Morgunblaðið - 25.10.2005, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. OKTÓBER 2005 33
MINNINGAR
✝ Þorbjörg Berg-mann Jónas-
dóttir fæddist á
Marðarnúpi í Vatns-
dal 31. maí 1917.
Hún lést á sjúkra-
húsi Blönduóss 11.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jónas
Bergmann Björns-
son bóndi á Marð-
arnúpi og Kristín
Bergmann Guð-
mundsdóttir. Systk-
ini Þorbjargar voru
Guðmundur Bergmann, f. 1909,
d. 1987, Björn Bergmann, f. 1910,
d. 1985, Oktavía Bergmann, f.
1912, d. 1989, Þorbjörg Berg-
mann, f. 1914, d. 1916, Elínborg
Bergmann, f. 1916, d. 1916 og
Stúlka, f. 1922, d. 1922.
Hinn 24. júní 1938 gekk Þor-
björg að eiga Hallgrím Eðvarðs-
son, f. 14. mars 1913, d. 18. nóv.
2000. Foreldrar hans voru Eð-
varð Hallgrímsson bóndi á Helga-
vatni í Vatnsdal og kona hans
Signý Böðvarsdóttir. Þorbjörg og
Hallgrímur eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1) Kristín, f. 18.
jan 1942, maki Lárus Þórir Sig-
urðsson. Þau skildu. Synir þeirra
eru: a) Hallgrímur, f. 1963, maki
Þórhildur Þorgeirsdóttir, f. 1971,
börn þeirra eru Þorri, f. 1999,
Kári, f. 2002 og Álfheiður Krist-
ín, f. 2003. b) Hlynur Snæland, f.
1973, sambýliskona Ingibjörg
Guðmunda Jónsdóttir, f. 1972,
dóttir þeirra er Selma Fönn, f.
2004. Seinni maki Kristínar er
Gert Grassl, f. 1935. 2) Jónas
Bergmann, f. 13. maí 1945, d.
3.maí 1992, maki Sigurlaug
Helga Maronsdóttir, f. 1951, börn
þeirra eru: a) Maron Bergmann,
f. 1975, sambýliskona Björk
Rafnsdóttir, f. 1976, börn hennar
eru Leó Garðar, f. 1994, og Hera
Rán, f. 1997, sonur þeirra er Máni
Hrafn Bergmann, f.
2002. b) Þorbjörg
Otta, f. 1979, maki
Jóhannes Ingi
Hjartarson, f. 1975,
sonur hans er Sæv-
ar Ingi, f. 1995,
dætur þeirra eru
Halla Margrét, f.
2002 og Hulda Guð-
rún, f. 2004. c)
Kristín Helga, f.
1984. Sambýlismað-
ur Sigurlaugar er
Lúðvík Bjarnason,
f. 1943. 3) Eðvarð, f.
22. janúar 1948, maki Helga Guð-
mundsdóttir, f. 1948. Dætur
þeirra eru: a) Þorbjörg, f. 1968,
maki Jakob Jakobsson, f. 1964,
dætur þeirra eru Helga Dís, f.
1991, Lára Lind, f. 1996 og Edda
Sól, f. 1998. b) Kolbrún Ósk, f.
1981, maki Magnús Ingólfsson.
Þau skildu. Dóttir þeirra er Ást-
ríður Helga, f. 2003. 4) Guðmund-
ur, f. 10. mars 1950, maki Oddný
Sólveig Jónsdóttir, f. 1952, börn
þeirra eru: a) Oddný Kristín, f.
1973, sambýlismaður Borgar Páll
Bragason, f. 1978. b) Jón Krist-
inn, f. 1979, sambýliskona Valdís
Ásgeirsdóttir, f. 1979, dóttir
þeirra er Bjargey, f. 2004.
Þorbjörg fluttist ásamt foreldr-
um sínum og systkinum frá Marð-
arnúpi að Stóru-Giljá árið 1930.
Árið 1938 þegar Þorbjörg og
Hallgrímur giftust fluttist hún að
Helgavatni. Þar bjuggu þau til
ársins 1987 en þá fluttust þau að
Hnitbjörgum á Blönduósi. Síð-
ustu árin dvaldist Þorbjörg á
sjúkrahúsinu á Blönduósi. Sem
ung stúlka stundaði Þorbjörg
nám í tvo vetur við Héraðsskól-
ann á Laugum í Reykjadal og
einn vetur við Kvennaskólann á
Blönduósi.
