Tíminn - 21.03.1976, Blaðsíða 31

Sunnudagur 21. marz 1976
TÍMINN
31
HUOMPLOTUDOAAAR
NÚ-TÍMANS
Ford
vörubílar
Höfum fyrirliggjandi
FORD vörubíla 7, 9 og 14 tonna
frá Bretlandi og Bandaríkjunum.
HAGSTÆÐ VERÐ.

SVEINN EGILSSON HF
FORD HÚSINU SKEIFUNNI 17 SIMI85I00 REYK JAVIK
Vinsœldalisti
LP-plötur
Bandaríkin
••••••
•••••♦
::::::
••••••
••«»••
•••♦•»
••••••
•♦•«••
•«••••
•••••*
•••••*
••••••
•••••♦
♦•••••
••••••
••••••
••••••
••••••
••••••
••••••
••♦♦••
••••♦•
♦••♦••
••••••
*♦♦•••
••••••
••••••
••••••
••••••
«••♦••
••••••
••••••
••♦♦••
♦♦♦♦♦•
*♦♦♦♦•
•♦••••
1 1
2 2
3 4
4 6
5 3
6 5
7 7
8 9
9 11
10 12
11 10
12 14
13 8
14 15
15 17
16 16
17 18
18 25
19 21

Eagles — Their Greatest Hits 1971-1975....
Peter Frampton —Frampton Comes Alive
Fleetwood Mac.........................
Carole King — Thoroughbred............
Bob Dylan — Desire....................
David Bowie — Station To Station......
Paul Simon — Still Crazy,
After All These Years....................
Bad Company — Run With The Pack..........
Queen — A Night At The Opera.............
Gary Wright — The Dream Weaver...........
America—History (Greatest Hits)..........
Waylon Jennings, Wiilie Nelson,
Jesse Colter, Thompa\ Glaser — The Outlaws
Rufus Featuring Cheka Khan..........
BeeGees — MainCourse.....................
PhoebcSnow — SecondChildhood.............
Earth, Wind & Fire — Gratitude...........
Janis Ian — Aftertones...................
The Eagles —One Of These Nights..........
Nazareth — Hair Of The Dog.... V.........
The Salsoul Orchestra....................
. 3
. 8
.34
. 7
. 9
. 9
..22
.. 6
..13
..31
..18
eö
O
>>?
SEM meðlimur Grateful Dead hef-
ur Jerry Garcia haslað sér völl i
sögu rokksins sem einn mesti git-
arleikari aldarinnar. Jerry Garcia,
hefur verið óumdeilanlegur leið-
togi Grateful Dead, enda aðal-
lagasmiður og söngvari þeirra.
Hinn sérstæði og oft flókni gitar-
leikur hans er lika eins konar vöru-
merki Grateful Dead.
Þó svo að Garcia hafi verið og sé iðinn með
Dead, hefur hann þó haft nægan tima til að vinna
að sólóplötum og var sú þriðja að koma út og
heitir Reflections.Sú plata er án efa bezta plata
hans fram að þessu, þvi að á henni er hann á-
kveðinn og veit með vissu hvað hann vill fá
fram. Það er ekki hægt að segja um hinar, alla
vega ekki þá næstu á undan, sem betur hefði
aldrei komið út.
Tónlistin á Reflections er hrein og ósvikin
Grateful Dead-tónlist, þannig að engan ætti að
undra þótt Garcia viti upp á hár, hvað hann er að
gera. 1 fjórum af átta lögum taka allir meðlimir
Grateful Dead þátt i flutningnum, og eru þau lög
i anda Dead-platnanna Marz Hotel og Blues For
Allah. A hinum fjórum eru aðstoðarmennirnir
Nicky Hopkins pianó, Ron Tutt trommur og John
Kahn bassi, synthesizer og orgel.
Það einkennilegast við þessi lög er það, að þau
eru engu minni Dead-lög heldur en hin, þó svo að
Garcia sé eini Dead-meðlimurinn, sem .y þar
