Fréttablaðið - 27.02.2004, Qupperneq 64

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
Bakþankar
GUÐMUNDAR
STEINGRÍMSSONAR
Innleiðum
burtreiðar
Íslendinga skortir átakanlega ein-hverjar reglur eða viðmið um það
hvernig best er að haga sér í alls
konar hversdagslegum kringum-
stæðum. Við vitum til dæmis aldrei
almennilega hvernig við eigum að
haga okkur í návígi við hvert annað í
jólaboðum eða barnaafmælum, sér-
staklega þar sem um klofnar fjöl-
skyldur er að ræða. Til að mynda er
alls ekki á hreinu hvenær maður á að
kyssa fólk og hvenær ekki. Þetta get-
ur endað í alls konar neyðarlegu
bugti og beygingum. Fólk setur
kannski stút á munninn en endar
með að heilsast bara með venjulegu
handabandi. Þá heilsast fólk með stút
á munninum, sem getur verið dálítið
fyndið, en neyðarlegt engu að síður.
ÉG HEF LÍKA tekið eftir því að
fólk virðist í lausu lofti hér á landi
varðandi það hvernig er best að út-
kljá erfið deilumál. Fyrir ári síðan
fór hér allt í háaloft út af deilum
tveggja herramanna út af einhverju
sem einn þeirra sagði að hinn hefði
sagt. Þetta voru þeir Hreinn og Dav-
íð. Allt varð vitlaust. En síðan var
eins og allt fjaraði út. Og nú veit
enginn hvernig málið endaði, ef það
endaði þá nokkuð yfir höfuð. Hvað
gerðist? Hvor vann? Svona spurning-
ar koma upp hvað eftir annað. Fólk
rífst og ásakanir fljúga, en svo ekki
söguna meir.
Í ÞESSU SAMHENGI hef ég ver-
ið að spá í hvort ekki mætti innleiða
einhverja gamla góða evrópska siði,
eins og til dæmis burtreiðar, á Ís-
landi. Þannig mætti tryggja að erfið
og flókin deilumál fengju alltaf end-
anlega niðurstöðu. Í þessu skyni
mætti flytja inn tvo fallega spænska
hesta, smíða brynjur og lensur úti á
landi í þágu byggðastefnu, og síðan
þegar deilur koma upp blásum við til
burtreiða á Fríkirkjuveginum, með-
fram Tjörninni. Þetta yrði án efa
fögur sjón og myndi lyfta íslensku
þjóðlífi upp á hærra plan. Einnig
mætti hugsa sér önnur gamalkunn
úrræði til þess að leysa sama vanda.
Spretthlaup til dæmis. Þau hafa oft
gefist vel.
EN HVAÐ varðar kossana og
hvenær maður á að kyssa og hvenær
ekki, þar stend ég ráðalaus. Ótrúlegt
hvað það getur verið neyðarlegt þeg-
ar maður hefur sett stút á munninn
og er að fara að beygja sig, og svo
gerist ekki neitt. Bara handaband.
Sjá auglýsingu í
tímaritinu Birtu