Tíminn - 23.10.1977, Qupperneq 11

Sunnudagur 23. október 1977
11
Texti: Kás
Myndir: Gunnar
sem fylgdi okkur átti ansi goöan
reiðhest, sem hann hafði meö-
ferðis, því hann ætlaði með sleð-
ann léttan heim og riða greitt.
Þegar viö erum komin nokkuð á
leið suður með Apavatni ríkur
hann upp með blind þreifandi byl
þannig aðekki sást út úr augum.
Harkan varö svo mikil i veðrinu,
að það varð ekki nokkur leið aö
láta hestinn halda áfram, þvi
hann snéri alltaf öfugur ivindinn.
Við héldum aö hann væri éf til vill
orðinn uppgefinn cg beittum öðr-
um hesti fyrir, en það varö sama
sagan. Þetta endaði með þvi, að
við sögðum Sigriði konu minni, að
fara á reiðhesti fylgdarmannsins
ogriða suður að Sveinavatni iveg
fyrir áætlunarbilinn, svo við
misstum ekki af honum.
Ekki vorum við fyrr búnir aö
sleppa orðinu, og hún var farin út
i veðrið, að maöurinn sem með
mérvar segir: „Ég held bara aö
þetta boöi feigð, það er svo brjál-
aö veður. Þaðer ekki nokkurtein-
asta vit i þvi, að senda konuna
einsamla” Hann skipar mér að
halda i hestinn og fer siðan að
kalla út i veðrið, en Sigriöur er
horfin meö öllu.
Að endingu gripum við til þess
ráðs.að grafa bióiö ffönn þarna á
staðnum, en það var auövitað allt
i töskum og fara siðan tómhentir
af stað niður að Sveinavatni.
Til allrar hamingju haföi Sig-
riður komist alla leið niöureftir
heilu og höldnu, enda var hún á
góöum hesti, sem rataði réttu
leiðina.Enég heldbaraað ég hafi
\ ekki lent I öðru eins.”
„Krakkar” drifið ykkur
i dansinn
,,Ég spila nú mest fyrir sjálfan
mig núorðið. En ég man eftir þvi,
að i fyrra hélt Biskupstungnafdlk,
liklega kvenfélagið kvöldstund
fyrir fullorðið fólk I sveitinni.
Eitthvaö var veriö að velta þvi
fyrir sér hvað ætti að fá til
skemmta fólkinu, nema hvað það
er hringt i mig og ég beöinn að
koma þangað upp eftir og taka
nokkur lög.
Ég sló til, og viö Jón Kjartans-
son frændi minn á Selfossi fórum
uppeftir, en hann spilar á forláta
sög sem mér var gefin af frönsk-
um kvikmyndatökuflokki, sem
dvaldist hér i einn og hálfan mán-
uð fyrir nokkru.
Þegar kaffidrykkjunni var lok-
ið og dansinn átti að hefjast,
þarna austur i Aratungu, þá stóð
ég upp og sagði: „Krakkar nú
drifum viö okkur i dansinn”, eins-
og ég var vanur aö segja á dans-
böllunum hér I gamla daga. Þetta
mæltist svo vel fyrir hjá þeim, að
ég skyldi kalla þau krakka, að
það eru margir búnir að segja
mér að ekkert hafi getað lifgaö
þau eins mikiö upp og þaö að ég
skyldi kalla þau krakka.”
Nú, því miður, hefurþað
breytzt til hins verra.
— En segðu mér eitt i sam-
bandi við þinn hótelrekstur. Nú
hefur þú bæðiáttf basliog eins átt
góða daga, er ekkertsérstakt sem
þér er minnisstætt i sambandi viö
þessi ár?
„Hótel Hveragerði hefur verið
og er aöalsamkomustaðurinn hér
iplássinu og mérhefur alltaf þótt
gaman að vera innan um ungt
fólk og gera eitthvað fyrir ungt
fólk, svo framarlega sem þaö
kann að meta það. Mér eru
minnistæð Skarphéðinssundmót-
in, en dansleikir voru iöulega
haldnir hér i tengslum viö þau.
Alltaf skal ég muna þennan glæsi-
lega prúðbúna og vfnlausa hóp
sem skemmti sér svo konunglega
vel. Þar var enginn i fýlu og allir
dönsuðu með. Ollum tókst að
skemmta sér eins. Það nægði að
hafa einn dyravörð, og ekki þurfti
að lita eftir neinum manni sem
inn kom.
