Réttur - 01.04.1988, Blaðsíða 31

þess að sjá til þess að þessi ákvæði verði
virt. Þegar það í krafti valds síns gengur
þvert á alþjóðlegar samþykktir sem það á
að tryggja framgang er fokið í flest skjól.
Kæra Alþýðusambands íslands til Al-
þjóða vinnumálastofnunarinnar er meðal
annars reist á síendurteknum afskiptum
ríkisvaldsins af gildandi kjarasamningum
stéttarfélaga ýmist með bráðabirgðalög-
um eða almennum lögum. Á það er bent
í kærunni að tilraunir Alþýðusambands-
ins til þess aö ræða stöðu efnahagsmála
og úrræði við efnahagsvanda var vísað á
bug. Jafnframt því að rifta gerðum kjara-
samningum, banna verkföll og neita öll-
um samningaviðræðum voru fá önnur úr-
ræði fyrir hendi en að brjóta ólögin á bak
aftur með ólöglegum aðgerðum, fá úr
réttmæti þeirra skorið fyrir innlendum
dómstólum, eða kæra stjórnvöld fyrir al-
þjóðastofnunum. Niðurstaðan var að
fyrsta skrefið yrði kæra fyrir Alþjóða
vinnumálastofnuninni. Næsta skref kann
að vera aðgerðir á vegum verkalýðsfé-
laga. Síðast, eins sorglegt og það í raun-
inni er, kemur til greina möguleikinn að
leggja málið fyrir innlenda dómstóla. En
innlendur dómur dæmir ekki hvort um
brýna nauðsyn hafi verið að ræða til þess
að setja bráðabirgðalög. Pað hafa ís-
lenskir dómendur talið einvörðungu á
valdi ráðherra eða forseta. Túlkun og
meðferð stjórnarskrárákvæðisins um
setningu bráðabirgðalaga er að mestum
hluta pólitísk frekar en lagaleg. Yfirgang-
ur stjórnvalds er pólitísk spurning. í sí-
endurteknum tilvikum þegar sett eru lög
um riftun kjarasamninga stéttarfélaga eru
aðstæður innanlands komnar á það stig
að líklegra er að nálgast réttlátari úrskurð
utan ríkisins.
79