Tíminn - 22.07.1973, Blaðsíða 1

IGNIS
FRYSTIKISTUR
BAFIÐJAN SIMI: 19294
!(>(». tölublað — Sunnudagur 22. júli — 57. árgangur
sparnaður
skapar
verðmæti
Samvinnubankinn

Ætli þessar murtur hafi lent i maga bandariskra leikdrengja. Myndin var tekin viö Þingvallavatn
Murtan úr
Þingvalla-
vatni komin
í Playboy
ÞAÐ EH ekki algcngt að fram-
leiðslu Islenzkra fyrirtækja sé
mikill gaumur gefinn i stóru blöð-
unum út i heimi. Fyrirtækin hafa
sjaldnast fjárhagslegt bolmagn
til að auglýsa vöru sina á þeim
vettvangi, enda auglýsingaverðið
ekki sniðið fyrir smáfyrirtækin
okkar. Einstöku sinnum gerist
þetta þó og þá er ekki laust við að
landinn fyllist stolti við að sjá
sinnar vöru getiö, sérstaklega þó
ef hennar er að góðu getið.
Slíkt gerðist i júni hefti karl-
mannatimaritsins „Playboy”
sem selt er i gifurlegu upplagi
viða um heim og þó einkum i
Bandarikjunum. Playboy er
þekkt fyrir að mæla eingöngu
með hlutum, sem eru af allra
bezta gæðaflokki, þannig að eig-
endur niðursuðuverksmiðjunnar
ORA i Kópavogi hljóta að vera
harla ánægðir, þvi i júniheftinu er
m.a. fjallað um murtuna úr Þing-
vallavatni, sem fyrirtækið sýður
niður og flytur út. Fær murtan
mikil meðmæli, er talin einstakt
lostæti og sérlega vel til þess
fallin að fylla maga mikilla
sælkera. Kemur þetta fram i
grein sem fjallar um fæðu-
tegundir, sem eru vel fallnar til
átu úti við, á þeim tima árs þegar
hiti er mestur.
Playboy gefur uppskrift að rétti,
þar sem murtan er aðaluppi-
staðan og fer uppskriftin hér á
eftir:
íslenzk murta
i sinnepssósu
Þetta er einstaklega góður
fiskur, bleikholda og girnilegur
útlits. Eini framleiðandinn i
heiminum er ORA á íslandi.
Bragðið er sagt fyrirtak og
greinarhöfundur telur ekki laust
við að einhver heimskautakeimur
sé af þvi, ekki ósvi paður og hann
hafi kynnzt i Norður-Noregi.
Siðan segir hann, að þeir sem séu
svo óheppnir að geta ekki náð sér
i dós af murlunni, verði bara að
láta sér nægja einhverja tegund
regnbogasilungs, en hann er vist
auðvelt að ná i i Bandarikjunum.
Siðan kemur sjáf uppskriftin:
Tvær 10 únsu dósir af islenzkri
murtu, fjórar murtur eiga að
vera i hverri dós, látið renna af
þeim, settar heilar inn i isskáp og
kældar.
Sex matskeiðar af úrvals
majónesi
Þrjár matskeiðar af Dijons-
sinnepi
Átta Boston-salatblöð.
Blanda á sinnepinu og
majónesinu vel saman, setja
siðan blönduna i isskáp og kæla
hana.
Setjið eina murtu á hvert salat-
blað (hafið þau vel þvegin) og
skreytið með sinnepssósunni og
sitrónusneiðinni. Þetta á siðan að
setja á stórt fat, þannig að
murturnar verði úti við fatrönd-
ina en i miðjuna á að setja
italskar baunir og sitthvað fleira.
Þessi uppskrift á að nægja fyrir
átta manns.
Að sjálfsögðu þurfa leikdrengir
vin með mat sinum og meö
þessari fæðu er talið bezt að
drekka Beaujolais, og á vinið að
vera ungt, helzt ekki elda en
tveggja ára. Þetta mun vera
franskt rauðvin og hefur þá
sérstöðu að vera borið fram kalt.
