Réttur - 01.04.1975, Blaðsíða 8

sem framvörður frelsisins en öll frelsisbarátta kúg-
aðra stétta og þjóða afflutt og rægð verr en aum-
ustu dönsku afturhaldsblöðin svívirtu sjálfstæðis-
baráttu vora fyrrum.
Meðan blóðhundar Bandaríkjaauðvalds hafa
brennt og myrt í Vietnam undanfarna áratugi, hafa
erindrekar þess valds hér og bandamenn þess
hamast við að reyna að heilaþvo þjóðina, gera
hana að andlegum umskiptingi, svo hún yrði hlýð-
in og undirgefin hinu erlenda hervaldi, er vill fá
föðurland hennar að herstöð og vígvelli, þótt það
svo yrði henni sjálfri að fjörtjóni.
Stephan G., sem sjálfur þekkti hvernig amerískt
auðvald hafði minnkað þá rismiklu þjóð, kvað upp
dóminn: „auðvaldsþjóð er hörmulegast snauð.“
Honum hraus hugur við tilhugsunina um hvernig
auðvaldsáróðurinn gat umhverft vissum Islending-
um forðum, er hagnýta þurfti þá í heimsvaldastriði.
Því orti hann um þá: — „en að fá þá minni menn,
sem helmtast aftur heim, er hugarraun mér
þyngst.“5>
Baráttan við áróðursgaldurinn er háð til að hindra
að nú taklst að gera Islendinga að „minni mönn-
um."
„Hræðist ekki þá sem likamann deyða," var
sagt forðum. Hetjuþjóð Vietnam sýndi það afburða
hugrekki að láta aldrei bugast sem þjóð, hvernig
sem bandarískt hervald brenndi, eyddi og drap.
A völdugum útifundi Sósíalistaflokksins 16. maí
1951, er mótmælt var nýju hernámi Bandaríkjahers,
er brotið hafði stjórnarskrá landsins með innrás
sinni, mælti Brynjólfur Bjarnason þessi orð:0)
„Við getum unnið sigur í þessari baráttu við hið
ægilegasta herveldi allra tíma og við munum vinna
þann sigur, aðeins ef við glötum ekki sál okkar ...
Hættulegra en allar eyðileggingar í styrjöld væri
það ef við glötum sál okkar, vitund og vilja sem
þjóð. Og þessi verðmæti getum við varðveitt, þó
við eigum ekki þau vopn, sem Bandaríkin beita.
Og með þessum vopnum, sem munu reynast meiri
en öll múgmorðstæki Bandaríkjanna, munum við
sigra, ef við höldum lífi.“
Sigur Vietnams sannar þessi orð hans.
I ávarpi Sósíalistaflokksins til þjóðarinnar 8. maí
1971 gegn innrás og hernámi Bandaríkjahers stóðu
þessi orð:
„Standið vörð gegn þvi hernámi hugans og
hjartans, gegn forheimskuninni og þýlyndinu, sem
leppblöðin og leppflokkar amerísks auðvalds boða,
— því það hernám er öllu öðru hættulegra.“
Gegn því hernámi stendur frelsisbarátta Islend-
inga í dag.
Sigur Vietnam er um leið sigurvon vor.
E. O.
SKÝRINGAR:
’) Af borgaralegum fulltrúum Bandaríkjanna er það
framar öllu öldungadeildarþingmaðurnn J. W.
Fulbright, er var formaður utanrikismálanefndar,
sem hefur sagt löndum sínum til syndanna í
þessum efnum, einkum I tveim bókum: The
arrogance of power" (Valdadramb) 1966, og
„The crippled giant“ (Krepptur risi) 1972.
Það er stéttabarátta vorkamanna, sigurinn 1942,
aðstaðan til að varðveita ávexti hans, sem skap-
ar þann auð, er 11 var í erlendum innstæðum
í árslok 1945, en ekki útflutningur Islendinga.
Samanlagður útflutningur var á árunum 1940—
1945, að báðum meðtöldum 1277 miljónir króna,
en innflutningurinn 1271. Innieignln erlendis, i
júní 1945 580 miljón'r, stafar fyrst og fremst af
kauphækkununum og að verkalýðurinn var póli-
tískt nógu sterkur til að hindra gengislækkanir.
3) I „Rétti" 1969 bls. 68—74 er gott yfirlit yfir
þessi átök og línurit um kaupmátt tímakaupsins,
— og svo aftur i „Rétti" 1974 bls. 151—157.
4) Hér er vitnað sem oftar í hina snjöllu líkingu
Halldórs Laxness í „Islandsklukkunni" lagðri í
munn Arnas Arnæus: „Hver er þá orðinn hlutur
þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur? Þeir
islensku mundu þá i besta lagi verða feitir
þjónar þýsks lepprikis. Feitur þjónn er ekki mik-
ill maður. Barður þjónn er mikill maður, því í
hans brjósti á frelsið heirna."
5) Síðasta vísa Stephans G. í kvæðinu „Fjallkonan
til hermannanna sem heim koma" (1917, í Víg-
slóða") hljóðar svo:
„Minn frið til þeirra er féllu.
Þú kyrð og kös þá geym!
Og Kains-merki leyndu
undir blóðstorkunni á þeim —.
En að fá þá minni-menn,
sem heimtast aftur heim.
Er hugarraun mér þyngst.“
") Ræða Brynjólfs er birt í Rétti 1951 bls. 154—
159 og í „Með storminn í fangið I." bls. 301 —
307,
88