Réttur - 01.01.1972, Side 6

AÐ
MYRÐA
FYRIR
OLÍU-
HRINGANA
Pentagon-skýrslurnar frægu, sem amerísku
stórblöðin birtu og málaferli standa nú út af,
sýna hvert siðferðilegt hyldýpi það er, sem
bandarísk yfirstétt er sokkin niður í. Það
helvíti af kvölum, sem bandarískir flugmenn
hafa búið konum, börnum og körlum Víet-
nams, „helgast” ekki af neinni árás smá-
þjóðar á stórveldi, heldur er þar um beinar,
nú viðurkenndar lygar að ræða:
Fjórir forsetar Bandaríkjanna eru berir að
því að hafa vísvitandi logið að þingi og þjóð
árum saman, til þess að geta háð einhverja
svívirðilegustu árásarstyrjöld allrar mann-
kynssögunnar gegn bláfátækri bændaþjóð í
Asíu, — framið grimmdarlegustu fjöldamorð
aldarinnar með nýtízkustu morðtækni vís-
indanna auk þess sem eiturdrukknir hermenn
eru látnir svala kvalalosta sínum við að beita
gamaldags pyndingum og morðaðferðum svo
sem í My Lai.
Og bversvegna eru þeir að myrða?
Hversvegna er yfirstétt Bandaríkjanna í
dag álitnir blóðhundar, sem einskis svifast?
í byrjun sjöunda áratugs þessarar aldar,
sem sé rétt eftir 1960, var olíukóngum
Bandaríkjanna orðið ljóst hver firn olíu
fundust á hafsbotni utan stranda Indókína
og Indónesíu.
Aður höfðu að vísu aðrar auðlindir dregið
athygli hins ágjarna ameríska auðvalds að
landi Indo-Kína. Eisenhower forseti sagði
1953 eftirfarandi um orsökina til þess að
Bandaríkjastjórn var að skipta sér af málum
Indo-Kína:
„Setjum svo að við missum Indo-Kína. Þá myndi
margt gerast í senn. Skaginn, síðasta landsvæðið
þar, yrði vart varinn. Landið gæti ekki lengur
látið í té tin það og tungsten, sem við metum svo
mikils. Svo þegar Bandarikin leggja fram 400 milj-
ónir dollara til aðstoðar I þessu stríði, þá er það
ekki fé, sem við erum að gefa burt. Það er ódýrasti
mátinn til að hindra að það skapist ástand, sem
hefði hræðilegar afleiðingar fyrir Bandaríkin, fyrir
öryggi vort, vald vort og getu til að tryggja okkur
þá hluti, sem við þurfum að fá frá rikum landsvæð-
um Indo-Kína og Suðaustur-Asíu." (Ræða á ríkis-
stjórafundi 4. ág. 1953).
Bandaríski gammurinn hvessir augu sín á
allan jarðarhnöttinn til að klófesta auð og
aðstöðu, hvar sem hann þorir og getur. Hon-
um fer sem brezka ljóninu í byrjun þessarar
aldar, meðan það var og hét, og Guðmundur
á Sandi brennimerkti það í þessum kunnu
vísuorðum sem:
„níðinginn, sem Búa bítur,
Búddha lýð til heljar sveltir,
hundingjann, sem hausi veltir,
hvar sem bráð á jörðu lítur."
6