Tíminn - 21.03.1976, Blaðsíða 32

6.
Litlu siðar kom Signor
Grimaldi. — Þessi litli,
skirtni maður leit út eins
og skrautlegur páfugl.
Hann var i brúnum stig-
vélum, i grænum sokk-
um, gulum silkibuxum,
hvitum jakka, blárri ,
skyrtu, með rautt bindi
og með geysilega barða-
stóran hatt. Auk þess
hafði hann borið ilmandi
smyrsl i hárið, sem lykt-
aði um langa vegu.
Hann hafði skreytt sig
með þremur stein-
hringjum, en breiðu
sorgarrendurnar voru
óhreyfðar undir hverri
nögl. Eins og áður var
hann mjög elskulegur,
og skjall og kjassmæli
runnu af vörum hans
eins og dýsætt hunang.
Grimaldi fullvissaði
þau um, að hann hefði
allar áætlanir um ferðir
til Ameriku. Þvi miður
yrðu engar ferðir næstu
mánuði, og það liti helzt
þannig út, að enginn
möguleiki yrði til að
komast þangað sjóleiðis
beint frá Matadi. En
samt skyldu þau ekki
gefa upp alla von. Hann
hefði einmitt i huga aðra
ferðaáætlun fyrir þau,
sem hann vildi hvetja
þau til að fara eftir.
,,Þið eruð nú hér við
mynni Kongofljótsins,
en það á upptök sin inni i
miðri Afriku”, útskýrði
Grimaldi. ,,Upp eftir
Kongo ganga skip og
meðfram fljótinu eru
sums staðar járnbrautir
alla leið upp að borginni
Kangolo. Þaðan er ekki
mjög langt eftir sæmi-
legum leiðum til
Tanganyika. Yfir vatnið
eru reglulegar ferðir
með gufuskipum, og frá
austurbakka vatnsins
liggur járnbraut alla
leið til Dar-es-Salem við
Indlandshaf, rétt fyrir
sunnan Sansibar. Þegar
þangað er komið, er
enginn vandi að fá
skipaferðir austur yfir
Indlandshaf og þaðan
áfram til Hawaiieyja.
Ég hef reiknað það út,
að fyrir 320 sterlings-
pund geti ég útvegað
alla farmiða til Sansi-
bar. Þá eigið þið eftir 80
sterlingspund, og ætti
það að duga ykkur fyrir
daglegum útgjöldum. 1
kvöld skuluð þið skrifa
frænda ykkar á Hawaii
bréf og segja honum,
hvaða leið þið komið,
svo að hann geti séð um
ferð fyrir ykkur frá
Sansibar”.
Þetta var aðalefni
ræðu þeirrar, sem
Grimaldi flutti yfir þeim
systkinum, með miklu
málskrúði og smjaðurs-
legu skjalli. Þessi ferða-
áætlun virðist i fljótu
bragði einföld, en þó
ævintýraleg, einkum þó
fyrir þau systkinin, sem
höfðu reynt svo margt
érfitt i sjóferðum sinum,
og fengið alveg nóg af
þeim i svipinn.
Þessi ferðaáætlun var
þó i mörgum atriðum
röng og beinlinis búin til
i sviksamlegum til-
gangi. Fyrst og fremst
var á þeim timum engin
fær leið frá Kangolo til
Tanganyika. Þessi leið,
sem er um 250 km. vega-
lengd, var þá, og allt
fram til ársins 1930, al-
ger vegleysa, sem ein-
stöku arabiskir þræla-
ræningjar eða þræla-
kaupmenn brutust yfir,
en alls engin ferða-
mannaleið. Járnbrautin
yfir það svæði, er þá var
nefnt Þýzka-Aust-
ur-Afrika, var ekki kom-
in lengra en til Tabora,
og þaðan eru um 350 km.
til Tanganyika. Yfir
vötnin voru heldur eng-
ar fastar gufuskipaferð-
ir, heldur aðeins segl-
bátar og eintrjánings-
bátar þarlendra manna,
sem enga áætlun höfðu.
En Grimaldi var sam-
vizkulaus svikari. Hann
gaf út fallega farmiða,
bæði rauða, bláa og gula
og hefti þá snyrtilega
saman, og stimplaði þá
og undirritaði fyrir
gufuskipafélög, sem
ekki voru til og járn-
brautarfélög, sem aldrei
höfðu verið stofnuð.
Einu farmiðarnir, sem
ekki voru falsaðir, voru
farmiðar með jámbraut
og gufuskipi frá Matadi
til Kongolo. Hvort far-
miðahefti kostaði 160
pund, en af þvi voru
gildir farmiðar aðeins
fyrir 60 sterlingspund.
Hitt voru falsaðir miðar.
En það datt þeim syst-
kinum ekki i hug. Þau
litu bara á þessi snotru
farmiðahefti, með
marglitum farmiðum,
stimpluðum og undir-
rituðum, og sáu i hilling-
um þessa löngu ferð
þvert yfir Afriku, sem
virtist svo auðveld eftir
þessari ferðaáætlun. Er
þau höfðu rætt þetta um
stund sin á milli, ákváðu
þauað taka þessu tilboði
Grimalda, og þó fannst
þeim, eða einkum Berit,
maðurinn hálfglæfra-
legur, en að hann væri
slikur svikari, er siðar
reyndist, datt hvorugu
þeirra i hug.
