Réttur - 01.08.1952, Qupperneq 19

RETTUR
211
miklu skipta. Það var því vandalaust að velja, er kosið var
á milli þessa manns og fulltrúa hinna flokkanna.
En nú vildi það svo til í dag, að halda átti hreppsfund í
þorpinu. Það stóðu hreppsnefndarkosningar fyrir dyrum
og hreppsnefndin hafði talið sér skylt, að gera grein fyrir
starfi sínu og gefa almenningi kost á að láta ljós sitt skína
yfir málefnin. Að vísu hafði Jói nóg að gera heima og
hefði að líkindum ekki farið á fundinn, hefðu þeir ekki
riðið hjá garði fyrir stundu, Sveinn á Gauksmýri og Einar
á Fossi. Þeir höfðu kallað til hans að fara að hraða sér á
fundinn, svo augljóst var, að þeir væntu hans þangað.
Sveinn var landsdrottinn hans og hreppstjóri, og Jói hafði
jafnan talið sér skylt að fara að orðum hans, enda hafði
Sveinn látið hann njóta þess oftar en einu sinni, þó í litlu
væri, og marga stundina hafði Sveinn rabbað við hann um
landsins gagn og nauðsynjar. Þá hafði Sveinn einkum rætt
um ófarnað þann, sem þjóðinni stafaði af yfirgangi verka-
lýðs í bæjunum, einkum kaupstrekkingi, og þeirri andlegu
og efnislegu spillingu, er sigldi í kjölfar slíkrar starfsemi.
Einkum lagði Sveinn áherzlu á þá hættu, er sveitunum
stafaði af þeim lifnaðarháttum, sem þessi kaupstaðalýður
vildi koma á hjá alþýðu manna, og ekki gæti á nokkurn
hátt samrýmst hag þjóðarinnar.
Það var því úr, að Jói söðlaði Rauð sinn og reið út að
Eyri, og nú var hann setztur í fundarsalnmn utarlega, því
fundurinn var fyrir nokkru hafinn og salurinn að mestu
skipaður. Bændurnir höfðu komið snemma og sátu innar-
lega, en kringum Jóa sátu aðallega verkamenn og sjómenn,
sem höfðu ekki tamið sér stundvísi um of, og hann kunni
ekki rétt vel við sig í þessum hópi eins og á stóð, þótt hann
væri málkunnugur þessum mönnum og þekkti þá flesta
að góðu einu. En hér mundi eflaust verða deilt, og sjónar-
mið hans risa gegn sjónarmiðum þeirra. Honum fannst
eins og hann væri einangraður frá samherjum sínum og
þyngdi í skapi. Athugasemdir ungu mannanna, sem komu
0