Auðvitað er einnig hægt að nota
kamapvin með murtunni, segir
Playboy að lokum. —
—GJ
30% BOLFISKAFLA Á VETRARVERTÍÐ FENG-
IN ÞAR, SEM 4,5% LANDSMANNA BÚA
„Vestfirðingar eru engir ölmusumenn", segir í ísfirðingi
FYRIR fáum dögum röktum
við hér i blaðinu, hvilikt
búsilag þjóðin fær frá fá-
mennu og afskekktu sveitar-
félagi eins og Kaldrananes-
hreppi, þar sem grásleppu-
hrognin ein nema að verðmæti
liálfum öðrum meðalútflutn-
ingi á hvern þjóðarþegn. En
þetta dæmi má færa á viðari
grundvöll, og niðurstaðan
kann að koma mörgum á
óvart.
I skýrslum Sölumiðstöðvar
hraðfrystihúsanna, sem flytur
út um fjóra fimmtu hluta af
frystum sjávarafurðum
landsmanna, má sjá, að árið
1972 kom fast að fimmti hluti
þessa útflutnings, 19,64%, frá
þeim 4,5% þjóðarinnar, sem
nú búa i Vestur-Barða-
strandarsýslu, Isafjarðar-
sýslum, Isafjarðarkaupstað
og Strandasýslu.
Næstar i röðinni að fram-
leiðslumagni og hlutfallstölu
af aflasvæðunum voru Vest-
mannaeyjar með 17.26%, og
nam söluhluti Sölumiðstöðvar
hraðfrystihúsanna af frystum
fjávaráfurðum frá þessum
tveim svæðum árið 1972. 1.589
milljónum króna — með
öðrum orðum um 37% frá
byggðarlögum, þar sem um
7% þjóðarinnar bjuggu.
Á þessum tölum og öðrum
fleiri er vakin athygli i blaðinu
tsfirðingi, sem gefið er út á
tsafirði. Kemur þar einnig
fram, að á fyrstu fjórum
mánuðum þessa árs var bol-
fiskafli á Vestfjörðum 5.398
lestir — fast að 30% af öllum
afla landsmanna, er alls varð
18.478 lestir, og meðal tiu af-
kastamestu frystihúsa lands-
ins á siðustu vetrarvertið við
bolfiskverkun — þeirra, sem
skipta við Sölumiðstöðina —
voru fimm á Vestfjörðum.
Hæst allra voru Norðurtangi á
Isafirði, tshúsfélag Bolunga-
vikur og Fiskiðjan Freyja á
Suðureyri, en neðar i röðinni
tshúsfélag Isfirðinga og
Skjöldur á Patreksfirði. Segir
i greininni með nokkru og ekki
óeðlilegu stolti, að þetta ætti
að verða til þess, að „þjóðin öll
átti sig á, að Vestfirðingar eru
engar bónbjargamenn”, og
verstöðvarnar þar leggi „sitt
að mörkum til þjóðarbúsins
og framlög til uppbyggingar á
Véstfjörðum eru engar
ölmusugjafir”.
Við þetta er þó einu að
bæta: Það er rétt með naum-
indum að fólkstala helzt hin
sama á Ve s tfjörðum frá ári til
árs. Ekkert af fólksfjölguninni
i landinu lendir þar, svo að i
raun verður þar hlutfallsieg
fækkun. En það er iskyggilegt
fyrir þjóðfélagið þegar
byggðarlög, sem leggja svo
stórmikið i þjóðarbúið, haldi
ekki hlutfallslega i við að'ra
landshluta um mannafla, þvi
að það gengur yfir alla hvar
sem þeir búa„ ef meginþætti
útflutningsframleiðslunnar
brestur æskilegt vinnuafLJH.