Morgunblaðið - 26.11.2005, Side 54

54 LAUGARDAGUR 26. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurbjörn Frí-mannsson fædd-
ist í Steinhóli í
Haganeshreppi í
Skagafirði hinn 26.
apríl 1917. Hann
lést 16. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jósefína Jósepsdótt-
ir, f. 18. janúar 1895
á Stóru Reykjum, d.
7. október 1957, og
Frímann Guð-
brandsson, f. 12.
janúar 1892 á Stein-
hóli, d. 5. maí 1972. Sigurbjörn var
fjórði í röð sextán systkina.
Hinn 17. september 1942 gekk
Sigurbjörn gekk að eiga Ragn-
heiði Pálínu Jónsdóttur, f. 5.12.
1919, d. 21.11. 1998, í Barðskirkju í
Fljótum. Þau áttu saman fjögur
börn. Þau heita: 1) Jósefína S. Sig-
urbjörnsdóttir, f. 17.10. 1943, mað-
ur hennar er Árni Th. Árnason, f.
5.11. 1940. Börn þeirra eru Björn
Heiðar Guðmundsson, f. 2.10.
1960, kona hans er Freyja Þor-
steinsdóttir og þau eiga fjögur
börn; Adolf Árnason, f. 4.2. 1964,
kona hans er Elín Birna Bjarnar-
dóttir og þau eiga fimm börn; Mar-
grét Dóra Árnadóttir, f. 17.2. 1967,
maður hennar er Hörður Harðar-
son og þau eiga fjögur börn; Linda
Sveinsson og börn þeirra eru: Rak-
el Anna Guðnadóttir, f. 20.12.
1973, maður hennar er Patrekur
Jóhannesson og þau eiga þrjú
börn; Sindri Þór Guðnason, f. 21.6.
1977, kona hans er Rut Hilmars-
dóttir og þau eiga saman tvö börn;
Ragnheiður Birna Guðnadóttir, f.
27.1. 1984, maður hennar er Tóm-
as Helgason, þau eru barnlaus;
Guðni Brynjar Guðnason, f. 4.7.
1994.
Sigurbjörn ólst upp á Steinhóli
fyrstu æviár sín, seinna flutti hann
með fjölskyldu sinni að Austara-
hóli í Fljótum. Sigurbjörn fór
snemma að vinna við öll almenn
sveitastörf þ.á m. hjá Jónmundi á
Laugarlandi í þrjú ár og Hafliða í
Neskoti í Fljótum. Hann flutti til
Siglufjarðar rúmlega tvítugur,
eða árið 1939. Hóf hann vinnu hjá
Síldarverksmiðjum ríkisins, mjöl-
húsinu og söng í mörg ár með
Karlakórnum Vísi. Hann tók einn-
ig meirapróf á vörubíl og vann á
vörubílastöð Siglufjarðar, auk
þess kenndi hann á bifreiðar. Sig-
urbjörn og Ragnheiður unnu á
Hólsbúinu í nokkur ár. Einnig
vann Sigurbjörn í mörg ár í frysti-
húsi SR og síðar frystihúsi Þor-
móðs ramma. Síðustu æviár sín
bjuggu þau hjónin hjá dóttur sinni
Helgu og tengdasyni sínum Guðna
Sveinssyni á Suðurgötu 54 á Siglu-
firði.
Útför Sigurbjörns verður gerð
frá Siglufjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11. Jarð-
sett verður að Barðskirkju í Fljót-
um að athöfn lokinni.
Björk Árnadóttir, f.
4.9. 1972, maður
hennar er Ingimund-
ur J. Bergsson og þau
eiga fjögur börn. 2)
Þórkatla Sigur-
björnsdóttir f. 31.10.
1946, maður hennar
var Kristján Péturs-
son, f. 10.11. 1947, d.
