Tíminn - 12.09.1976, Blaðsíða 23

Sunnudagur 12. septeinber 1976.
TÍMINN
23
15.45 Létt tónlist frá austur-
rfska útvarpinu.
16.15 Veðurfregnir. Fréttir.
16.25 Alltaf á sunnudögum.
Svavar Gests kynnir lög af
hljómplötum.
17.10 Barnatimi: Agústa
Björnsdóttir stjórnar.
Kaupstaðirnir á Islandi:
Akranes. í timanum segir
Björn Jónsáon sóknarprest-
ur ýmislegt um sögu kaup-
staðarins, og Helgi Daniels-
son lögreglumaður greinir
m.a. frá upphafi knatt-
spyrnuiðkunar á Akranesi.
18.05 Stundarkorn með italska
söngvaranum Giuseppe di
Stefano. Tilkynningar.
18.45 Veöurfregnir, Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.25 Orðabelgur. Hannes
Gissurarson sér um þáttinn.
20.00 Tónlist eftir Mozart.
Elly Ameling, Irwin Gage
og Concertgebouwhljóm-
sveitin í Amsterdam flytja
þrjú tónverk. Stjórnandi:
Hans Vonk. a. „Voi averte
un cor fedele” (K217). b.
Rondó i D-dúr (K382). c.
„Ch’io mi scordi di te?”
(K382).
20.30 „Einn er Guð allrar
skepnu”. Ágrip af sögu
Kaþólsku kirkjunnar á Is-
landi frá 1855 til vorra daga.
Sigmar B. Hauksson tekur
saman dagskrána. Lesarar
með honum: Helga
Thorberg, Kristinn Jó-
hannsson og Gunnar
Stefánsson.
21.50 Sembaltónlist. William
Neil Roberts leikur tVær
sónötur eftir Carlos Seixas.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Ilanslög.
Sigvaldi Þorgilsson dans-
kennari velur lögin og kynn-
ir.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjonvarp
Sunnudagur
12. september
18.00 örkin hans Nóa Bresk
teiknimynd um Nóaflóðið.
„Rokk-kantata” eftir Jo-
seph Horovitz við texta
Michaels Flanders. Þýðandi
Ellert Sigurbjörnsson. Aður
á dagskrá á gamlársdag,
1975.
18.25 Gluggar Bresk fræðslu-
myndasyrpa. Þýðandi og
þulur Jón O. Edwald.
Hié
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.35 Halldór Laxness og
skáldsögur hans VI 1 loka-
þætti þessa myndaflokks
ræðir Helga Kress, bók-
menntafræðingur, við
skáldið um Paradisarheimt
og Kristnihald undir Jökli.
Stjórn upptöku Sigurður
Sverrir Pálsson.
21.25 Ljóö og jass Þorsteinn
frá Hamri, Steinunn
Sigurðardóttir, Jóhann
Hjálmarsson og Nína Björk
Arnadóttir lesa úr eigin
ljóðúm viö jassundirleik.
Karl Möller samdi tónlist-
ina og er jafnframt hljóm-
sveitarstjóri. Hljóöfæra-
leikarar auk hans eru: Guð-
mundur Steingrimsson,
Gunnar Ormslev, Arni
Scheving og örn Armanns-
son. Dansarar eru Guð-
munda Jóhannsdóttir, Ásdis
Magnúsdóttir, Guðrún Páls-
dóttir, Ingibjörg Pálsdóttir
og Gunnlaugur Jónasson,
sem dansar frumsamda
dansa. Snorri Sveinn Friö-
riksson sá um útlit. Stjórn
upptöku Tage Ammendrup.
21.50 íþróttir Umsjónarmaður
Bjarni Felixson.
22.40 Aö kvöldi dags Hákon
Guðmundsson, fyrrum yfir-
borgardómari, flytur hug-
leiðingu.
22.50 Dagskrárlok
rrd í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA 66
— Ætlarðu að kaupa af honum? spurði Lars.
— Ja, það gæti hugsazt, ef enginn annar ætlar sér það,
svaraði Nikki og leit á Jónas. En Jónas sagði ekki neitt,
og Lars sagði, að þeir hefðu ekki uppi neinar ráðagerðir
um býlið. Hvort Jónas þyrfti á húsi og jarðnæði að halda
— það vissi hann ekki um.
Nikki var einnig að þessu sinni nokkra daga í Marzhlíð
og Jónas hafði góðar gætur á hverju fótmáli hans. Það
gat átt sér stað, að hann færi niður á tangann og hitti þar
einhvern f rá Saxanesi, og hann varð að koma i veg fyrir
það. Ætlaði Nikki sér að kaupa býli Hans? Fyrir einni
viku hefði það glatt Jónas, að bróðir Stínu ætlaði að
flytja búferlum að Marzhlíð. En nú fannst honum það
rothögg á sig. Ef Nikki flytti hingað, kæmist hann
náttúrulega í kynni við fólk úr hinum nýbyggðunum, og
þá... ja, þá átti hann ekki annars úrkostar en flytja til
Noregs eða fara til Lappanna. Að líta framan í Stínu
eftir aðhún hefði heyrt það sem sagt yrði um hann — nei,
það gat hann ekki!
