Fréttablaðið - 03.02.2007, Blaðsíða 22

Ekki virðist þekking
á bankaviðskiptum
íþyngja viðskipta-
ráðherranum okkar.
Nú síðast
er það
eftir
honum haft að það sé
erfitt að afnema verð-
tryggingu vegna
verðtryggðra
lána sem þegar
eru í kerfinu og
verða það
næstu 40 árin.
Út úr hvaða
hól steig þessi
vesalings
maður?
Ég hélt að
hvert mannsbarn
vissi að í öllum bönkum standa til
boða bæði verðtryggð lán og
óverðtryggð svo að engin hætta er
á að við þurfum að sitja uppi með
verðtryggingu til eilífðar. Við
þurfum bara að rogast með verð-
trygginguna þar til okkur hefur
tekist að koma stjórnmálamönn-
um í skilning um að þeirra frum-
skyldur eru við almenning í land-
inu en ekki við bankana.
Verðtrygging var heimskuleg
bráðabirgðaráðstöfun – sem við
höfum nú þurft að dragnast með í
meira en 20 ár og mál er að linni.
Ég skal glaður kjósa þann
stjórnmálaflokk sem léttir þessari
martröð af fólki.
Ég lofaði hinum
ágæta sjónvarps-
manni Agli Helga-
syni að koma í Silf-
ur Egils og mætti
þar í hádeginu.
Það var fyrir-
taksfólk með mér í
þættinum: Oddný Sturludóttir, Ill-
ugi Gunnarsson og Garðar Sverris-
son. Það var gaman að spjalla við
þau. Stundum hef ég í Silfrinu lent
í því að karpa við einhverja pólit-
íska einnarbókarmenn en þeir
fengu frí í dag.
Eftir að ég var farinn skilst
mér að hafi dregið til tíðinda. Þá
mætti Jón Baldvin og ku hafa húð-
skammað bæði Samfylkinguna og
Ingibjörgu Sólrúnu. Ekki lái ég
honum það.
Verst að hafa misst af þessu.
Þetta minnir á ákveðinn forn-
kappa sem var orðinn of aldraður
til að berjast og lét sig dreyma um
að dreifa silfri sínu yfir Alþingi og
geta þar með altént komið öðrum
til að berjast.
Skítaveður! Það er
ekki fallegt orð – en
það er eina orðið
sem dugir til að lýsa
veðráttunni.
Mér er það óskilj-
anlegt af hverju ég
fæ rukkun frá Stöð 2 um þessi
mánaðamót. Kannski í von um að
ég borgi reikninginn í misgripum?
En ástæðulaus innheimta varðar
við lög.
Ég keypti áskrift yfir hátíðarn-
ar og það var hið
besta mál, nema
hvað sendingin
barst aðeins í
annað af tveimur
sjónvarpstækjum á
heimilinu. Þess vegna
hætti ég í janúar.
Það gefur augaleið að ef
öll fyrirtæki á landinu sendu
manni innheimtuseðla um hver
mánaðamót í von um að maður
borgaði þeim í misgripum þá væri
fullt starf að fara yfir innheimtu-
seðlana.
Svo að þetta er síðasta aðvör-
un...
Strákarnir okkar og
ég vorum að spila
við Dani á heims-
meistaramótinu í
handknattleik.
41:42!
!##%#$Q!”#!!!
Við búum hérna við
einhverja tröllasögu
um að íslenska þjóð-
in sé laus við stétta-
skiptingu frá nátt-
úrunnar hendi, hafi
alltaf verið stéttlaus
og verði alltaf.
Sagan – og við þurfum ekki að
leita langt aftur – segir okkur allt
annað.
Hér voru landeigendur yfir-
stétt og höfðu landlausa fólkið
fyrir vinnuhjú en svo reið yfir
þjóðfélagsbreyting með tækni-
væðingu og þéttbýli sem skildi
landeigendurna eftir eins og álfa
út úr hól.
Sigur samvinnu- og jafnaðar-
hugsjóna við uppbyggingu nútíma
velferðarþjóðfélags gerði það að
verkum að við sem nú erum full-
orðin urðum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fæðast inn í þjóðfélag sem
lagði áherslu á að tryggja öllum
jafnan aðgang að menntun og
tækifærum til að nýta krafta sína.
