Réttur - 01.08.1952, Síða 21

RETTUR
213
þetta harðast niður á bændum. T. d. fengist nú enginn til
að vinna sveitavinnu nema fyrir uppstrekt kaup, en æsku-
lýður sveitanna léti ginnast af þægindum og auðfengnum
lífsgæðum kaupstaðanna og ánetjaðist spillingunni þar.
Tók hann sem dæmi um ánýðsluna á bændum, að viðskipti
þeirra við kaupstaðabúa væru á ýmsan hátt torvelduð.
Þannig væri hið slæma ástand vega í sveitinni orsök þess
að bændur framleiddu ekki mjólk til sölu. Hefði verið í
lófa lagið að verja fé hreppsins til vegabóta og jafnvel til
að kosta flutning mjólkur til þorpsins, þvi bændur hefðu
annað að gera en að standa í tímafrekum og erfiðum kaup-
staðarferðum daglega allan ársins hring. Þetta hefði
hreppsnef ndin vanrækt með öllu, en keypt í þess stað niður-
nýdda jörð og hafið þar búrekstur með aðkeyptu fóðri,
skrapað saman eitthvað af lélegum kúm og sett yfir þetta
ónýtan mann á háu kaupi. Síðan væru útsvörin hækkuð ár
frá ári, sérstaklega á bændum, til þess að standa straum
af taprekstrinum.
Þegar hér var komið var Jóa farið að hitna í hamsi.
Þarna fannst honum Sveinn hitta naglann á höfuðið, þessu
yrði ekki neitað. Athugasemdir sessunauta hans voru fam-
ar að vera all þungyrtar og öðru hvoru kölluðu þeir fram
í fyrir Sveini. í hvert skipti fannst Jóa eins og þessum
skeytum væri einnig beint til sín, og sársaukinn sem þau
ollu vakti reiði hans og óvild til þessara glottandi náunga,
svo hann varð að sitja á sér að senda ekki glósurnar til
baka. En Sveinn lét sem ekkert væri og það hélt aftur af
Jóa. Hann sá eftir því að hafa setzt 1 þennan hóp, þótt
þetta væru sumt hálfgildings kunningjar hans. Sumir þess-
ara manna voru líka harðvítugustu verkalýðsforsprakkarn-
ir, sem höfðu í fyrra staðið að verkfallinu hjá Kaupfélaginu
og hindrað útskipun á kjötinu. Það hafði verið búið að
senda eftir bændum inn í sveit til að vinna, en þeim hafði
verið snúið aftur og kaupfélagsstjórinn gefizt upp og sam-