Fréttablaðið - 24.03.2007, Side 33

það er ekki það dýrasta. En ég verð
ekki vör við þessar glæsikerrur,
enda er ég hér í gamla bænum og
fótgangandi.
Gerður: Sumir hafa það alltaf
betra en aðrir en ríkidæmið þarf
ekkert endilega að vera á kostnað
andlega lífsins. Ríka fólkið er ör-
ugglega margt í ógurlega gefandi
jóga- og pilatestímum í íþróttaföt-
um frá Stellu McCartney yst sem
innst. Fjölmiðlar hafa líka alltaf
tilhneigingu til að fjalla um öfg-
arnar í samfélaginu. Það er alveg
til fjöldinn allur af góðu fólki sem
hugsar vel um sjálft sig og börnin
sín í stað þess að leggja alla ork-
una í að útbúa þyrlupall í kjallar-
anum.
Vilborg: Mér finnst dapurlegt
hvernig auglýsingarnar eru að
kæfa allt. Það er þreytandi að
leita að einhverju efni til að lesa
í blöðunum sem nú eru gefin út,
þar er nú ekki um auðugan garð
að gresja. Nánast allt efni er
meira og minna auglýsingatengt
og dulbúnar auglýsingar. Ég finn
alls staðar fyrir neysluþjóðfélag-
inu.
Gerður, hvernig sérðu lífið fyrir þér
þegar þú ert komin á aldur Vil-
borgar og er ellin eins og þú sást
hana fyrir þér, Vilborg?
Gerður: Mér finnst sífellt skemmti-
legra að vera til. Mér fannst flókið
að vera barn eins og sést kannski
í barnabókunum mínum. Þegar ég
verð gömul verð ég eflaust orðin
svo kát og létt í lund að maðurinn
minn verður að leiða mig hvert sem
ég fer svo ég takist ekki á loft.
Vilborg: Mig langaði að verða gömul
og ég sá fyrir mér að eiga ruggu-
stól og hafa grátt hár. Systur mínar
dóu flestar ungar. Þrjár þegar ég
var ellefu ára og þess vegna fannst
mér einhvern veginn að það að fá að
verða gamall skipti máli. Nú er ég
orðin gömul, ég á ruggustól, keypti
mér hann til að eiga þegar ég yrði
gömul og ég sit oft í honum. Ég er
ein og ég nýt þess að ég sé vel og
heyri sæmilega. Ég hef enn gaman
af ótalmörgu, bý í bókahrúgu, les,
hlusta á tónlist og ég fer til dæmis
á tónleika í kvöld.
Gerður: Ég á nú þegar ruggustól,
þannig að ég er við öllu búin en í
kvöld verð ég líklega ein heima
með syni mínum og leik annað-
hvort ljón eða byggingakrana til að
skemmta honum. Í það fer kvöldið.
Svo vona ég að þegar ég verð jafn-
gömul og Vilborg verði ég jafnstolt
af æviverkinu og hún getur verið.
Ertu það ekki annars, Vilborg?
Vilborg: Ja, ég skammast mín ekk-
ert.
Þá hugsaði ég nú bara með mér: Abeibíabodabe, abeibía-
bodabedabodaba, en hafði vit á að segja það ekki upp-
hátt.
æklingi
Samfylkingin og Vinstri grænir
eigi að geta komið sér saman
og ég lít svo á að það hafi verið
geysilega rangt þegar Vinstri
grænir brutu sig út úr Samfylk-
inginunni. Það var mjög örlaga-
ríkt að þeir skyldu gera það og nú
finnst mér tækifæri fyrir vinstri
menn til að fylkja liði og breyta
hér okkar stjórnarfari og standa
saman.
Gerður: Í ár á ég eflaust eftir að
skila fagur-auðu að venju.
Vilborg: Gerirðu það?
