Morgunblaðið - 26.11.2005, Blaðsíða 58

58 LAUGARDAGUR 26. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigfús Stein-dórsson fæddist í
Hamarsgerði í Lýt-
ingsstaðahreppi í
Skagafirði hinn 7.
júní árið 1921. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Sauðár-
króks hinn 18. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Margrét Helga
Magnúsdóttir frá
Gilhaga, f. 18.3. 1896
d. 19.1. 1986, og
Steindór Kristján
Sigfússon frá Mælifelli, f. 12.12.
1895, d. 21.8. 1921. Alsystir Sigfús-
ar var Helga, f. 1918. d. 1994, og
hálfbræður hans sammæðra Stein-
dór Kristján Sigurjónsson, f. 1923,
d. 2003, Magnús, f. 1929, og Indr-
iði, f. 1933.
Sigfús kvæntist Jórunni Mar-
gréti Guðmundsdóttur frá Breið, f.
20.2. 1921. Foreldrar hennar voru
hjónin Björg Soffía Jónsdóttir frá
Hóli og Guðmundur Eiríksson frá
Sölvanesi. Börn Sigfúsar og Jór-
unnar eru: 1) Svanhildur, f. 1951,
maki B. Haukur Sigfússon, f. 1953.
2) Steindór, f. 1953, maki Jóhanna
Óskarsdóttir, f. 1952. 3) Guð-
munda, f. 1955, maki Jón Björn
Sigurgeirsson, f.1956 , þau skildu.
4) Sindri, f. 1956, maki Erna Reyn-
isdóttir, f. 1956. Afabörnin eru ell-
efu og langafabörnin átta.
Sigfús missti föður sinn rúmlega
tveggja mánaða og ólst því upp hjá
móður sinni og seinni manni henn-
ar, Sigurjóni Helga-
syni, f. 24.5. 1895, d.
20.8. 1974.
Fyrstu árin
bjuggu þau í Ham-
arsgerði en síðan í
Árnesi. Árið 1938
fluttu þau í Nautabú,
þar sem þau bjuggu
síðan.
Sigfús lauk far-
skólaprófi í Lýtings-
staðahreppi árið
1935, prófi frá Hér-
aðsskólanum á
Laugarvatni árið
1940, minnimótors vélstjóraprófi
árið 1945 og meiraprófi bifreiða-
stjóra árið 1948. Hann stundaði
sjómennsku, m.a. vélstjórn skipa,
áætlunarakstur milli landshluta
með ýmsan varning, vörubílstjórn
á Keflavíkurflugvelli o.fl. Árið
1953 gerðist hann bóndi, fyrst rúm
tvö ár á Breið og síðan óslitið í
Steintúni til ársins 1980, eða 24 ár.
Eftir að Sigfús hætti búskap árið
1980, fluttu þau hjón á Sauðár-
krók, og vann hann hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga í nokkur ár. Síðustu
ár starfsævinnar vann hann hjá
Loðskinni h.f.
Sigfús var góður hagyrðingur
og eftir hann liggja margar vísur.
Hann gaf út eitt ljóðakver, sem
hann kallaði, Fýkur í hendingum
hjá Fúsa. Var það prentað í eitt
þúsund eintökum og er að heita má
uppselt. Útför Sigfúsar fer fram
frá Reykjakirkju í Skagafirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Öll eru kolin öskugrá
í ævi minnar stó.
Lífið kveður, lokast brá,
loksins finn ég ró.
Þannig yrki ég í orðastað afa míns
og vinar, Sigfúsar Steindórssonar,
sem jarðsettur verður í dag. Mig
langar, fátæklegum orðum, að minn-
ast hans.
Ein fyrsta minning sem ég á um afa
minn er fram á Breið. Ég ligg láréttur
í stóru hrömmunum hans og flýg um
gangana. Það merkilegasta við það er
að ég get snert loftið, sem fyrir litlum
dreng er alla jafna í órafjarlægð.
Þetta gerði hann oft fyrir mig, við
mikla kátínu. Aðra minningu á ég frá
svipuðum tíma. Það stóð til að reka
féð á Breið á afrétt. Þetta hefur verið í
kring um 1983. Til stóð að ég færi á
hesti áleiðis af stað, en eitthvað var
kjarkurinn lítill þegar á reyndi. Fór
ég fram á fylgdarmann suður að Rétt,
en enginn mátti vera að því að sinna
því kvabbi, eðlilega. Þá bauðst afi til
að teyma undir mér og gerði það. Á
leiðinni hughreysti hann mig og sagði
mér gönguferðarsögur af sjálfum sér
og Guðmundi langafa mínum. Mikið
var ég þakklátur afa mínum í það
skiptið, eins og oft seinna.
