Fréttablaðið - 14.04.2007, Blaðsíða 32

Ó
látabelgurinn Auð-
unn Blöndal seg-
ist vera alinn upp
að miklu leyti hjá
dómkirkjupresti.
Hann er af Krókn-
um, elskar íþróttir og viðurkenn-
ir að hafa þurft að googla Ármann
Jakobsson áður en hann mætti
í viðtalið. En var að vísu fljótur
að kveikja þegar hann sá mynd-
ir af Ármanni í Gettu betur en
Auðunn er mikill aðdáandi allra
spurningakeppna. Ármann er hins
vegar borgarbarn, alinn upp í Álf-
heimum og vill helst sverja af sér
Gettu betur-tvíburastimpilinn.
Að hvaða leyti haldið þið að það
hafi mótað ykkur að vera utan af
landi annars vegar og hins vegar
úr úthverfi?
Auðunn: Þegar ég ólst upp á Sauð-
árkróki stundaði ég mikið íþróttir,
það var einfaldlega ekkert annað
að gera. Nú bý ég í bænum, hef
gert í sjö ár, en mér finnst ennþá
jafngaman að fara í bíó og keilu,
þetta er lúxus fyrir mér. Hefði
ég verið að þessu síðan ég var 11
ára væri ég örugglega orðinn leið-
ur. Ég er sérstaklega hress í diskó-
keilu á föstudagskvöldum.
Ármann: Ég ólst upp í einu af
hinum þrjátíu úthverfum Reykja-
víkur. Þau eru öll svipuð og Sauð-
árkrókur nema það er styttra í
bæinn. Fólk sem býr í úthverfum
er bara þar og sjálfur fór ég eigin-
lega aldrei niður í bæ. Ég held að
það sem geri aðstæður okkar Auð-
uns ólíkar séu frekar aldursmun-
ur en búseta í æsku. Tölvur voru
til dæmis varla til þegar ég var
lítill. Í Reykjavík voru þrjár tölv-
ur og þær voru allar í bönkum og
menn í hvítum sloppum sem um-
gengust þær.
Auðunn: Tölvur voru að vísu ekki
heldur margar í minni æsku.
Börn voru úti í fótbolta og í fall-
inni spýtu. Menn voru ekki að slíta
hausinn af hver öðrum í einhverj-
um tölvuleik. Unglingar í dag fara
ekkert í kyss-kyss-og-útaf heldur
er slummast á webcam.
Ármann: Ég missti alveg af tölvu-
leikjunum. Ég horfi stundum á
GameTíví og ég skil bara ekki
neitt.
Að málefnum líðandi stundar.
Bandarískur hagfræðiprófessor
skrifaði pistil þar sem hann stakk
upp á því að Bandaríkjamenn
myndu frekar ráðast á Ísland í
staðinn fyrir Íran. Af hverju haldið
þið að þessi háðsádeila hafi vakið
svona mikla athygli meðal Íslend-
inga?
Ármann: Íslendingar eru oft svo-
lítið uppteknir af því að Ísland
skuli vera nefnt einhvers staðar
í heiminum. Annars finnst mér að
fólk mætti fá að segja sína skoðun
meira án þess að þurfa sífellt að
biðjast afsökunar á orðum sínum.
Seinustu mánuði líður varla sá
dagur að einhver heimti ekki af-
sökunarbeiðni út af einhverju sem
var sagt.
Auðunn: Gott dæmi um þetta er til
dæmis Smáralindarbæklingurinn.
En ég þekki þetta. Við erum oft
skammaðir í þættinum. Einhverjir
misskilja grínið og vilja afsök-
unarbeiðni. Og sum efni er við-
kvæmara að nefna en önnur. Og
það má segja að oft séu hlutirnir
litaðir svartir án tilefnis. Fólki er
oft ætlað það versta.
Ármann: Ég held að það sé ekki
gott, að fólk geti ekki leyft sér að
láta ýmislegt flakka. Oft eru þetta
réttlætanlegar athugasemdir, en
samt sem áður – er ekki lífið mjög
leiðinlegt ef enginn má segja neitt?
En málfarskvartanir, Auðunn?
Er enginn sem fettir fingur út í
tungutak ykkar? Og hvað finnst
þér, Ármann, um málfar fjölmiðla-
manna?
Auðunn: Það er mikið af krökkum
og unglingum sem horfa á þátt-
inn og því reynir maður að vera til
fyrirmyndar en ég fékk einu sinni
tölvupóst frá Davíð Þór Jónssyni
þar hann sagðist vera svo ánægð-
ur með að ég segði alltaf „Ég
hlakka til“. Svo spurði hann mig
hvort ég gæti þá ekki líka farið að
segja „Hann hlakkar til“ og „hún
hlakkar til“. Mér fannst gott að fá
þessa ábendingu og ég æfði mig,
mér var sko alls ekki sama.