15.1. 2005. Börn
þeirra eru: Guðrún
Heiða Kristjánsdótt-
ir, f. 13.1. 1968, mað-
ur hennar er Þor-
steinn Kruger og þau
eiga saman þrjú börn; Pétur Guð-
jón Kristjánsson, f. 6.7. 1970 og
hann á tvö börn; Helga Sóley
Kristjánsdóttir, f. 24.4. 1976; Halla
Björk Kristjánsdóttir, f. 20.8. 1977,
hún á eitt barn; Kristín Mjöll Krist-
jánsdóttir, f. 9.8. 1980, maður
hennar er Atli S. Friðbjörnsson og
þau eiga eitt barn. 3) Jón Heimir
Sigubjörnsson, f. 31.10. 1946, kona
hans er Nína Goncharova. Jón
Heimir á tvö börn, Ragnheiður
Jónsdóttir, f. 28.1. 1970, maður
hennar er Stefan Möller og eiga
þau eitt barn; Arnar Heimir Jóns-
son, f. 14. nóvember 1973, kona
hans er Auður María Þórhallsdótt-
ir og eiga þau þrjú börn. 4) Helga
S. Sigurbjörnsdóttir, f. 19.8. 1957,
maður hennar er Guðni Þór
Elsku pabbi minn. Nú hefur þú
kvatt þetta líf saddur lífdaga. Og
ég veit þú ert kominn til hennar
mömmu og allra hinna, sem eru
farnir á undan þér og þér þótti svo
vænt um.
Ég veit líka að kindurnar þínar
hafa tekið á móti þér og þá sér-
staklega hún Grána þín. Þú varst
alltaf bóndi fram í fingurgóma og
elskaðir að hugsa um kindurnar
þínar. Ófáar sögurnar varst þú bú-
inn að segja mér af henni Gránu og
öðrum kindum. Einnig sagðir þú
mér sögur af forystusauðunum
sem voru svo gáfaðir að engu lagi
var líkt. Ekki gat ég skilið það að
þær væru gáfaðar né hvernig þú
fórst að því að þekkja þær í sundur
því mér fannst þær allar eins. Þú
lofaðir þær í hástert og þakkaðir
þeim að þegar þröngt var í búi í
gamla daga hjá þér og mömmu þá
hefði það ráðið miklu að hafa kind-
urnar til að eiga mat handa fjöl-
skyldunni.
Ég veit líka að þú ert syngjandi
sæll og glaður þar sem þú ert
núna. Því að söngurinn og tónlistin
voru þitt uppáhald og þú naust
þess að syngja þegar vel lá á þér
og einnig til að létta þér og öðrum
lund. Einnig varst þú mikil eft-
irherma og náðir svo vel svipbrigð-
um fólks og röddum þess að með
ólíkindum var. Allt var þetta til
gamans gert og í mesta sakleysi.
Þegar þú náðir þér vel upp var
þetta einsog leiksýning og mömmu
þótti þetta nú ekki leiðinlegt og hló
hvað mest.
Minningarbrotin hrannast upp,
til dæmis þegar ég var stelpu-
hnokki um sex eða sjö ára aldurinn
og ætlaði að færa þér kaffi þar sem
þú varst úti að slá með orfi og ljá
við Hólsbrúna. Ég sá að þú hafðir
snúið heim á leið og flýtti mér að-
eins of mikið og steinlá í götunni.
Þetta var á sólríkum degi og ég
var í pilsi og hnésokkum og hrufl-
aði mig heil ósköp og grét mikið
þegar þú komst að mér. Þú minnt-
ist oft á þetta við mig, hvort ég
myndi ekki eftir þessu því að þú
hafðir tekið þetta nærri þér og þú
varst alltaf leiður þegar þú heyrðir
börn gráta. Þú varst alltaf svo mik-
il barnagæla. Ástríkari foreldrar
voru ekki til. Þið vilduð allt fyrir
okkur systkinin gera og síðar
barnabörnin og barnabarnabörnin.
Þið voruð stolt af hópnum ykkar.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upprunninn
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn, þú kyssir mömmu frá mér.
Þín dóttir
Helga.
Í dag, laugardaginn 26. nóvem-
ber, er kær afi minn kvaddur frá
Siglufjarðarkirkju. Sigurbjörn Frí-
mannsson var fæddur að Steinhól í
Flókadal 26. apríl 1917 og var
fjórði í röð sextán systkina. Hann
byrjaði starfsferil sinn sem vinnu-
maður á nokkrum bæjum í Fljót-
um. Tuttugu og tveggja ára að
aldri fluttist hann til Siglufjarðar.