Afa kynntist ég best á árunum fjór-
um sem ég dvaldi hjá honum og
ömmu á Víðigrundinni. Þá kom í ljós
að við áttum ýmisleg sameiginlegt.
Vorum sennilega dálítið líkir. Við
höfðum gaman af hestum, ortum vís-
ur, spiluðum á munnhörpu og þótti
koníak gott. Oftar en ekki var afi vak-
andi þegar ég kom heim á Víðigrund
eftir skrall, um miðja nótt. Var þá
kaffi á könnunni, súkkulaði í skál og
sögurnar ekki langt undan. Fyrir allt
þetta er ég þakklátur. Ekki síst fyrir
að hafa átt afa að góðum vini í öll þessi
ár. Eftir að ég stofnaði heimili voru afi
og amma sérlega dugleg að heim-
sækja okkur. Þannig gat afi fylgst
með litlu fallegu frænkunum sínum,
sem hann lét sér mjög annt um.
Eitt af mörgu sem ég lærði af afa
var að mæta alltaf aðeins fyrir áætl-
aðan komutíma. Á því var sjaldan
misbrestur hjá honum og ömmu.
Þannig var það einnig á burtfarar-
degi; afi fór svolítið fyrr en ætlað var.
Farðu Guðs í friði, mér fylgir minn-
ing þín.
Elsku amma mín, ég hugsa til þín.
Ólafur Sindrason.
Það er alltaf þungbært að kveðja
ástvin sem leggur í langferð. Ævin-
lega er þó síðasta kveðjustundin hvað
sárust; þá er huggun harmi gegn að
eiga minningar, margar og góðar, um
þann sem fallinn er frá.
Nú er Sigfús Steindórsson, tengda-
afi minn dáinn og langar mig að minn-
ast hans í fáeinum orðum.
Allt frá fyrstu stundu sýndi Sigfús
mér vinsemd og hlýju og það hefur
alltaf verið gott að koma á Víðigrund-
ina til þeirra sómahjóna, Jórunnar og
Sigfúsar. Það verður áfram gott að
koma á Víðigrundina en það verður
öðruvísi en áður.
Ég á eftir að sakna þess að heyra
engar sögur og vísur og spilað á
munnhörpuna. Ég heyri enn hlátur-
inn í Sigfúsi þegar hann sagði okkur
um daginn eina af fjölmörgu sögunum
sem hann kunni. Hann hafði varla
klárað söguna þegar hann sprakk
sjálfur úr hlátri. Þannig er honum ef
til vill best lýst, skrafhreifnum og
skemmtilegum karli. Hann var afar
barngóður og hafði mikið dálæti á
litlu dætrum okkar Óla og kallaði þær
litlu fallegu frænkurnar sínar.
Við fórum í sunnudagsheimsókn á
Víðigrund fyrir rúmri viku síðan. Það
var mjög notaleg stund sem við áttum
saman, eins og alltaf. Þó var eitthvað
sérstakt við við þessa. Við sátum inni í
eldhúsi, eins og svo oft áður, drukkum
kaffi og fengum góða bakkelsið henn-
ar Jórunnar með. Sigfús spilaði fyrir
okkur á munnhörpuna, Rollurælinn
og Suður með sjó. Þetta var stund
sem fyllti mig klökkva og ég hugsaði
með sjálfri mér að þessa stund skyldi
ég geyma í hjarta mínu.
Þetta var okkar síðasta stund með
Sigfúsi afa, ljúf og góð minning.
Ég er þakklát fyrir allar vísurnar,
sögurnar, alla Rollurælana og síðast
en ekki síst fyrir vinsemd og hlýju í
minn garð alla tíð.
Litlu stelpurnar okkar Óla, þær
Erna Sigurlilja og Þóra Emilía, eru of
ungar til að muna eftir langafa sínum
seinna meir, en ég veit að þær eru
honum þakklátar fyrir alla væntum-
þykjuna og örlætið sem hann sýndi
þeim.
Ég kveð tengdaafa minn með bæn-
inni sem ég fer með fyrir litlu langaf-
astelpurnar hans á hverju kvöldi:
Vertu yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Helga Sigurðardóttir.
Elsku afi minn. Mig langaði bara til
að skrifa lítið þakkarbréf um allar
þær góðu stundir sem við áttum sam-
an.
Það var svo gaman þegar þú lán-
aðir mér Sörla gamla til að ríða út á, á
sumrin. Þú fylgdist alltaf með því
hvernig mér gekk og sagðir að hann
mætti nú alveg missa spikið af sér.