Ármann: Málfarið í 70 mínútum
stuðaði mig aldrei. Aftur á móti
er málfarið í Kastljósinu ekki
upp á það besta og mér finnst
það kannski aðalmálið að mál-
far sé fjölbreytt. Ég hef svolitlar
áhyggjur af Ríkissjónvarpinu, til
dæmis í Kastljósinu. Mér finnst
mikilvægt að málfar sé fjölbreytt
og Ríkissjónvarpið þarf að vera
með öðruvísi málfar en 70 mínút-
ur. Ég slekk á Kastljósinu um leið
og ég heyri fyrstu amböguna, það
er oft snemma.
Auðunn: Djöfull er ég að fíla þig,
maður. Þú horfir á 70 mínútur og
Kastljósið stuðar þig.
Ármann: 70 mínútur voru það sem
þær voru og voru ekkert að þykj-
ast vera neitt annað. Kastljósið á
að vera allt í senn og þá er stund-
um hætta á að málfarið sígi niður
úr ríkissjónvarpsstaðlinum. Fólk
á Íslandi hefur áhuga á málfari og
það er það skemmtilega, að þetta er
rætt. Persónulega leiðist mér þessi
eilífðarnotkun á nafnhætti. Allar
setningar byrja á „Við erum að
horfa á …“ og svo framvegis, í stað-
inn fyrir að persónubeygja sagn-
irnar. Ég þoli það ekki, sérstaklega
hjá ráðherrum og fyrirfólki.
Auðunn: Ég er frekar líbó hvað
þessi mál snertir en í þættin-
um reyndum við oftast að passa
okkur. Það var kannski helst að við
værum gagnrýndir fyrir slettur.
Pabbi Sveppa er íslenskufræðing-
ur þannig að við gerðum í því að
tala eins og við „áttum“ að gera.
Ármann: Það var mjög fynd-
ið hvernig þið tókuð ykkur til og
pössuðuð sletturnar.
Enn og aftur skýtur upp kollinum
umræðan um ríkidæmi Íslend-
inga og nú er það sjálfur Björgólf-
ur Thor, ríkasti Íslendingurinn, en
afmælisveisla hans er sögð hafa
kostað yfir 200 milljónir. Hvað
hafið þið um það að segja?
Auðunn: Að fá 50 Cent að spila er
auðvitað eitursvalt. Björgólfur er
orðinn fertugur og aðalskemmti-
krafturinn er 50 Cent – ekkert
skallapopp. Ef hann hefur efni
á þessu þá er það líka bara allt í
lagi. Þegar ég var 16 ára var ég
með pulsur í afmælinu mínu og nú
nokkrum árum síðar á ég aðeins
meiri pening og býð kannski upp
á pitsur og frían bjór. Gaurinn er
bara snillingur og hann á allt gott
skilið að mínu mati, ég vona bara
að Björgólfur lesi þetta því þá
getur hann kannski splæst á mig
drykk næst þegar við hittumst.
Jafnvel keypt skemmtikrafta í af-
mælisveisluna. Ég drekk ógeðs-
drykk og svo kemur 50 Cent og
tekur lagið.
Ármann: Ég fer strax að hugsa um
minnimáttarkenndina á Íslandi.
Að fá 50 Cent er eins konar yfir-
lýsing um hvað við erum stór og
getum allt.
Auðunn: En væri ekki það sama
uppi á teningnum ef Björgólfur
væri danskur eða sænskur – er
þetta eitthvað séríslenskt?
Ármann: Íslensk afmælisveisla
með heimsfrægum skemmtikrafti
hlýtur samt að koma því rækilega
á framfæri að nú sé Ísland orðið
stórt. Íslendingum finnst tilhugs-
unin um að enginn viti hvað Ísland
sé mjög erfið. Og þetta er hluti
af aldagamalli baráttu þjóðarinn-
ar að koma því á framfæri að Ís-
land sé víst merkilegt. Þegar ég
var að alast upp var ekkert alvöru
ríkt fólk til á landinu, núna er það
til, og auðvitað breytir það samfé-
laginu og bilið milli þeirra ríku og
fátæku eykst sífellt. En auðvitað
hafa flestir líka orið ríkari. Ég er
ríkari núna en ég átti von á.