Ástæða þess að hann flutti sig úr
sveitinni í iðandi mannlífið á Siglu-
firði var að hann var beðinn um að
ganga til liðs við Karlakórinn Vísi
og samtímis var honum tryggð
vinna hjá Síldarverksmiðjum rík-
isins. Á þessum árum eða um 1939
var Siglufjörður mikill uppgangs-
staður vegna síldarinnar sem þá
veiddist í stórum stíl. Þar kynntist
afi henni ömmu Ragnheiði. Ég
minnist með hlýhug sumranna sem
barn á Siglufirði. Amma og afi
voru alltaf fremur lítið gefin fyrir
veraldlega hluti, þau allavega söfn-
uðu ekki auði. Það skipti meira
máli að vera ánægður með það sem
maður hafði og fara vel með það
sem maður eignaðist. Afi var þeirr-
ar náttúru gæddur að geta sungið
einsog stórsöngvari. Hann söng oft
fyrir okkur barnabörnin Sjá dagar
koma eftir Davíð Stefánsson og
fleiri góð lög. Ég man þegar ég var
um fimm til sex ára aldur þá lang-
aði marga jafnaldra mína að verða
löggur eða annað í þeim dúr. En
mig langaði að verða stórsöngvari
einsog hann afi, Já, hann var ein af
fyrirmyndum mínum í lífinu. Og ég
tel að þau góðu og sönnu gildi sem
ég lærði af þeim ömmu og afa hafa
verið mér til góðs.
Afi vann lengi sem vörubílstjóri
á Siglufirði og sagði mér eitt sinn,
að þegar verið var að byggja
blokkirnar á Hvanneyrarbrautinni
þá hefði öll möl og sandur sem var
notaður í byggingarnar verið sótt í
Haganesvík. Þá þurfti að keyra
Skarðið og handmoka öllu efninu
úr fjörunni upp á bílpallinn. Þetta
er dæmi um hvernig fólk sem lifði
og starfaði á þessum árum stritaði
við vinnu, án þess endilega að upp-
skera svo mikið. Þeir tímar sem
hann lifði voru tímar mikilla breyt-
inga. Á uppeldisárunum í Flóka-
dalnum var oft þröngt í búi, en afi
minntist þess oft hvernig fólkið
hefði sýnt samhug og hjálpað hvert
öðru. Þá voru heimilin saggafull
torfhús og fólk bjó ekki við þau
þægindi sem við teljum sjálfsögð
nú einsog síma, rafmagn og heitt
vatn.
Afa var sönglistin í blóð borin og
sá alltaf eftir því að hafa ekki haft
tækifæri til að mennta sig í þeim
efnum. Í Fljótunum var stöðugt
sungið og ekki síst þegar erfiðleik-
ar steðjuðu að og segja má að afi
hafi sungið sig í gegnum lífið –
ekki svo mikið opinberlega heldur
fyrst og fremst fyrir sjálfan sig og
sína nánustu.
Og á gamals aldri hélt hann
áfram að syngja og á sérstökum
stundum var það fagur tvísöngur
með Gesti bróður sínum, þá hljóm-
aði oft Sólsetursljóð eftir séra
Bjarna.
Að lokum kemur hér eitt af
uppáhalds ljóðum hans afa:
Sjá, dagar koma, ár og aldir líða,
og enginn stöðvar tímans þunga nið.
Í djúpi andans duldir kraftar bíða.
– Hin dýpsta speki boðar líf og frið.
Í þúsund ár bjó þjóð við nyrstu voga.
Mót þrautum sínum gekk hún, djörf og
sterk,
í hennar kirkjum helgar stjörnur loga,
og hennar líf er eilíft kraftaverk.
(Davíð Stef.)
Arnar Heimir Jónsson.
Elsku afi minn, nú ertu farinn
frá okkur og þín er sárt saknað, en
nú vitum við að þér líður vel hjá
ömmu Ragnheiði, sem þú saknaðir
svo mikið. Það er svo margt að
minnast á … þetta söngst þú mjög
oft, ásamt mörgu öðru, með þínum
háu, kröftugu, hugljúfu tónum sem
munu ætíð óma í hjarta mínu.
