Tíminn - 04.03.1973, Blaðsíða 33

Sunnudagur 4. marz. 1973. TÍMINN 33
Lúftrasveitin, sem lék á miðsvetrarsamkomu Germaniu I Sigtúni um daginn.
— Timamyndir:Róbert.
V
EKKERT
NEAAA
KÁTÍNA
UNDANFARIN ár hefur félagið
Gcrmania efnt ^til iniðsvetrar-
skemmtunar i Sigtúni, og er þar
haft mið af kjötkveðjuhátiöum
cins og þær gerast i Suður-Þýzka-
landi og Rinarlöndum.
Að þessu sinni var miðsvetrar-
fagnaðurinn haldinn föstudaginn
23. febrúar, og þar var heldur
betur lif i tuskunum. Salarkynnin
höfðu verið skreytt á sérkennileg-
an hátt með blöðrum og belgjum,
ljóskerjum, spaugilegum mynd-
um og jafnvel bjórkrúsum, sem
héngu i loftinu og minntu á bjór-
landið mikla.
Samkomugestir voru um þrjú
hundruð, og höfðu mjög margir
þeirra stundað háskólanám i
Þýzkalandi á sinum tima — sumir
á siðustu árum, en aðrir fyrir
löngu siðan. Klæðaburðurinn var
ekki af þvi tagi, sem sér i lagi
tiðkast á mannamótum. Höfuð-
fötin voru barðastórir stráhattar,
vefjarhettir, knapahúfur, blóma-
hattar og eiginlega allt, sem nöfn-
um tjáir að nefna. Búningarnir
voru ekki siður fjölbreytilegir.
Þverslaufur sumra karlmann-
anna tóku út á axlir og margt
kvenfólkið var með svuntur af
ýmsum stærðum og gerðum,
prýddar miklu myndaskrauti.
Ung stúlka frá Berlin hafði ekki
annað klæða en baðföt og rönd-
ótta svuntu. En þar að auki var
hún með sleif i barmi.
Á þessum samkomum German-
iu eru aðeins notuð blásturshljóð-
færi til þess að leika fyrir dansi,
sem er eina skemmtiatriði um-
fram það, sem fólkið sjálft finnur
upp á. Var það Lúðrasveit
Hafnarfjarðar, er nú lék, þriðja
árið i röð, en stjórnandinn var
Hans Ploder, sem annars leikur
hér i sinfóniuhljómsveitinni. Alls
voru tuttugu og átta menn i lúðra-
sveitinni, og voru leikin lög af þvi
tagi, sem tiðkast i Þýzkalandi,
vals og annað fleira, sem til þess
er fallið að vekja glaum og gleði.
Veitingar voru pylsur, kartöflu-
salat, tómatar og sinnep, og bar
ekki á öðru en fólk felldi sig hið
bezta við það.
„Þetta var sérstaklega
skemmtileg samkoma,” sagði
einn samkomugestanna, sem
Timinn átti tai við — ,,það léku
bókstaflega allir á als oddi, og
það kom ekki fyrir nokkurt atvik,
sem skyggði á gleði fólks — inni-
leg kátina og fjör frá upphafi til
enda”.
Dyraverðirnir höfðu lika orð á
þvi, að starf þeirra væri vandalit-
ið, þegar samkomur færu fram
eins og þarna gerðist.
4
Dansinn dunar.