Réttur - 01.01.1986, Síða 62

ROBERTO FERNANDEZ RETAMAR:
Nú veit ég: þú ert ekki nóttin: þú ert
strembin og dagleg vissa.
Pú ert gremjan, þú ert reiðin
sem fær okkur til að rís gegn óvininum.
Þú ert tungan sem við notum til að skilja hver annan
við sem uxum upp í þinni birtu.
Þú ert jörðin sanna, lofið sem brjóstið þráir.
Þú ert lífið sem í gær var loforð
þeirra sem féllu og sukku í iður þín.
Þú ert staðurinn þar sem ástin djúpa býr
og gleðin, hugrekkið og
óumflýjanleg biðin eftir dauðanum.
Þú ert lífsmáti okkar,
þú ert steinninn sem við stöndum á,
þú ert kistan fagra, afarstóra,
sem bein okkar skulu molna í
svo að ásjóna þín haldi áfram að mótast.
(Ingibjörg Haraldsdóttir þýddi)
Roberto Fernandez Retamar (f. 1930).
Kúbanskt ljóðskáld, einnig gagnrýnandi
og ritstjóri.
62