Réttur - 01.06.1942, Blaðsíða 3

vinna á hemaðarvísu og látiö sér skiljast skyldur
sínar viö ættjörðina og þann, sem verkin á vígstööv-
unum vinnur — rauöa herinn.
Svikarar og letingjar, sem ekki hafa neina félags-
lega skyldutilfinningu, verða æ færri á heimavíg-
stöövunum. En þeim mönnum, sem gæddir eru aga
og skipulagsgáfu, fjölgar stöðugt. En eins og ég
hef þegar sagt, þá var síöastliðið ár ekki aöeins
tími friösamlegrar uppbyggingar. Þaö var í sama
mund ár landvarnarstríös gegn hinum þýzku inn-
rásarmönnum, sem réöust á land vort á hinn svik-
samlegasta hátt.
II. Hernaðaraðgerðir á austurvígstöðvunum.
AÖ því er snertir hemaðaraðgerðir stjórnardeilda
vorra, voru þær í því fólgnar, að sjá svo um, aö
herinn gæti háð sóknar- og varnaraðgerðir gegn
hinum þýzku fasistaherjum. Skipta má hernaðar-
aðgerðum á austurvígstöövunum í tvö tímabil:
Fyrsta tímabiliö nær einkum yfir vetrartímann,
þegar rauði herinn, sem hafði hmndið árásum Þjóð-
verja, tók sjálfur frumkvæöið í sínar hendur, hóf
sókn, og hrakti þýzka herinn um 250 mílur á fjór-
um mánuðum.
Annað tímabilið var sumartíminn þegar fasista-
her Þjóðverja notaði sér þaö, að ekki vom til víg-
stöövar annars staðar í Evrópu, söfnuðu öllu því
varaliði, er þeir höfðu ráð á, rufu víglínuna í suö-
vesturátt, náðu aftur frumkvæöi í sínar hend-
ur og sóttu sums staðar fram 300 mílur vegar á 5
mánuðum.
Hernaöaraðgerðir á hinu fyrra tímabili, einkum
hinar velheppnuöu árásir rauða hersins á svæöun-
um nálægt Rostov, Túla og Kalúga, hjá Moskvu,
Tikvín og Leníngrad, opinberuðu tvær mikilsveröar
staðreyndir.
67