, sem skildi eftir sig óbætan- legt skarð og þunga sorg fyrir alla aðstandendur. Vinátta okkar við heiðurshjónin Ólaf og Sigríði hefur haldist æ síðan og jafnvel orðið nánari hin síðari ár. Og nú þegar Ólafur Helgason er all- ur, viljum við að leiðarlokum þakka þeim hjónum fyrir þá miklu velvild og ræktarsemi, sem þau hafa ætíð sýnt okkur og fjölskyldu okkar. Sömuleiðis þökkum við af alhug allar samverustundirnar, sem við áttum með þeim í áranna rás. Að endingu sendum við Sigríði og fjölskyldu hennar okkar innilegustu samúðar- kveðjur. Blessuð sé minning Ólafs Helgasonar. Solveig og Sturla. Ólafur vinur minn lifði sínar síð- ustu stundir á Spáni. Það var tákn- rænt fyrir hann eins og þau hjón Sig- ríður og hann höfðu átt margar ánægjustundir þar suður frá í hitan- um. Það var m.a. fyrir áhrif þeirra að við hjónin leituðum nokkuð í þessa sælu einnig og var það upphafið að því að við fórum saman ásamt fleir- um til Mallorca sumarið 1970. Það eru því 35 ár liðin frá þessari fyrstu samveru okkar þar en áður höfðum við þekkst í allmörg ár og verið sterk vináttubönd alla tíð síðan. Ég átti oft leið í blómabúðina til þeirra meðan ég var í námi í Berg- staðastrætinu og síðan áttum við samleið í „Félagi Djúpmanna“ þar sem hann um tíma var formaður fé- lagsins og ég formaður skemmti- nefndar. Þetta leiddi m.a. til þess að hann greiddi mér leið inn í Oddfellowregl- una, þann ágæta og göfuga fé- lagsskap, og áttum við mikið og gott samstarf í stúkunni nr. 10 Þorfinni karlsefni og svo við stofnun nýrrar stúku fyrir hartnær tíu árum, stúku nr. 19 Leifur heppni og munum við sakna hans nú og þá ekki síður að hann skyldi ekki ná því að upplifa fyrsta stórafmælið þegar stúkan verður tíu ára í mars á næsta ári. Það var ævinlega gott að eiga sam- starf við Ólaf og leita til hans þó svo að við værum ekki alltaf sammála eins og gengur en alltaf var farið í það að leysa málin svo sem vera ber hjá góðum vinum. Það var sama hvað Ólafur tók að sér, allt reyndi hann að leysa eftir bestu samvisku. Félag Djúpmanna stendur í þakk- arskuld fyrir öll þau ár, sem þau hjón tóku að sér að selja miðana á árshátíð félagsins. Fyrir Oddfellowregluna lagði hann sig fram af einlægni og samvisku- semi og fyrir það hlotnaðist honum ýmis virðingarvottur sem þakklæti fyrir starf hans á þeim vettvangi. Við stúkubræður hans erum þakk- látir fyrir allt, sem hann vildi fyrir okkur gera og munum sakna hans nú þegar hann er allur. Honum hlotnaðist ýmis heiður vegna starfa sinna fyrir samtök kaupmanna en þau hjón ráku blóma- búðina „Blóm og grænmeti“ áratug- um saman, fyrst við Bergstaðastræti og síðan við Skólavörðustíg og lagði hann á sig mikla vinnu fyrir samtök blómakaupmanna. Að leiðarlokum þökkum við Sonja fyrir allt, sem við höfum átt saman með þeim góðu hjónum en þau hafa verið vinir okkar svo lengi að fer að nálgast hálfa öld. Sigríður mín, þetta er ekki í fyrsta sinn sem sorgin snertir þig en um leið og við sendum þér og allri þinni fjölskyldu samúðarkveðjur biðjum við góðan guð að vera með þér og styrkja. Þórir Halldór Óskarsson. Í dag er kvaddur með söknuði góð- ur félagi Ólafur Helgason, Óli í Blóm og grænmeti. Við áttum langt og gott samstarf í Félagi blómaverslana þar sem við sátum saman í stjórn, og í Kaupmannasamtökum Íslands í minni formannstíð. Ólafur var tryggur og góður fé- lagsmálamaður, fastur fyrir og ákveðinn, réttsýnn og alltaf tilbúinn að hlusta á rök annarra og fara þær leiðir sem farsælastar þóttu til góðra málalykta. Ólafur hóf afskipti af málefnum kaupmanna löngu fyrir mína tíð, á þeim árum sem kaupmönnum var lífsnauðsyn að halda saman og vinna sameinaðir að hagsmunamálum stéttarinnar á tímum hafta og gjald- eyrisleyfa, eins og meðal annars sést í fyrstu fundargerðum félags blóma- verslana, þar sem „stefnt var að því að fá gjaldeyrisleyfi fyrir 20 rúllum af umbúðapappír, greni og nauðsynleg- um varningi til jólaskreytinga“. Sem betur fer breyttust áherslur smám saman, og baráttumálin vörðuðu fremur almenn skilyrði frjálsrar verslunar. Ég held mér sé óhætt að þakka Ólafi fyrir hönd blómakaupmanna og kaupmanna almennt hans óeigin- gjarna starf í þágu stéttarinnar síð- ustu áratugi, hann átti sinn þátt í þeim gríðarlegu breytingum sem áttu sér stað í viðskiptalífinu á seinni hluta síðustu aldar. Ólafur gegndi ýmsum trúnaðar- störfum fyrir kaupmannasamtökin, sat í stjórn Almenna stofnlánasjóðs- ins, ASKÍ um árabil, í fulltrúaráði samtakanna og í stjórn Félags blómaverslana. Ólafur var sæmdur gullmerki Kaupmannasamtaka Ís- lands árið 1985 á 35 ára afmæli sam- takanna, fyrir gott og óeigingjarnt starf í þeirra þágu. Ég sendi eiginkonu, ættingjum og vinum samúðarkveðjur. Bjarni Finnsson. Komið er að kveðjustund. Einn ágætasti maður er ég hef kynnst er fallinn frá. Okkar kynni hófust árið 1966 er ég gerðist félagi í Oddfellow- reglunni. Eftirminnilegar eru heim- sóknir okkar Ernu í blómabúðina á Skólavörðustíg til Ólafs og Sigríðar. Alltaf sömu ljúfu móttökurnar hjá þeim hjónum. Einnig samverustund- ir með þeim á Spáni og Mallorka með fleiri vinum. Þá öll skemmtikvöldin í sameiginlegu félagi. Ekki má heldur gleyma bridsspilamennskunni á heimilum hvor annars og einnig niðri í Oddfellowhúsi með öðrum í mörg ár. Sagnir ef til vill ekki alltaf nægi- lega góðar en að meirihluta réttar. Ólafur var góður spilamaður, hug- ljúfur og skemmtilegur. Aldrei styggðarorð frá honum. Lán er að hafa gegnum árin verið samtíða slíkum manni. Það er sökn- uður að geta ekki lengur staðið við hlið hans. Ég þakka öll árin. Við Erna sendum Sigríði og fjöl- skyldunni innilegar samúðarkveðjur. Páll Vígkonarson. ÓLAFUR HELGASON

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.