Gerður: Já, vegna þess að þegar
ég fer yfir sviðið kem ég bara
auga á fólk sem sér ekki heimsku
sinnar skil. Ingibjörg Sólrún er af-
bragðs stjórnmálamaður en henni
fylgja ýmsir aðrir sem ég ber ekki
traust til.
Vilborg: Ingibjörg Sólrún hefur
verið ofsótt alveg gegndarlaust
svo staða hennar er erfið. Ég ætl-
ast ekki til þess að hún verði ein-
hver einræðisherra heldur að
vinstri stjórn komist á. Röðin er
komin að henni. Hún hefur sýnt að
hún er stjórnsöm kona og dugleg.
Við klúðruðum því að fá vinstri
stjórn síðast og ég var voða reið
við Græningjana út af því.
Með kosningunum fylgir líka
Eurovison. Hvernig líst ykkur á
Eirík Hauksson í keppninni og
hvernig var stemningin hjá ykkur
árið 1986 þegar hann tók þátt fyrir
Íslands hönd í fyrsta skipti?
Gerður: Eiríkur er vanur maður
og ég hlakka örugglega jafnmik-
ið til að sjá hann keppa núna og
árið 1986. Mér finnst Eurovision-
keppnin ótrúlega skemmtileg og
ekki síst norræni spjallþátturinn
sem Eiríkur hefur einmitt tekið
þátt í fyrir hönd Íslands. Í fyrra
tók franskur blaðamaður frá Le
Figaro við mig viðtal um fyrir-
bærið Sylvíu Nótt. Honum fannst
stórskrítið að venjulegir Íslend-
ingar, eins og ég sem aldrei hefur
unnið við tónlist, skuli geta raul-
að eldgömul Eurovisionlög og það
á tungumálum sem við kunnum
ekki. Þá hugsaði ég nú bara með
mér: Abeibíabodabe, abeibíaboda-
bedabodaba, en hafði vit á að segja
það ekki upphátt.
Vilborg: Eiríkur er mjög viðkunn-
anlegur maður og mér líst þræl-
vel á að senda hann út. Hann
kemur vel fyrir og verður okkur
til sóma. Ég fylgdist nú meira með
Eurovision hér áður fyrr en áhug-
inn hefur eitthvað dvínað.
Þið fylgdust kannski með af-
rakstri helgarinnar á þinginu. Nú
virðist sem vændi sé orðið löglegt
á Íslandi; bæði hægt að kaupa það
löglega og selja sjálfan sig án þess
að framið sé lögbrot. Hvað finnst
ykkur um þá niðurstöðu?
Gerður: Mér finnst ömurlegt að
hér sé enn hægt að kaupa sér þjón-
ustu vændiskvenna á löglegan
hátt. Ég skrifaði einu sinni blaða-
grein um stúlku sem varð fyrir
kynferðisofbeldi sem barn, ánetj-
aðist eiturlyfjum, starfaði síðar
sem vændiskona í Reykjavík og
svipti sig loks lífi. Og ég man að
aðstandendur hennar sögðu mér
að meðal viðskiptavina hennar
hefðu verið þingmenn. Kannski
kemur það einhverjum þeirra
sér vel að hér sé löglegt að not-
færa sér eymd annarra á þennan
hátt, að minnsta kosti ríkir greini-
lega skilningur á þingi til kennda
þeirra sem það gera.
Vilborg: Ég veit að þetta er röng
stefna og mér finnst að Svíar, sem
hafa bannað kaup á vændinu, hafi
valið réttu leiðina.
Er lífsgæðakapphlaupið að ganga
fram af þjóðinni? Er raunin sú að
annar hver maður er kominn með
glæsikerru í innkeyrsluna og gran-
ít í hólf og gólf og veraldlega kapp-
hlaupið tekur yfir andlega lífið?
Gerður: Ég er svo mikið millistétt-
arkvendi að ég þekki ekkert þetta
fólk. Ég hef bara komið inn á tvö
heimili þar sem fólk átti flatskjá.
Vilborg: Flatskjái? Almáttugur, ég
þekki marga sem eiga flatskjái,