Nú, þvi miöur hefur þetta
breytzt mjög til hins verra, svo
ekki sé meira sagt. Ég veit ekki
hvað á að gera svo að fólks
skemmti sér án þess að vera i svo
vondu skapi að það langi að
brjóta rúður og fleygja flöskum.”
dýrt innan dyra að það strammar
drykkjuna af”.
Það vita allir, aö ástandið er
slæmt, en það vill enginn viður-
kenna þaö, þvi þaö er peningaþef-
ur af stórum dansleikjum”.
Vanþróað að halda, að
fólkið skemmti sér við
þessar aðstæður
„Hér i gamla daga voru að
jafnaði einn og tveir menn við
dyravörzlu og fullt hús af fólki.
Enga gæzlu eða eftirlit þurfti með
fólkinu sjálfu. Það datt engum i
hug nein skemmdarstarfsemi. Nú
eru á hverri samkomu 10-12
manns, heimamenn og lögreglu-
lið.tilað gæta fólksins. Ég tel þaö
vanþróað að halda, aö fólk
skemmti sér viö þessar aöstæður.
Þess vegna tel ég að eitthvað
þurfi að gera. Ég var mjög feginn
þvi að heyra auglýsingu frá Fé-
lagsheimili Stykkishólms I sum-
ar, þegar það auglýsti, aö engum
yrði hleypt þar inn nema sæmi-
lega til fara, og ekki áberandi
ölvuöum. Aftan viö þessa auglýs-
ingu þyrfti aö bæta, aö húsinu
yrði lokað á venjulegum tima. Þá
teldi ég, aö vel heföi tekizt til.
Það er staðreynd, að félags-
heimilinhringinní kringum land-
ið ráða raunverulega skemmt-
analifinu og þróun þess, eöa gætu
gert þaö að minnsta kosti”.
SKAMMEL OG HRINGBORÐ í TVEIMUR STÆRÐUM
VERÐIÐ:
kr. 88.000
kr. 68.000
kr. 36.000
kr. 42.000
kr. 38.000
Stólarnir eru eingöngu framleiddir I
leðri og eru til á lager í dökkbrúnu en
við getum einnig f ramleitt þá í öðrum
litumeftirsérpöntunum. Grindin er úr
lituðum aski..
Stóll með háu baki
Stóll með lágu baki
Skammel
Borð 80smplata
Borð 65 sm plata
Hveragerði, Eirikur þenur nikkuna.
t samkomusalnum i Hótel
,,Þess vegna gæti kven-
þjóðin stoppað þetta”
,,I gamla daga voru samkom-
urnar mikil til áfengislausar. Aö
visu voru á hverjum stað menn
sem voru allvel við skál, en þeir
héldu sér mikið til sér. Ef þeir
ætluðu aö fara inn i danssalinn og
bjóða dömunum upp, þá var þvi
yfirleitt svarað neitandi. Þess
vegna gæti kvenþjóðin i dag
stoppað þetta mikla vandamál af
á einfaldan hátt.
Nú ýmsir sáu, að þetta var að
fara á verri veg aðallega i sam
bandi við aukna áfengisnotkun á
dansleikjum. Einhvað þurfti að
gera. Það er algjör vitleysa að
hugsa ekki af alvöru um þessi
mál.sem eru svo snar þáttur i lifi
fólks.
Fyrir nokkrum árum komu hér
samanráðamennsamkomuhúsa i
Arness- og Rangárvallasýslum til
að ræða þessa þróun. Það varð
komiztað samkomulagi um ýms-
ar tillögur m.a. það,að leyfa ekki
fólki inngöngu nema sæmilega
klæddu, ekki áberandi ölvuöu, og
að k)ka húsunum á skikkanlegum
tima.
Svo óheppilega vildi til, að það
voru einmitt stærstu félags-
heimilin, og jafnframt þau glæsi-
legustu, sem brugðust þessari
samþykkt, þannig að ekkertvarö
úr framkvæmdinni. Tel ég miður
að svo fór.
