Tíminn - 21.03.1976, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
Sunnudagur 21. marz 1976
Ingólfur Davíðsson:
i > ' ’ ' I
Byggt og
búið
í gamla
daga
115
Á Guðmundarstöðum I Vopnafirði

t heybindingu á GuðmundarstöOum. Tekiö I reipin
Gunnar Andrésson ljósmynd-
ari hefur léö i þáttinn nokkrar
myndir, sem hann tók á Guö-
mundarstöOum I Vopnafiröi
sumariö 1968. A Guömundar-
stööum er stórt og myndarlegt
bárujárnsklættimburhús, byggt
um eða eftir aldamót. Stefán
Asbjarnarson bóndi sést i for-
grunni. Bakvið hann sést i
bæjardyrnar. Er ibúðin þar til
hægri meö stofu i lofti, en skáli
til vinstri. Lengst til vinstri sér i
enda á hlöðu og nær hún bakvið
ibúöarhúsið. Þaö er þurrviðri og
verið aö binda heyv Tvö við
bindinginn, bindingsmaður og
„meðhjálp” eins og algengast
var. Sumir bundu þó einir. Á I.
mynd er búið að leggja söxuð
föngin á reipin. Bindingsmaður
tekur i, reipin renna liðugt
gegnum hagldirnar, konan
heldur við og gætir þess að þau
renni ekki til baka. Á mynd II.
velta þau bagganum við og
bregða endum reipanna um
hann. A III. mynd sést hnýttur
hnútur og lykkjur. Þá er lokið að
binda baggann, en eftir að taka
utan af, þ.e. nema burt lausa
heyið yzt. Siðan var böggunum
oftast lyft á klakk og þeir flutt-
ir heim i hlöðu á hestum. En
stundum var hentugt að bera
stöku bagga stuttan spöl I hlöð-
una, og var honum þá lyft á
karlmannsherðar, eins og IV.
mynd sýnir, eða maður snaraði
honum á bak sér. Man ég vel öll
þessi vinnubrögö frá unglings-
árum minum og tók þátt i þeim.
Seinna komu kerran og vagn-
inn. Það var erfitt verk að binda
hey, enda jafnan unnið við það
af kappi, en skemmtilegt þótti
það og gerðarlegt.
Nú eru heykvislir ograkstrar
vélar aö mestu komnar f stað
hrifunnar. Sláttuvélin leysti orf
og ljá af hólíni og loks hefur vél-
binding haldið innreið sina. Súg-
þurrkun er mikil framför, en
ekki hefur hún þó að öllu getað
komið istað gömlu heyþurikun-
araðferðarinnar. Reyndar eru
nýjar aðferðir og allt horfir
þetta til bóta.
Bundinn hnútur og lykkjur
Bagganum velt og reipinubrugðið
„Látið upp á burðarmanninn”