Útför Þorbjargar fer fram frá
Þingeyrakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku amma mín. Í dag kveð ég
þig í hinsta sinn og minningarnar
hrannast upp í huga mínum. Ég
dvaldi svo oft á sumrin hjá ykkur afa
á Helgavatni og þá var nú ýmislegt
brallað. Þú varst sko fyrsta flokks
húsmóðir og alltaf var gaman að fá að
hjálpa til og læra ýmislegt. Stundum
á kvöldin settist þú kannski niður
augnablik áður en þú vaskaðir upp þá
strauk ég fram í eldhús og kláraði
það fyrir þig, þá varst þú svo ánægð
og ég fékk alltaf mikið hrós frá þér.
Mér fannst mjög lærdómsríkt að fá
að hjálpa þér að reykja silung, þú
varst frábær í því. Við fórum saman
niður að tjörn að taka netin og ná í
silunginn. Í heyskapnum útbjóst þú
alltaf stóra veislu (nesti) og við fórum
með það niður á engjar eða fram í
brekkur. Þú varst snillingur að
prjóna úr lopa og gerðir það lengi
fyrir Álafoss. Svo fórstu með Elsu
vinkonu þinni til útlanda fyrir
prjónapeninginn, það fannst mér
bráðsnjallt. Ekki má nú gleyma jóla
pallíettusauminn sem átti hug þinn
allan og prýðir nú stofur afkomenda
þinna öll jól. Á vorin fór ég oft með
þér að þrífa Flóðvang áður en veiði-
karlarnir komu, það fannst mér mjög
gaman. Ef afi var ekki heima sáum
við um fjósið með Jónasi og þá var nú
eins gott að gefa kálfunum réttan
skammt. Þegar við vorum að labba
saman fannst þér alltaf gott að halda
í höndina á mér og það veitti mér
mikið öryggi. Eftir að þið afi fluttuð
út á Blönduós komu ég og Jakob og
stelpurnar eins oft og við gátum og
fórum ýmsar ferðir. Ýmist varst þú
búin að útbúa nesti af þinni alkunnu
snilld eða ef hægt var að fara á kaffi-
hús í ferðinni, þá tókst þú alltaf upp
veskið og bauðst í kaffi og meðlæti.
Þegar afi dó byrjaði heilsu þinni
smátt og smátt að hraka en við fórum
samt áfram í okkar einstöku ferðir
með tilheyrandi. Eftir að stórfjöl-
skyldan fór að hittast árlega í Flóð-
vangi komst þú alltaf frameftir og
varst með okkur. Við héldum upp á
85 ára afmælið þitt þar og þér þótti
afar vænt um það. Þú komst meira að
segja í vor og hittir okkur og hafðir
gaman af að sjá alla afkomendurna.
Ég var mjög ánægð með að hafa
drifið mig norður um daginn með
stelpurnar að hitta þig í síðasta sinn.
Þú hélst svo fast í hendurnar á okkur
og vissir alveg af okkur. En þú varst
orðin mjög veik og þá kom kallið. Ég
veit að afi og Jónas hafa tekið vel á
móti þér og þér líður vel núna. Hafðu
þakkir fyrir allt.
Ég vil gjarnan lítið ljóð,
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afar góð,
ég alltaf mun þín sakna
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Elsku amma mín. Allar minning-
arnar geymi ég í hjarta mínu.
Þín
Þorbjörg Eðvarðsdóttir.
Á kveðjustund þakka ég fyrir allar
góðu stundirnar sem ég átti með
ömmu. Margar góðar minningar frá
skemmtilegum samverustundum
munu lifa með mér áfram þó að hún
sé farin. Ég trúi því að hún sé núna
komin til afa, Jónasar og annarra ást-
vina sinna og að henni líði vel. Bless-
uð sé minning ömmu minnar.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Oddný Kristín.
Hún amma mín er dáin og þó að ég
viti að allra manna leið liggur að
sömu dyrum dauðans hefði ég aldrei
getað trúað því hve erfitt væri að
missa hana ömmu. Hún amma var
engin venjuleg kona og mig langar til
þess að segja ykkur frá henni í
nokkrum orðum.
