Réttur - 01.06.1942, Blaðsíða 13

reynist ófærir til þess aS gera hiö sama til styrj-
aldaþarfa? Eg hygg, að engin ástæða sé til að ætla
slíkt.
Það er sagt, að bandalag Englands, Ráðstjómar-
ríkjanna og Ameríku geti hæglega urniið sigur og
mundi með vissu vinna sigur, ef þaö gengi ekki með
mfcinsercd íina, er geti veiklað það og sundrað því.
Að ætlun þessarra manna, er meinsemd þessi í því
fólgin, að bandalag þetta sé skipað andhverfum ðfl-
um er lifi í óskyldum hugmyndaheimum og fyrir
þá sök sé þess enginn kostur að skipuleggja sam-
eiginleg átök í viðureign við sameiginlegan óvin.
Eg hygg að þessi staðhæfing sé röng. Það mundi
vera hlægilegt að veita þeim mun, sem er með hug-
myndafræði og þjóðfélagsskipulagi þeirra landa, sem
standa að bandalagi Englands, Ráðstjórnaríkj anna og
Ameríku. En er fyrir þá sök enginn kostur þess að
meðlimir þessa bandalags vinni sameiginlega gegn
sameiginlegum óvini, sem er þess albúinn að hneppa
þá í ánauð?
Fjarri fer því, að svo sé. Hitt er öllu heldur, þegar
slík hætta steðjar að, verður það óhjákvæmileg
nauðsyn öllum meölimum bandalagsins að snúast
til sameiginlegra átaka og forða mannkyninu frá
að falla ofan í villimennsku og ruddaskap miðald-
anna.
Er ekki athafnastefnuskrá sú, sem bandalag Eng-
lands, Ráðstjómarríkjanna og Ameríku hefur aðhyllst,
nægilegur grundvöllur til þess að skipuleggja sam-
eiginlega baráttu gegn harðstjóm Hitlers og ganga
með sigur af hólmi? Eg hygg, að hún sé nægilegur
gmndvöllur.
Skoðun þessarra manna er einnig röng vegna
þess, að viðburðrc síðasta árs hafa hrakið hana að
fullu. Því ef menn þessir hefðu á réttu að standa,
þá mundum vér veröa varir viö þaö, aö samkomu-
77