Fréttablaðið - 30.11.2005, Blaðsíða 80

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
F
í
t
o
n
/
S
Í
A

F
I
0
1
5
0
0
0
SJÓN: ARGÓARFLÍSIN
VINSAMLEGAST
TAKIÐ EFTIR
„... SNJALLT VERK OG FEIKILEGA VEL SKRIFAÐ ...“
- Kolbrún Bergþórsdóttir, Blaðið
„ALVEG FANTASKEMMTILEG BÓK“
- Illugi Jökulsson, Talstöðinni
„ÞETTA ER LISTILEGA SKRIFUÐ SAGA“
- Silja Aðalsteinsdóttir, TMM
„MAGNAÐUR SKÁLDSKAPUR ... “
- Halldór Guðmundsson, Fréttablaðið
JÓN KALMAN STEFÁNSSON: SUMARLJÓS
- Þórunn Hrefna Sigurjónsdóttir, Rás 1
„... HRÍFANDI FYNDIN ... SUMARLJÓS OG SVO KEMUR
NÓTTIN ER FRÁBÆRLEGA VEL STÍLUÐ BÓK.
... ÞVÍ SKÁLD ER JÓN KALMAN, GLIMRANDI SKÁLD.“
- Páll Baldvin Baldvinsson, DV
„ÞETTA ER FYNDIN BÓK OG SKRINGILEG
EN SAMT DJÚP OG SÁR“
GERÐAR KRISTNÝJAR
BAKÞANKAR
Nú er runninn upp sá tími þegar rithöfundar spretta fram og
syngja sömu tíðindi og dúkkan Konni
í Búkolla í Bankastræti: „Ha, ha, ha,
hlustið á, nú hef ég sögu að segja
frá.“ Eflaust liggja margar ástæður
fyrir því að þeir settust við skrift-
ir. Þó má slá því föstu að öllum hafi
þeim legið sitthvað á hjarta en ekki
er heldur verra að eygja von um eilít-
il laun. Í Persónur og leikendur eftir
Pétur Gunnarsson varar sögukennari
við þeirri óheillaþróun að húsmæður
séu farnar að rissa upp hillumetrum
af vaðli af því þær vanti fyrir eldhús-
innréttingu.
FYRIR nokkrum árum skrifaði ég
barnasögu og hér með upplýsist að
ekki var það aðeins vegna þess að á
mig leitaði áhugaverð persóna og
atburðarás, heldur langaði mig líka til
að láta gera upp eldhúsið mitt. Húsið
er frá árinu 1947 og af lága eldhús-
bekknum að dæma mætti halda að þá
hafi dvergar búið þetta land. Samt bju-
ggu þeir Andrés Björnsson útvarps-
stjóri og Halldór Blöndal þingmaður
eitt sinn í þessari íbúð – þó ekki saman
– svo varla getur það verið.
LAUNIN fyrir bókina ávöxtuðust í
fáein ár og á meðan undirbjó ég mig
fyrir átökin með því að fylgjast með
þáttum og blöðum um fögur híbýli. Í
ár var síðan flautað til leiks og að und-
anförnu hefur hver iðnaðarmaðurinn
á fætur öðrum birst hér á heimilinu
og föndrað sitthvað fínt inni í eldhúsi.
Ekki leið á löngu þar til það rann upp
fyrir mér að ég hefði lítið lært á öllum
Bolig-lestrinum. Mér er til dæmis
alveg sama hvernig skúffuhöldur líta
út og sömuleiðis er smekkur minn á
gljástigi málningar afar lítt mótaður.
SAMKVÆMT húsbúnaðarblöðun-
um hélt ég að nóg væri að þekkja til
félaganna Jacobsen eða Starck til að
eignast sæmilegt heimili en það dugar
skammt þegar kemur að gljástigi. Og
hafi verið gerðar úttektir á gljástigi í
sjónvarpsþáttunum hef ég greinilega
misst af því. Ég man líka hvað ég var
gjörn á að lækka niður í talinu og njóta
herlegheitanna í þögn. Líklega gerði ég
það einmitt vegna þess að verið var að
tala um það sem mér þótti smáatriði,
þ.e.a.s. skúffuhöldurnar og gljástigið.
SEM betur fer er hönnuðurinn minn
ekki langt undan og á svör við flókn-
ustu spurningum. Svo mikið lærði ég
þó á allri stúdíunni – maður ræður sér
hönnuð. Sá sem tók eldhúsið mitt að
sér er með próf frá Ítalíu upp á vas-
ann þar sem góður smekkur er fólki í
blóð borinn. Sjáið bara hringlega form
pizzunnar, fullkomnunin sjálf. Og þótt
hönnuðurinn hafi eflaust kostað mig
12 fyrstu kaflana í fyrrnefndri skáld-
sögu borgar það sig fullkomlega. Á
meðan hann tekur mikilvægar ákvarð-
anir fyrir mig get ég einbeitt mér að
næstu ljóðabók. Það verður nefnilega
að segjast eins og er, baðherbergið er
hörmung. Þar væri gott að fá fáeina
hillumetra, ef ekki undir vaðal, þá að
minnsta kosti handklæðin.
Hillumetrar
af hamingju