Amma ólst upp sem yngsta barn
foreldra sinna og naut því margra
forréttinda sem slík. Hún leit mikið
upp til fjölskyldu sinnar og þó sér-
lega móður og systur. Marga söguna
hefur hún sagt mér af ungdómi sín-
um þar sem Otta systir var ætíð
nærri henni til halds og trausts. Fað-
ir hennar var smiður og gerði marga
dýrgripi sem hún var afar stolt af,
smiðir voru í afar miklum metum hjá
ömmu og taldi hún mig afar heppna
að mannsefni mitt hefði numið þá
grein.
Amma var mikið náttúrubarn alla
sína tíð. Að sjá fjöllin og náttúruna
var ömmu lífsnauðsyn. Víðidalsfjallið
var fjallið hennar og bíltúrinn taldist
vera nokkuð góður ef hún sá fjallið
sitt, því nægði oft að keyra fram á
Axlabalana til að sjá það, allt lengra
en það var aukaánægja. Henni þótti
líka ákaflega gaman að fara upp á há-
lendið og hofa á víðernið og hlusta á
kyrrðina. Ekki var þá verra að hafa
með sér nesti og finna sér laut til að
snæða í, og nestið sem amma bjó til
var nú ekkert slor.
Amma var einnig mikil handa-
vinnukona og gerði hreinustu lista-
verk, hún prjónaði lopapeysur hverri
annarri fegurri í stórum stíl og fór
aldrei eftir uppskrift heldur skapaði
sjálf mynstrin og taldi þær allar út.
Útsaumuðu myndirnar og púðarnir
sem hún saumaði á ýmsa vegu eru al-
gert augnakonfekt svo ekki sé
minnst á pallíettusauminn hennar.
En amma bjó líka til fallegan mat og
dýrindis tertur, jólakökur, pönnu-
kökur og smurbrauð sem hún topp-
aði ætíð með klofvega gúrkum, eins
og hún kallaði það sjálf. Manni var nú
ekki vorkunn að borða hjá ömmu, en
ef gesti bar að garði settist hún aldrei
við borðið sjálf. En þó að amma hafi
verið dugleg og myndarleg húsmóðir
þá held ég að henni hafi ekki fundist
húsverkin neitt skemmtileg, þau
varð bara að vinna og því var eins
gott að gera þau með glæsibrag.
Það helsta með ég minnist ömmu
þó fyrir er hve heilbrigð kona hún
var. Hún var ótrúlega dugleg við að
hreyfa sig. Er við bjuggum á Helga-
vatni veigraði hún sér ekkert við að
fara upp í brekkur til þess að stífla
læki með mér, að fara niður á engi
eða tjörn til þess að vaða var sjálfsagt
mál. Hún hafði einnig svo gaman að
því að leika sér og naut þess alveg
eins og við börnin allt fram á síðustu
ár. Er hún og afi voru flutt á Blöndu-
ós gengum við þar út um allt, til Ottu,
í Kaupfélagið og Vísi, Kvenfélags-
lundinn, Skálann, ásamt ótal ferðum
um Ástarbrautina og í Hrútey. Upp
Svínvetningabrautina strunsuðum
við og ef komið var myrkur þá hlup-
um við til baka, en bara ef myrkur
var því að hún vildi ekki að það sæist
til okkar. Enda var amma alltaf
spengileg og glæsileg, fyrir henni var
líka nauðsyn að vera fín, hárið varð
að vera vel lagt annars var hún
ómöguleg, varaliturinn var alltaf
nærri og ef vel átti að gera fór hún í
rauða jakkann, setti slæðu um háls-
inn og þá var hún tilbúin.
Þegar að ég var lítil leit ég á ömmu
sem töfrakonu sem kunni að gera svo
margt og hafði endalausan tíma fyrir
mig, kenna mér að sauma og prjóna,
við spiluðum rommí kvöld eftir kvöld
og héldum saman talningum, blöðin
með þeim geymi ég enn. Hún sýndi
mér líka myndir frá framandi lönd-
um þar sem að hún og Elsa vinkona
hennar höfðu verið að ferðast saman
og kom heim með ævintýralegan
varning handa manni. Er ég eltist
fóru skemmtanir okkar að verða ann-
arslags þó að við hefðum alltaf gripið
í spilin, henni fannst svo gaman að
fara á kaffihús og við stunduðum það
stíft er hún kom til Reykjavíkur, þá
keypti hún handa okkur sitt hvora
tertusneiðina og svo skiptum við
þeim á milli okkar. Við fórum og vor-
um í óratíma í búðarrápi og það
fannst henni sko gaman.
