Tíminn - 21.03.1976, Blaðsíða 15

Sunnudagur 21. marz 1976
TÍMINN
15
Að rækta
náttúruna
og sjálfan
_ • í Gufudalssveit eru nú
j I O n'u kæir ' ^Y99^' e'nn '
Þorskafirði, einn í
Djúpadal, þrír i Gufudal, einn á
Skálanesi og þrír í Kollafirði
sinar. Gufudalshreppur er um
margt meö einangruöustu sveit-
um hérá landi. Fólkið er fátt. Þar
var farskóli lengur en á nokkrum
öðrum stað Ilandinu, eða þangað
til i vetur aðein þremenninganna,
Sigrún Harðardóttir tók að sér
skóiahaldið. Rafmagn er ekki á
bæjunum þrem sem eru I Kolla-
firði. Og samgöngur eru mjög
takmarkaðar yfir veturinn. En
þrátt fyrir að margt sé þarna
ólikt þvi sem þau áttu áður að
ijúli í sumar fluttust tvær ui.g-
ar konur og ungur maður að
Kietti í Koilafirði I Gufudals-
hreppi i Austur-Barðastrandar-
sýslu. Unga fólkið er allt borgar-
búar og var algerlega óvant
sveitalifi, þegar það hóf búskap.
Þau höfðu öll þrjú verið að
veltaþvi fyrirsérsittihverju lagi
að þau iangaði til að fara að
stunda landbúnað og vissu ekki
hvert um annað fyrr en leiðir iágu
saman og þau báru saman bækur
venjast, una þremenningarnir
Sara
Sigrún Harðardóttir
hag sinum vel i Kollafirði. —
Fólkið hér er svo undurgott og
hjálpsamt við okkur, — þótt það
sé alveg gerólikt okkur, sagði
Sigrún fyrir skömmu i viðtali við
Timann.
Þau eruöll á þritugsaldri, syst-
urnar Sara og Sigrún Harðardæt-
ur, og Jón Sigurjónsson, sem nú
búa að Kletti i Kollafirði.
Systurnar fæddusti Paris. Sara
hefur alið mestan sinn aldur
erlendis og lauk fyrir tveim árum
B.A. prófi i sögu, félagsfræði og
kennslufræðum frá George
Washington University i
Washington DC. Hún gerðist að-
stoðarráðskona i Reykhólaskóla i
fyrravetur og fór siðan að kenna
þar. Samkennari hennar var Jón
Sigurjónsson, sem lagt hefur
stund á liffræðinám.
Sigrún Harðardóttir er mörgum
kunn fyrir söng sinn, en nú er
einmitt nýkomin út plata með
lögum og textum eftir hana.
Sigrún hefúr dvalizt meira á
islandi en systir hennar. Hún
stundaði nám við Menntaskólann
á Akureyri, og lauk siðan, B.A.
prófi við Háskóla islands i
frönsku og ensku. Aður en hún
flutti vestur i Gufudalssveit, var
hún kennari við Menntaskólann i
Hamrahlið.
— Ég hafði verið að leita fyrir
mér að fá rikisjörð til ábúðar, en
undirtektir, segir
kom i ljós að Sara
g Jón höfðu lika
áhuga á búskap, og meðan þau
dvöldust að Reykhólum, barst
okkur þessi jörð upp i hendurnar,
- sem við tókum á leigu til f jögurra
ára sl. sumar.
Þetta varnokkuð dýrt. Við urð-
um að kaupa allar vélar og sauð-
fé, ög svo höfum við tvær kýr og
fimm kálfa. En við fengum lán i
Kaupfélaginu eins og gengur.
Aldrei hefur skort fólk siðan við
fórumaðbúa,oghafa ýmsirvinir
og kunningjar heimsótt okkur.
Sonur minn Róbert, sem er fimm
ára, er hér með okkur, og oft á
tiðum sonur Jóns, tveggja ára.
Auk þess höfum við þrjá hunda og
tvo ketti.
Min áhugamál i sambandi við
búskap er einkum grænmetis-
rækt, en við komum það seint
hingað á siðasta sumri, að ég gat
ekki tekið til við hana þá. Ég hef
hug á að freista gæfunnar nú i
sumar, en mér lizt ekki of vel á
jarðveginn. Ég ætla mér að nota
aðeins lifrænar aðferðir við
ræktunina, þ.e.a.s. hafa hvorki
um hönd tilbúinn áburð né
skordýraeitur.
Jón hefur hinsvegar áhuga á
fiskirækt og gróðurhúsarækt, og
e.t.v. eru möguleikar á sliku hér,
þvi það er jarðhiti hér úti i firðin-
um.
Verkaskiptingin hefur orðið sú,
að ég sé að'miklu leyti um störfin
innanhúss ásamt Söru, sem m.a.
bakar brauðin enda i meyjar-
merkinu. En Jón og Sara hugsa
um skepnurnar. Aðalstarf mitt er
að sjálfsögðu kennslan, en hér eru
ellefu börn. Farskóli var hér
þangað til i vetur, og sakna ýmsir
i sveitinni hans. Það er skiljan-
legt, þótt börnin fái nú miklu
meiri kennslu en áður. Þvi meðan
farskólinn var, höfðu foreldrarnir
börnin heima til tólf ára aldurs.
Nú eru þau aðeins heima um
helgar, en þegar þau eru orðin
tólf ára, fara þau i Reykjaskóla,
ogsiðane.t.v. i aðra skóla,ogfor-
eldrarnir sjá þau ekki allan vet'-
urinn, nema e.t.v. um helg ar og á
hátiðum.
Hér er ekkert sérstakt skóla-
húsnæði, en við björgumst eins og
við bezt getum, og i stað leikfimi
kenni ég börnunum jóga, en
ástundun þeirrar iþróttar krefst
minna húsnæðis en leikfimi, auk
þess sem hún stendur henni sizt
að baki. Einnig förum við i borð-
tennis.
Þegar tómstundir gefast sinni
ég stjörnuspeki, en hér er gott að
fylgjast með himintunglum og er
ég stanzlaust að skrifa niður hjá
mér ýmislegt i þvi sambandi.
Einnig spyr ég tarotspil og
I-ching, sem er kinversk véfrétt.
I lögunum á nýju plötunni
minni er ég að gera tilraun með
að koma á sambandi milli með-
vitundar og undirmeðvitundar.
Ég er sporðdreki, og það er mjög
rikt I þeim, sem fæðast i þvi
stjörnumerki, aöreyna að læra að
þekkja sjálfa sig. Jón er i nauts-
merkinu og Sara meyja. Þetta
fer allt nokkuð vel saman enda er
meyjan rikjandi hjá mér og
einnig hjá Jóni, en sporðdrekinn
rikjandi hjá Söru.
— Hvers vegna vildir þú búa I
sveit?
— Mig langaði að komast burt
frá menningunni, vera laus við
firringuna, mat sem maður veit
ekki hvemig hefur verið með-
höndlaður. Skemmtanalif hefur
ekki verið mér neins virði, svo
þess sakna ég ekki. Ég vil vera
nálægt náttúrunni og dýrum. Ég
vil getað ræktað — bæði náttúr-
una og sjálfa mig.
SJ.
Sigrún og annar kattanna á Kletti
Jón Sigurjónsson og sonur hans ásamt
smalahundinum