Tíminn - 28.03.1976, Side 8

8
TÍMINN
Sunnudagur 28. marz 1976
Forstjóri Norræna-hússins.
Liklega fer enginn titill ungri
konu eins illa og að vera forstjóri,
— inaður sér fyrir sér hálsdigran
sköllóttan mann með óræðan
svip, og vindlalykt leggur að vit-
um sálarinnar. Forstjóri Nor-
ræna-hússins er öðruvisi, það vita
allir á islandi að minnsta kosti.
Það er ung menntakona frá Svi-
þjóð og nú er hún á förum eftir
fjögur ár á islandi, sem er hinn
eiginlegi ráðningartimi, þvi
Norðurlönd hafa tekið upp siði
Hansa-kaupinanna að hafa for-
stjóra sina og staðarráðsmenn
ekki of lengi á sama stað.
Maj-Britt Imnander flutti með
sér ferskan blæ i Norræna-húsið,
og án þess að manni komi til hug-
ar að gera samanburð á valdaár-
um hennar og fyrrennara hennar
sem voru þrir talsins, þá hefur
húm mótað þar nýja stefnu, eða
ný stefna hefur með einhverjum
hætti skapazt. Norræna húsið er i
dag almenningsstofnun, þar sem
allir geta komið — ogeiga að gera
það.
t tilefni af þvi að Maj-Britt
Imnander lætur af störfum þá
hittum við hana að máli nú fyrir
skömmu og meðan élin sigldu
innyfir landið og börðu hús og
freðna jörðina sagði hún okkur
frá forsögu þess að hún réðist til
starfa við Norræna-húsið og
hvernig henni hefur likað árin á
íslandi.
Þess má geta pegar, að
Maj-Britt talar ágæta islenzku, og
það gerði hún reyndar lika áður
en hún kom hingað til starfa. Við
spurðum hana fyrst hvenær hún
hafi fyrst haft kynni af Norræna-
húsinu.
Komast að þvi
fyrir tilviljun að
hún gat lesið islenzk
blöð
— Það mun hafa hafa verið
sumarið 1968 en þá var ég hér við
nám i sumarháskólanum svo-
nefnda. Húsið var reyndar ekki
fullbyggt þá; en það var þó vigt i
ágústmánuði það ár. Þetta hús er
mikið listaverk, teiknað af hinum
fræga Alvar Alto og við fengum
að skoða. Ivar Eskeland sýndi
okkur húsið og ég man að t.d.
bókasafnið var fullgert, þótt ekki
væru neinar bækur komnar
þangað þá.
— Þú hefur þá kannski þegar
getað hugsað þér að ráða þarna
rikjum?
— Ekki held ég að ég hafi
hugsað mér það þá. Ég var þá við
nám, ég er eiginlega kennari að
mennt og hefi sérhæft mig á há-
skólastigi i landafræði og sænsku.
— En svo lærir þú Islenzka
tungu Hvernig stóð á þvi?
— Það er nú eiginlega tilviljun.
Hluti af sænskunámi mlnu var
sænska fornmálið og fornis-
Kjell Gústafsson, eiginmaður
Maj-Britt Imnander. Hann býr i
Sviþjóð, þar sem hann er nú við
nám. Annars er hann námsstjóri i
Stokkhólmi.
Ég sé ekki eftir
því að hafa
tekið að mér
þetta starf
Rætt við Maj Britt Imnander, forstjóra Norræna hússins,
sem lætur af störfum í sumar eftir fjögurra óra starf
lenzka. Svo var það einhvern
timann mér til mikillar undrunar
að ég komst að þvi að ég gat les-
ið Islenzk blöð, þvi málið hafði
ekkert breytzt eða svo til ekkert.
Þetta vakti áhuga minn og ég fór
til íslands i skóla árið 1963—1964
og hóf islenzkunám fyrir erlenda
stúdenta við háskólann hér og bjó
á Garði. Þá var ekkert Norræna-
hús og ég man reyndar ekki eftir
neinni umræðu um þá stofnun, þó
vera kunni að eitthvað hafi þá
verið byrjað að orða hana meðal
stjórnmálamanna.'