Jónas fylgdi Nikka á leið, þegar hann fór heim. Hann
átti von á þvi, að Nikki seði sér einhverjar fréttir frá
Björk. En sú von brást. Hugsazt gat, að Nikki vissi ekki,
aðhann hafði farið þangað. Hann hafði að minnsta kosti
ekki nefnt það. Hann færði ekki heldur Jónasi neina
kveðju, og Jónas sendi enga kveðju með honum. Því átti
hann líka að gera það, þegar hún kærði sig ekkert um
hann?
Veðrið hafði versnað. Golan var orðin úrsvöl og skúra-
leiðingar með fjöllunum. Allt var grátt og ömurlegt.
Mestallt heyið í Marzhlíð var komið í stakka, nema það
sem var úti á tanganum. Gr þvi yrði lítið, ef hann leggð-
ist að með rigningar. Jónas skrapp þangað niður eftir.
Það var allt útlit f yrir, að það f læddi kringum hesjurnar,
og heyið var farið að gulna. Jónas bölvaði. Hér hafði
mikið erfiði verið unnið fyrir gíg. Hann gekk yfir tang-
ann og sá, að Saxanesbændurnir voru búnir að stakka sitt
hey. Hann gekk i kringum stakkana og skoðaði þá vand-
lega. Jú, það myndi ekki renna í þessa stakka. Heppnin
var alltaf með Saxanesbændum!
Þegar hætti að rigna, komu næturfrostin. Köld,
hrímgrá þoka kom veltandi frá mýrum og flóasundum
og lagðist yf ir akrana og kartöf lugarðana. Frostið sveið
hálfþroskað kornið á fáum nóttum, svo að það varð að
svörtu hismi, og kartöflugrösin breyttust í mjóar,
slímugar renglur, sem ekki gátu haldið lífi. Það var
hungurár í aðsigi.
XVIII.
Það voru komnir fyrstu snjóar, og fólkið í fjalla-
byggðunum bjó sig undir komu vetrarins. Undir eins og
isarnir á vötnunum voru orðnir mannheldir, voru höggn-
ar á þá um tuttugu metra langar rennur og lögð í þær net.
Við hverja vök var látinn hrísbaggi, svo að ekki væri um
að villast, hvar netin áttu að vera, og greinarrenglur
lagðar þvert yf ir vökina til þess að festa þau við. Það var
auðvelt að stunda þessa veiði. Það þurfti ekki annað en
höggva vök við hvern hrísbakka, hirða veiðina úr netun-
um og draga þau svo aftur undir ísinn f rá hinni vökinni.
Þessi veiðiaðf erð gaf að vísu ekki mikið af sér. Stundum
leið svo heil vika, að ekki fékkst ein einasta branda. En á
slikum vetri sem nú var f ramundan, mátti ekki láta neitt
tækifæri ónotað, ef takast átti að hamla svo gegn hungr-
inu, að presturinn hefði ekki óhæfilega mörg skylduverk
að vinna um Jónsmessuna. Þessa haustdaga varð
margri móðurinni lítið á börn sín, eins og hún spyrði
sjálfa sig að því, hvort það ætti fyrir einhverju þeirra að
liggja að hvíla í kistu sinni, þegar vorið kæmi. Á
harðindaáruum voru ávallt mörg börn úr f jallabyggðun-
um færð til greftrunar. Banameinið var kallað hitasótt
eða slæmska í maga, en allir vissu að þau dóu af
bjargarskorti.
Síðsumarf rostin höfðu ekki aðeins herjað f jallabyggð-
irnar. í þorpunum niðri við Vilhjálmsstað hafði nær allt
korn eyðilagzt, og það hafði með naumindum tekizt að ná
kartöflunum upp. I þetta skipti þótti gott að fá eina
skeppu af kartöflum úr garðholum, sem annars fékks
ein tunna. Það var f jallafólkinu að vissu leyti fróun, að
frostið hafði einnig gert usla fyrir neðan byggðatak-
mörkin. Það gat ekki komið Löppunum að haldi í hinni
langvinnu baráttu þeirra gegn frumbýlingunum í vest-
ustu hálendisdölunum.Frostið hafði leikið menn grátten
það hafði ekki fylgt þeim mörkum, sem þingið í Stokk-
hólmi og stjórnarvöldin höfðu ákveðið. Frumbýlingarnir
K
I
K
U
B
B
U
R
Hvað svo? Þá voru
heldur engir skemmti
þættir i þá daga!