Ég veit að þú munt fylgjast með
mér áfram, því ég mun halda áfram að
ríða út á honum á næsta ári og mun
nota hnakkinn þinn sem þú lánaðir
mér og ístöðin góðu sem þú gafst mér.
Svo man ég þessa góðu perulaga
mola, kattartungurnar með appels-
ínubragði og fleira sem þið amma vor-
uð alltaf að gefa mér. Alltaf fékk ég
súkkulaði eða kandís þegar ég kom til
ykkar í Breiðagerði.
Ég man allar þær góðu vísur og
sögur sem þú varst alltaf að segja, en
þær eru nú mjög margar góðar og
nokkrar í uppáhaldi hjá mér.
Þetta vil ég sérstaklega þakka fyr-
ir, en það er nú margt fleira sem gæti
komið á eftir þessu. Ég elska þig rosa-
lega mikið, afi minn, svo miklu meira
en þú getur ímyndað þér. Ég sakna
þín mjög mikið en þú ert hjá mér í
hjarta mínu. Við sjáumst aftur þegar
minn tími er kominn.
Þitt barnabarn,
Sif Sindradóttir.
Elsku afi minn, mig langar að
skrifa nokkur orð til þín.
Þegar ég hugsa til baka þá rifjast
upp ótal minningar frá Breiðagerði,
frá sumarbústaðnum sem þið byggð-
uð þar, og frábærar minningar frá
Víðigrundinni. Allar minningarnar
geymi ég vel í mínu hjarta og þegar
ég eignast börn þá á ég eftir að segja
þeim frá þér.
Þegar ég kom í heimsókn til ykkar
sumarið 2004 með Ómar með mér í
fyrsta sinn, þá tókuð þið honum svo
vel. Þá var mikið gaman og mikið
hlegið. Þú sagðir fullt af sögum og
fórst með vísur og þegar við Ómar
hugsum til þessarar ferðar og tölum
um hana, þá er það alltaf með hlýhug
og bros á vör.
Elsku afi, ég veit að þér líður vel
núna og ég veit að það var vel tekið á
móti þér. Mér þykir vænt um þig.
Elsku amma mín, ég votta þér
mína dýpstu samúð.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
(Sig. Jónsson frá Arnarvatni.)
Hafrún.
Okkur systurnar langar til að
minnast afa með örfáum orðum. Við
eigum margar skemmtilegar minn-
ingar um hann. Við minnumst þess að
við gátum leikið okkur tímunum sam-
an í gamla bænum í Breiðargerði og
þá var svo gott að skjótast yfir til afa
og ömmu því við gátum verið vissar
um að afi myndi lauma að okkur
súkkulaði eða perubrjóstsykri. Hann
átti líka alltaf eina vísu eða svo í poka-
horninu eða sögu frá gamalli tíð. Við
góð tækifæri dró hann munnhörpuna
upp og spilaði nokkur lög.
Við erum sérstaklega þakklátar
fyrir þann tíma sem við áttum með
afa þegar við bjuggum hjá þeim
ömmu á framhaldsskólaárunum. Þá
kynntumst við afa í raun upp á nýtt.
Okkur þykir vænt um hvernig afi
hvatti okkur áfram í náminu og gladd-
ist yfir því þegar vel gekk. Við mun-
um afa sem glaðlyndan, sterkan og
hraustan mann. Því var erfitt að sjá
þegar þrek hans dvínaði. Við vitum þó
að honum líður vel núna og hann er á
góðum stað.
Nú til hvíldar halla eg mér,
höfgi á augu síga fer,
alskyggn Drottinn, augun þín
yfir vaki hvílu mín.
(Steingr. Thorst.)
Blessuð sé minning afa.
Elsku amma, hugur okkar er hjá
þér.
Jórunn og Arney Sindradætur.
Mig langar að minnast afa míns
með nokkrum orðum. Þegar ég læt
hugann reika til liðinna ára kemur
margt upp í hugann.
Afi var alltaf hrókur alls fagnaðar,
fór með vísur og sagði sögur sem
hann kunni alveg ógrynni af og mér
fannst alltaf jafn skemmtilegar. Ég
minnist þeirra stunda þegar ég fékk
að vera hjá afa og ömmu í Breiðagerði
og var að hjálpa afa í girðingarvinnu
og ýmsum öðrum verkum. Þá lærði
ég margt af honum.
Það var alltaf gaman að koma í
Breiðagerði. Þá var manni alltaf boðið
upp á perubrjóstsykur og suðusúkku-
laði og oft tók afi nokkur lög á munn-
hörpuna. Svo var alveg lykilatriði að
skrifa í gestabókina.
Elsku afi, ég vil að lokum þakka þér
fyrir stundirnar sem við áttum saman
og votta þér, elsku amma mín, mína
innilegustu samúð.
