Fréttablaðið - 11.10.2007, Blaðsíða 47

ÍFréttablaðinu 9. okt-óber skrifar Jón Kaldal
um merkan atburð, sem
er tendrun á friðarsúlu
Yoko Ono í Viðey. Jón
gerir þessu framtaki góð
skil og augljóst er að
hann hrífst af hugmynd-
inni. Það geri ég líka. Hann getur
þess þó að friðarsúlan sé ekki
óumdeild.
Ekkert er eðlilegra en fólk hafi
á þessu mismunandi skoðanir eins
og hverjum öðrum mannanna
verkum sem við þurfum að hafa
fyrir augum, en í þessari annars
ágætu grein Jóns fellur
hann í þá gryfju að gera
lítið úr skoðunum ann-
arra og talar um fyrir-
sjáanlegt taut gegn því
sem þegar hefur verið
ákveðið og honum finnst
flott. Í því sambandi
tekur hann dæmi og nefn-
ir þekktar byggingar í
höfuðborginni, Perluna,
Ráðhús Reykjavíkur og
Hallgrímskirkju. Gegn þessum
byggingum hafi verið höfð uppi
hörð mótmæli og gerir Jón með
orðavali lítið úr þeim tilburðum og
segir erfitt að hugsa sér borgina
án þessara merku bygginga í dag.
Þessi orð Jóns eru í góðu samræmi
við ummæli Davíðs Oddsonar
þegar hann kvartaði yfir því að
fólk hefði skoðanir en allir yrðu
ánægðir og stoltir þegar Ráðhúsið
væri risið. Við dramb af þessu tagi
verðum við Íslendingar að búa ef
við leyfum okkur að hafa uppi
aðrar skoðanir en valdhafar
hverju sinni, og á það ekki síst við
um skoðanir gegn vilja Sjálfstæð-
isflokksins sem birtist oft sem
eitthvert óskilgreint afl sem vill
ekki kenna sig við pólitík. Þar á
bæ virðist oft litið á pólitískar
skoðanir sem eitthvað vont og
óþægilegt.
Mér finnst Perlan flott (reyndar
engan hitt sem finnst það ekki,
deilan stóð um annað þar), mér
finnst hús Hæstaréttar (sem var
umdeilt) fara vel á sínum litla
byggingarreit, mér finnnst Hall-
grímskirkja of stór, enda teiknaði
Guðjón hana í öðru umhverfi þar
sem hún átti að standa á torgi
umkringd hærri bygggingum.
Mér finnst Ráðhúsið skandall á
þessu stað. Það er of lítið til að
gegna hlutverki sínu, samt of stórt
og fellur ekki inn í umhverfið. Ég
sá miklu flottari útfærslu af
Tjarnarhorninu, að mig minnir í
Þjóðviljanum á sínum tíma, teikn-
ing eftir Sigrúnu Eldjárn. Það
ákveður enginn fyrir mig hvað
mér finnst, þannig er nú það. Nú
ætla ég rétt að vona að metnaðar-
fullar og snjallar hugmyndir um
skipulag Kvosarinnar í Reykjavík
sem nýlega voru verðlaunaðar
verði að veruleika í stað þess að
fallið verði fyrir peningalegum
hagsmunum sem við eigum svo
sorgleg dæmi um.
Borgarstjórn og stjórnarand-
staða virðast nokkuð sammmála
um þessa hugmynd. Þar hefur
Margrét Sverrisdóttir, borgarfull-
trúi og varaformaður Íslands-
hreyfingarinnar, tjáð sig mjög
ákveðið fylgjandi hugmyndinni.
Hún hefur einnig fylgt eftir
ákveðnum skoðunum sínum og
Ólafs Magnússonar gegn niðurrifi
merkra húsa. Sumt hefur borið
árangur en annað ekki. Fagur-
fræðilegt og vistvænt umhverfi
skiptir máli. Svona raddir þurfa
að heyrast. Þær eru ekki fyrirsjá-
anlegt taut.
Höfundur er lögreglufulltrúi.
Fyrirsjáanlegt taut
Föstu-daginn
5. október
síðastlið-
inn birtist
í Frétta-
blaðinu
grein eftir
sr. Hjört
Magna
Jóhanns-
son prest
Fríkirkj-
unnar í
Reykjavík undir yfirskriftinni
Eru húmanistar óvinir Krists? Til-
efnið er margrædd guðlaus brúð-
kaupsgleði í Fríkirkjunni sem full-
trúi Siðmenntar annaðist.
Umræðan um þessa athöfn var
mikil og ætla ég engu að bæta við
hana nema því að það kom mér
nett á óvart að Fríkirkjuprestur-
inn skuli hafa verið tilbúinn að
annast athöfnina sjálfur hefði
hann ekki haft öðrum hnöppum að
hneppa, eins og kom fram í
umræddri grein.
Svo tekur Hjörtur Magni upp
hanskann fyrir húmanista og
hrósar þeim fyrir gagnrýni þeirra
á boðskap kirkjunnar um
erfðasyndina og syndugt eðli
mannsins. Orð Hjartar Magna eru
sett fram á þann hátt að ekki
verður annað séð en að hann telji
að hin eina rétta leið mannanna til
frelsis sé leið húmanismans og
því best að hafna kirkjunni, sem
brýtur sjálfsmynd mannsins
niður og vinnur þannig beinlínis
gegn boðun Jesú Krists.
En er Fríkirkjupresturinn ekki
að gleyma einhverju? Kristur
kom til að kalla syndara, ekki
réttláta (Mt. 9.13, Mk. 2.17, Lk.
5.32).
Í guðspjöllunum kemur orðið
synd 47 sinnum fram í beinni
ræðu Jesú. Hvergi sér þess stað
að hann segi að syndin sé ekki til.
Nægir að minna á dæmisögu hans
um faríseann og tollheimtumann-
inn. Hvor þeirra var það sem
sneri heim úr helgidóminum
réttlættur?
Hjörtur hrósar húmanistum
einnig fyrir að „byggja ekki
lífsskoðun sína á bókstafslegri
tilvísun í yfirnáttúruleg furðu-
verk“. Um hvað er Hjörtur Magni
að tala? Kraftaverk Jesú?
Upprisuna?
Ég velti fyrir mér hvaðan Hirti
Magna kemur mynd sín af Jesú
Kristi, því að ekki er hún fengin
úr Nýja testamentinu. Getur
hugsast að Hjörtur Magni rugli
sjálfum sér saman við Jesú Krist?
Höfundur er sóknarprestur í
Lindasókn í Kópavogi.
Er Kristur
guðlaus,
siðrænn
húmanisti?