Réttur - 01.10.1983, Blaðsíða 40

þá efast ég því miður um að ríkisstjórn
Bandaríkjanna standi við orð sín, heldur
býst við því að hún beiti ofbeldi í einni
eða annarri mynd.
Hvað myndum vér þá gera?
Vér myndum kæra framferði valdaklík-
unnar frammi fyrir öllum þeim, sem ein-
hver von væri um að hlustuðu á oss og
fordæmdu verk Bandaríkjastjórnar. Að
líkindum yrðu Færeyingar og Grænlend-
ingar þá samferða okkur, því þær þjóðir
vilja báðar losna við hernámið.
Kæra til Sameinuðu þjóðanna vekti
heimsathygli, þó ei kæmi til aðgerða
vegna neitunarvalds Bandaríkjastjórnar.
En á Norðurlöndum myndum vér mæta
ríkri samúð og skilningi, fyrst og fremst í
Svíþjóð og Finnlandi, en einnig í Dan-
mörku og Noregi, þó ítök amerísku
valdaklíkunnar séu sterk hjá vissum aðilj-
um þar.
Sú manndáð fámennrar, varnarlausrar
þjóðar að krefjast frelsis síns af voldug-
asta stórveldi heims myndi vekja virðingu
fyrir henni og vér mundum eignast beina
og óbeina bandamenn um víða veröld,
þótt lítt gætu þeir máske aðhafst til að
knýja Bandaríkin til að standa við svo-
kallaða samninga sína. Voldugasti óbeini
bandamaðurinn yrði undir slíkum kring-
umstæðum Sovétríkin eins og í þorska-
stríðinu við Breta. Og hvaða afstöðu,
sem menn svo annars taka til Sovefríkj-
anna, þá er vert að muna að óvinur versta
óvinar þíns er alltaf óbeinn bandamaður,
hvað sem öllu öðru líður.
Það mættu þeir menn muna, er af
mestri vanþekkingu og ofstæki rita nú um
Sovefríkin að án herstyrks þeirra og gíf-
urlegra fórna (20 milljónir manna féllu),
hefði nasisminn lagt undir sig ásamt jap-
önum mestallan gamla heiminn í síðasta
stríði, — og án herstyrks þeirra nú hefði
„hernaðar- og stóriðju-klíka“ Bandaríkj-
anna fyrir löngu hafið atómstríð.
Hver þjóð verður að þekkja sinn kúg-
ara og ekki víla fyrir sér að hagnýta það
tækifæri, er gefst til að aflétta kúgun
hans, ekki síst, ef hann er sterkari en
þjóð sú,,er berst fyrir frelsi sínu.
Bandaríkjamenn sýndu þetta best, er
þeir gerðu uppreisn fyrir rúmum tveim
öldum og hófu frelsisstríð sitt gegn fram-
sæknasta stórveldi samtímans, að þeir víl-
uðu ekki fyrir sér að fá að beinum banda-
mönnum, er mikla liðveislu veittu, tvö
helstu einvaldsríki Evrópu, Frakkland og
Spán — sem hötuðu England. Peir, sem
sjálfir eru smáir, verða að kunna að nota
sér hver þau tækifæri, er gefast, þegar um
frelsi þjóðar er að tefla.
♦
Svo er hitt hvað gerir Bandaríkjastjórn
af núverandi tagi, ef ísland stendur á rétti
sínum?
Það er ómögulegt að segja til hvaða ill-
verka gerspillt Bandaríkjastjórn kynni að
grípa til að troða vilja þjóðar vorrar undir
fótum.
Hún kynni að láta fremja illvirki á eigin
mönnum, kenna íslensku ríkisstjórninni
— og hertaka þá landið. Það var aðferð
hennar 18987 í spánska stríðinu („En svo
sprakk Main í Kúbu höfn“. St.G.) Hún
kynni að láta sökkva einu skipa sinna og
kenna hernámsandstæðingum, sbr. Tonk-
in-flóa-atburðinn, sem hún notaði til að
hefja 7 ára morð- og eiturstríð sitt gegn
þjóð Vietnam. — Hún kynni að beita
bresku aðferðinni frá 1941: hindra út-
komu stjórnarblaða, flytja allmarga þing-
menn og ritstjóra þeirra í amerísk fang-
elsi, — auðvelda svo leppblöðum sínum,
232