Réttur - 01.08.1952, Qupperneq 16

Af nefstanum
kviknar — —
Smásaga eftir KOI. KÁRASON
[Á Bíldudal er gefið út lítið fjölritað blað, sem heitir „Bíld-
dælingur". Ritstjóri þess og útgefandi er Ingimar Júlíusson.
Er þetta hið myndarlegasta blað og efni fjölbreytt. ,.Réttur“
hefur fengið leyfi til að birta þessa smásögu, er kom í „Jóla-
blaði Bílddælings 1952“. Alls hafa komið út fjórir árgangar af
„Bílddæling"].
Frá því fyrsta hafði Jói í Dalskoti fremur átt athvarf hjá
dýrum en mönnum. Þegar hann sem ungbarn lá í rúms-
horni móður sinnar, löngum einn, — því móðir hans, sem
var vinnukona á bænum, varð að sinna störfum sínum, —
var það gamla, gráa kisa sem huggaði hann er hann grét.
Hún stökk þá upp í rúmið til hans, rak kalt og vott trýnið
í andlitið á honum og sleikti af honum tárin með hrjúfri
tungu sinni. Þá þagnaði hann, tók í eyrun á vinu sinni og
káfaði um loðinn belg hennar. Síðan lagðist kisa hjá honum
og lá þar þangað til hann sofnaði.
Hann naut skamma stund samvista við móður sína. Hún
fór burt í aðra sveit er hann var tveggja ára, en drengur-
inn varð eftir hjá foreldrum hennar í hjáleigunni. Amma
hans hafði hann með sér í fjósið, er hún mjaltaði, og hann
lék sér þá í auða básnum og gældi við stóra, hringhyrnda
hrútinn í stíunni. Fólkið lét hann afskiptalausan að mestu,