Ekki nóg með það heldur ríkti hér
samkomulag um að allar mann-
eskjur ættu sama rétt til hinnar
bestu heilbrigðisþjónustu sem
samfélagið gæti veitt. Og að lokum
var samkomulag um að gera öllum
Íslendingum kleift að ganga með
reisn til móts við sólsetrið að
ævilokum.
Nú er þetta að breytast. Nýrík
stétt manna sem sumpart hafa
dottið í lukkupottinn og sumpart
hagnast af eigin verðleikum kann
sér ekki læti og sannar fyrir okkur
hinum að siðfágun fylgir ekki
endilega peningum, enda verður
græðgi seint talin til mannasiða.
Það fylgjast fleiri en
ég með þeirri
óheillaþróun sem
nú er hafin og
miðar að því að
hér hefjist stétta-
skipting á nýjan
leik.
Landeig-
enda-
aðall-
inn er
að
sönnu
útdauður
en hinn nýi aðall
tekur forverum
sínum langt fram að
útsjónarsemi
og hefur nú
þegar lagt
undir sig bæði
landið og
miðin.
Mín vegna
má hver sem
er sóa ævi
sinni í að
sanka að
sér meiri
pening-
um
en
hann eða hún hefur nokkra þörf
fyrir – svo lengi sem þjóðfélagið
tryggir öllum börnum jöfn tæki-
færi til að komast til þroska; svo
lengi sem allir þjóðfélagsþegnar
njóta sömu réttinda og hafa sömu
skyldur; svo lengi sem manngildi
er metið ofar auðgildi.
Þjóðfélag sem aðskilur hjón
sem hafa þolað saman súrt og sætt
í meira en sex áratugi og eru
komin á tíræðisaldur er ekki þjóð-
félag sem ég get verið stoltur af
að hafa tekið þátt í að byggja.
Það er kominn tími til að við
stöldrum við og hugsum okkar
gang. Hver erum við og hvert
ætlum við að stefna?
Spurningin snýst ekki um hvort
maður er með eða móti stóriðju,
spurningin er hvort við viljum
vera mennsk eða ekki.
Halldór Blöndal
hefur löngum verið
kjósendum sínum
og Alþingi til sóma.
Núna er hann
formaður utanríkis-
málanefndar. Sem
slíkur vill hann kalla
á sinn fund fulltrúa
forseta Íslands til að yfir-
heyra hann um þann
virðingarvott sem Indverjar
sýndu forsetanum okkar
þegar þeir buðu honum
að taka sæti í þróunar-
ráði Indlands.
Maður
hefði haldið
að frekar en að
abbast upp á
forsetann
fyrir að afla
sér og þjóð
sinni virð-
ingar erlendis stæði það
utanríkismálanefnd
nær að komast til botns
í því hvernig íslenska
þjóðin að sjálfri sér
og þingi sínu for-
spurðu komst allt í
einu á lista yfir
hinar vígfúsu þjóð-
ir sem bera ábyrgð
á blóðbaðinu í Írak
– sem ekki sér fyrir
endann á.
Ég er
ekki for-
fallinn
blaðales-
andi en ef
ég sé að
prófessor
Þorvaldur
Gylfa-
son
stingur
niður penna set ég á mig lesgler-
augun.
Mögnuð grein eftir hann í
Fréttablaðinu í dag um málið sem
enginn þorir að ræða í alvöru, það
er að segja hvort við eigum að
sækja um aðild að Evrópusam-
bandinu eður ei.
Þorvaldur þorir að hafa skoð-
un:
„Við þurfum einmitt á ESB-
aðild að halda til að brjótast undan
ofríki innlendra sérhagsmuna,
sem halda matarverði, vöxtum og
verðbólgu langt fyrir ofan viðun-
andi velsæmismörk.“
Þetta kalla ég að hitta naglann
á höfuðið.
„...að brjótast undan ofríki
innlendra sérhagsmuna...“
Glerfínar gluggafilmur
– aukin vellíðan á vinnustað
R
V
62
09
3M glu
ggafilm
ur fyrir
skóla, s
júkrahú
s, skrifs
tofur,
verslani
r og að
ra vinnu
staði
Fagme
nn frá
RV
sjá um
uppset
ningu
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um hús-
bændur og hjú og stéttaskiptingu á Íslandi. Þá er vikið
að verðtryggingu, handknattleik, fáfróðum viðskipta-
ráðherra, silfri Jóns Baldvins og sóma Alþingis.
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar