Fréttablaðið - 28.08.2005, Síða 55

Miso frá Kattholti í byrjun júní.
„Ég ákvað að taka Miso að mér
því ég elska ketti og langaði í kött
hér á Íslandi,“ segir Leisha. „Hún
er sennilega tæplega eins árs og
hefur aðlagast mjög vel.“
Miso var ekki í góðu ástandi
þegar komið var með hana upp í
Kattholt. „Hún fannst ráfandi ein
um á götunni og var hrikalega
horuð. Það tók hana um þrjár vik-
ur að byrja að ná sér og hún var
mjög veik fyrst eftir að hún kom
heim til okkar. Við fengum lyf fyr-
ir hana hjá dýralækni og fljótlega
fór hún að éta eins og hross,“ seg-
ir Leisha og hlær.
Leisha átti ekki í vandræðum
með að velja
Miso. „Hún
var eitthvað svo sæt en svo hent-
aði aldur hennar og kyn fyrir mig.
Hún er rosalega ánægð núna og
það er mikill kraftur í henni. Hún
er ekkert sérstaklega kelin en
ærslast og leikur allan daginn,“
segir dýravinurinn Leisha að lok-
um.
Fannst eftir fjóra mánuði í tugi
kílómetra fjarlægð frá heimilinu
Skuggi er lítill kisustrákur sem
var rétt um eins árs þegar hann
hvarf frá heimili sínu. „Hann
hvarf í lok mars og við leituðum
að honum úti um allt hverfi,“ seg-
ir Lára Kristinsdóttir sem á
Skugga. „Við vorum alltaf í sam-
bandi við Kattholt og settum aug-
lýsingu inn á kattholt.is.“
Fjölskyldan var orðin úrkula
vona þegar þau fengu loksins sím-
tal fjórum mánuðum eftir hvarfið.
„Það hringdi í okkur kona frá
Kattholti og lýsingin sem hún gaf
okkur passaði alveg við Skugga.
Það kom mjög á óvart að hann
skyldi finnast eftir svona langan
tíma en það voru miklir fagnaðar-
fundir að fá hann aftur heim,“
segir Lára.
Skuggi var ekki lengi að jafna
sig þrátt fyrir mikla svaðilför
fjarri heimili sínu. „Hann þjáðist
af vítamínskorti og fór mikið úr
hárum þegar við fengum hann aft-
ur. Það sást móta fyrir rifbeinun-
um og maginn var útþaninn. Hann
er samt alveg búinn að jafna sig
núna og er farinn að fara aftur út.“
Skuggi var búinn að týna ólinni
sinni og var ekki eyrnamerktur
sem gerði leitina erfiðari en ella.
„Við erum búin að eyrnamerkja
hann núna,“ segir Lára ánægð
með að vera búin að heimta kis-
una sína úr helju. ■
SUNNUDAGUR 28. ágúst 2005
KúbaDÁ‹IR & HATA‹IR
Kettir hafa verið gæludýr mannsins í mörg þúsund ár en forn-Egyptar voru
fyrstir til þess að viðurkenna þá sem meðlimi heimilisins. Á þeim tíma þróað-
ist í samfélaginu mikil kattadýrkun sem entist í tvö þúsund ár. Örlög kattarins
hafa þó verið hverful og á miðöldum voru
þeir brenndir og pyntaðir því almenningur
taldi þá hin mestu ólíkindatól sem væru í
slagtogi við ill öfl. Þeir hafa því hlotið
hvort tveggja konunglega greftrun og nið-
urlægjandi útrýmingu.
Nú á tímum hefur öldurnar lægt og kettir,
eins og önnur gæludýr, eru helst taldir
góður félagsskapur og eigendum sínum
til yndisauka.
Ef svartur köttur hleypur fram
hjá flér flá fl‡›ir fla› bara a›
d‡ri› sé a› fara eitthvert.
Groucho Marx
Kötturinn flinn mun aldrei
ógna vinsældum flínum me›
flví a› gelta klukkan flrjú á
nóttinni. Hann mun ekki rá›-
ast á póstbur›armanninn e›a
éta gluggatjöldinn, fló honum
gæti dotti› í huga a› klifra í
fleim til a› athuga hvernig
herbergi› líti út ofan frá.
Helen Powers
Ég vildi a› skrif mín gætu
or›i› jafn leyndardómsfull og
köttur.
Edgar Allan Poe
Fyrir flúsundum ára voru
kettir d‡rka›ir eins og
gu›ir. fieir eru ekki
búnir a› gleyma flví.
Perry Berkeley
Hundar koma flegar kalla› er á flá. Kettir taka skilabo› og hafa samband sí›ar.
Mary Bly.
LÁRA KRISTINS-
DÓTTIR með kisu-
strákinn sinn
Skugga.