Eg hafði ágæta kennara,
Steingrim heitinn Þorsteinsson,
Halldór Halldórsson og Bjarna
Guðnason, en hjá Bjarna hafði ég
reyndar lært meðan hann var
lektor i Uppsölum.
Sótti tvisvar um
stöðuna — vann við
bókaútgáfu
— En svo kemur þú að Nor-
ræna-húsinu. Hvernig bar það til?
— Starfið var auglýst og ég
ákvað að sækja um. Ég starfaði
þá hjá bókaútgáfufyrirtæki og
mér var veitt staðan. Að visu
hafði ég áður sótt um stöðuna en
fékk hana þá ekki, heldur Finni,
en svo i seinna skiptið sem ég
sótti um var mér veitt hún. Þetta
var árið ’72. Ég fór til Islands i
heimsókn um sumarið og tók svo
við starfinu þá um haustið.
— Hvernig hefur reksturinn
gengið?
— Það hefur bara gengið vel.
Ég er reyndar ekki mikil búkona
svo ég ér mest hissa sjálf, en
óneitanlega þá hjálpaði starfið
hjá bókaútgáfunni nokkuð við
fjárhagslegu hliðina. Ungar
stúlkur hugsa ekki mjög bók-
haldslega um fjármál, en þetta
hefur bara gengið vel. Við fáum
fjárframlög i mynt hinna ýmsu
Norðurlandaþjóða og þessu
verður að breyta i ákveðna mynt
og margs er að gæta, en ég tel að
þetta hafi gengið mjög vel. Húsið
hefur ekki orðið þjóðunum nein
byrði umfram það sem þvi var
ætlað.
— Er vel búið að Norræna-hús-
inu fjárhagslega?
— Já ég tel að svo sé. Auðvitað
gætum við gert meira ef við hefð-
um meira fé, en ég tel að húsinu
sé ekki svo naumur stakkur skor-
inn að undan þvi þurfi að kvarta.
— Hverjir koma i Norræna-hús-
ið og er það sama fólkið og kom
þegar þú byriaðir störfin hér?
— Það er dalitið erfitt að svara
þessu. Við höldum ekki beinar
skýrslur yfir gesti, þó tel ég að
þetta hafi breytzt að einu leyti. Á
vetrin eru Islendingar i meiri-
hluta en i mai skiptir um, þá fara
ferðamenn frá hinum Norður-
löndunum að koma hingað og þeir
koma mikið i Norræna-húsið. Við
reynum lika að hafa sérstaka
dagskrá fyrir þá hér. Það eru
haldnar ráðstefnur, t.d norræna-
lögfræðingaþingið. Það er hér
yfirfullt af fólki fra hinum
Norðurlöndunum.
Ferðamannastraumurinn hing-
frá Skandinaviu, hefur auk-
izt mikið, og það á sinn þátt i
aukinni aðsókn að stofnuninni.
Þess er svo lika a gæta, að Nor-
ræna-húsið er núna miklu þekkt-
ara á Norðurlöndum en það var
þegar starfsemin var að byrja. 'A
þvi er enginn vafi.
— Það má einfalda þetta með
þvi að segja að á vetrin kynnum
við hin Norðurlöndin fyrir Is-
lendingum, en svo snýst þetta við
i mai, þá byrjum við að kynna Is-
land fyrir frændum okkar.
Húsið er mikið
notað. Örðugleikar
miklir vegna
fjarlægðar
— Hvernig hefur rekstur bóka-
safnsins gengið?
— Það gengur vel. Otlána-
aukningin er stöðug og nú erum
við byrjaðir að lána út hljómplöt-
ur og grafikmyndir, sem fólk
getur hengt upp á veggi hjá sér.
Safnið er núna um 13.000 bindi.
Þetta er ekki visindabókasafn
eins og margir halda, ekki i hin-
um venjulega skilningi a.m.k.,
heldur hugsað sem almennings-
bókasafn, og ég tel að veruleg not
séu af þvi fyrir landsmenn.
Lestraraðstaða er ekki góð, hér
er of mikill ys og þys, en sumir
koma þó hingað til þess að glugga
ieittogannað.sena þeir hafa ekki
heima hjá sér.
Maj-Britt með soninn Sven.