Fréttablaðið - 10.05.2003, Blaðsíða 36

38 10. maí 2003 LAUGARDAGUR
TÓNLIST Það hefur verið siður í
menntaskólum landsins nánast í
áratug að halda svokölluð „80s
böll“. Þar birtist nostalgían í eft-
iröpun á blásnu hári, glimmeri,
axlapúðum og öðrum hallæris-
klæðnaði frá níunda áratugnum.
Tónlist Duran Duran er svo meðal
vinsælli tóna á þessum „nostalgíu-
hátíðum“.
Tvennt er þó afar skemmtilegt
við þessi böll. Flestir af þeim
skælbrosandi menntskælingum
sem samkomurnar sækja eru
fæddir á árunum 1983-1986, á
blómaskeiði Duran Duran. Þeir
geta því varla verið að upplifa
raunverulega nostalgíu þar sem
þeir muna varla eftir áratuginum.
Og... það sem er miklu skemmti-
legra, fáir þora að viðurkenna að
þeir hafi í raun gaman af tónlist-
inni. Jú, hárið var út í hött og
klæðnaðurinn fífldjarfur. Það
væri þó synd að neita Duran Dur-
an um þá virðingu sem sveitin á
skilið. Hún er án efa ein áhrifa-
mesta sveit níunda áratugarins og
áhrif hennar má auðveldlega
greina í sveitum á borð við Blur,
The Dandy Warhols, Deftones,
Korn og Mansun.
Pels og leðurbuxur
Það voru félagarnir Nicholas
James Bates og John Taylor sem
stofnuðu Duran Duran í Birming-
ham í Englandi árið 1978. Það var
sameiginlegur áhugi þeirra á tón-
list David Bowie og Roxy Music
sem laðaði þá að hvor öðrum. Eins
og í tilfelli Bowie var það nauðsyn-
legt að fá sér listamannsnafn ef
skírnarnafnið var óþjált. Nicholas
tók sér því upp nafnið Nick
Rhodes, en eftirnafnið fékk hann
að láni frá uppáhaldshljómborðs-
tegundinni sinni.
Nick og John fengu fljótlega til
liðs við sig bassaleikarann Simon
Colley og söngvarann Stephen
Duffy. Trommuheili sá um taktinn.
Hljómsveitarnafnið völdu þeir sér
til heiðurs illmenninu úr geim-
myndinni „Barbarella: Queen of
the Galaxy“ frá 1968. Reyndar hét
vondi kallinn þar Durand Durand.
Barbarella var svo auðvitað leikin
af Jane Fonda.
Eftir eins árs samstarf gáfust
Duffy og Colley upp og söngvarinn
Andy Wickett tók við hljóðneman-
um. Trommuleikarinn Roger
Taylor bættist fljótlega við hópinn
eftir það.
Eftir fyrstu prufuupptökurnar
færði John Taylor sig yfir á bass-
ann og gítarleikarinn John Curtis
plokkaði strengi tímabundið en
gafst fljótlega upp. Þá auglýsti
sveitin eftir gítarleikara í Melody
Maker og var Andy Taylor valinn
úr þeim sem sóttu um stöðuna.
Um mitt árið 1979 gafst söngv-
arinn svo upp og prófaði sveitin
nokkra pilta í stöðuna áður en leik-
listarneminn og fyrrum söngvari
pönksveitarinnar Dog Days, Simon
Le Bon, sótti um. Síðar í viðtölum
viðurkenndi Nick Rhodes að hann
hefði í rauninni verið rammfalskur
í prufunni og að hann hefði aðeins
verið ráðinn vegna þess að hann
var sætur og með flott eftirnafn.
Pelsinn og leðurbuxurnar sem
hann mætti í á prufuna hefðu held-
ur ekki skemmt fyrir.
Plánetan Jörð
ekki nógu stór
Leið Duran Duran upp á
stjörnuhiminn var nánast á ljós-
hraða eftir að Le Bon bættist í hóp-
inn. Sveitin varð fljótt vinsæl inn-
an nýrómantísku stefnunnar í
Englandi og tryggði sér samning
Ég hafði mjög gaman af þeim,“segir Kristján Viðar Har-
aldsson í Greifunum um Duran
Duran. „Mér þóttu þeir samt ekk-
ert endilega neitt skemmtilegri en
hvað annað og hafði líka gaman af
Wham!. Fólk skiptist í tvær fylk-
ingar og fylgdi annað hvort Wham!
eða Duran Duran að málum. Ætli
það megi ekki orða það þannig að
ég hafi verið það þroskaður að ég
gat hlustað á báðar sveitirnar.
Eftir á að hyggja held ég nú að
það hafi ekki verið margt mjög
skemmtilegt að gerast á þessum
tíma og margt af þessu eldist ekki
vel, enda var sándið svolítð sér-
stakt. Duran Duran var til dæmis
með svolítið spes sánd og margt af
því sem þeir voru að gera var nú
einhvern veginn ekki tímalaust en
það er mjög gott að vera tímalaus
ef maður vill lifa af.“
Viddi segir þó með sítt að aftan
tímabilið hafa verið mjög
skemmtilegt. „Þetta voru góðir
tímar. Maður var ungur og opinn
fyrir öllu. Við tókum stílinn með
trompi og gengum einna lengst í
tískunni ásamt Rikshaw. Við vor-
um til dæmis í frökkum sem voru
mjög Duran Duran-legir með mikl-
um og breiðum axlapúðum. Þeir
voru meira að segja seldir í Flónni
sem sérstakir Greifafrakkar. Ég
held örugglega að við höfum verið
í þessum frökkum á fyrsta plakat-
inu okkar.“
Viddi vill lítið ræða gæði tón-
listarinnar sem kennd er við þetta
tímabil en segir að vissulega hafi
mátt hlusta á margt af því sem var
í gangi. „Ég er að vísu ofsalega
mikil alæta á tónlist og hef mjög
breiðan tónlistarsmekk en ég
hlusta nú ekki á þessa tónlist í dag.
En ef maður myndi setja disk frá
þessum tíma í spilarann myndi
maður örugglega fá nostalgíukast
og hverfa aftur í tímann svona eins
og gengur og gerist.“ ■
Með sítt að aftan:
Greifarnir fóru alla leið
GREIFARNIR
Gulli Helga nefnir Greifana sem dæmi um
hljómsveit sem tók allan Duran-pakkann.
„Hárgreiðslan sem fylgdi þessu var mjög
sérstök og sumir gengu lengra en aðrir.
Greifarnir tóku allan pakkann og voru með
sítt að aftan og toppinn beint upp í loft“.
Viddi í Greifunum man sérstaklega eftir
frökkunum þeirra, sem voru ansi Duran-
legir með risastórum axlapúðum.
Á mánudaginn kemur út safnbox með öllum smáskífum poppsveitarinnar
Duran Duran á tímabilinu 1981-1985. Allir upprunalegu liðsmenn sveitarinnar
hafa svo komið saman að nýju og ætla að leggjast í tónleikaferð um heiminn.
Villtir drengir