Björgvin.
Í dag kveðjum við móðurbróður
okkar, Sigfús Steindórsson, eða Fúsa
eins og við kölluðum hann alltaf.
Fúsi var eini albróðir mömmu, en
faðir þeirra lést þegar Fúsi var rúm-
lega tveggja mánaða og mamma ný-
orðin þriggja ára. Þá var búið tekið og
allt sett á uppboð og selt og eftir stóð
mamma þeirra með lítið annað en þau
tvö. Lífið tók því harkalega á móti
Fúsa strax upp úr fæðingu. Þegar
mamma og Fúsi ræddu þessa sameig-
inlegu reynslu sína, sem mamma
mundi eftir, þótt hún hafi bara verið
þriggja ára, þá þökkuðu þau fyrir að
fjölskyldunni hefði ekki verið tvístrað
eins og gjarnan var gert í þá daga.
Þessi reynsla þeirra batt þau enn bet-
ur saman. Amma giftist aftur og eign-
aðist þrjá drengi. Var oft þröngt í búi
hjá þeim, eins og sjá má við lestur
bréfa, sem mamma lét eftir sig, er
hún fékk frá ömmu og bræðrum sín-
um á árunum 1937-38. Bæði mamma
og Fúsi sögðu að þó hafi alltaf verið
nóg að borða og voru þau þakklát fyr-
ir það. Var það ekki síst að þakka ein-
stökum dugnaði Sigurjóns afa og ráð-
deild ömmu.
Mestalla sína búskapartíð bjó Fúsi
í Steintúni, sem var næsti bær við
Fitjar. Þegar staðið var á hlaðinu á
Fitjum var nóg að snúa sér í hálfhring
og sáust þá allir bæirnir þar sem
amma og afi og þrír af fjórum bræðr-
um hennar mömmu bjuggu. Var það
ómetanlegt að alast upp undir hand-
arjaðri alls þessa góða fólks. Sam-
gangur á milli bæjanna var eins og
tíðkaðist á þeim árum. Við fórum í
sendiferðir fyrir mömmu og áttum þá
að reka erindið fljótt og vel, annað var
óþarfa hangs. Þar sem pabbi var lang-
dvölum burtu að vinna og mamma ein
með okkur systkinin var oft leitað til
afa og bræðra hennar á næstu bæjum
með hjálp við þau verk sem við gátum
ekki unnið og var Fúsi þar engin und-
antekning. Hann var alltaf boðinn og
búinn að hjálpa okkur, sama hvert er-
indið var. Oftast komu í hans hlut leið-
inleg verk eins og að lóga kálfum eða
öðrum skepnum og þótt það væri mið-
ur upplífgandi brást hann alltaf fljótt
og ljúfmannlega við.
Fúsi var hagyrðingur góður og ófá-
ar eru þær vísurnar eftir hann, sem
því miður hefur örugglega ekki öllum
verið haldið til haga og skráðar niður.
Oft kom hann heim til okkar til að
leyfa mömmu að heyra nýjustu vís-
urnar, sem hann hafði ort í það sinnið,
því hún hafði ekki síður en hann gam-
an af kveðskap og setti gjarnan sam-
an vísur, þótt ekki væri hún eins öflug
í þeim efnum og Fúsi. Einhverju sinni
sem oftar, þegar ekki áraði mjög vel
hjá bændum, orti Fúsi:
Bændur í bankana fara,
biðja um lán til að hjara.
Á þá stjórarnir stara
stingandi augum og svara
þið eigið að spara og spara,
spenna ólina bara
og þræla það sem þið getið,
þó það sé einskis metið.
Bregður fyrir barlómi,
bognir eru armar.
Þjakaðir eru af þrældómi
þessir bændagarmar.
Fúsi var marghvattur til að gefa út
kveðskap sinn og lét hann verða af því
árið 1994 að gefa út vísnakverið ,,Fýk-
ur í hendingum hjá Fúsa“. Þar er þó
aðeins örlítið brot af því sem hann
orti.
Það fer vel á því að ljúka þessum
orðum með því sem hann kallaði
,,mottóið“ sitt:
Aldrei stend ég eða ligg,
öllum svo að líki.
Oft ég ráð af öðrum þigg,
þó aðeins frá þeim víki.
Um leið og við systkinin kveðjum
góðan frænda í hinsta sinn þökkum
við af alhug allt það fjölmarga sem
hann gerði fyrir okkur á Fitjum í
gegnum árin. Jórunni, börnum og
fjölskyldum þeirra vottum við okkar
dýpstu samúð.
Systkinin frá Fitjum.
SIGFÚS
STEINDÓRSSON
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800