Ég kveð þig nú, elsku afi, með
minningum um góðan afa. Takk
fyrir allt, elsku afi minn, og allar
góðu stundirnar sem ég átti með
þér og ömmu Ragnheiði.
Guð geymi ykkur.
Margrét Dóra.
Nú hefur lífsbók vinar míns Sig-
urbjörns Frímannssonar verið lok-
að á 89. aldursári. Sigurbjörn ólst
upp í stórum systkinahópi og lærði
fljótt að vinna öll algeng sveita-
störf en þau vann hann allt til þess
er hann fluttist hingað til Siglu-
fjarðar. Hér vann hann verka-
mannastörf, átti vörubifreið, vann í
SR verksmiðjunni, frystihúsi og á
Hólsbúinu. Hér kynntist hann eig-
inkonu sinni Ragnheiði Jónsdóttur
og hér innan þessa fagra en
þrönga fjallahrings bjuggu þau öll
sín búskaparár. Sigurbjörn var
mikil félagsvera, glaður í góðra
vina hópi enda söngmaður góður
svo eftir var tekið í Karlakórnum
Vísi. Einnig átti hann kindur sér
og sínum til búbótar. Leiðir okkar
lágu mikið saman í gegnum þenn-
an félagsskap og margan greiðann
gerði hann mér er ég gat ekki
sinnt því að sinna um og gefa kind-
um einhverra hluta vegna.
Þau hjónin eignuðust fjögur
börn, þrjár dætur og einn son, sem
hafa stofnað sín eigin heimili. Ég
ætlaði ekki að gera þessi kveðju-
orð að neinni langloku eða oflofi
heldur að færa þessum trygga vini
góðar kveðjur og þakkir fyrir sam-
fylgdina í gegnum árin. Eftir að
hann missti eiginkonu sína árið
1998 var hann í skjóli yngri dóttur
sinnar Helgu og tengdasonar
Guðna Sveinssonar, þar til fyrir
nokkrum árum að hann fluttist á
Sjúkrastofnun Siglufjarðar. Undi
hann hag sínum þar nokkuð vel
enda eins og áður er getið var
hann glaðvær og gott að gera hon-
um til hæfis.
Nú í lokin kveð ég hann með eft-
irmælum sem Þórarinn Hjálmars-
son orti til eins af félaga okkar í
Fjáreigendafélaginu:
Ég þakka okkar löng og liðin kynni,
sem lifa, þó maðurinn sé dáinn.
Og ég mun alltaf bera mér í minni,
þá mynd sem nú er liðin út í bláinn.
Und lífsins oki lengur enginn stynur,
sem leystur er frá sinnar æviþrautum.
Svo bið ég Guð að vera hjá þér, vinur,
og vernda þig á nýjum ævibrautum.
Ég sendi börnum hans, tengda-
börnum, barnabörnum og öðrum
vandamönnum innilegustu samúð-
arkveðjur. Ég veit að það hafa
beðið vinir í varpa til að taka á
móti þessum góða dreng sem er
genginn á vit feðra sinna.
Guðs blessun fylgi þér og hvíldu
í friði.
Ólafur Jóhannsson.
SIGURBJÖRN
FRÍMANNSSON
✝ Jóna Bjarna-dóttir fæddist á
Skálmarnesmúla,
Múlahreppi, Aust-
ur-Barðastrandar-
sýslu, hinn 3. sept-
ember 1911. Hún
lést á öldrunardeild
Fjórðungssjúkra-
hússins á Ísafirði 19.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Bjarni
Einar Kristjánsson
frá Kambi í Reyk-
hólasveit, járnsmið-
ur og landpóstur, f. 8. mars 1873,
d. 26. ágúst 1960, og Ólína Salóme
Guðmundsdóttir, ljósmóðir frá
Krossi, Barðastrandarhreppi, f. 9.
maí 1880, d. 24. ágúst 1970. Systk-
ini Jónu voru: Kristmundur Breið-
fjörð, f. 24. janúar 1914, d. 17. júní
2001, Þorsteinn Torfi, f. 2. ágúst
1916, d. 16. febrúar 1986, Anna
Sólveig, f. 9. ágúst
1918, d. 23. febrúar
2003, og Kristján, f.