Amma og afi áttu gott hjónaband
og amma stóð alltaf þétt við bak afa
og hnikaði hvergi, hún var afar stolt
af honum og börnum sínum. Hún
kunni þó ekki alltaf að meta háðs-
glósur sem afi sendi henni óspart,
hún amma var nefnilega ekki mikill
húmoristi og ég man ekki eftir því að
hafa séð hana ömmu hlæja innilega,
þó svo að hafa búið börnum sínum,
börnum sínum og barnabörnum hlát-
urmilt og hamingjuríkt heimili. Fjöl-
skyldan var henni mikilvæg og hún
vildi að við stæðum þétt saman og
værum dugleg að rækta böndin okk-
ar á milli. Henni fannst yndislegt að
sjá ömmubörnin sín og langömmu-
börnin og athugaði ævinlega hvort að
þau væru með Helgavatnsfætur og
-hendur, það fannst henni mikill plús.
Einnig var ekki verra ef stelpurnar
voru hárprúðar, hún skoðaði oft hár-
ið á Höllu og strauk það fram og aft-
ur. Amma hafði mikið dálæti á því er
lítið var. Hún borðaði af minni disk-
um en aðrir og drakk úr pínulitlum
bollum, hnífapörin hennar voru líka
minni en aðrir fengu.
Það eru margar minningarnar sem
ég á um ömmu því að ég var svo
heppin að hafa hana mér við hlið nán-
ast alla tíð. Sameiginlegar stundir
okkar eru óteljandi og uppátæki okk-
ar eru það einnig. Ég mun gæta vel
allra munanna er þú fólst mér að
geyma og stundanna okkar minnist
ég með einskærum söknuði og ævar-
andi gleði í senn. Mig langar að
kveðja þig með ljóði eftir Jakob Jó-
hann Smára sem heitir Nótt
Heiðríka nótt, þú horfir róleg niður
á harma mannkyns, jarðarbarnsins tár.
Í fylgd með þér, með dular dökkar brár,
er drauma heimsins endalausi friður.
Og allt, sem þjáist – allt, sem líknar biður,
nú eygir fylling sinnar dýpstu þrár,
og andvörp þaggast, sefast gervöll sár,
er svefninn boðar: Friður sé með yður.
Í draumsins löndum dýrð má nóga sjá, –
þar dvelur von og minning fjarskablá,
og yfirskilvitlegan, ljúfan blæ
þar leggur yfir himinn jörð og sæ.
Eilífðin bíður bak við draumsins gler
og birtu slær á allt er jarðneskt er.
Guð geymi þig vel, amma mín,
Þorbjörg Otta Jónasdóttir.
ÞORBJÖRG
BERGMANN
JÓNASDÓTTIR
Elsku langamma. Það var
alltaf gaman að koma til þín
og fara allar ferðirnar með
þér, alltaf svo spennandi
nesti. Það var líka gaman að
fara á kaffihús með þér, þér
fannst það svo gaman. Takk
fyrir allar ljúfu stundirnar
sem við áttum saman.
Þínar langömmustelpur.
Helga Dís, Lára
Lind og Edda Sól.
HINSTA KVEÐJA
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Minningargreinar
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
ÁRNI HINRIK JÓNSSON,
áður Suðurgötu 44,
Keflavík,
lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur laugardaginn
22. október.
Ólafur Kr. Árnason, Käte Árnason,
Jórunn H. Árnadóttir, Birgir D. Sveinsson,
Auður J. Árnadóttir, Sæmundur Hinriksson,
Ingveldur J. Árnadóttir
og fjölskyldur.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
STEINGERÐUR JÓHANNSDÓTTIR
frá Brekku,
Vestmannaeyjum,
lést á Hraunbúðum, dvalarheimili aldraðra í Vest-
mannaeyjum, laugardaginn 21. október.
Marý Kristín Coiner, Stein Ingólf Henriksen,
Ágúst Vilhelm Steinson, Arna Ágústsdóttir,
Ómar Steinson, Arndís María Kjartansdóttir,
Óðinn Steinson, Steinunn Jónatansdóttir
og barnabörn.
Okkar ástkæra,
KRISTÍN ÓLAFSDÓTTIR
hjúkrunarkona
frá Stakkadal á Rauðasandi,
Sólheimum 27,
áður Ljósheimum 8a,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi föstu-
daginn 21. október sl.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju fimmtudaginn 27. október kl. 11.00.
Ágúst Kr., Bára og fjölskyldur.