Réttur - 01.04.1988, Blaðsíða 11

og er ekki neitt til að halda á Iofti sem
einhverju jákvæðu — því að kúgun karla
á konum er fléttuð inn í þessi samskipti,
og þá inn í reynsluheim kvenna eða
kvennamenninguna. F*ar sem hefðbundin
verkaskipting er ríkjandi er heimilið ríki
konunnar, hún hefur borið ábyrgð á upp-
eldi barna sinna og hún hefur ekki bara
kennt börnunum að hníta slaufur eða
borða ineð hníf og gaffli, hún hefur líka
kennt þeim samskiptareglur samfélags-
ins. lnn í hugtakið endurframleiðsla flétt-
ast nefnilega viðhald á ríkjandi hug-
myndafræði.
Hér að framan sagði ég að eitt af helstu
ágreiningsmálum borgaralegra og sós-
íalískra kvennahreyfinga hafi verið af-
staðan til húsmóðurhlutverksins. Hér á
árum áður fór mikil orka og mikill tími
hjá róttækum kvennahreyfingum í það að
brjóta niður þann stall sem karlar höfðu
sett húsmóðurina upp á með því að telja
þeim trú um að þar væri hennar staður,
samkvæmt náttúrunar og guðs og manna
lögum. Nú virðist sem konur séu að
endurreisa hann, án þess að breyta undir-
stöðunni og það er það sem ég persónu-
lega get ekki skrifað undir. Né heldur það
sjónarmið (sem mér finnst ég verða æ
meira vör við hjá ákveðnum hópi kvenna-
listakvenna) að ein tegund mannlegrar
veru sé fyrir líffræðilegar sakir eitthvað
merkilcgri eða betri en önnur. í þessu
sambandi er ég að tala um hina „blæð-
andi, fæðandi“ konu = legið sem upphaf
og uppsprettu alls hins góða og skapandi
= ný trúarbrögð). En hvað varðar aðra
þætti í málflutningi og starfsaðferðum
kvennalistans get ég tekið undir heils
hugar og vildi svo gjarnan sjá í þeirri
hreyfingu sem ég hef, þrátt l'yrir allt, valið
að starfa í. Og samfélagið okkar og heim-
urinn allur þarf svo sannarlega á sjónar-
miðum og reynslu kvenna að halda.
59