Þau geymdu pening-
ana eins og áður i leður-
belti innanklæða, og
sögðu þvi Grimalda, að
þau yrðu að fara inn til
sin að ná i peningana og
báðu hann að biða á
meðan. En þegar Berit
fór að afklæða sig,
fannst henni allt i einu
að einhver horfði á sig.
Hún gekk fram að
dyrunum og leit inn i
skráargatið. Þá sa hún
beint inn i auga á ein-
hverjum, sem var að
skyggnast inn i herberg-
ið. Vitanlega var það
GLUGGA-OG HURÐAPETTINGAR
med innfræstum ÞÉTTILISTUM
GUNNLAUGUR MAGNÚSSON (Dag- og kvöldsimi).
húsasmidam. SIMI 165 59
Sunnudagur 21. marz 1976
Anton Mohr:
Árni og Berit
Ævintýroför um Afriku
Grimaldi, sem vildi sjá,
hvort þau ættu meiri
peninga en þau gáfu
upp. Án þess að segja
nokkurt orð, tróð Berit
vasaklútnum sinum upp
i skráargatið og hélt
svo áfram að afklæða
sig. Siðan töldu þau 320
sterlingspund handa
Grimalda og létu svo 200
pund i hvort belti, en
skiptu svo á milli sin
þeim 80 sterlingspund-
um, sem þau ætluðu að
bera laus á sér.
Þegar Grimaldi hafði
veitt peningunum mót-
töku, sagði hann syst-
kinunum, að nú vildi svo
heppilega til, að þau
gætu lagt upp i ferðina
strax i fyrramálið. Þetta
var rétt. Áætlunarskip-
ið, sem þau áttu að ferð-
ast með fyrsta áfang-
ann, lagði einmitt upp
morguninn eftir. Það
var lika áhugamál
Grimalda að þau færu
sem fyrst burtu, svo að
svik hans kæmust siður
upp. Hann áleit, að þeg-
ar þau væru komin langt
áleiðis, yrði erfiðara að
koma fram ábyrgð á
hendur sér fyrir svikin.
Þegar Grimaldi var
að fara, kom Songo inn.
Á sinni barnalegu ensku
skýrði hann frá þvi, að
sér hefði skilizt, að Árni
og Berit ætluðu að ferð-
ast þvert yfir Afriku til
Sansibar. Nú vildi hann
spyrja, hvort hann
mætti ekki fara með
þeim og vera þjónn
þeirra i ferðinni. Ekkert
kaup vildi hann fá, en
farmiða fyrir sig yrðu
þau að greiða. Ef hann
aðeins kæmist burt frá
Matadi, þá væri honum
alveg sama, hvert hann
færi. ,,Mig mikið leiður i
Matada. Ég burt héðan
vil. Mig fylgja meistara
Árna á heimsenda”.
Berit ákvað strax, að
þau skyldu taka boði
Songos. Henni hafði
strax fundizt þessi góð-
legi negradrengur svo
aðlaðandi, og þótt þau
systkinin hefðu ekki
lengi dvalið i hitabelt-
inu, voru þau strax kom-
in að raun um, hve erfitt
var að ferðast á þessum
slóðum og allt annað en i
heimalandinu, Noregi.
Það hlyti að vera ómet-
anlegt hagræði fyrir þau
að hafa með sér mann,
sem skildi yfirleitt mál
innfæddra manna og
þekkti siði og hætti
landsmanna. Árni var
þessu samþykkur og bað
því Grimalda um far-
miða fyrir Songo. Nú
var þessi italski svika-
hrappur svo kænn, að
hann sá, að það gat vel
verið áhætta að falsa
farmiða fyrir Songo. —-
Negrastrákurinn gat vel
sýnt félögum sinum
þessa fölsku farmiða, og
þá gátu öll svikin komizt
upp. Hann sagði þvi, að
svona i hasti gæti hann
aðeins útvegað Songo
farmiða til Kongolo, það
er þann hluta leiðarinn-
ar, sem farseðlarnir
voru ófalsaðir. Hann
sagði, að þau gætu svo
keypt framhaldsfar-
seðla i Kongolo fyrir
Songo, fyrir það, sem þá
væri ófarið af ferðinni.
Nú er þvi þannig farið
i Mið-Afriku i hitabelt-
inu, að þar er aðeins um
tvö farrými að ræða,
hvort sem er i skipum
eða járnbrautarlestum,
annað fyrir Evrópu-
menn, sem er 1. far-
rými, og hitt fyrir svert-
ingja, sem telja mætti 3.
eða 4. farrými. Farseðill
fyrir Songo var þvi mik-
ið ódýrari en fyrir þau
Árna og Berit. Hann
kostaði ekki nema 5
sterlingspund alla leið
til Kongolo. — Songo
varð alveg frá sér num-
inn af gleði, er hann
handlék farseðilinn,
þennan rauðleita miða,
sem veitti honum tæki-
færi til að komast burtu
frá Matadi. Hann hóf að
dansa villtan negradans
til að sýna gleði sina, og
i lokin stakk hann sér
nokkrum sinnum koll-
hnýs á gólfinu af barns-
legri kátinu.
Strax og Grimaldi var
farinn, settist Árni niður
og fór að skrifa frænda
sinum á Hawaiieyjum. í
bréfi þessu sagði hann
greinilega frá
Titanic-slysinu, láti
mömmu sinnar og öllu
þvi, sem siðar hafði