Tíminn - 21.03.1976, Blaðsíða 9

Sunnudagur 21. marz 1976
TÍMINN
9
sakamálasögu? Ef til vill hefur
systirin átt þátt i þvi að Agatha
varð að tilkynna nokkrum dögum
seinna, að ópiumhylki hefði horfið
úr skápnum, sem hún hafði lykla-
völd yfir. Rannsókn var gerð,
sem leiddi ekkert i ljós.
Næst þurfti Agatha á leynilög-
reglumanni að halda. En hann
mátti alls ekki vera i köflóttum
frakka og reykja pipu eins og
Sherlock Holmes!
HUn litaðist um meðal þeirra,
sem unnu á sjúkrahúsinu.
Belgiskur flóttamaður vakti at-
hygli hennar. Hann hafði mjög
litið hár á höfðinu, og það litla
sem það var, var litað. Hann kom
oflátungslega fram við vinnu-
félaga sina og tróð i sig súkkulaði,
eins og hann væri aligæs. Þar að
auki var hann litill vexti.
Agatha kallaði hann i spaugi
Herkúles — á frönsku Hercule.
Þannig átti söguhetja hennar að
lita út. Með þessu hafði hún upp-
götvað hinn bráðsnjalla leynilög-
reglumann, Hercule Poirot, sem
átti eftir að koma mikið við sögu I
sakamálasögum hennar.
A meðan hún bjó til spennandi
morðsögu þar sem horfinn eitur-
skammtur kom við sögu, gekk
hún um akra og engi i nágrenni
Chartres og tautaði stöðugt fyrir
munni sér.
— Þannig varð fyrsta skáld-
saga min til, á gönguferðum. Mér
var alveg sama, þó að fólk sem
mætti mér, héldi að ég væri ekki
með öllum mjalla.
1919 fæddist Rosalind, dóttir
Agöthu. A sama ári var fyrsta
skáldsagan tilbúin. Hún hafði
ekki eitrað fyrir fórnarlamb sitt
með ópium, heldur strychnin. Til
þess að vera örugg, lét hún
morðingjann lika blanda brómi i
teið.
Nokkuö mikið eitur fyrir eitt
morð. Það fannst lika fyrstu sex
útgefendunum, sem hún sendi
handritið.
Christie höfuðsmaður, er var
kominn úr striöinu án þess að fá
frekari skrámur, leigði „villu” að
nafni „Styles” i London, og
Agatha var ekki sein á sér og lét
fyrstu skáldsögu sina heita
„Dularfulli atburðurinn i Styles”.
Sjöundi útgefandinn, sem hún
sendi handritiö, John Lane, átti
sem svaraði 17,000,00 kr. hand-
bært, og hann keypti söguna. Hún
kom út 1920 og vakti enga sér-
staka athygli.
Agatha lét það ekki á sig fá.
Hún myrti áfram, oftast meö
eitri, stundum i rúminu, en alltaf
mjög mannlega. Það var lítiö um
að blóð flyti, enda koma svo
leiðinlegir blettir eftir þaö!
1926 kom sjöunda bók hennar
úr: „Morðið á Roger Ackroyd”.
Nokkrum vikum eftir að bókin
kom út, var hún komin á lista
metsölubókanna. Agatha Christie
hafði slegið i gegn, allir töluðu um
hana. En hún átti bráðlega eftir
að verða að umtalsefni i blöðum
af allt öðru tilefni.
Þann 7. desember sama árs
kom eftirfarandi tilkynning frá
lögreglunni í enskum blöðum:
SAKNAÐ: Frú Agatha Christie
(35), grönn, ljóshærð, gráeyg.
Siöast sást til hennar á föstudag-
inn, þegar hún fór frá heimili sinu
i Berkshire. Hún var i gráu pilsi,
grænni blússu, gráum prjóna-
jakka og var með grænan flauels-
hatt. A hægri baugfingri bar hún
platinuhring með perlu. Hver get-
ur gefið upplýsingar um hvar hún
heldur sig eða hvar hún hefur
sézt?
Daginn eftir rekast fótgangend-
ur i Surreyfylki á stóran bil, sem
er tómur, en i framsætinu liggja
skór og kápa. Köllum fólksins er
ekki svarað. Skammt frá er litiö
stöðuvatn. Hefur verið framið
morð?
Það kemur i ljós, að Agatha
Christie er eigandi bilsins. Lög-
reglan f Surrey hefur einhverja
mestu leit i sögu Englands. 550
lögreglumenn taka þátt i henni og
ganga gegnum akra og engi
hundruðum saman með spor-
hunda. Bilar aka með gjallarhorn
gegnum götur þorpanna, og 15
þúsund sjálfboðaliðar hjálpa til
— Max og ég heilluðumst hvort
af öðru. Ég hafði aldrei kynnzt
þvi að vera jafn samgróin nokkr-
um manni.
Þremur mánuðum eftir að þau
hittust, giftust þau, og skyndilega
byrjar hún að skrifa á ný.
Hún finnur upp nýja persónu til
viðbótar við belgiska leynilög-
Matthew Pritchard á örlátustu ömmu I heimi. Hann fær allar tekjur ai leikritinu „Músagildran”. Til þessa
hefur hann feneið fvrir bað um 330 milljónir króna. Hann erfir einnig hluta af 3,5 niilljörðunum. sem
amma hans fætur eftir sig.
við að leita ifljótum og dæla vatni
úr tjörnum. Meira að segja flug-
vélar eru sendar til Surrey.
