Tíminn - 04.03.1973, Blaðsíða 2

2
TÍMINN
Sunnudagur 4. marz. 1973.
Við veljum nmy
það borgar aig
. V %
nfllM - OFNAR H/F,
< Síðumúla 27 . Reykjavík
Símar 3*55-55 og 3-42-00
ARMULA 7 - SIMI 84450
© KARNABÆR
PIOMEER
Hin fullkomna hljómtækni
Vinsælustu hljómplöturnar:
★ Duane Allman / An Anthology if Frank Zappa, Grand Wazooj
The Mothers ir Grateful Dead, Europe '72 ir The Beach Boys. Holland
★ Chuck Berrys, Golden Decade Vol 2 if Santana, Caravanseraij
★ Flasr, In The Can ★ Crazy horse, At Crooked Lake i< Tempest
ic Jonathan Edward Honky-Tonk Starjlustcowboy ic Batdrof and
Rooney it Loggins and Messina it West, Bruce and Laing. Why
dontcha if Amrika, Homecoming ic dames Taylor One Man Dog
■jc Neil Young, Journey Through The Pasí ir Yes, Close To The Edge
■k Uriah Heep, The Magician's Birthday ic Deep Purple, Who do
We Think We Are ic Al Kooper, Naked Songs ic Dave Mason,
Scrapbook ic Walo De Los Rios, Symphonies for The Seventies
Póstsendum
© KARNABÆR
Laugavegi 66
ÞORSKURINNOKK
MUNDISKAMMAS
FYRIR FRÆNDANN
Rauöanúpi 22. febrúar
Klukkan er á áttunda tlmanum
um kvöldiö, þegar þetta er skrif-
aö. Yfir okkur hvelfist kolsvartur,
en heiöskir og stjörnum stráöur
himinn og fyrir stafni bjarmar af
Honolúlú. Þaö er heldur aö hækka
risiö á mannskapnum, en viö höf-
um veriö fremur framlág slöustu
dagana vegna hitans. Þó er þetta
víst aöeins byrjunin, þvi aö viö er-
um ekki nema rétt komin I hita-
beltiö. Hitinn I skipinu er þetta
um 30stig og litlu lægri fyrir utan.
Aö baki er um 3800 mllna sigl-
ing, tæpl. hálft Kyrrahafiö. Viö
fórum frá Niigata I Japan kl. 7 aö
kvöldi þann 10. febrúar og eru
þetta þvl réttir þrettán dagar.
Þrettán vegna þess, aö þegar viö
fórum yfir hádegisbauginn, feng-
um viö sunnudaginn 18. tvisvar I
röö og þá var haldiö upp á afmæl-
iö, sem glataöist á vesturleiöinni.
1 Niigata vorum viö kvödd, — eöa
skipiö, — meö miklum virktum og
má enn sjá slitur marglitra boröa
og konfettihrúgur hér og þar úti
viö. Haldiö var noröur meö
Honshu-eyju og gegn um sundiö
milli Honshu og Hokkaídó, slöan
suöur meö Honshu aftur og stefn-
an tekin á haf út eftir 1/2 annan
sólarhr. Til mála kom aö koma
viö I Muroran, þar sem meiri hluti
islenzku togaranna eru I smiöum,
en hætt var viö þaö. Reyndist þaö
llka eins gott, því aö þá heföum
viö þurft aö halda I bryggjuna,
þar sem engir endar voru I skip-
inu, hvaö uppgötvaöist I fyrradag
og þá voru þeir búnir til I snar-
heitum.
Fyrsta kvöld feröarinnar var
mikill veltingur, a.m.k. á mæli-
kvaröa minnar sjóheimsku sálar.
En áreiöanlegt er aö flest lausl.
um borö fór á stjá, eitt og annaö
brotnaöi og sjóveiki geröi vart viö
sig á nokkrum stööum. En eftir
nóttina var allt oröiö rólegt, kom-
inn þægilegasti meövindur og öll
sjóveiki á bak og burt.
Fremur kalt var I veöri til aö
byrja meö og tvisvar sinnum
geröi snjókomu. En ekki leiö á
löngu, unz hitna tók I lofti og sólin
aö sklna. Strax á fjóröa degi fóru
náhvltir kroppar aö tlnast út á
dekk og hitamælar stigu óöum,
bæöi ofan og neöansjávar. Þegar
sjávarhitinn var kominn upp I 15
stig, tóku nokkrir framtakssamir
skipverjar sig til og ráku saman
sundlaug eina ágæta fyrir framan
skutrennuhliöin aftast á skipinu.
Er þetta segl, fellt ofan I ramma
og sjór I. Laugin er ekki nema
átta fermetrar og 60-70 cm djúp
en gerir þó sitt gagn fyrir sjóö-
heita kroppa, þegar sjórinn er
kominn I. Þarna er talsvert búiö
aö busla slöustu dagana.
A sjöunda degi var „sjávar-
hitinn oröinn 23 stig og Kyrrahaf-
iö afskaplega fallegt og freist-
andi, þegar menn gengu hér um
meö lafandi tungu. Þaö var þvi
ósköp kærkomiö, þegar stööva
varö skipiö til smálagfæringar I
vélarrúmi. Brugöu þá þremenn-
ingar nokkrir, aöframkomnir af
hita, viö skjótt, vörpuöu út kaöal-
stiga, prlluöu upp á lunninguna og
stungu sér I sjóinn, auövitaö meö
spotta um mittiö.
