Tíminn - 22.07.1973, Blaðsíða 3

Sunnudagur 22. júlí 1973
TÍMINN
3
Bókin skipulögð. Höfundar texta og skipuleggjendur korta á fundi ásamt auglýsingastjóra. Taliö frá
vinstri: Einar Þ. Guðjohnsen, Jakob Hálfdánarson, Steindór Steindórsson og Narfi Þorsteinsson. Pájl
Heiðar Jónsson snýr baki i vélina.
vilja og skilning á útgáfunni, hjá
samgönguráðherra, Hannibal
Valdimarssyni og Kristni
Gunnarsyni, lögfr. samgöngu-
ráðuneytisins, og Ágústi
Böðvarssyni forstjóra Landmæl-
inga rikisins.
Fólk hvatt til að koma
athugasemdum á
framfæri.
Útgáfa ferðabóka af þessu tagi
er mikið vandaverk. Bókaútgáf-
an, sem slik, lagði mikla áherzlu
á að itrustu nákvæmni væri gætt i
samningu verksins. Þrátt fyrir
þetta er enginn efi á þvi, að á
henni munu finnast einhverjir
gallar. Eitt og annað er tiundað,
sem eins vel hefði mátt sleppa,
annað kann að vanta, sem betur
hefði fylgt með. Og án efa hafa
villur slæðzt inn á stöku stað. Við
þessu öllu er að búast, og i raun
og veru geta menn gert sér það
ljóst, að slik útgáfa verður að
meira eða minna leyti að endur-
skoðast i nýjum útgáfum. Þeir
sem reynslu hafa i útgáfu slikra
bóka gera sér þetta þvi ljóst. Það
er þvi talsvert atriði, ef al-
menningur vildi koma leiðbein-
ingum á framfæri við útgáfuna.
Þetta kemur fram i bókinni, segir
Orlygur Hlafdánarson að lokum.
íslendingar leita til
bókarinnar...
orði, en hann ritar ávarp i bókina.
Þar standa meðal annars þessi
orð:
„Hver sá, sem leggur land und-
ir fót, eða sezt upp i bifreið til að
fcrðast um okkar fagra land,
viðurkennir fúslega, hversu
ómetanlegt það er að hafa góðan,
fróðan og öruggan förunaut sér
við hlið og geta rætt við hann um
allt, sem fyrir augu ber. Og þó
ekki aðeins um það, heldur einnig
um sögu þeirra staða, sem fram
hjá er farið, eða sóttir eru heim.
Þá fyrst er sá rétti hugblær
vakinn, þegar landið er skoðað
bæði i ljósi augnabliksins og lið-
inna tima. — Þessu til skýringar
bregð ég upp þremur augnabliks-
myndum:
Þú ert staddur á Hrafnseyri við
Arnarfjörð, og vist er útsýni fag-
urt, og tignar burstir fjalla blasa
við. En þegar þú minnist þess
niðingsverks sem hér var framið
á Hrafni Sveinbjarnarsyni, og
þess, aö hér fæddist þjóðhetjan
Jón Sigurðsson, þá er staðurinn
allur annar i vitund þinni. Þú sérð
hann og skynjar á allt annan veg.
Þig ber að garði að Hjaiia i
Ölfusi. Þú sérð vitt um Suðurland.
En svo kemur biskupinn biindi i
hugann og Ásdis systir hans. Og
staðurinn er allur annar.
Eða Þingvöllur við öxará. Þú
sérð á sólskinsdegi eftir regn. Þá
er hann fegurstur. Þú nýtur
hrikaleiks gjánna og mildrar feg-
urðar vallar og vatns.
En þegar þú minnist þess, að
hér var islenzkt þjóðfélag stofn-
að, hér kristni i lög tekin, hér reist
islenzkt lýðveldi, og hér flest þau
örlög ráðin, sem mestu varða is-
ienzka þjóð fyrr og siðar, þá fer
ekki hjá þvi, að þú sérð Þingvöll i
enn öðru og fegurra Ijósi.
Þannig mætti á marga staði
minnast.
En þú átt þess ekki alltaf kost
að kippa með þér sjóðfróðum
ferðafélaga. Og hvað er þá til
ráða? — Já, hvað er þá til ráða?
Getur íslendingnum þá orðið
annaö fremur til úrræða en að
leita til bókarinnar?
Nei, það úrræði dettur inér
a.m.k. helzt i hug. Og þess vegna
eru þessi orð fest á blað.
Vanti þig, islenzkur ferðalagn-
ur, sjóðfróðan förunaut, þá bendi
ég á bókina, sem bezt er nú til
vegsagnar um tsland, en hún
heitir:
VEGAHANDBÓKIN.
Visað til vegar.
Undirþessiorð ráðherrans geta
víst flestir tekið, og þá einnig
lokaorð hans, þar sem hann segir
á þessa leið:
,,Ég tel, að þessi bók geti orðið
gagnleg islenzkum ferðamálum
og mæli með henni hið bezta”.
— JG.
Hver sem skoðar hina nýju
vegahandbók, mun gera sér það
ljóst, að mikil vinna liggur að
baki Meitlaður texti fylgir
nákvæmu vegakorti. Allt mun
þetta gera ferðalög áhugaverðari
en ella. Hannibal Valdimarsson,
samgönguráðherra kemst vel að
Rætt við Örlyg Hálfdánarson,
bókaútgefenda, um nýju
^ vegahandbókina.
J
Steindór Steindórsson, frá Hlöðum og örlygur Hálfdánarson ræða um textann, sem Steindór samdi.
Gefjunarfötin
knmin
í glæsilegu
lituuuli
'fll
> M*