Fréttablaðið - 19.10.2007, Síða 66

Ég er einn af þeim
sem hafa lengi látið
blekkja sig með
þeirri klisju að
Reykjavík sé falleg
borg því þar sé svo
mikil fjölbreytni í
byggingarstíl.
Hægt sé að sjá
dæmi um marga
stíla og mörg tímabil
og það hlið við hlið í
íbúðarhverfum sem oft er erfiðara
að rata um en völundarhús.
Raunin er sú að í Reykjavík ægir
öllu saman og það er alveg örugg-
lega ekki vegna þess að einhver hafi
viljað búa til fallega fjölbreytni.
Ástæðan er sú að skipulagsmál hafa
ekki verið í nógu góðum farvegi og
oft virðist skorta á að horft sé til
framtíðar. Gefin eru út byggingar-
leyfi og mönnum nánast í sjálfsvald
sett hvað þeir gera við reitinn.
Gott dæmi um það má til dæmis
sjá milli Hótel Borgar og gamla
Apóteksins en þar er eitt af ljótustu
húsum borgarinnar. Það er dæmi
um hönnun sem er svo úr sambandi
við umhverfi sitt að halda mætti að
teikningin hefði verið valin af
handahófi. Það hús myndi hins
vegar eflaust vera fallegra ef það
stæði hjá sínum líkum annars staðar
í bænum.
Í vikunni sótti ég áhugaverðan
fyrirlestur í Háskólanum á Akur-
eyri þar sem Sigmundur Davíð
Gunnlaugsson, fyrrverandi frétta-
haukur, fjallaði um rannsóknir sínar
á skipulagi borga og byggða víða um
Evrópu. Þar kom meðal annars fram
að á sama tíma og byggðar eru óað-
laðandi kassablokkir í nýjum
hverfum höfuðborgarsvæðisins
hafa Þjóðverjar verið að flýja í stór-
um hópum úr slíkum hverfum og
þau verið jöfnuð við jörðu til að
byggja meira aðlaðandi byggð.
Lengi hefur kassablokkarfyrirbæri
sem Þjóðverjarnir nefna WBS70
verið það vinsælasta þar í landi og
ég held að nafnið eitt segi mikið um
hugsunina sem þar býr að baki. Nú
hafa Þjóðverjar hins vegar snúið við
blaðinu og það skilar sér á mörgum
öðrum sviðum samfélagsins. Á sama
tíma virðist kassaæðið vera að ná
nýjum hæðum hér á Íslandi. Litlir
kassar á lækjarbakka.