Fréttablaðið - 14.04.2007, Blaðsíða 76

Mennirnir lifa eins og þeir væru
dauðir og útskúfaðir, umluktir rag-
mennsku sjálfra sín og illu auga ná-
ungans. Sá einn, sem á skjól móður-
ástarinnar, blindni barnshugans og
mild örlög, getur um stundarsakir
lifað í þeirri blekkingu, að helvítið,
sem mennirnir hafa gert úr heim-
inum, sé sælustaður.
Gunnar Gunnarsson: Fjallkirkj-
an (þýðing Halldórs Laxness).
Er það ekki ný tíska hjá stjórn-
málamönnum að þrástagast á
þessu aulalega orðalagi að eitt-
hvað gerist „korter fyrir kosning-
ar“? Einhvern veginn finnst mér
þetta ósköp barnalegt og óvand-
að málfar. Þykir háttvirtum þing-
mönnum það fínna eða frum-
legra en „rétt fyrir“ eða „á síðustu
dögum fyrir“ kosningar?
Í leiðara Fréttablaðsins 18. mars er
laglega komist að orði: „Stélfjaðr-
ir stjórnmálamanna eru vel sperrt-
ar um þessar mundir.“ En fram-
haldið er öllu lakara: „Fengitíminn
er hafinn og öllum ráðum beitt við
atkvæðaveiðar.“ Höfundur virð-
ist ekki skilja orðið fengitími sem
merkir sá tími árs þegar dýr eru
reiðubúin til mökunar. Þótt ýmis-
legt misjafnt sé sagt um þingmenn,
þá er þeim ekki hleypt til. Og tæp-
ast tengjast veiðar fengitíma.
Í grein í Mbl. 18. mars er rætt um
fyrirtæki sem vilja styrkja við-
skiptatengsl við framleiðendur í fá-
tækum löndum og stuðla þannig að
„þróun og takmörkun fátæktar“.
Hvernig er hægt að gera það
samtímis? Vilja þessi fyrirtæki
virkilega stuðla að þróun fátækt-
ar? Þróun merkir efling, framför,
framgangur, framrás, framvinda,
gróska. Hér virðist skorta eitt-
hvað í hugsun höfundar.
„Hún er tágrönn …“ skrifar Vík-
verji í Mbl. 19. mars. Þetta sést
því miður oft, en er misskilning-
ur. Þetta samsetta orð er ekki
dregið af tá heldur tág. Hún er
tággrönn, grönn eins og tág sem
merkir löng rótartaug, sbr. tága-
karfa.
„Góðum erlendum osti er sýnd
veiðin en ekki gefin …“ segir í
myndatexta í Fréttablaðinu 20.
mars, – og er alveg hrein maka-
laust! Það er ekki á þágufallið
logið! Til hvers ætti nú að sýna
osti veiði? Orðtakið segir eitthvað
er sýnd veiði, þ.e. ekki eins auð-
fengið og sýnist.
Frá því er sagt í undirfyrirsögn
í Fréttablaðinu 20. mars að pilt-
ur sakaður um nauðgun hafi
sagt stúlkuna „hafa samþykkt að
stunda kynlíf inni á salerninu“.
So. stunda merkir að fást við eitt-
hvað, svo sem nám eða fiskveið-
ar, en er ekki haft um eitt skipti.
Þetta er því furðulegur áburður á
vesalings stúlkuna.
70 ár: þau sýnast ekki sein
að líða.
Því er eftir engu að bíða
og engu mun ég framar kvíða.
Lausn krossgátunnar er birt að viku liðinni á vefnum, www.gatur.net
Dregið úr réttum svörum n.k.
fimmtudag kl. 12. -99 kr. smsið
Þú sendir SMS skeytið JA LAUSN LAUSNARORÐIÐ
á númerið 1900!
Dæmi hvernig SMS gæti litið út ef svarið er Jón.
Þá sendir þú SMS-iðJA LAUSN JON.
Leystu
krossgátuna!
Þú gætir unnið
Little Miss Sunshine
á DVD!
Ég átti ekki von á því að geta hald-
ið páskana hátíðlega í íslamska
lýðveldinu Íran. En eins og um
flest annað sem ég hafði gert mér
í hugarlund áður um þetta land þá
hafði ég rangt fyrir mér. Í Teheran
býr stór hópur fólks af armensku
bergi brotnu og þetta fólk er krist-
ið. Það vill svo skemmtilega til að
ein gömul nágrannakona mín er
frá Armeníu. Hún er eins konar
amma mín hér í Teheran, bakar
kökur, gefur mér tyrkneskt kaffi
og spáir í bolla fyrir mér. Hún
talar auðvitað enga ensku en það
er allt í lagi. Dótturdóttur henn-
ar er oft hjá henni og túlkar. Ég
hef hálfpartinn verið ættleidd af
hennar armensku stórfjölskyldu
og að sjálfsögðu var ég með í
öllum páskahátíðarhöldum.
