Réttur - 01.03.1941, Qupperneq 30

fyrr eöa nú, er þaö hverjum viti bornum manni
ljóst, aö viö erum orönir aöiljar aö henni. Ráöstaf-
anir Bandaríkjastjómar hafa leitt þjóðina til þátt-
töku í styrjöldinni. Bandaríkin eru oröin fjárhags-
legur samherji Englands, og andlegur, ef ekki pólit-
ískur þátttakandi í þaráttu Bretaveldis við óvini
þess , hvar sem er í heiminum, til þess að reyna aö
koma í veg fyrir það, aö heimsvejdinu veröi sundr-
aö, en ef þetta skyldi ekki reynast mögulegt, þá er
þaö Bandaríkjanna aö gerast erfingi aö þeim verö-
mætum, sem bjargast kunna, er Bretaveldi er liðið
undir lok. ..
Þessar mikilvægu ráöstafanir hafa veriö og em
enn þjóö Bandaríkjanna að miklu leyti huldar, og
um það má deila, hvort þær voru viturlegar, með
hliðsjón af framtíð þjóöarinnar, eða ekki, en slík-
ar deilur eru nú algerlega út í bláinn, og ég, fyrir
mitt leyti, hef enga löngun til að halda uppi deil-
um um það... Bandaríkin hafa, hver svo sem úr-
slit styrjaldarinnar veröa, tekið þá stefnu aö efla
heimsveldi sitt, bæöi aö því er snertir alþjóðamál
og alla aðra þætti þjóöartilverunnar, og taka hvers-
konar tækifærum, ábyrgö og hættum, sem slíkri
stefnu eru samfara...
Jafnvel þótt England kæmist ósigrað út úr þess-
ari baráttu, með vorri hjálp, þá hlyti þaö að hafa
beðiö slíkt fjárhagstjón og slíkan álitshnekki, að
þaö gæti tæplega náð aftur eða haldið þeirri áhrifa-
aðstöðu í alþjóðamálum, sem það hefur haft um svo
langt skeið. England gæti í mesta lagi orðið auka-
aðilji í nýju engilsaxnesku heimsvaldakerfi, þar sem
auðlindir Bandaríkjanna, hemaðarmáttur þeirra og
flotastyrkur yrði þungamiðjan. Vegur heimsveldis
vors liggur til Suður-Ameríku og vestur um Kyrra-
haf, og bæði að því er snertir efnahagsvald í nútíma