Auðunn: Ég er líka ríkari í dag en
ég var þegar ég var 17 ára og tók
Hyundai á 100 prósent láni. Það er
í raun furða að ég eigi einhvern
pening eftir þá reynslu.
Jafnréttismálin hafa náð nýjum
hæðum undanfarið í umræðunni
og nú virðist vera að einhverj-
ir ætli að kæra auglýsingar Coke
Zero? Hafið þið smakkað drykk-
inn og hvað finnst ykkur um slag-
orð eins og Af hverju ekki kær-
ustur án ZERO … við þurfum að
tala saman? Eru jafnréttismálin í
góðum farvegi?
Auðunn: Ég er pepsí max-maður
sjálfur en ég mun örugglega
smakka drykkinn. Ég drekk svona
þrjá lítra af gosi á dag. Mér per-
sónulega er alveg sama um þessi
slagorð, ég fer ekki svona rosa-
lega djúpt inn í hlutina, þetta er
bara grín.
Ármann: Ég drekk gos kannski
þrisvar á ári. Ég er örugglega ekki
markhópurinn fyrir þessa aug-
lýsingu og hún hefur ekki stuðað
mig neitt sérstaklega en að vísu
er mjög fátt sem stuðar mig. Á
hinn bóginn er talsvert um kven-
fyrirlitningu í samfélaginu og það
er sjálfsagt að bregðast við því.
Ég veit ekki hvort kæra sé endi-
lega besta leiðin til þess. Ég held
að jafnréttismálin gangi vel ef
fólk hugsar mikið um þau. Ójafn-
vægi myndast ef fólk gleymir að
hugleiða hlutina. Jafnréttismál-
in eru eilífðarmál, það verður
aldrei fullkomið jafnvægi og það
er að mörgu leyti gott – að fólk
haldi þessum málefnaflokki sífellt
opnum með lifandi umræðu.
Auðunn: Mér finnst þetta mjög
gott svar og ég vil gjarnan að þú
skrifir í sviga að við höfum sagt
þetta sem Ármann sagði – báðir
tveir í kór.
Að lokum. Slúðurblaðamennska.
Hvað finnst ykkur um þá tegund
blaðamennsku?
Auðunn: Ef ég mæti á einhvern
viðburð þá er auðvitað allt í lagi
þótt smellt sé af manni mynd,
hvort fólk hafi svo áhuga á að sjá
það er svo annað mál. En ég hef
hins vegar ekkert gaman af því að
sjá Ásdísi Rán og vinkonur henn-
ar sitja á Caruso að panta sér
pitsu og vera að flippa en þannig
er bara slúðurblaðamennska á Ís-
landi í dag því það gerist svo fátt.
Þetta er lítið land og ég held það
myndi duga að gefa út mánaðar-
blað en ekki vikublað hvað þessi
efni varðar.
Ármann: Ég les þessi blöð ekki en
systir mín hefur lent í svona blaði.
Var á forsíðunni eins og hún væri
í viðtali en í raun var ekkert við-
tal í blaðinu. Og það er dæmigert
fyrir þessi blöð af þessari tegund,
hér heima og í öllum hinum lönd-
unum, að það er látið eins og það
sé eitthvað inni í blaðinu sem er
það svo ekki.
Auðunn: Já, það er alltaf lélegt. En
maður er ekkert á móti þeim.
Ármann: Auðvitað hlaut þetta að
koma til Íslands. En ég veit ekki
hver Ásdís Rán er. Fjölnir Þor-
geirs? Jú, ég man eftir Fjölni Þor-
geirs. Hann er af minni kynslóð.
Annars finnst mér fólk oft óþarf-
lega vont við fólk sem er frægt án
þess að hafa afrekað neitt. Eins og
París Hilton, hvað hefur hún gert
okkur? Verst hún á ekki bróður
sem heitir Amsterdam.
Auðunn: Já, það gæti verið
skemmtileg fjölskylda. Í rauninni
held ég að það sé skárra að vera
París Hilton, gerandi eitthvað af
sér, heldur en Íslendingur tuðandi
hér heima yfir því – sjálfur fullur
allar helgar.
Stöndum
með París
Hilton
Auðunni Blöndal finnst fátt skemmtilegra en
diskókeila. Ármann Jakobsson veit ekki hvað
diskókeila er. Auðunn drekkur einn lítra af gosi á
dag. Ármann drekkur gos þrisvar á ári. Júlía Mar-
grét Alexandersdóttir dró svart-hvítt par á rökstóla.
Ármann: Málfarið í 70 mínút-
um stuðaði mig aldrei. Aftur á
móti er málfarið í Kastljósinu
ekki upp á það besta.