Réttur - 01.06.1942, Blaðsíða 44

gverrir Krísfjánsson
Baráttan um
Mídjardarhafíd
Hálfmánínn og hrossinn
l)
ViÖ skildum þar síðast viö Miöjaröarhafiö og lönd
þess, er vesturhluti hins foma Rómaveldis var hrun-
inn i rústir; þar sem áöur hafði ríkt ein og samfelld
stjórn voru nú risin upp herská smáríki, flest af ger-
manskri rót. En í austurhlutanum stóö rómverska
ríkiö enn að mestu óbrotið, hin nýja Róma, Kon-
stantínópel, svo aö segja á landamærum Evrópu og
Asíu, varð nú í þúsund ár síðasti útvöröur evrópskra
yfirraöa á MiÖjarðarhafi. Rómaveldi hiö forna hafði
gert Miöjarðarhafið aö atvinnulegri og pólitískri
heild. Byltingar þjóðflutninganna röskuöu þessari
heild, og hún hefur aldrei komizt í samt lag síðan.
En þegar múrar hinna rómversku borga hrundu,
þegar rómverskur her og rómversk stjórngæzla tvístr-
aðist, þá reis upp síðboriö afkvæmi hinnar gömlu
Miðjarðarhafsmenningar, og bjargaði því, sem bjarg-
að varö. Það var kristin kirkja. Kross trésmiðsins
frá Galíleu varö samfylkingarmerki þeirra manna,
sem stóðu við stjórn í löndum Miöjaröarhafsins eftir
endalok rómverska ríkisins.
í byrjun 4. aldar fékk kristin kirkja trúfrelsi. í
lok hirrnar sömu aldar varö kristnin ríkistrú og
kirkjan ríkiskirkja. Eftir fjögra alda baráttu voru
108