Fyrir páskamáltíðina var drukk-
ið sérrí með oblátu útí og farið
með bæn. Páskaeggin voru máluð
og páskaskraut hengt á greinar.
Á páskadag fór ég í kirkju og tal-
aði við Guð. Armenar eiga nokkr-
ar kirkjur í Teheran og aðalkirkj-
an var eins félagsmiðstöð, þar var
troðið útúr dyrum og unga fólkið
aðallega komið til að hitta hvort
annað. Fyrir innan hliðið á kirkj-
unni eru engar slæður nauðsyn-
legar og þar getur þessi þjóðfé-
lagshópur haldið sínum hefðum í
friði. Armenar eiga líka „social“
klúbb í Teheran sem er undanskil-
inn íslamska „dresskódinu“. Það
er ýmislegt sem
fer fram fyrir
luktum dyrum í
Íran.
Þannig eru
það mismun-
andi hópar sem
skapa mismun-
andi senur í
þessari borg. Og
bilið milli þess-
ara hópa getur
verið ansi breitt.
Þannig er ég orðin vön
því að sjá löggur og her-
menn úti um alla borg.
Komandi frá friðsæla Ís-
landi fannst mér það
hálf skrítið í fyrstu. Sér-
staklega ungu strákana í
græna hermannagallan-
um, klossunum og með
rifflana í fanginu. Í Teher-
an standa hermenn vörð-
inn allan sólarhringinn.
Úti um allar götur eru litl-
ir klefar eins og lokaðir símaklef-
ar þar sem þessir strákar sitja dag
og nótt.
Ég hef nokkrum sinnum þurft
að fara á lögreglustöðina hér til
að framlengja pappírana mína. Þá
þarf ég að fara í gegnum hóp af
þessum hermönnum, það er leit-
að á mér og eldri kona í chador
lagar til höfuðklútinn á mér svo
hann samræmist íslömsku regl-
unum og svo brosir hún blíðlega
til mín. Skriffinnskan er ógurleg
og þessir menn eru ekki allir jafn
hressir með vinnuna sína. En fyrir
hvern einstakling sem hreytir ein-
hverju í mig á persnesku og nenn-
ir ekki að aðstoða mig eru nokkr-
ir englar sem birtast til að hjálpa
mér. Þannig á ég núna tvo vini á
lögreglustöðinni, fyrir utan gömlu
konuna í chadornum, sem brosa
alltaf þegar þeir sjá mig og benda
mér á að koma til þeirra fram
fyrir röðina og bjóða mér svo app-
elsínu meðan þeir
stimpla pappír-
ana mína.
Í gærkvöldi
fór ég í partí
hjá starfsfólki
franska sendi-
ráðsins í Teher-
an. Þar var aftur
ein önnur sena í
gangi. Sendiráð-
ið er vandlega af-
girt með háum
steinvegg og inngangur-
inn vígalegt málmhlið með
tilheyrandi hlerum. Fyrir
utan hliðið standa her-
menn vörðinn allan sólar-
hringinn.
Fyrir innan hliðið mátti
heyra evrópsk ungmenni
tala frönsku, þýsku, ensku
og persnesku meðal Írana.
Sendiráðsfólk heldur víst
hópinn. Þessi partísena
hefði getað átt sér stað
hvar sem er í Evrópu, sami fatn-
aður, tónlist, veitingar og að sjálf-
sögðu áfengi þó það sé stranglega
bannað í íslamska lýðveldinu.
Þegar við biðum um miðja nótt
fyrir innan hliðið eftir leigubíln-
um til að keyra okkur heim kíkti
ég út um lítið gægjugat. Gatan
var algjörlega auð og allt með
kyrrum kjörum. Nema þarna
voru hermennirnir tveir. Skyndi-
lega vorkenndi ég þeim að þurfa
að halda sér vakandi um miðja
nótt og allt í einu varð mér hugs-
að til þess hvaðan þessir strákar
kæmu. Hugsanlega úr litlu fjalla-
þorpi einhvers staðar í afdölum
Íran og hafa áður aldrei séð lífið
í stórborginni, hvað þá evrópsk
ungmenni skemmta sér með til-
heyrandi partílátum sem ómuðu
um sendiráðsgarðinn sem þeir
stóðu vörð um.
Annar þeirra sá mig gægj-
ast í gegnum lúguna og byrjaði
að syngja. Vinur hans tók undir.
Þarna stóðu þeir tveir hermenn
útí nóttinni og sungu persneska
söngva með undurfögrum rödd-
um. Eitt það fallegasta sem ég
hef upplifað á ævinni. Stundum
gleymir maður manneskjunni á
bak við búninginn. Þar er mann-
eskja sem á sér líf, væntingar og
vonir, fjölskyldu, fortíð og fram-
tíð. Rétt eins og við öll hin.
hannabjork@gmail.com
hannabjork.blogspot.com
Nætursöngur hermanna