kemur við sögu. Það ætti að sanna, að Jerry
Garcia er Grateful Dead og án hans væri hljóm-
sveitin ekki til. Það sem ber af á plötunni er git-
arleikur Garcia, sem er i einu orði sagt stórkost-
legur.
Hann leikur átta sóló, sem eru leikin svo
tæknilega ólikt, að halda mætti að átta mismun-
andi gitarleikarar væru á ferðinni, og þeir ekki
af verri endanum.
» OS L,
.O n -fC
<V rg n F*-
Js gu M.
VIÐ SEM skrifum hljómpiötudóma i Nú-timann,
skilgreinum einatt þá tónlist, sem við erum aö
fjalla um hverju sinni. i sjálfu sér ættu slikar
skilgreiningar aö vera óþarfar, en þar sem stór
hiuti lesendahóps okkar hefur ekki tækifæri til
að hlusta á plöturnar, neyðumst við til að af-
marka tónlistina og flokka hana, ef ske kynni að
það hjálpaði einhverjum.
Þvi hef ég þennan formála, að
slikar skilgreiningar geta verið
varasamar, vegna þess að i
mörgum tilvikum er harla erfitt
að skilgreina tónlistina, fyrir ut-
an það að skilgreiningin ein seg-
ir aldrei nema hluta sannleik-
ans, — og þannig er farið með
plötu Phoebe Snow, sem hér er
tekin til umfjöllunar.
t rauninni eru bara til tvær >
gerðir af tónlist — góð og slæm
— og ég set tónlist Phoebe Snow
strax i fyrri flokkinn. Eigi ég
hins vegar að skilgreina tónlist
hennar frekar, er mér vandi á
höndum. Ég get fullyrt, að jazz-
áhrif eru mikil i tónlistinni , að
bluesáhrif séu nokkur, og að það
örli á souláhrifum. Þó segir
þetta ekkert — eða er það? Til
enn frekari áréttingar skal upp-
lýst, að tónlist hennar er óraf-
mögnuð. Skýrir það myndina?
Sjálfum finnst mér allar þess-
ar skilgreiningar segja mjög
takmarkað um tónlistina á
þessari plötu • Phoebe Snow,
Second Childhood, þvi tónlist
hennar er það sérstæð. (Þó er
þetta engin framúrstefnutónlist,
ef einhver kynni að álykta svo.)
Það eru margir samverkandi
þættir, sem gera plötuna merki-
lega — ég vil fyrst nefna söng-
inn: — Phoebe Snow hefur
mikla rödd, kann að beita henni
og beitir henni á sérstæðan hátt.
1 öðru lagi er hljóðfæraleikurinn
á plötunni mjög fágaður og fell-
ur vel að heildarmynd laganna.
1 þriðja lagi má svo nefna „stil-
inn”, sem fellur mér afskaplega
vel.
Second Childhood er mjög
róleg plata, lögin eru öll, utan
þrjú, eftir söngkonuna sjálfa,
svo og textar við eigin lög eftir
hana sjálfa. Þótt mér finnist lög
hennar vera góð, þá verð ég að
viðurkenna, að tvö af þremur
utanaðkomandi lögum plötunn-
ar falla mér sérstaklega vel i
geð. Lögin eru bæði komin til
ára sinna og tilheyra perluflokki
jazztónlistarinnar. Þetta eru
lögin „There’s A Boat That’s
Leaving Soon For New York”
eftir Gershwin-bræðurna og
„No Regrets” eftir H. Tobias og
R. Ingraham.
Túlkun Phoebe Snow á þess-
um gömlu og góðu jazzlögum er
einstök, og ég efast um að fram
hafi komið á siðustu árum jafn
hæf ileikamikil jazzsöngkona. —
G.S.
KONI
höggdeyfar
nýkomnir i Mercedes
Benz 200-280 (aftan).
Birgðir takmarkaðar.
Pantana óskast vitjað.
ARMÚLA 7 - SÍAAI 84450