9. ágúst 1918, d. 15.
desember 1957.
Jóna giftist árið
1942 Gesti Oddleifs
Loftssyni frá Dynj-
anda í Grunnavíkur-
hreppi, f. 2. apríl
1911, d. 21. janúar
2000. Þau bjuggu
alla tíð á Ísafirði.
Börn Jónu og Gests
eru: Bjarni Líndal, f.
30. maí 1940, kvænt-
ur Ágústu R. Benediktsdóttur og
eiga þau fjögur börn og fimm
barnabörn; Sævar Kristinn, f. 6.
desember 1947, kvæntur Rögnu
Arnaldsdóttur og eiga þau tvo
syni og eitt barnabarn.
Útför Jónu verður gerð frá Ísa-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Látin er amma okkar Jóna
Bjarnadóttir, á 95. aldursári. Við
bræðurnir urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að eiga heimsins bestu
ömmu. Nú þegar hún er horfin er
gott að eiga ljúfar minningar um
hana.
Við vorum báðir í burtu þegar
þú veiktist, Arnaldur á sjó og
Gestur Már í Bergen í Noregi, en
við vildum óska að við hefðum ver-
ið heima til að geta verið hjá þér
og kvatt þig. Nú sitjum við bræð-
urnir saman og rifjum upp ynd-
islega tíma sem við áttum með þér.
Sælla er að gefa en þiggja er það
sem kemur okkur fyrst í hug þegar
við hugsum til þín. Þú varst alltaf
svo gjafmild og hlý kona. Þegar við
komum í heimsókn þá bauðstu allt-
af upp á kandísbrjóstsykur eða
annað nammi sem gladdi litla
stráka. Við komum líka oft til að
spila við þig og afa, bæði heima og
niðri í dagvist á Hlíf. Þá var nú
alltaf gaman. Stundum þegar við
komum í heimsókn þá varstu að
hnýta tauma fyrir línu og þá sett-
umst við oft með þér og hnýttum
nokkra króka.
Þessar minningar og ótal marg-
ar aðrar munu hlýja okkur um ald-
ur og ævi. Við kveðjum þig með
söknuði og við vitum að þú ert
komin til afa. Guð geymi þig, elsku
amma.
Arnaldur og Gestur Már
Sævarssynir.
Í örfáum orðum langar okkur að
kveðja hana ömmu okkar. Margar
góðar minningar eigum við um
ömmu og afa í Turninum eins og
við kölluðum þau. Minningar um
jól og áramót með ömmu og afa og
allar heimsóknirnar til þeirra í
Turninn og síðar á Hlíf. Þar var
ævinlega tekið vel á móti okkur
með umhyggju, hlýju og góðum
veitingum. Það er ekki ofsögum
sagt að amma sé sérstök ham-
ingjugjöf hverju barni. Við teljum
okkur lánsöm að hafa átt mann-
eskju eins og ömmu af því amma
hafði stórt hjarta. Alltaf var hún að
hugsa um okkur, spurði okkur
hvort okkur vanhagaði um eitt-
hvað, alltaf tilbúin að hjálpa. Gott
dæmi um það var þegar við hlup-
um til hennar í frímínútum, þá var
hún búin að fara í bakaríið og
kaupa snúða og eitthvað annað
sem okkur þótti gott. Amma var
alltaf með einhverja handavinnu,
s.s. að sauma út púða, mála dúka
o.fl. sem hún gaf okkur barnabörn-
unum og síðar langömmubörnun-
um og við metum mikils.
Elsku amma, við þökkum þér
fyrir alla þá umhyggju og blíðu
sem þú gafst okkur. Minning þín
lifir áfram í hjörtum okkar.
Þín barnabörn
Kristján Þór, Auður, Jóna
Símonía og Guðný Kristín.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Elsku langamma, nú ert þú farin
frá okkur og við söknum þín mikið.
En nú ertu uppi hjá guði og við vit-
um að þar líður þér vel hjá langafa.
Þú varst alltaf svo góð við okkur
og prjónaðir marga fallega bangsa
og brúður handa okkur.
Takk, elsku langamma, fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur.
Þín langömmubörn
Júlíana Lind og Daníel Örn.
JÓNA
BJARNADÓTTIR