En nú eru margir farnir að
hugsa sér til hreyfings á ný, i
þessu aökallandi vandamáli, sem
ég tel aö hafi aldrei verið jafn að-
kallandi. Eins og það að selja 800
manns inn I samkomuhús sem
tekur ekki nema 3-400 manns, það
nær ekki nokkurri átt”.
sinni, og hafa kannski enn i dag,
bindindisheit, virðist geta horft
upp á þetta eins ogþaö er, án þess
aö gera nokkuð i málinu. Þaö gæti
ráðið þróuninni að mörgu leyti.
I fyrra kom ég t.d. í eitt flott-
asta félagsheimili landsins á
mánudegi, og þá voru búin aö
vera böll i húsinu bæöi laugardag
og sunnudag. Þar blasti við mér i
forstofunni hálf fatageymslan af
brotnum stölum, fyrir utan stór-
kostlegar skemmdir á öllum
hurðarhúnum, að ógleymdum
brunablettum á bólstruðum stól-
um og i teppum. Þetta er ekki
hægtaö kalla skemmtun, að minu
áliti, og er vægast sagt öðruvisi
en það á að vera.
Það er alveg út i hött að hleypa
inn fólki á dansleiki sem er
„down-drullugt”, kannski með
aðra buxnaskálmina skorna af en
hina lafandi fyrir neðan skó, en
þetta er tilfellið.
Hins vegar verður hver sá, sem
ætlar inn á skemmtistað i
Reykjavik.að vera spariklæddur,
og vanti hann hálsbindi, veröur
hann að gjöra svo velað leigja sér
það. öðruvfsi fær hann ekki inn-
göngu”.
„Sumum þykir það kannski
fjarstæða, en ég held aö það væri
bezt að loka húsunum fyrr, selja
hæfilega mörgum inn og hafa
frekar vinveitingar innan dyra.
Þá hefði fólk meira rúm og tima
til að skemmta sér. Húsráðendur
þyrftu ekki að selja helmingi
fleirum inn, en lög standa til. Ég
hugsa að þetta yrði skömminni
skárra svona, þvi vínið er það
Uppruninn má ekki
gleymast
— Nú hefur Hverageröi tekið
gifurlegum stakkaskiptum. Hvað
finnst þér um þá þróun, sem hér
hefur oröið á uppbyggingu stað-
arins,og hvaðfinnst þér að leggja
ætti mesta áherzlu á?
„Þetta er nú erfiö spurning. Ég
man eftir Hveragerði sem litlu
þorpi og þá var fólkiö mjög sam-
hent og hjálpsamt.
Ég tel að ekki megi umbreyta
svo miklu hér i Hveragerði en svo.
að það verði enn sýnilegt af
hverju Hverageröi varð til. Allt i
einu var uppgötvað, aö hverir
sem höfðu staðið við hús lands-
manna um ár og aldir, og enginn
notaði nema rétt til þess aö þvo
tauið I, var hægt að nota til stór-
kostlegra hluta. Fyrir tilstilli
þessarar uppgötvunar varö
Hverageröi til. Húsin byggöust i
kringum hverasvæöin og gróöur-
húsin byggðust viö hliö ibúöar-
húsanna, og svona er það enn
þann dag i dag. Þetta þykir mér
nauðsynlegt”.
Vegurinn er lifæðin
„Það hefur oft verið talað um
lélega vegi hér I Hveragerði, og
það með réttu. Þegar hraöbrautín
var lögð hingað austur með var-
anlegu slitlagi, þá var þjóðvegur
inn f luttur skammt út úr plássinu.
Alls staðar þar sem byggðar-
kjarnar risa við þjóðvegi á land-
inu, er fólki sem leið á um, for-
vitni á að vita, hvaö þorpsbúar
hafast að. Þetta á ekki hvað sist
við um Hveragerði, sem býður
upp á sérkennileg hverasvæöi.
Þess vegna fannst mér það al-
gjör skekkja hjá ráðamönnum að
vegurinn nýi skyldi færöur, en
ckki liggja gegnum þorpið eins og
^ ^ EÖ EÖ ESÖ EÖ ^ Egá
COSY STÓLLINN
með háu eða lágu baki
Félagsheimilin geta
ráðið þessu
— Svo er það annað, að fólkiö
sem stendur að þessum samkom-
um, sem er i flestum tilvikum
ungmennafélög og kvenfélög um
land allt, en ungmennafélögin
höfðu einu sinni á stefnuskrá
A A

IH \ StÐUMÚLA 30 • SÍMI: 86822
Eg3 Eg3 EÖ ^ ^ ^