Þetta var stutt baö, en hress-
andi. Sjófuglar nokkrir stórir,
sem fylgt höföu okkur alla leiöina,
komu og settust hjá okkur á sjó
inn til aö athuga, hvort þarna
heföi veriö kastaö einhverju æti-
legu, en leitzt illa á og hypjuöu sig
bráölega. En þótt Kyrrahafiö fé
fallegt á litinn og gott aö baöa sig I
þvl, er þaö afskaplega slæmt á
bragöiö, miklu verra en sjórinn
heima. Var þvl japanskt kók dá-
samlega gott á eftir, þó ekki hafi
þvl veriö hælt um borö. En viö
þrjú vorum afskaplega ánægö
meö þessa sundferö, þó ekki sé
nema til aö segja barnabörnunum
söguna siöar. aö viö heföum eipu
-
Snjólaug
Bragadóttir
skrifar
IV. BRÉF

TOLSTOJ FANN
STRÍÐ OG FRIÐ
MISHEPPNUÐ
þjóðarinnar, og það var margt,
sem rætt var á heimili skáldsins.
Nýlega horfði hún á sjónvarps-
þátt, þar sem sagt var frá Leó
Tolstoj. Hann gerði henni mjög
gramt I geði.
— Ég sá hann aldrei likan þeim
manni, sem sjónvarpið var að
kynna, segir hún. Þvi fór fjarri,
að hann væri geðofsamaður.
Jafnvel á þeim stundum, er hann
örvænti um allt, brást honum
hvorki stilling né virðuleg fram-
koma. Vissulega var faðir minn
andvigur keisranum og grisk -
kaþólsku kirkjunni, en hann var
samt ekki meðmæltur ofbeldi og
byltingu.
Alexandra Tolstoj kom til New
York árið 1973 til þess að flytja
þar fyrirlestra um föður sinn, og
þrátt fyrir háan aldur, eru ekki
nema svo sem tvö ár siðan hún
hélt siðast háskólafyrirlestur.
— Móðir min hafði ekki skilning
á ritstörfum föður mins, segir
hún. Hún var of eigingjörn og
sólgin i peninga til þess, að þau
ættu samleið, hún og faðir minn.
Það kom fyrir, að hún vakti hann
á nóttunni til þess að segja
honum, að það væri hans sök, ef
hún dæi.
SÁ TÍMI er fyrir löngu
sigldur hjá, er Leó
Tolstoj var á dögum og
fór sinu fram i trássi við
einvaldinn, keisrann i
Pétursborg. En dóttir
hans er enn á lifi. Hún
heitir Alexandra, og á
heima i New York,
háöldruð orðin, nær
niræð.
Alexandra var ritari föður sins I
æsku og fór margs á mis vegna
þeirrar þjónustu, sem hún veitti
honum I ellinni. Og enn er það
faðir hennar, sem allt hennar líf
snýst um. Hún hefur safnað að sér
hvers konar, sem minna á ævi
hans og störf, og öllum stundum
er hún að fræða fólk, sem á hana
vill hlusta, um Leó Tolstoj. Þrátt
fyrir háan aldur tekur hún i iðu-
lega á móti hópum námsfólks,
sem vill heyra það, er hún hefur
að segja um ætt sina og
byltinguna r^íssnesku.
Alexandra er hvorki skjálfhent
né skjálfrödduð, og henni vefst
ekki tunga um tönn, er hún segir
frá þvi, sem gerðist fyrir sextiu
eða sjötiu árum. Hún talar án
hiks og setningarnar eru stuttar
og meitlaðar.
Hún var næstyngst af þrettán
börnum Tolstojs,, nú áttatiu og
átta ára að aldri. Deginum ver
hún á sama hátt og hún hefur
lengi gert: Situr við skriftir á
morgnana, hlynnir siðan að
blómunum sinum og fæst við
þýðingar siðdegis, þegar næði
gefst. A kvöldin hlustar hún á
sjónvarpsfréttir og siðan spilar
hún kanasta, þar til háttatimi er
kominn. En til dægrastyttingar á
hún það til að bregða sér i fiski-
drátt suður við strendur Flórida.
Alexandra Tolstoj á heima i út-
hverfi, og hús hennar er rúss-
neskrar gerðar og með gylltum
laukturni eins og grisk-kaþólsk
kirkja. Það er eign Tolstoj-stofn-
unarinnar svokölluðu, en
Alexandra er sjálf forseti hennar.
Þessi samtök voru stofnuð 1939,
og hlutverk hennar var að veita
rússneskum flóttamönnum lið-
sinni. Nú eiga flóttamenn frá
fjölda landa þar athvarf.
Seytján ára gömul gerðist
Alexandra ritari föður sins, og þvi
starfi gegndi hún, þar til hann lézt
niu árum siðar. Þessi ár voru við-
burðarik, bæði i lifi Tolstoj-fjöl-
skyldunnar og allrar rússnesku