Morgunblaðið - 25.10.2005, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. OKTÓBER 2005 11
KVENNAFRÍDAGURINN
BARÁTTUANDINN skein úr andliti fólks á Ingólfs-
torgi og bersýnilegt var að samstaða og áhrifamáttur
kvenna var þeim ofarlega í huga. Þrátt fyrir að færri
hefðu komist að en vildu á Ingólfstorgi var gleðin í
fyrirrúmi meðal gesta útifundarins, sem dreifðist um
stóran hluta miðbæjarins.
Margrét Hansen og Alda Magnúsdóttir eru tvær
þeirra sem lögðu leið sína á Ingólfstorg, þær sögðust
afskaplega ánægðar með að fá að taka þátt í þessu
stóra verkefni kvennahreyfingarinnar, ekki síst í ljósi
þess að þær hafi staðið í sömu sporum fyrir þrjátíu
árum.
„Ég læt mig ekki vanta núna frekar en þá og það er
afskaplega ánægjulegt að sjá hversu mikið af fólki er
hingað saman komið til að taka þátt,“ sagði Margrét
og dásamaði veðrið sem lék við hátíðargesti. Hún
sagðist þó ekki hafa tekið þátt í göngunni frá upphafi
á Skólavörðuholti en gengið til liðs við hana á miðri
leið. Margrét sagðist þó hafa gengið nóg „Já, ég
þurfti að ganga afskaplega langt til að fá bílastæði.“
Skref í áttina að jafnræði
Mörg fyrirtæki tóku vel í kvennafrídaginn og gáfu
starfsfólki sínu frí, eftir hádegi eða klukkan 14:08.
Rakel Kristjánsdóttir, þjónustufulltrúi hjá Símanum,
er ein þeirra sem gengu út af vinnustað sínum á slag-
inu 14:08. Hún tók þátt í göngunni frá Skólavörðu-
holti og leist vel á hvernig dagurinn tókst til.
Rakel sagðist viss um að þetta stór fjöldasamkoma
myndi áorka einhverju og væri skref í áttina að jafn-
ræði kynjanna. Ef eitthvað þá væri kvennafrídag-
urinn ágætis byrjun í átt að frekari aðgerðum og
hugafarsbreytingu sem koma myndi öllum til góða
þegar til lengri tíma er litið.
Of lítið gerst á þrjátíu árum
Það var ekki aðeins starfsólk fyrirtækja sem tók
sér frí til að berjast fyrir bættum réttindum. Linda
Rán Úlfsdóttir er heimavinnandi og hún sagðist hafa
hætt öllum húsverkum klukkan tvö og skundað af
stað í bæinn ásamt dóttur sinni, Unni Friðriksdóttur,
og móður, Unni Karlsdóttur.
„Mér líst rosalega vel á þetta og eflaust mun þetta
laga stöðu okkar kvenna, ég vona það alla vega,“
sagði Linda. Móðir hennar tók í sama streng en hún
tók þátt í göngunni fyrir þrjátíu árum og sagðist
merkja sömu samstöðu milli kvenna í dag og þá. „En
allt of lítið hefur komist í verk á þeim þrjátíu árum
sem liðin eru og vonandi að horfi til betri vegar nú, ef
ekki fyrir mig þá fyrir hana,“ sagði Unnur og benti á
nöfnu sína. Aðspurð um meginmuninn á útifundinum
nú og fyrir þrjátíu árum sagði Unnur: „Ja, ég er alla-
vega þrjátíu árum eldri.“
Hugarfarsbreytingar þörf
„Veðurguðirnir eru heldur betur með okkur og í til-
efni dagsins verðum við að vera bjartsýnar,“ sagði
Ásgerður Bergsdóttir sem var með son sinn Sölva
Högnason með í för. Hún gladdist yfir mannfjöld-
anum en sagði Sölva heldur graman yfir öllu saman.
„Það er ljóst að til þess að ná árangri þarf hug-
arfarsbreytingu hjá þjóðinni, líka hjá körlum í stjórn-
unarstöðum,“ sagði Ásgerður aðspurð um áhrif úti-
fundarins en hún taldi fullvíst að svo fjölmenn
kröfuganga ætti að geta velt steinum. „Svona úti-
fundir geta breytt miklu og vekja fólk alltaf til um-
hugsunar.“
Heimtum jafnrétti
Bryndís Ósk Pálsdóttir, leikskólakennari, ferðaðist
frá Keflavík til að styðja málefnið. Hún, eins og
starfskonur hennar, hætti störfum á leikskólanum
Garðaseli á slaginu 14:08 og sagðist kominn í miðbæ-
inn til að heimta jafnrétti. „Við viljum auðvitað hærri
laun og með því staðfestingu á mikilvægi okkar í
starfi. Þetta er ein leið til að fá áheyrn því við höfum
nóg að segja.“
Mikilvægt að berjast áfram
Margt hefur breyst á þeim þrjátíu árum sem liðin
eru frá því að kvennafrídagurinn var haldinn, stærsti
munurinn að mati Maríu Kristmanns er sá að nú sé
víða lokað í fyrirtækjum og konum gefið frí en fyrir
þrjátíu árum þurftu konur að ganga út af vinnustöð-
unum til að heimta bætt kaup og kjör. Umburð-
arlyndið sé talsvert meira í dag og þá finnst henni
greinilega meira um karlmenn sem styðja baráttu
kvenþjóðarinnar í dag.
„Ég held að karlmönnum fyrir þrjátíu árum hafi
fundist þessi dagur svolítil ógnun við þá og greinilegt
að hugarfarið hefur breyst, sem betur fer,“ sagði
María og benti á mikilvægi þess að kvenmenn haldi
áfram að berjast og láti ekki deigan síga, þá fari að
bera á árangri.
Unnur Karlsdóttir, Linda Rán Úlfsdóttir og Unnur Frið-
riksdóttir tóku þátt í útifundinum á Ingólfstorgi og létu
þrengslin við torgið ekkert á sig frá.
Morgunblaðið/Golli
María Kristmanns sagði greinilegt að meira væri um karl-
menn í miðbænum nú en fyrir þrjátíu árum og greinilegt
að hugarfar þeirra hefði breyst í áranna rás.
Bryndís Ósk Pálsdóttir keyrði af Suðurnesjum til að berj-
ast fyrir auknu jafnrétti – og hærri launum.
Ásgerður Bergsdóttir fagnaði hversu margir voru sam-
ankomnir í miðbænum en sagði Sölva Högnason, son sinn,
ekki vera jafn þolinmóðan við að komast leiðar sínar í
mannmergðinni.
Rakel Kristjánsdóttir var ein þeirra fjölmörgu kvenna
sem lét af störfum á slaginu 14.08 í gærdag.
Alda Magnúsdóttir og Margrét Hansen létu sig ekki vanta
niður í miðbæ Reykjavíkur, frekar en fyrir þrjátíu árum.
Sýnir
samstöðu og
áhrifamátt
kvenna
Eftir Andra Karl
andri@mbl.is
Morgunblaðið/Golli