Christie höfuðsmaður segist
ekkert geta sagt um hvarf konu
sinnar. Vinnustúlkan veit heldur
ekki mikið: — Frú Crhstie steig
upp i bilinn og sagði við mig: —
Ég verð i burtu i nótt. Þér heyrið
frá mér á morgun!
Milljónir fylgjast daglega með
nýjustu atburðunum i málinu i
dagblöðunum.
18. desember situr tónlistar-
maðurinn William Blakeley við
morgunverðarborðið i litlu hóteli
i Harrogate. A borðinu við hliöina
á honum liggur opið dagblað.
— Má ég aðeins lita á blaðið,
segir Blakeley við nágranna sinn
1 blaðinu var mynd af Agöthu
Christie, en hann hafði séð sömu
manneskjuna i hótelinu undir
nafninu Teresa Neele. Hafði hún
fylgzt af athygli með leitinni að
skáldkonunni.
— Sjáiöþér, hafði hún sagt fyrir
nokkrum dögum, þegar mynd
kom i blöðunum af Christie
höfuðsmanni. — Aumingja
maðurinn. Og hann litur svo ljúf-
mannlega út!
Blakeley lét lögregluna i þorp-
inu vita. Við athugun skilrikja
Teresu Neele varð augljóst, að
hún var Agatha Christie.
— Konan min hafði misst minn-
iðumstundarsakir, segir Christie
höfuðsmaður. Hann getur ekki
um merkingu dulnefnisins, sem
hún hafði tekið sér:
Teresa Neele er ung stúlka frá
Kapstadt, sem höfuðsmaðurinn
er i tygjum við. Hann ætlar aö
skilja hennar vegna.
Scotland Yard tekur við mál-
inu. Agatha Christie er sett i geö-
rannsókn. Hún segist ekki muna
eftir flóttanum eða neinu, sem
komið hefur fyrir.
Læknarnir segja: — Greinilega
minnisleysi, orsakaðaf alvarlegu
andlegu áfalli.
Það fór ekki hjá þvi, að sumir
héldu, að útgefandi hennar hefði
sett þetta á svið sem auglýsinga-
brellu, en hvað sem um það má
segja, fór hún á hressingarhæli,
eftir að hún hafði skilið við mann
sinn. Húnsagðium endalok ástar
sinnar: — Það er hræðilegt, i
ellefu ár var ég svo hamingju-
söm!
1 f jögur ár leit út fyrir að ferill
Agöthu Christie væri á enda. Það
var ekki fyrr en 1930, að hún var
búin að ná sér svo vel, að hún
treysti sér til að fara i ferð til
Mesópótamiu, sem hafði verið
áætluð lengi. Það var örlagarik
ferð, þvi að i Mesópótamiu hitti
hún fornleifafræðinginn Sir Max
E.L. Mallowan, sem var 13 árum
yngri en hún. Hann var i visinda-
leiðangri Sir Leonard Wooley,
sem fékkst við uppgröft i eyði-
mörkinni i námunda við Bagdad.
Þetta var ást við fyrstu sýn.
reglumanninn Poirot — Miss
Marple. Hún er einkennandi ensk
kona, sem kominn er vel af
unglingsaldri og virðist gera
mikið veður út af hlutunum.
Eftir þetta ná allar skáldsögur
hennar heimshylli. „Morð i
Austurlandahraðlestinni”,
„Moröið i presthúsinu”, „Dauði i
háloftunum” og svo árangur
reynslu hennar með manni sinum
i Austurlöndum — „Morð i Meso-
pótamiu”.
Hún skiptir nú árinu venjulega i
þrjá hluta. A vorin og sumrin fer
hún i fornleifaleiðangra með
manni sinum. Þeir byrja oftast
nær i Irak, en þau keyptu sér hús
þar til endurminningar um fyrstu
fundi þeirra.
Agatha Christie tekur þátt i
starfi manns sins, grefur, endur-
bætir og tekur myndir af fomleif-
um.
Hún vinnur aðeins við skriftir
sakamálasagna á haustin og
veturna.
— Viðhöfum sömu áhugamálin
og það sameinaði okkur. Okkur
þótti báðum mjög gott að borða
og hugsuðum ekkert um það
hvort maturinn væri fitandi. A
timabili söfnuðum við húsum eins
og aðrir safna frimerkjum. Það
eina, sem Max gat aldrei sann-
fært mig um, var það að höfugt
búrgundarvin væri betra en vatn
eða mitt hjartfólgna Earl-Grey
te.
Agatha Christie hafði ekki
gaman af að skrifa„en hún skrif-
aði. Oftast nær á sveitasetri sfnu,
sem er i stil önnu drottningar, og
allir þeir sem lesa sögur hennar
kannast við. Húsgögnin eru þung,
úr mahoni og eik, stólarnir em
mjúkir og arinhillan er full af
styttum, postulini og smádóti.
Þegar hún var spurð af þvi,
hvort maðurhennar truflaði hana
ekki við skriftirnar, svaraði hún
hlæjandi:
— Þvert á móti, ég þarf á hon-
»
ODYR OG GOÐUR
Bráðnar vel og því
hentugur til matargerðar.
Byggjum upp borðum
Bragðgóður á
brauði, enda gerður úr
Gouda og Óðalsosti.
Skerið hann helst með
strengskera.
ost.
,*'-// >-,} K; i >*'
'1 < \ {’ < /'V
'i x • > (O
tur
urorku
léttir lund